ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΨΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Απολαύστε την προπαγανδιστική φυλλάδα του μίσους «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» [διάβαζε ορθώς: ΠΡΩΤΟ ΨΕΜΑ], η οποία έχει μαζέψει στα κίτρινα φύλλα της όλους τους σκληροπυρηνικούς προπαγανδιστές και εν ταυτώ προσκυνητές του απεχθούς και επικίνδυνου Κυριακούλη.

Όποιος πολίτης με στοιχειώδη μνήμη από την εποχή της υγειονομικής εκ(ν)τροπής του πολιτεύματός μας διάβασε το εξώφυλλο της χθεσινής, κυριακάτικης έκδοσης, θα πρέπει να αισθάνθηκε τους παλμούς της καρδιάς του να διαμαρτύρονται εντόνως, αφού θα πρέπει αμέσως να θυμήθηκε τι έγραφε η ίδια εφημερίδα πριν από 4 χρόνια.

Εξώφυλλο 2021: ΨΕΚ / Ζουν σε παράνοια.

Εξώφυλλο 2025: Η επιστροφή των... ΨΕΚ από τη δραχμή έως τα Τέμπη.

Από την αντιπαραβολή αυτών των δύο εμετικών πρωτοσέλιδων προκύπτει αβίαστα το εξής συμπέρασμα:

Τουλάχιστον από το 2020 μέχρι σήμερα είμαστε όμηροι μιας μοντέρνας, σατανοκίνητης δικτατορίας.

Μην περιμένετε να δείτε ερπυστριοφόρα για να καταλάβετε ότι έχουμε δικτατορία.

Οι σημερινές δικτατορίες είναι έξυπνες, υβριδικές (και προπάντων υβριστικές).

Ο πόλεμος που διεξάγουν οι σύγχρονοι-αναβαθμισμένοι δικτάτορες υλοποιείται με αόρατες σφαίρες που έχουν, όμως, την ίδια, αν όχι ακόμη μεγαλύτερη, διεισδυτικότητα σε σχέση με τις κανονικές σφαίρες.

Οι σφαίρες μιας έξυπνης δικτατορίας είναι πνευματικές:

Στοχεύουν πρωτογενώς το μυαλό και την ψυχή μας, όχι το σώμα μας!

Το μυδραλιοβόλο που χρησιμοποιούν οι μοντέρνοι δικτάτορες εναντίον των μαζανθρώπων είναι η προπαγάνδα!

Και, δυστυχώς, σήμερα τα πάντα μοιάζει να είναι propaganda.

Το μεγαλύτερο μέρος του ημερήσιου και κυριακάτικου Τύπου ξαμολά συστηματικά τα ροτβάιλερ τα μητσοτακικά για να δαγκώνουν όποιους πολίτες τολμούν να αμφισβητούν τα τοξικά αφηγήματα, τα δρακόντεια μέτρα αλλά και τις φθηνές δικαιολογίες του νηπιαγωγείου που σκαρφίζονται κάθε τρεις και λίγο οι έξυπνοι, πάντoτε αθώοι και αγαθόβουλοι, δικτάτορες, που τελικά, όμως, αποδεικνύεται ότι κάθε άλλο παρά έξυπνοι είνα.

Στον ανάποδο κόσμο μας ο έξυπνος δικτάτορας είναι ο ηλίθιος δικτάτορας, ο οποίος παρασυρμένος από εωσφορική αλαζονεία, νομίζει ότι ο λαός τρώει συνεχώς κουτόχορτο και ότι συμπεριφέρεται πάντοτε σαν αμνήμον χρυσόψαρο.

Φρικτά ροτβάιλερ του καθεστώτος, βάλτε το καλά στο μυαλό σας:

Σας έχουμε πάρει εδώ και πολύ καιρό πρέφα, δεν φοβόμαστε τους κυνόδοντές σας!

Το προπαγανδιστικό κολπάκι της απαξιωτικής κατασπίλωσης των εκφραστών της αντίθετης άποψης δεν πιάνει πια.

Πάλιωσε! Μούχλιασε! Βρομά και ζέχνει πλέον από χιλιόμετρα!

Πλησιάζει η ώρα που η χρήση των αηδιαστικών πνευματικών όπλων σας θα γίνει «φονικόν αυτεπίστροφον» (μπούμερανγκ) στα χέρια των έξυπνων-ηλιθίων δικτατόρων.

Αν είχαμε γνήσια δημοκρατία και όχι μεταδημοκρατία ή κρυπτοδικτατορία, τότε δεν θα ενοχλούσε τόσο πολύ η αντίθετη άποψη και δεν θα φιμωνόταν εμμέσως (και διαρκώς) με την ψυχιατρικοποίηση των εκφραστών της ως... ΨΕΚΑΣΜΕΝΩΝ.

Στον ανάποδο κόσμο:

ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ είναι οι ΨΑΓΜΕΝΟΙ.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΙ είναι οι ξεβρακωτές των ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ.

Και, βεβαίως, ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ οι ΗΛΙΘΙΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ!

Οι μάσκες φορέθηκαν κυριολεκτικώς, αλλά κατέπεσαν μεταφορικώς.

Άραγε, τώρα που πλησιάζει πάλι το καρναβάλι, αλλά σας έχουμε καταλάβει, ποια στολή και μάσκα μπορεί καλύτερα να σας ταιριάζει;

 

https://kvathiotis.substack.com/p/7f2

(ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ) : ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ : Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ - Ι. ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ -Ν.ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ - Π ΓΑΛΙΑΤΣΟΣ

 

 

Prime News

 

ΤΑ ΒΡΟΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ USAID ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΔΥΤ ΒΑΛΚΑΝΙΑ - Πρόκειται για το μεγαλύτερο «χειραγωγούμενο – πληρωμένο» δίκτυο επηρεασμού της κοινής γνώμης που έχει ποτέ αποκαλυφθεί σε παγκόσμια κλίμακα

Από τον Βασίλη Γαλούπη

Μια δημοσίευση του Ίλον Μασκ στο Χ με στοιχεία από τo WikiLeaks προκάλεσε παγκόσμιο σεισμό. Η USAID (Υπηρεσία των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη), που υπάγεται στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χρηματοδότησε 6.200 δημοσιογράφος, 707 ΜΜΕ και 279 ΜΚΟ που σχετίζονται με μίντια, ανάμεσά τους και 9 στα 10 ΜΜΕ της Ουκρανίας. Για το 2025 είχαν προϋπολογιστεί περισσότερα από 260 εκατ. δολάρια για υποτιθέμενα «ανεξάρτητα ΜΜΕ».

Πρόκειται για το μεγαλύτερο «χειραγωγούμενο – πληρωμένο» δίκτυο επηρεασμού της κοινής γνώμης που έχει ποτέ αποκαλυφθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Πίσω απ’ αυτό βρίσκεται η USAID που τώρα ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να κλείσει και που ο πιο στενός συνεργάτης του, Ίλον Μασκ, τη χαρακτηρίζει «εγκληματική οργάνωση». Στοχεύοντας τους Δημοκρατικούς και κυρίως τον Τζο Μπάιντεν.

Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει στις ΗΠΑ, με το τσουνάμι να χτυπά δεκάδες -αν όχι εκατοντάδες- χώρες, ανάμεσά τους και την Ελλάδα. Έως τώρα οι πληροφορίες και τα επίσημα στοιχεία είναι ελάχιστα, ενίοτε και διφορούμενα, μπροστά στον όγκο που αναμένεται να αποκαλυφθεί το προσεχές διάστημα. Απ’ όσα μέχρι τώρα είναι γνωστά από τις αμερικανικές Αρχές, η Ουάσινγκτον μοίρασε περισσότερα από 72 δισεκατομμύρια δολάρια ως «ξένη βοήθεια» σε 180 χώρες το 2023, με περισσότερα από τα μισά από αυτά να εκταμιεύονται μέσω της USAID. Η κυβέρνηση Τραμπ κατηγορεί τη USAID για «σπατάλη τεράστιων πόρων των φορολογουμένων» επί αρκετές δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης προεδρίας του Τραμπ από το 2017 έως το 2021!

Η κυβέρνηση παρουσίασε μια λίστα με έργα εκατοντάδων εκατομμυρίων, ανάμεσά τους και:

– 1,5 εκατ. δολάρια για την ένταξη LGBT στους χώρους εργασίας στη Σερβία

– 2,5 εκατ. δολ. για την κατασκευή φορτιστών ηλεκτρικών οχημάτων στο Βιετνάμ

– 6 εκατ. δολ. για την προώθηση του τουρισμού στην Αίγυπτο

– 70.000 δολ. για την παραγωγή ενός μιούζικαλ για την ατζέντα διαφορετικότητας στην Ιρλανδία

– 47.000 δολ. σε μια τρανς όπερα στην Κολομβία

– 32.000 δολ. για ένα τρανσέξουαλ κόμικς στο Περού

– 16 εκατ. για χρηματοδότηση αναδόχων σε γραφεία ανάπτυξης φύλου

Σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις κατά το 2023 εξαφανίστηκαν κιτ ιατρικής βοήθειας και ρουχισμού που είχαν δοθεί στην Ουκρανία ύψους άνω των 250.000 δολ..
Κάποιοι απ’ αυτούς τους ισχυρισμούς που παρουσίασε η κυβέρνηση Τραμπ αμφισβητήθηκε ότι αφορούσαν πράγματι τη USAID. Αποδείχτηκε, όμως, ότι η σπατάλη προερχόταν τελικά από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Για την Αμερική αυτή η διαφορά μπορεί να θεωρείται σημαντική, για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, όχι.

Η διάθεση της κυβέρνησης Τραμπ να βγουν όλα τα άπλυτα της μυστικής διπλωματίας των ΗΠΑ, έναντι σκοτεινών χρηματοδοτήσεων, προκειμένου να προωθούνται οι ατζέντες Μπάιντεν (woke, πράσινη ανάπτυξη, γεωπολιτικές επιδιώξεις κ.ά.) έφερε στο φως ακόμα και την ίδια του την οικογένεια. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του η κόρη του Αμερικανού προέδρου Ιβάνκα Τραμπ ξόδεψε αδικαιολόγητα πάνω από 11.000 δολάρια από τη USAID για να αγοράσει εξοπλισμό εγγραφής και αναπαραγωγής βίντεο για μια εκδήλωση στον Λευκό Οίκο.

Το Σχέδιο Ανάν

H USAID ιδρύθηκε το 1961 και γρήγορα έδειξε ενδιαφέρον για την Κύπρο, ειδικά μετά την εισβολή των Τούρκων. Επισήμαινε διαρκώς ότι οι Κύπριοι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν ένα τουρκοκυπριακό κράτος και τους επέκρινε όταν αποχωρούσαν από διάφορες εκδηλώσεις όπου συμμετείχε και το ψευδοκράτος. Αμερικανικά think tanks που εργάζονταν για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έριχναν, εμμέσως πλην σαφώς, την ευθύνη στη USAID για την αποτυχία να περάσει το Σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα, ζητώντας μεγαλύτερη διείσδυση της USAID στην Κύπρο και νέα, υψηλότερα και καλύτερα στοχευμένα «προγράμματα ξένων επιχορηγήσεων», ώστε να αλλάξει το κλίμα μελλοντικά.

Αλβανία: 1 εκατ. μέσω Σόρος

Χθες ήρθε στο φως από τα αλβανικά ΜΜΕ μια λίστα σχετικά με τους μισθούς των επικεφαλής ΜΚΟ στην Αλβανία. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της δημοσίευσης αφορά ένα συγκεκριμένο όνομα, την Ντελίνα Φίκο. Η συγκεκριμένη αξιωματούχος φέρεται ότι έχει λάβει περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια αποκλειστικά ως μισθό για τη συμβολή της στη «Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης» στην Αλβανία. Η ίδια, όμως, έχει δηλώσει ότι το ετήσιο εισόδημά της ανέρχεται στα 100.000 δολάρια.

Για πάνω από μία δεκαετία η Φίκο κατείχε τη θέση της διευθύντριας των Προγραμμάτων της Κοινωνίας των Πολιτών στον οργανισμό East-West Management Institute. Ο οργανισμός αυτός είχε αναλάβει, μέσω χρηματοδότησης από τη USAID, την υποστήριξη της μεταρρύθμισης και συνδέεται στενά με το ίδρυμα Ανοιχτή Κοινωνία του δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος. Μόνο το 2016 έλαβε μια σύμβαση ύψους 9 εκατ. δολαρίων από τη USAID για την προώθηση της μεταρρύθμισης. Περίπου το 10% αυτού του ποσού, γράφουν τα αλβανικά ΜΜΕ, διατέθηκε για τον μισθό της Φίκο. To East-West Management Institute, που ανήκει κυρίως στον Σόρος, έχει πάρει συνολικά 260 εκατ. δολ. από τη USAID. Όχι μόνο για την Αλβανία, αλλά και για τη Δικαιοσύνη στη Γεωργία, στην Ουγκάντα, αλλά και για να προωθήσει την ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, η USAID διοχέτευσε κεφάλαια μέσω του Προγράμματος της Κοινωνίας των Πολιτών για να υποστηρίξει το δίκτυο ιδρυμάτων του Σόρος στην Αλβανία. Ο στόχος φέρεται ότι ήταν η ενίσχυση της επιρροής τής τότε κυβέρνησης στο δικαστικό σύστημα.

Εισροή δολαρίων

Η απόπειρα επηρεασμού των εξελίξεων στα Δυτικά Βαλκάνια από τις ΗΠΑ και το ενδιαφέρον τους για την περιοχή αποκαλύπτεται και από τον Ρίτσαρντ Γκρένελ, ειδικό απεσταλμένο του Ντόναλντ Τραμπ. Χαρακτήρισε ανησυχητικές τις δαπάνες της USAID στα Δυτικά Βαλκάνια. Σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ γράφει ότι «ακούραστοι Αμερικανοί πληρώνουν φόρους, ενώ οι πολιτικοί στην Ουάσινγκτον ξοδεύουν αυτά τα χρήματα αλόγιστα». Σύμφωνα με τον ίδιο, δισεκατομμύρια δολάρια έχουν δοθεί σε ΜΚΟ για να προωθήσουν ριζοσπαστικές πολιτικές σε αυτές τις χώρες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε ο Γκρένελ, προκύπτει ότι κατά την περίοδο 2020-2024 οι ΜΚΟ στην Αλβανία έχουν λάβει από τη USAID 189 εκατομμύρια δολάρια σε διάστημα 4 ετών. Συνολικά η USAID έχει χορηγήσει 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια στις 6 χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, με το Κοσσυφοπέδιο να κατατάσσεται πρώτο.

Συγκεκριμένα, τα τεράστια κονδύλια των 537 εκατομμυρίων δολαρίων που έχει λάβει το Κοσσυφοπέδιο τα τελευταία 4 χρόνια, σύμφωνα με τον Γκρένελ έχουν χρησιμοποιηθεί προς το συμφέρον ορισμένων πολιτικών προσώπων. Όπως και η Βοσνία – Ερζεγοβίνη με 402 εκατ. δολ., τα Σκόπια με 290 εκατ., η Σερβία με 209 εκατ. και το Μαυροβούνιο με 77 εκατ. Στις περισσότερες εξ αυτών των χωρών της περιοχής είναι πολύ έντονη η παρουσία των ΜΚΟ του Σόρος. Η συνεργασία του με τη USAID καθίσταται πλέον αδιαμφισβήτητη. Τα πλοκάμια της USAID είχαν απλωθεί και στην Ελλάδα. Ήδη δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τουλάχιστον οκτώ ΜΚΟ, κυρίως για πρόσφυγες, με έδρα την Ελλάδα, που χρηματοδοτούνταν. Ωστόσο, επίσημα στοιχεία δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα έως τώρα γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

Από την αντίστοιχη «Διαύγεια» των ΗΠΑ και από επίσημες ανακοινώσεις υπάρχει μια ανάληψη υποχρέωσης 85.000 δολ. από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς την ελληνική ΜΚΟ Arsis και μια χρηματοδότηση από τη USAID 2 εκατ. δολ. προς το Αμερικανικό Κολλέγιο στην Ελλάδα, που γνωστοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2024. Η χορηγία στο Κολλέγιο δόθηκε, όπως ανακοινώθηκε, για «να επιταχύνει την ανάπτυξη ενός πανεπιστημιακού κόμβου καινοτομίας στην επιστήμη και την τεχνολογία». Οτιδήποτε αφορά την «πρωτοβουλία για στήριξη της Β. Μακεδονίας από τη USAID», συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης των Πρεσπών, έχει «κατέβει» από τις επίσημες πλατφόρμες των ΗΠΑ. Ωστόσο, επειδή ήδη διακινούνται πολλές φήμες και πληροφορίες για αδιαφανείς χρηματοδοτήσεις σε ελληνικά ΜΜΕ, ΜΚΟ, think tanks κ.ά., η αμερικανική κυβέρνηση είναι πια υποχρεωμένη να δώσει στη δημοσιότητα όλα τα ποσά που έχει δαπανήσει προς τη χώρα μας με σκοπό τον επηρεασμό της κοινής γνώμης και της εγχώριας πολιτικής. Μόνο για το 2022 η USAID φέρεται ότι δαπάνησε 31 εκατ. δολ. στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Επηρεασμός με δολάρια σε Politico και New York Times

Από τις πρώτες αποκαλύψεις που έγιναν είναι οι χρηματοδοτήσεις με 8 εκατ. και 2 εκατ. δολ. αντίστοιχα στα πολύ ισχυρά αμερικανικά ΜΜΕ Politico και New York Times. Είναι δύο ΜΜΕ με τα οποία ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται σε «πόλεμο» τα τελευταία χρόνια και γι’ αυτό φρόντισε να τα εκθέσει άμεσα. Αν και οι δύο ναυαρχίδες του διεθνούς Τύπου επιχείρησαν να δικαιολογηθούν ότι επρόκειτο για συνδρομές, στην πραγματικότητα είναι μια ευθεία προσπάθεια επηρεασμού από τη USAID. Κάτι που αποδεικνύεται και από τη στάση τους με τα ψευδή γκάλοπ υπέρ του Μπάιντεν, ακόμα και λίγες ώρες πριν από τη συντριβή του στις πρόσφατες εκλογές.

Η woke ατζέντα, τα προφυλακτικά στους Ταλιμπάν και η μαύρη αγορά

Η στρατηγική της USAID ήταν, μαζί με τις ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος, και δαπανώντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, να επιβάλουν τη στρατηγική της woke ατζέντας σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως αναφέρει η ίδια η USAID, καταρχάς για τη δική της επιλογή στελεχών, «ο οργανισμός δεσμεύτηκε να βελτιώσει και να ενισχύσει τη διαφορετικότητα, να ενισχύσει την ένταξη και την ισότητα για όλους στον χώρο εργασίας και την ενίσχυση της λογοδοσίας για την προώθηση και τη διατήρηση ενός διαφορετικού εργατικού δυναμικού και μιας κουλτούρας του οργανισμού χωρίς αποκλεισμούς».

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, Μπράιαν Μαστ, ανακοίνωσε επίσημα κι άλλα παραδείγματα χρηματοδότησης από τη USAID: 15 εκατ. δολ. για προφυλακτικά που αποστέλλονται στο Αφγανιστάν, το οποίο ελέγχεται από τους τρομοκράτες Ταλιμπάν. Άνω των 3 εκατ. δολαρίων για προγράμματα LGBTQ στην Καραϊβική. Η επισιτιστική βοήθεια στην Αιθιοπία διοχετεύθηκε σε αντιμαχόμενους στρατούς στην περιοχή. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων του ΟΗΕ, στενός εταίρος της USAID, γνώριζε ότι η βοήθεια κλάπηκε. Χιλιάδες τόνοι σιτηρών, χρηματοδοτούμενων από τη USAID που προορίζονταν να ταΐσουν τους πεινασμένους εν μέσω της εμφύλιας σύγκρουσης, εκτράπηκαν.

Υπήκοος Συρίας κατηγορείται από το υπουργείο Δικαιοσύνης για εκτροπή ανθρωπιστικής βοήθειας αξίας άνω των 9 εκατομμυρίων δολαρίων που πλήρωσε η USAID σε τρομοκρατική ομάδα που συνδέεται με την Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Ο ύποπτος Σύρος Μαχμούντ Αλ Χαφιάν ήταν επικεφαλής μιας συριακής ΜΚΟ που απασχολούσε 160 άτομα. Του δόθηκαν 122 εκατομμύρια δολάρια από τη USAID για πακέτα τροφίμων σε πρόσφυγες της Συρίας που εγκατέλειπαν τις ζώνες συγκρούσεων. Όμως ο Σύρος συνεργάστηκε με την Αλ Νούσρα, τοπικό παράρτημα της Αλ Κάιντα, για να διοχετευτούν στη συνέχεια τα κιτ τροφίμων στη μαύρη αγορά.

 

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»

ΠΗΓΗ: ANTINEWS.GR 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 21 : Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΣΤΙΣ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1822

Ο ελληνικός στόλος πού ακολουθούσε τόν τουρκικό στόλο τόν βρήκε αγκυροβολημένο στό λιμάνι τών Πατρών. Οι Τούρκοι αφού αποβίβασαν τίς ενισχύσεις πού είχαν φέρει γιά τήν ενδυνάμωση τής φρουράς τής πόλης, περίμεναν νά κοπάσει η σφοδρή θαλασσοταραχή, η οποία σέ συνδυασμό μέ τό ψύχος τού χειμώνα εμπόδιζε τήν κίνηση τών σκαφών. Στίς 20 Φεβρουαρίου 1822, ο Ανδρέας Βώκος ή Μιαούλης, ο οποίος αναγνωρίστηκε ομόφωνα ως ο γενικός αρχηγός τών επιχειρήσεων, αποφάσισε παρά τήν κακοκαιρία νά επιτεθεί στόν τουρκικό στόλο. Ήταν η πρώτη φορά πού ο ενωμένος ελληνικός στόλος θά αντιμετώπιζε σάν ίσος πρός ίσο τόν αντίστοιχο τουρκικό.

Οι Τούρκοι αμέριμνοι δέν περίμεναν ότι τά μικρά πλοία τών Ελλήνων θά αποτολμούσαν νά κινηθούν εναντίον τών μεγάλων τουρκικών φρεγατών καί μάλιστα εν μέσω σφόδρας θαλασσοταραχής. 'Οταν είδαν τήν ελληνική ναυαρχίδα νά μπαίνει στό λιμάνι καί νά κανονιοβολεί εναντίον τους αιφνιδιάστηκαν καί πανικόβλητοι άρχισαν νά σηκώνουν άγκυρα γιά νά ανοιχτούν καί αυτοί στό πέλαγος καί νά απαντήσουν μέ τά κανόνια τους. 

«Ήσαν προετοιμασμένα εικοσιπέντε από τήν Ύδραν πλοία μέ πέντε πυρπολικά νά εξέλθωσι κατά τού εχθρικού στόλου, ότε αυτός μετά τήν τελείωσιν τής εν Επιδαύρω Εθνοσυνελεύσεως εξέπλευσε τού Ελλησπόντου υπό τήν οδηγίαν τού Πεπέ Αλή Καπετάν αντιναυάρχου καί ενωμένος μέ τά αιγυπτιακά, υπό τήν οδηγίαν όντα τού Ισμαήλ Γιβραλτάρ Αιγυπτίου ναυάρχου, διευθύνετο εις τόν Κορινθιακόν κόλπον, διά νά μεταφέρη από Ναύπακτον εις τήν Πελοπόννησον ςρατεύματα, διό καί εκπλεύσαντα από Ύδραν μετά τών Πετσιωτικών καί Ψαριανών τήν 8ην Φεβρουαρίου 1822, διευθύνθησαν εις απάντησίν του, μετά τού οποίου συναπαντηθέντα τήν 20ην τού αυτού μηνός έξωθεν τής Πάτρας, δέν εδυνήθησαν διά τήν γαλήνην νά τόν πλησιάσωσι πάραυτα, εκτός τού Ανδρέου Μιαούλη, όςτις προχωρημένος, ών μόνος πλησίον τού εχθρού, καί ωφελούμενος από ολίγην ανέμου πνοήν, διήλθεν εν τώ μέσω δύο φρεγατών καί άρχισε τόν πόλεμον.

Πολεμών δέ μόνος μέ αυτάς πέντε περίπου ώρας, τάς ηνάγκασε νά τραπώσιν εις φυγήν μέ μεγίςην εις τάς αποσκευάς καί τά σώματά των ζημίαν, βλαφθείς επίσης καί αυτός ικανώς εις τήν αποσκευήν. Εν τούτοις πνεύσαντος τού ανέμου καί πλησιασάντων καί τών λοιπών πλοίων, έγινε γενικός ο πόλεμος, εις τόν οποίον νικηθείς ο τουρκικός στόλος, ετράπη εις φυγήν καί κατέφυγε διωκόμενος από τά ελληνικά πλοία εις Ζάκυνθον.

Νικητής ο ελληνικός ςόλος, αφ' ού περιήλθε δύο ημέρας περί τήν Ζάκυνθον περιμένων τόν εχθρόν, υπήγε νά υδρεύση εις Κατάκωλον, όπου τήν επιούσαν ελθόν αγγλικόν βρίκιον, ςαλέν από τήν τοπικήν τής Ζακύνθου αρχήν, τόν εγνωςοποίησε τόν εκ τής νήσου ταύτης διωγμόν τού τουρκικού ςόλου, καί ότι ένεκα τούτου δέν εδύναντο νά δεχθώσι μηδέ τά ημέτερα πλοία εις τούς περί τήν Επτάννησον λιμένας.»

 

Συνοπτική ιστορία τών ελληνικών ναυμαχιών, Αντώνιος Μιαούλης

 

Η ναυαρχίδα τού Μιαούλη σκόρπισε τόν τουρκικό στόλο, καθώς ο ριψοκίνδυνος Υδραίος ναυτικός ρίχθηκε ανάμεσα σέ δύο φρεγάτες κτυπώντας καί τίς δύο ταυτόχρονα μέ τά κανόνια του. Εν τώ μεταξύ έφθασαν καί τά υπόλοιπα ελληνικά πλοία, ενώ τά τουρκικά πλοία περισσότερο προσπαθούσαν νά βγούν από τό λιμάνι παρά νά πολεμήσουν. Η τρικυμία καί ο φόβος τών πυρπολικών χειροτέρευε τήν κατάσταση. Ο άνεμος τά έσπρωξε πρός τή Ζάκυνθο γιά νά ξαναβρούν καταφύγιο στό αγγλοκρατούμενο νησί καί τόν τουρκόφιλο αρμοστή του.  

 

Τά τουρκικά πλοία είχαν αρκετές ζημιές καί απώλειες σέ έμψυχο υλικό, αλλά περισσότερο ήταν τό ηθικό κέρδος τών Ελλήνων ναυτικών, οι οποίοι αντιμετώπισαν γιά πρώτη φορά σέ κανονική ναυμαχία τόν ενωμένο τουρκοαιγυπτιακό στόλο καί κατάφεραν νά τόν ταπεινώσουν. Δύο ελληνικά πλοία έπαθαν φθορές ενώ υπήρξε καί ένας Έλληνας ναύτης νεκρός.
 

«20 Φεβρουαρίου 1822 ημέρα Δευτέρα ώρα 4 νά ξημερώση. Έκαμε σινιάλο ο Κομμαντάντες καί εσηκωθήκαμεν εις τά πανιά πηγαίνοντας κατ' επάνω τού εχθρού καί πλησιάζοντας εσηκώθη ο εχθρός εις τά πανιά κομμάτια 36 καί πλησιάζοντας ο ναύαρχος εις μία φρεγάδα άρχισε τόν πόλεμον, ήτο η ώρα 2 τής ημέρας καί πολεμών τού εχάλασε τήν γάπια (τετράγωνο πανί) τού εχθρού, δέν ήτο όμως όλα τά καράβια συναγμένα τά ιδικά μας διά νά έμβουν εις τήν λίνιαν (γραμμή), ευθύς εφθάσαμεν καί ημείς καί αρχίσαμε τόν πόλεμον έως ότου έφθαναν τά μυσδράλια.

Ερίξαμε κανόνια 18 εις αυτήν τήν μπατάγια (ομοβροντία) ήλθεν όμως μία σφαίρα από τόν εχθρόν, εκτύπησεν εις τό μεγάλο κατάρτι καί επήραμε δευτέρα βόλτα, επέσαμεν εις πόλεμον ρίγνοντας κανόνια 23, ήλθε μία σφαίρα τού εχθρού, μάς έκοψε τήν ράντα (δοκάρι ιστίου).

Εις αυτόν τόν πόλεμον επήγεν ο σύντροφος διά νά γεμίση τό κανόνι τής προύβας, επήρε φωτιά τό κανόνι καί επληγώθη εις τήν τρίτην μπατάγιαν μάς έπεσαν τρείς φρεγάδες πολεμώντες μας έως μίαν ώραν, ερίξαμεν κανόνια 26, δέν ημπορούσαμεν πλέον νά βαστάξωμεν ότι μάς εκατάκοψαν τά παταράτσα (σχοινιά), μάς εκατατρύπησαν μέ τά μυσδράλια μία σφαίρα ιδική μας επήγε καί έκοψε τήν κόντρα μετζάνα τού φλόκου τού εχθρού, βλέποντας τά ιδικά μας νά ποδίσουν δέν ημπορούσαμεν ειμή νά ποδίσομεν, ο καιρός ήτο φρέσκος καί είμεθα ημείς καί ο ιδικός μας στόλος σοτταβέντο (υπήνεμος), ο εχθρός ήτο σουβράνο (προσήνεμος) εποδίσαμεν ημείς, ήρχετο ο εχθρός κυνηγώντας, ο δέ ναύαρχος εις τήν πρώτην καί δευτέραν προσβολήν εβλάφθη σπουδαίως εις τήν αποσκευήν, ο δέ πόλεμος εβάσταξεν ώρας 5.

Ήτο τά εχθρικά φρεγάδες 7, κορβέτες 6, βρίκια 19, γολέττα μία, τά δέ απολειφθέντα μικρά έμειναν αραγμένα από κάτω εις τήν Πάτρα. Εποδίσαμεν ημείς καί όλος ο στόλος δέν ημπορούσε νά ακολουθήση, τό μπουρλότο έβαλαν φωτιά καί τό έκαψαν, εβγήκαν οι άνθρωποι έξω εις τόν κάβο τού Μεσολογγίου, ημείς καί όλος ο στόλος εβαστούσαμεν όλη νύκτα πανιά καί επήγαμε απ' έξω από τήν Γλαρέντζα (Κυλλήνη).»

 

Ιστορικά Ημερολόγια τών Ελληνικών Ναυμαχιών, Αναστάσιος Τσαμαδός

 

Μετά από αυτή τή ναυμαχία οι Τούρκοι εγκατέλειψαν τό Ιόνιο, κατευθύνθηκαν στό Αιγαίο καί μπήκαν στόν Ελλήσποντο. Οι Έλληνες άφησαν εννέα πλοία νά περιπολούν στόν Πατραϊκό κόλπο καί επέστρεψαν στά νησιά τους. Όταν τό Μάρτιο τού 1822, ο Μιαούλης προσπάθησε νά κτυπήσει τά τουρκικά πλοία πού ήταν αγκυροβολημένα στόν Μούρτο (Σύβοτα), παρουσιάστηκε ένα αγγλικό μπρίκι τό οποίο τού απαγόρεψε εν ονόματι τής αγγλικής διοίκησης τών Επτανήσων νά εισέλθει στά χωρικά ύδατα τού Ιονίου Πελάγους, τά οποία ο Άγγλος αρμοστής Μαίτλαντ θεωρούσε αγγλικά ύδατα. Ο Άγγλος όμως επέτρεπε στά τουρκικά πλοία νά χρησιμοποιούν τό λιμάνι τού Μούρτου ως ναυτική βάση γιά τίς στρατιωτικές τους επιχειρήσεις.

Ο Μιαούλης έστειλε τόν πλοίαρχο Αντώνη Ραφαλιά νά επιδώσει διαμαρτυρία γιά αυτή τήν φιλοτουρκική στάση τού Μαίτλαντ καί ο τελευταίος αντί άλλης απαντήσεως συνέλαβε τόν απεσταλμένο τού Έλληνα ναυάρχου. Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε νέο έγγραφο διαμαρτυρίας στόν Μαίτλαντ μέ απεσταλμένο αυτή τή φορά τόν Γεώργιο Σπανιολάκη, αλλά καί πάλι ο Άγγλος αρνήθηκε τήν αποβίβαση στόν Έλληνα απεσταλμένο καί απλώς τού παρέδωσε τό παρακάτω έγγραφο τό οποίο απεικονίζει τή στάση τής Αγγλίας απέναντι σέ έναν λαό πού πολεμούσε γιά τήν επιβίωσή του.  

«Κύριε,

Ο λόρδος μέγας αρμοστής τών Ιονίων νήσων έλαβε τάς επιστολάς σας λεγούσας ότι τάς έστειλαν πρός αυτόν τινές αυτοονομαζόμενοι κυβέρνησις τής Ελλάδος διά τινος απεσταλμένου αυτής ευρισκομένου κατά τό παρόν έν τούτω τώ λιμάνι καί διατεταγμένου υπό τής περί ής ο λόγος αυτοονομαστού κυβερνήσεως νά έλθη είς λόγους μετά τού λόρδου μεγάλου αρμοστού.

Η Αυτού Εξοχότης αγνοεί παντάπασιν ότι υπάρχει προσωρινή κυβέρνησις τής Ελλάδος, διά τούτο δέν ημπορεί νά αναγνωρίση τοιούτον απεσταλμένον. Ευδοκεί λοιπόν νά διαδηλώση ότι ουδεμίαν θέλει νά έχη ανταπόκρισιν μετά κατ' όνομα δυνάμεως, ήν δέν γνωρίζει καί ότι η απόφασίς της είναι εν συνόωει η ακόλουθος:

Πλοίον λεγομένον ελληνικόν υπό σημαίαν μή αναγνωριζομένην καί ουδαμού δεκτήν αποκλείεται τών Ιονίων λιμένων.»

 
ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ : Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΙΣ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914

«Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνον το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι΄ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος….. Καθ΄ όσον αφορά την Βόρειο Ήπειρο... η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος»

[Γεώργιος Παπανδρέου (Ο "Γέρος της Δημοκρατίας"). Από ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων στις 12/6/1960]

Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημέρα Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, αποτελεί κορυφαίο ορόσημο στην πολυκύμαντη ιστορική πορεία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Η μαχητικότητα των Βορειοηπειρωτών και η αταλάντευτη προσήλωση στην ελληνική τους συνείδηση αλλά και ο πόθος τους για ελευθερία είχαν ως αποτέλεσμα την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), κειμένου νομικά ισχυρού μέχρι σήμερα, με το οποίο παρείχετο πλήρης Αυτονομία στην Βόρειο Ήπειρο.

ΙΣΤΟΡΙΑ:

Τον Μάιο του 1913 υπογράφηκε η συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία τερματίστηκε ο A΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Με τα άρθρα 2 και 3 της συνθήκης αυτής η Τουρκία παραχωρούσε στους ηγεμόνες της Βαλκανικής Χερσονήσου σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκτός από την Αλβανία, την φροντίδα της οποίας ανελάμβαναν συλλογικά οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία, Aυστροουαγγαρία και Ιταλία). Με το άρθρο 5 της ίδιας συνθήκης την ευθύνη για τον καθορισμό των νησιών του ανατολικού Αιγαίου είχαν οι έξι Δυνάμεις. Το τραγικό δίλημμα είχε πια τεθεί.

Λίγο αργότερα, τον Ιούλιο, οι Μεγάλες Δυνάμεις έθεταν «υπό την εγγύησή τους» την Αλβανία, η οποία γινόταν ηγεμονία κληρονομική, κυρίαρχη και ουδέτερη, ενώ το Δεκέμβριο του 1913, με το επαίσχυντο «Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας» η Βόρειος Ήπειρος επιδικαζόταν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

Ποια γεγονότα μεσολάβησαν και τα πράγματα από τον Μάρτιο πήραν τέτοια δραματική στροφή; H εξέλιξη αυτή πρέπει να αναζητηθεί στη διαμόρφωση των βορείων και ανατολικών συνόρων του υπό εκκόλαψη κράτους. Είναι φανερό ότι η Βόρειος 'Ήπειρος θυσιάστηκε για να αποζημιωθεί η γειτονική χώρα και να γίνει βιώσιμο κράτος.

Οι Βορειοηπειρώτες αντέδρασαν στην αφύσικη αυτή τροπή. Ήδη, μετά τη δυσμενή διαμόρφωση της κατάστασης, σχηματίστηκαν σε πόλεις και χωριά «Επιτροπές Εθνικής Αμύνης» και συγκρότησαν «Ιερούς Λόχους» και «Επιμελητείες».

Στις 31 Ιανουαρίου 1914 επιδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων, με την οποία διατυπωνόταν η αξίωση, μέσα σε τακτή προθεσμία, να αποχωρήσει ο στρατός μας από τη Βόρειο Ήπειρο. Σε αντίθετη περίπτωση τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν θα δινόταν στην Ελλάδα.

H Αθήνα συμμορφώθηκε και με διακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης προς τους πρεσβευτές των μεγάλων Δυνάμεων ο στρατός αποχωρούσε από τη Βόρειο Ήπειρο. Τότε άρχισε η εξέγερση των Βορειοηπειρωτών.

Πρώτη ξεσηκώθηκε η Xειμάρα (9 Φεβρουαρίου) με τον Σπύρο Mήλιο, ο οποίος κήρυξε την αυτονομία της Ηπείρου. Ταυτόχρονα συνήλθε στην Αθήνα Πανηπειρωτικό Συνέδριο. Αποφασίστηκε η αντίσταση και ορίστηκε επικεφαλής του Αγώνα ο Γεώργιος Ζωγράφος, γιος του Μεγάλου Ευεργέτη Xρηστάκη Ζωγράφου, από το Kεστοράτι Αργυρόκαστρου.

O Γεώργιος Ζωγράφος είχε σπουδάσει στο Παρίσι και στο Μόναχο. Το 1905 εκλέχτηκε βουλευτής Καρδίτσας. Το 1909 ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών. Μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου ο Βενιζέλος τον τοποθέτησε Γενικό Διοικητή της.

Όταν του ανατέθηκε η αρχηγία του αυτονομιακού αγώνα, παραιτήθηκε από τη θέση του και στις 12 Φεβρουαρίου 1914 ανέβηκε στο Αργυρόκαστρο. Αμέσως σχημάτισε την Προσωρινή Κυβέρνηση της Αυτονόμου Ηπείρου.

Πρόεδρος ανέλαβε ο ίδιος, υπουργός Εξωτερικών ο Aλέξ. Kαραπάνος, Οικονομικών ο Iωάν. Παρμενίδης, Στρατιωτικών ο Δημήτριος Δούλης, Παιδείας και Θρησκείας ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος και μέλη της Κυβέρνησης ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ Γερμανός και ο Μητροπολίτης Bελλάς και Kονίτσης κ. Σπυρίδων.

Μετά τον σχηματισμό της Προσωρινής Κυβέρνησης τα γεγονότα εξελίχτηκαν ραγδαία. Στις 16 Φεβρουαρίου κηρύχτηκε η αυτονομία στους Αγίους Σαράντα και το Δέλβινο και όλα έδειχναν ότι η εξέγερση θα γενικευόταν σε ολόκληρη τη Βόρειο Ήπειρο.

Το μεγάλο ερώτημα που ανέκυψε ήταν η στάση του ελληνικού στρατού. O Βενιζέλος κατηγορηματικά διαβεβαίωνε τις Μεγάλες Δυνάμεις ότι τα ελληνικά στρατεύματα θα αποχωρούσαν από την Βόρειο Ήπειρο και «δεν θα προέβαλαν αντίσταση, ούτε θα υποστήριζαν, ούτε θα ενεθάρρυναν, άμεσα ή έμμεσα, καμιά αντίσταση κατά της "στάσης πραγμάτων" που είχαν διαμορφώσει οι Mεγάλες Δυνάμεις».

Το πρόβλημα είχε επικεντρωθεί στις δύο μεγάλες πόλεις, το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά.

Διοικητής της Κορυτσάς ήταν ο συνταγματάρχης Aλέξ. Κοντούλης, άτομο ιδιόρρυθμο, με δικές του απόψεις όσον αφορά την προσέγγιση Ελλήνων και Tουρκαλβανών. O Κοντούλης παρέδωσε την πόλη στους Αλβανούς. Μετά την εκκένωση της Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό, με ενέργειες πάλι του Κοντούλη, παραδόθηκαν στους Αλβανούς οι περιοχές Mοσχόπολης και Κολωνίας.

Στο Αργυρόκαστρο τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Εκεί Διοικητής ήταν ο υποστράτηγος Aναστ. Παπούλας, ο οποίος, όταν διέγνωσε ότι οι κάτοικοι δεν επρόκειτο να παραδώσουν την πόλη στους Αλβανούς, δεν επέμεινε.

Πανηγυρικά στις 17 Φεβρουαρίου 1914 ανακηρύχτηκε στο Αργυρόκαστρο η Αυτονομία και υψώθηκε η σημαία με τον σταυρό και τον δικέφαλο αετό. Στο μεταξύ στις 20 Φεβρουαρίου η αυτονομία κηρύχτηκε στο Λεσκοβίκι και στις 23 του ίδιου μήνα στην Πρεμετή. Στην περιοχή της Πρεμετής έγιναν οι πρώτες σοβαρές μάχες με τους Αλβανούς. H νίκη των αυτονομιακών στην Πρεμετή προκάλεσε έκπληξη στη διεθνή κοινή γνώμη και κατέδειξε ότι η επαναστατική κίνηση δεν ήταν τυχαία.

Τελική έκβαση του αγώνα κρίθηκε στο Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά. Στην Κορυτσά από τις 19 Μαρτίου του '14 άρχισε ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων κατοίκων κατά των Αλβανών και των Ολλανδών αξιωματικών τους. H εξέγερση αυτή τελικά απέτυχε από έλλειψη εφοδίων. Σ' αυτή την εξέγερση σκοτώθηκαν 114 'Έλληνες, ανάμεσά τους και 7 γυναίκες και ο διάκονος της Μητρόπολης Βασίλειος Γκιώνης.

Λίγο αργότερα έφτασε στην Κορυτσά ο γνωστός Μακεδονομάχος Γεώργιος Tσόντος-Bάρδας, ταγματάρχης του πυροβολικού. Με την άφιξή του αναθερμάνθηκε ο αγώνας και ύστερα από επιτυχείς μάχες με τους Αλβανούς, κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου, πολιόρκησε στενά την Κορυτσά.

Στον τομέα Αργυρόκαστρου η ισχυρή αλβανική πίεση είχε ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση της Προσωρινής Κυβέρνησης στους Γεωργουτσάτες. Στη σκληρή μάχη που έγινε από τις 20 έως τις 23 Απριλίου στη Μονή Tσέπου, υπερίσχυσαν οι αυτονομιακοί, με συνέπεια τα αλβανικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς Βορρά. Από τις εξελίξεις αυτές φάνηκε καθαρά ότι οι Aλβανοί δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν ούτε την περιοχή της Κορυτσάς και ούτε να καταλάβουν το Αργυρόκαστρο. H αλβανική κυβέρνηση, κάτω από τον κίνδυνο οριστικής συντριβής τους, ζήτησε την παρέμβαση της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου για σύναψη ανακωχής.

H Προσωρινή Κυβέρνηση ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημα. Τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, εκπρόσωπος της αλβανικής κυβέρνησης και οι: Γ. Ζωγράφος και Aλέξ. Kαραπάνος, εκπρόσωποι της Αυτονόμου Ηπείρου, συναντήθηκαν στους Αγίους Σαράντα. Από κει πέρασαν στην Κέρκυρα, όπου στις 17 Μαΐου (νέο ημερολόγιο) υπέγραψαν Πρωτόκολλο, με το οποίο δικαιωνόταν ο αγώνας των Bορειοηπειρωτών.

Mε το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας», όπως καθιερώθηκε να λέγεται, εξασφαλιζόταν ειδική ελευθερία και η συγκρότηση ειδικού σώματος Χωροφυλακής. Κατοχυρωνόταν η χρήση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και απαγορευόταν η είσοδος και η στάθμευση στις δύο επαρχίες «στρατιωτικών μονάδων μη αυτοχθόνων». H Βόρειος Ήπειρος με τις διατάξεις αυτού του Πρωτοκόλλου αποκτούσε ευρεία αυτονομία μέσα στα όρια της αλβανικής επικράτειας. Το Πρωτόκολλο συνυπογράφηκε από όλες τις πλευρές. Από την πλευρά των Βορειοηπειρωτών η κύρωση επιτεύχθηκε στο Πανηπειρωτικό Συνέδριο που συνήλθε στο Δέλβινο. Στο Συνέδριο αυτό συμμετείχαν αντιπρόσωποι από τις περιοχές Xειμάρας, Αγίων Σαράντα, Aργυροκάστρου, Πρεμετής, Πωγωνίου, Λεσκοβικίου, Eρσέκας και Κορυτσάς.

Οι αντιπρόσωποι της Xειμάρας αρνήθηκαν να προσυπογράψουν τις συμφωνίες. Έφυγαν από τη Συνέλευση ζητωκραυγάζοντας το σύνθημα που είχε συνυφανθεί με τους αγώνες και την καθημερινή τους ζωή: Ένωσις ή Θάνατος.

Μετά τον θριαμβευτικό αγώνα των Βορειοηπειρωτών και την επιτευχθείσα αυτονομία οι Δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης (Bρετανία, Γαλλία και Pωσία) συγκατατέθηκαν στην κατάληψη των Επαρχιών Αργυρόκαστρου και Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό. Στις 24 Oκτωβρίου 1914 παραδόθηκε όλη η περιοχή στα ελληνικά στρατεύματα.

Τον Ιανουάριο του 1916 αντιπρόσωποι της Βορείου Ηπείρου έλαβαν μέρος στις εργασίες της A΄ Συνόδου της KA΄ Περιόδου της Βουλής των Ελλήνων. Nα μνημονεύσουμε το από 3 Mαρτίου 1916 σημαντικό Βασιλικό Διάταγμα «Περί επεκτάσεως ισχύος του 258 νόμου εις την Bόρειον 'Hπειρον» (εφημερίς της Kυβερνήσεως του Bασιλείου της Eλλάδος, A΄ , 17 Mαρτίου 1916, αρ. 54).

Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα του 1916 δεν ήταν η Ελλάδα του 1914. Είχε διαβρωθεί και καταστραφεί από τον διχασμό. Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1916, η Iταλία, έχοντας τη συγκατάθεση των Δυνάμεων της Συνεννόησης, κατέλαβε το Aργυρόκαστρο. Το ίδιο έκαναν ένα μήνα αργότερα και οι Γάλλοι στην Kορυτσά. Tο 1917 οι Ιταλοί επέβαλαν κατοχικό καθεστώς και στα Iωάννινα, από όπου τελικά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. H Bόρειος Ήπειρος είχε χαθεί.

Μια προσπάθεια να δοθεί τέλος στην τραγωδία των Bορειοηπειρωτών έγινε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1919. Τότε ήρθε σε συμφωνία με τον υπουργό των Εξωτερικών της Ιταλίας Tommaso Tittoni οι επαρχίες Αργυρόκαστρου και Κορυτσάς να ενωθούν με την Ελλάδα, αλλά η Ρώμη αθέτησε τις συμφωνίες.

Τον Δεκέμβριο του 1920 η Αλβανία έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών και τον Νοέμβριο του 1921 η Βόρειος 'Ήπειρος επιδικάστηκε και πάλι στην Αλβανία. Βέβαια η σημαία του σταυρού υψώθηκε για άλλη μια φορά στην Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο κατά τον Eλληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, αλλά, δυστυχώς, οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις και πάλι αντέδρασαν και απέτρεψαν την ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα.

Το Βορειοηπειρωτικό παραμένει εκκρεμές στο συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων (Ηνωμένων Πολιτειών, Σοβιετικής 'Ένωσης, Βρετανίας και Γαλλίας). 'Όπως είναι γνωστό στο Παρίσι το 1946 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων. Στο συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών και πάλι δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα της Ελλάδος και η Βόρειος Ήπειρος (αντέδρασε ο υπουργός των Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης Mολότωφ) παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια.

Δεν υπάρχει καμιά άλλη μεταπολεμική διεθνής πράξη που να κατοχυρώνει νομικά το γεγονός ότι η Βόρειος Ήπειρος παραμένει τμήμα της Αλβανίας. H μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας υφίσταται μόνο de facto και όχι de jure. Tο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει ανοιχτό ηθικά και νομικά. Ήδη μετά την κατάρρευση του Xοτζικού καθεστώτος οι 'Έλληνες της Βορείου Ηπείρου εγκαταλείπουν ομαδικά τις πατρογονικές τους εστίες για να ζήσουν καλύτερα οι ίδιοι και τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να «αδειάζει» στην κυριολεξία ο τόπος, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Είναι ανάγκη, για να μην μεμφόμεθα αργότερα άλλους, να γίνει κατανοητό ότι η δική μας αδιαφορία κρύβει οδυνηρές εκπλήξεις για τον μαρτυρικό Βορειοηπειρωτικό ελληνισμό.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ 

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ : Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΠΛΑΤΑΝΟΥΔΙΑ ΤΕΡΠΝΗΣ ΣΕΡΡΩΝ ΣΤΙΣ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913

Το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου 1913 , βουλγαρικός στρατός , ένα τάγμα πεζικού , μια ίλη ιππικού και πυροβολικό , ξεκινώντας από τις Σέρρες , πέρασε τη γέφυρα του Όρλιακου (σήμερα Στρυμονικό ) αιφνιδιαστικά και αφού εξουδετέρωσε την ελληνική φρουρά της και τις ολιγάριθμες φρουρές των στρατιωτικών φυλακίων Δημητριτσίου και Λυγαριάς στάθμευσε στην Αγία Παρασκευή. Από κει έστειλε αγγελιοφόρο στο βουλγαρικό λόχο στη Νιγρίτα. Ο αγγελιοφόρος επιστρέφοντας στις 16/2/1913 συνελήφθη από περίπολο του ελληνικού λόχου που έδρευε στην Τερπνή. Δεν ξέρουμε τι αποκάλυψε ή τι έγγραφα κατασχέθηκαν πάνω του.
Τα σχέδια όμως των Βουλγάρων ήταν πλέον φανερά. Επεδίωκαν την κυριαρχία στην περιοχή της Νιγρίτας. Κατείχαν το Λαχανά και το Κιλκίς. Άρχισαν ήδη να προβάλλουν δικαιώματα συγκυριαρχίας στη Θεσσαλονίκη. Προετοιμάζονταν να διαλύσουν τη συμμαχία. Με τα δεδομένα λοιπόν αυτά , η προδρομική μάχη στα Πλατανούδια , δεν είναι ένα συνηθισμένο πολεμικό περιστατικό. Αποτελεί το πρώτο αποκαλυπτικό σημάδι , που αφυπνίζει και προετοιμάζει την Ελλάδα , πριν από τη συνθήκη του Λονδίνου που έγινε στις 17/30 Μαίου 1913.
Το βουλγαρικό τάγμα, που ήταν στην Αγία Παρασκευή, αφού ξημέρωσε η 17 η Φεβρουαρίου και ο αγγελιοφόρος δεν γύρισε , ξεκίνησε για τη Νιγρίτα. Η ελληνική διλοχία αποφάσισε να μην αφήσει τους Βουλγάρους να μπουν στη Νιγρίτα. Ένα τμήμα 130 ανδρών με διοικητή τον υπολοχαγό Σταυριανόπουλο και τους αξιωματικούς Κορδογιάννη , Γαρδίκα , Γαλανόπουλο και Παπακώστα καταλαμβάνει θέσεις στα υψώματα της Τερπνής με κεντρικό σημείο άμυνας τη θέση Πλατανούδια.
Πολλοί Τερπνιώτες οπλισμένοι σπεύδουν να συμπολεμήσουν με τους στρατιώτες. Ταυτόχρονα στη Νιγρίτα , τμήμα στρατού με τον ανθυπολοχαγό Φαλάγγα , ενισχυμένο με τα σώματα από ενόπλους χωρικούς των καπεταναίων Βλάχμπεη και Γιαγκλή και Νιγριτινούς πολίτες , κλείνουν τους στρατιώτες του βουλγαρικού λόχου στα χάνια και στο Α΄ δημοτικό σχολείο , όπου ήταν καταυλισμένοι. Ο Βλάχμπεης και ο Γιαγκλής , θα μεταβούν κατόπιν και θα ενισχύσουν τους στρατιώτες στην Τερπνή. Ο καιρός ήταν άθλιος . Έπεφτε χιονόνερο και είχε παγωνιά. Η μάχη άρχισε στις 2 το μεσημέρι και ήταν επίμονη , σκληρή και άγρια. Ακριβείς λεπτομέρειες για τη μάχη από ειδικό στρατιωτικό δεν έχουμε. Η προφορική παράδοση, όπως είναι φυσικό, διασώζει αρκετές παραλλαγές. Μας ενδιαφέρει όμως το κύριο γεγονός και το αποτέλεσμα. Ας ακούσομε πως την περιγράφει ένας σύγχρονος Τερπνιώτης.
« Το πεζικό των Βουλγάρων αναπτύσσεται με άλματα και προσπαθεί να πλησιάσει το λόχο μας , αλλά όλες του οι επιθέσεις αποκρούονται με πολλούς νεκρούς. Ένα βουλγαρικό τμήμα μετακινείται προς τα αμπέλια δεξιά για να πλευροκοπήσει τις θέσεις μας. Αποκρούεται και αυτό από τον ανθυπολοχαγό Κορδογιάννη με λίγους στρατιώτες και Τερπνιώτες οπλισμένους. Το βουλγαρικό ιππικό προσπαθεί να πλησιάσει από τον κάμπο με ξαφνικές επελάσεις , μα τα πολυβόλα του λόχου μας και οι πολίτες της Τερπνής που έχουν σχηματίσει γραμμή μετωπική από τα Πλατανούδια μέχρι τη Νιγρίτα , το θερίζουν ....»
Είναι βέβαιον, πως τα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα της περιοχής Νιγρίτας, που ανήκαν στις προφυλακές της 7 ης Μεραρχίας, απέκρουσαν τον βουλγαρικό με δική τους ευθύνη και πρωτοβουλία. Σχετικά με τις διαταγές που είχαν γράφει πάλι ο Σπυριδάκης .
« Είχον διαταγάς να μη γίνωνται αίτιοι προς ρήξιν , να φροντίζωσι δε πάντοτε να φέρωνται προς τους Βουλγάρους ως προς συμμάχους. Προς τούτο δε διά ύψιστα συμφέροντα της πατρίδος , ως έγραφον επί λέξει αι σχετικαί διαταγαί του στρατιωτικού διοικητού Θεσσαλονίκης, καθόσον, ως υπενοείτο, αι μεραρχίαι αι ιδικαί μας ευρίσκοντο πάσαι εις το εν Ηπείρω θέατρον , πλην της 7 ης της ολιγαριθμοτέρας τότε ... Πάντες όμως αντελαμβάνοντο ότι δεν ήτο δυνατόν να διαρκέση επ΄ άπειρον αυτή η κατάστασις , διότι πολλάκις παρέσχον οι Βούλγαροι αποδείξεις της συμμαχικής των απιστίας..»
Διοικητή της διλοχίας αναφέρει ο Νιγριτινός συγγραφέας Παπαθανασίου τον λοχαγό Παναγιώτη Γαργαλίδη και άλλοι τον υπολοχαγό Σταυριανόπουλο.
Κατά τη μάχη στα Πλατανούδια ο ελληνικός λόχος είχε 16 στρατιώτες νεκρούς και αρκετούς τραυματίες ανάμεσα στους οποίους και οι αξιωματικοί Κορδογιάννης και Γαρδίκας. Σκοτώθηκε και ένας κάτοικος της Τερπνής από τυχαία σφαίρα μέσα στο σπίτι του. Οι Βούλγαροι αποδεκατίστηκαν , και δεν κατόρθωσαν να μπουν στη Νιγρίτα.
Η μάχη αυτή σφραγίζεται από μια μοναδικότητα. Ότι από μέρος των Βουλγάρων , προκειμένου περί συμμάχου, ήταν ο πρώτος δόλιος αιφνιδιασμός , που αποσκοπούσε στην αλλαγή της στρατιωτικής ισορροπίας στην περιοχή της Νιγρίτας.
Η ίδια τακτική θα εφαρμοστεί λίγο αργότερα με τους αιφνιδιασμούς στην περιοχή Παγγαίου. Οι Βούλγαροι δεν αναγνώριζαν ως έγκυρες τις καταλήψεις περιοχών από ένοπλους πολίτες και Μακεδονομάχους , μολονότι αυτοί χρησιμοποιούσαν γνωστούς κομιτατζήδες.
Ένα άλλο αξιόλογο στοιχείο που πρέπει εδώ να εξαρθεί , είναι η αθρόα συμμετοχή των Τερπνιωτών και Νιγριτινών , που έδωσαν εθελοντικά το βροντερό παρών στο τρομερό προσκλητήριο της ελευθερίας. Για τους κατοίκους της Βισαλτίας , ο δάσκαλος της Νιγρίτας Δημήτριος Δαμάνης έγραψε το 1911 : « Άρρενες και θήλειαι χαρακτηρίζονται από το ανδρικόν αυτών ύφος και την άκραν εμμονήν εις τα πάτρια ήθη και έθιμα....»

http://visaltis.blogspot.com
ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ) ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ ΤΗΣ 12ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΔΗΛΩΝΟΥΝ ''ΠΑΡΩΝ'' ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΑΣ.
ΣΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΦΟΡΑ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΕΠΡΑΞΑΝ (ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΒΑΘΗΤΑΤΑ) ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΛΟΤΩΦ, ΑΛΛΙΩΣ ΗΜΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ (ΧΡΗΣΙΜΑ ΦΑΝΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ). Η ΖΗΜΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 30.000 ΕΥΡΩ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΘΑΣΕ ΚΑΙ ΤΑ 50.000, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ.
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, Ο "ΠΕΛΑΣΓΟΣ" ΔΗΛΩΝΕΙ "ΠΑΡΩΝ".

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΕΑΥΤΟΥΣ, ΟΣΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Εξαπατούν εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν καλά τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν απ’ αυτούς. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι είδους πνεύμα ενεργεί μέσα στον κάθε άνθρωπο; Ποιος άλλος παρά ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς;

Ακόμη και μεγάλοι Άγιοι είχαν σφάλει στην κρίση τους για ανθρώπους.

Για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος νόμιζε Άγιο άνθρωπο κάποιον υποκριτή αιρετικό, τον οποίον μάλιστα και υποστήριζε έναντι πολλών πού τον αμφισβητούσαν, μέχρι που κάποτε πείστηκε πια για την αιρετική πλάνη αυτού του ανθρώπου ο Βασίλειος και απογοητεύτηκε οικτρά.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είχε βαπτίσει κάποιον φιλόσοφο ονόματι Μάξιμο και τόσο πολύ τον είχε συμπαθήσει, που τον φιλοξενούσε μάλιστα και μοιραζόταν το φαγητό του μαζί του…

Όμως ο Μάξιμος ήταν άνθρωπος επικίνδυνος και πονηρός σαν φίδι: μετά από λίγο κατάφερε με δολοπλοκίες και δωροδοκίες να πείσει κάποιους Κωνσταντινουπολίτες να τον αναγνωρίσουν ως Πατριάρχη, στη θέση του Αγίου Γρηγορίου.

Όταν, ύστερα από μια θυελλώδη αναταραχή έλαμψε η αλήθεια και ορισμένοι επέπληξαν τον Γρηγόριο επειδή είχε κοντά του τον μεγαλύτερο εχθρό του, ο Άγιος αποκρίθηκε:

«Δεν φταίμε αν δεν διακρίνουμε την πονηρία κάποιου ανθρώπου. Ο Θεός μόνον γνωρίζει τα κρύφια της καρδίας των ανθρώπων. Οι εντολές Του μας λένε να ανοίγουμε τις καρδιές μας με πατρική αγάπη προς όλους, όσοι έρχονται σ’ εμάς».

Ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει την κακία ενός κακοπροαίρετου ανθρώπου…

ΠΗΓΗ: ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1843 - Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΗΑ, Ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1843 σε ηλικία 73 ετών ο Αρχιστράτηγος του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1821, περνάει στην αιωνιότητα. Αφήνει την τελευταία του πνοή νύχτα από αποπληξία.

Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπίας Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους, μετά το θάνατο του πατέρα). Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας το 1770, και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και στα 15 του έγινε καπετάνιος. Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξη του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Κατάφερε - μαχόμενος - να διαφύγει τελικά με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα ανατολικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα Ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας. Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, και τιμήθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων.

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821. Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ιτς-Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, και στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας». Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836 και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση. (WIK.)

ΥΣ : ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΑΝΑΡΤΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΤΟΥΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΠΑΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ ΣΤΙΣ 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1838

Παιδιά μου!

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.

Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὑρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀνελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.

Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὑρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.

Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.

Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα...

Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σας ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία.

Τελειώνω τὸ λόγο μου. Ζήτω ὁ βασιλεύς μας Ὄθων! Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι! Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία!

http://www.stoxos.gr/2011/02/4-1843.html 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ