ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΠΑΣΟΚ. ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.

Συρρίκνωσις διά της διογκώσεως!

Ο «διογκωμένος», ο «δυσκίνητος», ο «δυσπροσάρμοστος», ο «δύστροπος», ο «διεφθαρμένος» Δημόσιος Τομέας βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο του γεωργοπαπανδρεϊκού Πασόκ (η επικίνδυνη διόγκωση του Τομέως κατά την δεκαετία του 1980 προσφέρει επαρκή -φροϋδικών καταβολών- ερμηνεία της ως άνω στοχοθεσίας).

Το εκπάγλου νομοτεχνικής κομψότητος και ακραιφνούς σοσιαλιστικής υφής παπακωνσταντίνειο φιρμάνι, το ψηφισθέν ως κατεπείγον, αλλά μη δημοσιευθέν άχρι τούδε (λόγω καταλήψεως του Εθνικού Τυπογραφείου από υπαλλήλους του Υπουργείου Εσωτερικών!), στραγγαλίζει τον Δημόσιο Τομέα, μειώνοντας τις αποδοχές και περικόπτοντας τα ποικιλώνυμα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, αποδεκατίζοντας τις «επιχορηγήσεις» προς διαφόρους (και διαφ-θ-όρους) κρατικούς και ημικρατικούς φορείς, επιβάλλοντας περιστολές δαπανών στις δημόσιες υπηρεσίες, εξαγγέλλοντας ούτως ειπείν αυστηρή λιτότητα, ώστε να δυνηθεί ο δύσμοιρος Γεωργάκης να αποσπάσει βλέμματα συμπαθείας και χαμόγελα συγκαταβάσεως από τους Ηγεμόνας της Δύσεως κατά την εκείσε ερανικήν περιοδείαν του.

Πρώτος στόχος της διακηρυσσόμενης αυστηρής λιτότητας είναι η συρρίκνωση του «σπάταλου Κράτους», η οποία υπηρετείται με την καθιέρωση του κανόνος: σε κάθε πέντε (5) αποχωρήσεις (λόγω συνταξιοδοτήσεων, κλπ) από το δημόσιο, θα αντιστοιχεί, από του νυν και έως του αιώνος, μία (1) πρόσληψη.

Ο κέρβερος Σαχινίδης, που ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να παρουσιάσει και να υπερασπισθεί, ενώπιον της Βουλής, τις δρακόντειες παπακωνσταντίνειες ρυθμίσεις, εισέπραξε την μήνιν του συντρόφου του κυρίου Παπουτσή.

Μήπως όμως ο «κέρβερος» αναλίσκει τον οίστρο του σε λάθος κατεύθυνση; Μήπως θα έπρεπε πρώτα να εξηγήσει πώς γίνεται να παραβιάζει ο ίδιος τους κανόνες του κυρίου του, και μάλιστα πριν ακόμη τους παρουσιάσει; Μήπως θα έπρεπε να διερωτηθεί πού βάζει την υπογραφή του;

Διότι (και) την δική του υπογραφή φέρουν τα Προεδρικά Διατάγματα 11/2010 (δημοσιεύεται στο Α΄ τεύχος του ΦΕΚ υπ’ αριθμ. 15 της 16ης Φεβρουαρίου 2010) και 15/2010 (δημοσιεύεται στο Α΄ τεύχος του ΦΕΚ υπ’ αριθμ. 35 της 1ης Μαρτίου 2010), με τα οποία ιδρύονται: στο μεν Υπουργείο Εσωτερικών, η Γενική Γραμματεία Μεταναστευτικής Πολιτικής (*), στο δε Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού, η Γενική Γραμματεία Τουρισμού.

Σε κάθε μια από τις δυο νεοϊδρυόμενες Γενικές Γραμματείες συνιστώνται από: 1 θέση Γενικού Γραμματέα, 1 θέση ειδικού συμβούλου, 1 θέση ειδικού συνεργάτη, και 3 θέσεις διοικητικών υπαλλήλων, ήγουν εν συνόλω 12 νέες θέσεις. Είναι φανερό πως αυτές οι θέσεις έλειπαν τόσα χρόνια από την διοικητική μηχανή και δεν μπορούσε να εκπονήσει και να εφαρμόσει αποτελεσματικές πολιτικές στους αντίστοιχους τομείς. Και είναι επίσης φανερό πως με την σύσταση των νέων Γενικών Γραμματειών υπηρετείται με συνέπεια ο στόχος της «συρρίκνωσης» του Κράτους. Αλλά υπηρετείται με μια πρωτότυπη πασοκική μέθοδο, που μπροστά της ωχριούν και φρίττουν τα πνεύματα του Νεύτωνος και του Αϊνστάιν: είναι η μέθοδος «συρρίκνωσις διά της διογκώσεως». Μέθοδος παλαιά (απ’ τον παππού στον εγγονό…) και δοκιμασμένη – πάντοτε με επιτυχία και πάντοτε στις πλάτες του ταλαίπωρου πολίτη-διοικούμενου-φορολογούμενου-ραγιά.

(*) Επί παυλοπουλοκρατίας υπήρχε αρχικά Διεύθυνση και κατόπιν Γενική Διεύθυνση Μεταναστευτικής Πολιτικής. Τώρα, με καθυστέρηση 5 μηνών (από της παλινορθώσεως του σοσιαλισμού) επέρχεται η πρώτη ραγκούσεια αναβάθμιση: η Ελλάς θα αποκτήσει, επιτέλους, Γενικό Γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ευχόμεθα με το καλό σύντομα να αποκτήσει και Υπουργό ομότιτλο! Πρωθυπουργό δεν χρειάζεται: διαθέτει ήδη!

οπωπητήρ

ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ