Η «ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΠΕΙΛΗ» ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Του Παναγιώτη Ήφαιστου
Ομ. Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Η Τουρκική απειλή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Διαρκεί επί δεκαετίες και διαρκώς κλιμακώνεται. Παρατηρείται ότι σε κάθε φάση η κλιμάκωση επιταχύνεται ανάλογα με το κατά πόσο οι στρατηγικές εξελίξεις δημιουργούν παράθυρα ευκαιρίας που θα ωθήσουν την Ελλάδα σε κατευναστικές στάσεις και υποχωρητικές δηλώσεις οι οποίες δημιουργούν τις προϋποθέσεις ούτως ώστε εάν η Άγκυρα αποφασίσει να επιτεθεί να εκπληρώσει το μείζον των αναθεωρητικών αξιώσεων που θέτει επί δεκαετίες. Συντομογραφικά θα εξηγήσουμε ότι ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να διατυπώνονται γνώμες, να γίνονται άλματα συλλογισμών και να επιχειρούνται προβλέψεις.

Ποιες είναι όμως οι Τουρκικές αναθεωρητικές αξιώσεις και τι σημαίνει «απέραντη απειλή»;

Ακριβώς, στην στρατηγική ανάλυση μια απειλή θεωρείται απέραντη όταν ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των αναθεωρητικών σκοπών τα σύνορα αυτών των σκοπών είναι θολά και αβέβαιο ως προς το πως θα τερματιστεί μια πολεμική σύρραξη και τι σκοπεύει να θέσει υπό τον έλεγχό του ο επιτιθέμενος.

Επί δεκαετίες με πλήθος κειμένων η Άγκυρα αρνείται καθολικά τις πρόνοιες του δικαίου της θάλασσας και των διεθνών Συνθηκών, ενώ αδίστακτα αξιώνει αλλαγή των οριοθετήσεων της διεθνούς τάξης που προβλέπει το διεθνές δίκαιο στην Κύπρο, το Αιγαίο και την Θράκη.

Το εάν θα ελέγξει πλήρως την Κύπρο ή θα την καταλάβει όλη δεν είναι σαφές. Γιατί εξάλλου επί δεκαετίες και παράνομα διατηρεί ένα τόσο ισχυρό στρατιωτικό σώμα στο νησί και κτίζει την μια βάση μετά την άλλη; Τι εννοούσε ο μέντορας του Ενρτογάν πρώην πρωθυπουργός Νταβούτογλου όταν έλεγε ότι η Κύπρος είναι τόσο μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας ούτως ώστε η Τουρκία την θέλει υπό τον έλεγχό της ακόμη και αν δεν υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος στο νησί;

Πόσα νησιά με αυθαίρετες και ψευδείς ερμηνείες επιδιώκει να ελέγξει ή να καταλάβει σε περίπτωση σύγκρουσης; Τα αδιευκρίνιστα 200 νησιά, νησίδες και βράχους που δήλωνε η Τσιλέρ πριν πολλές δεκαετίες ή όσα οι χάρτες της «Γαλάζιας Πατρίδας» εγκλωβίζουν στα πεδία της Τουρκικής Επικράτειας στις θολά οριοθετημένες από την Άγκυρα περιοχές του Αιγαίου Δυτικά των ακτών της Τουρκίας;

Ποιες είναι οι ακριβείς επιδιώξεις στην Θράκη όταν η Τουρκία οικειοποιείται την μουσουλμανική μειονότητα και που θα σταματήσει εάν αρχίσει μια πολεμική σύρραξη και καταφέρει να καταλάβει εδάφη;

Η επί δεκαετίες «ουδετεροποίηση» των περιοχών του Αιγαίου που η Ελλάδα όπως έχει κάθε δικαίωμα εάν εκπληρώσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου σχεδόν διπλασιάζει την Επικράτειά της –και συχνές δηλώσεις οίκοι που υποδηλώνουν διάθεση καζαν-καζαν/μοιρασιάς και κατά καιρούς και άλλων κατευναστικών θέσεων– οδήγησε στις θαλάσσιες οριοθετήσεις της Τουρκίας με την Λιβύη με τρόπο που παραβλέπει την ύπαρξη ακόμη και της Κρήτης.

Ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας οι αναθεωρητικές αξιώσεις καθίστανται ολοένα πιο θολές και για αυτό με όρους στρατηγικής ανάλυσης η «απεραντοσύνη της Τουρκικής απειλής» εξελίσσεται επικίνδυνα.

Ταυτόχρονα και για να μιλάμε ρεαλιστικά, τόσο στο κεντρικό μέτωπο όσο και στην Κύπρο οι συμμαχίες και οι θεσμοί στους οποίους η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχουν πόρρω απέχουν από το να εδράζονται ξεκάθαρα στην διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, ενώ συχνά δυτικοί ηγέτες κάνουν θολές και ασαφείς δηλώσεις «υπέρ ειρηνικών διαδικασιών» όταν οι τουρκικές αξιώσεις είναι μονομερείς και παράνομες. Η σημασία αυτής της επισήμανσης είναι ότι εάν έχουμε μεγάλη σύρραξη όπως και στην Κύπρο μετά το 1974 αλλά και σε πλήθος άλλων περιπτώσεων κανείς δεν θα σπεύσει να αποκαταστήσει την διεθνή νομιμότητα αλλά θα καλούν για συνομιλίες.

Αυτά υπογραμμίζοντας, ο Τουρκικός αναθεωρητισμός δεν πρέπει να εξετάζεται με βραχυπρόθεσμους όρους και με αφορμή τις δηλώσεις και ενέργειες κάθε συγκυρίας. Απαιτείται θέαση της μεγάλης και διαχρονικής εικόνας που επιβεβαιώνει τόσο την ύπαρξη κλιμακούμενης τουρκικής απειλής όσο και Μεταψυχροπολεμικών επιλογών για να καταστεί η Τουρκία περιφερειακό ηγεμονικό κράτος.

Εάν στην παρούσα ιστορική φάση η Ελλάδα ενδώσει –δεν αναφερόμαστε στην επί δεκαετίες παράληψη εφαρμογή του δικαίου της θάλασσας, την σχεδόν απαθή στάση μπροστά στο ακραία παράνομο casus belli και των αποφάσεων του ΣΑ του 1974, 1975 και 1983 για τερματισμό των παράνομων τετελεσμένων στην Κύπρο– και εάν δεν κατορθώσει να μεταδώσει σε όλους πανίσχυρα αποτρεπτικά μηνύματα πολύ μεγάλου κόστους, ενδέχεται η Τουρκία να πειστεί ότι οι διεθνείς και περιφερειακές περιστάσεις ευνοούν μια επίθεση, μάλιστα μεγάλης έκτασης.

Χωρίς να γίνεται η παραμικρή πρόβλεψη για επίθεση ή μη επίθεση –μόνο ανάλυση των προϋποθέσεων με πάγιους όρους τυπολογιών της στρατηγικής ανάλυσης μπορεί να κάνει κανείς και πιο ακριβείς εκτιμήσεις είναι υπόθεση των κρατικών επιτελείων– εάν η Τουρκία επιχειρήσει να εκπληρώσει μεγάλο μέρος των «απέραντων απειλών» κύρια μέριμνα θε είναι να ακυρώσει στρατηγικά την Ελλάδα και να αρχίσει η παραχώρηση κυριαρχίας με τρόπο που αλλάζουν αυτά που προβλέπουν οι Συνθήκες και οι Συμβάσεις.

Να μην ξεχνάμε επίσης, ότι το διακύβευμα είναι μείζον και όχι μόνο νομικό αλλά μακροχρόνια και στρατηγικό: Ενώ καθημερινά όλοι ακούνε τις δηλώσεις δυτικών δυνάμεων για την μεγάλη σημασία της Τουρκίας τυχόν έλεγχος του Αιγαίου και της Κύπρου θα εκτινάξει την Τουρκία σε αβάστακτα για την Ελλάδα στρατηγικά ύψη. Παρενθετικά τονίζεται ότι μπορεί στην Ελλάδα αυτό να υποτιμάται αλλά στην Τουρκία βλέπουν όλοι αυτή την πτυχή, εξ ου και η σύγκλιση θέσεων των εσωτερικών πολιτικών δυνάμεων όσον αφορά τις αναθεωρητικές αξιώσεις.

Συναφές επίσης είναι και το ζήτημα του ποιος θα αρχίσει πρώτος εκτεταμένη ένοπλη σύρραξη ή ακόμη και εάν ένας από τους δύο κρίνει ότι απαιτείται ένα πρώτο πλήγμα ακόμη και για αμυντικούς σκοπούς. Το μείζον αυτό ζήτημα ενώ πάντα είναι επί τάπητος όταν κανείς το θίγει απαιτεί μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα. Ενώ στην στρατηγική ανάλυση ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα σε κάθε στρατηγική αντιπαράθεση, στην Ελλάδα τέθηκε μόνο την δεκαετία του 1990 από τον αείμνηστο Παναγιώτη Κονδύλη, οπότε και έγιναν μερικές δημόσιες συζητήσεις. Σημειώνεται μόνο ότι αφορά πολλούς παράγοντες όπως τους συσχετισμούς δύναμης, το κατά πόσο η στρατηγική είναι αμυντική-αποτρεπτική ή αντίθετα αναθεωρητική-επιθετική και τα οπλικά συστήματα των αντίπαλων κρατών.

Αναφέρεται επίσης και το γεγονός ότι οι σύγχρονες τεχνολογίες ιδιαίτερα σε περιπτώσεις συχνών εμπλοκών καθιστούν τουλάχιστον δύσκολο να βεβαιωθεί πότε έγινε μεγάλη εμπλοκή, ποιος έπληξε πρώτος και εκτεταμένα και πως εξελίχθηκε τυχόν κλιμάκωση. Σίγουρο είναι ότι ένα αμυνόμενο κράτος απαιτείται να είναι έτοιμο για όλα ενώ μερικές τουρκικές δηλώσεις είναι εξαιρετικά ανησυχητικές.

Πόσο επικίνδυνη είναι η Τουρκική απειλή στην φάση που διανύουμε και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος μιας εκτεταμένης πολεμικής σύγκρουσης και πόσο πιθανό είναι η Ελλάδα να δεχθεί ένα πρώτο τουρκικό πλήγμα; Το ζήτημα της κλιμάκωσης μιας σύγκρουσης και της εκτέλεσης ενός πρώτου πλήγματος έχει αναλυθεί εκτενώς σε αγγλικά και Ελληνικά κείμενα* και εδώ θα περιοριστούμε να πούμε μονολεκτικά τα εξής, που και πάλι τονίζεται ότι δεν τίθεται ζήτημα ακόμη και της παραμικρής πρόβλεψης. Δύο μεταβλητές είναι κύριες και σημαντικές. Οι εκατέρωθεν ικανότητες των αντιπάλων και η μπλόφα.

Στην στρατηγική θεωρία η μπλόφα είναι μια πολύ σημαντική έννοια. Είναι βασικά η διαφορά μεταξύ απειλής και ικανότητας να την εκπληρώσει εάν υπάρξει σύρραξη. Ικανότητα εκπλήρωσης 100% σημαίνει μηδενικές ανάγκες για μπλόφα και αυτό σπάνια ισχύει. Μεγάλη μπλόφα έχουμε όταν γίνεται πιστευτό ότι σε περίπτωση σύγκρουσης η άλλη πλευρά θα έχει μεγάλο κόστος. Όσο περισσότερο μπλοφάρει ο απειλών και γίνεται πιστευτός από τον αμυνόμενο τόσο περισσότερο κερδίζει χωρίς μάχη –και ταυτόχρονα κερδίζει πόρους για δυνάμεις που δεν χρειάστηκαν–, τρομάζοντας (τον αμυνόμενο) και κινητοποιώντας άλλους με συμφέροντα που διακυβεύονται από μια σύρραξη.

Συναφές ζήτημα είναι ο όρος «σχετικό συμφέρον». Σε μια διένεξη, πως ιεραρχείται το εθνικό συμφέρον από τους εμπλεκόμενους; Εδώ βέβαια μας αφορούν οι εκατέρωθεν ιεραρχήσεις από την Ελλάδα και Τουρκία όσον αφορά την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο. Οι ιεραρχήσεις σχετίζονται με πολλά ζητήματα όπως για παράδειγμα γεωπολιτική σημασία, οικονομικοί πόροι, εσωτερικές καθεστωτικές και πολιτικές ισορροπίες και κυρίως κατά πόσο αυτό που διακυβεύεται είναι συμφέρον δυνάμεως ή ζωτικό συμφέρον.

Στην προκειμένη περίπτωση ενώ για την Ελλάδα είναι ζωτικό συμφέρον επειδή αφορά την Επικράτεια που προβλέπουν οι Συνθήκες και το ένα δέκατο του Ελληνισμού στην Κύπρο, για την Τουρκία είναι συμφέρον δυνάμεως επειδή εντάσσεται σε μια λογική αύξησης της ισχύος της για να καταστεί ηγεμονικό κράτος όπως εξάλλου ρητά δηλώνεται.

Τονίζεται και υπογραμμίζεται, πάντως, ότι στην στρατηγική ανάλυση θεωρείται δεδομένο ότι το αμυνόμενο κράτος που έχει ζωτικό συμφέρον –ενώ ο αντίπαλος έχει συμφέρον δυνάμεως– στην αναμέτρηση μέσων και θελήσεων διαθέτει αποτρεπτικό πλεονέκτημα. Το οποίο όμως απαιτείται να αξιοποιήσει δεόντως με παραστάσεις, δηλώσεις, ενέργειες και διπλωματία. Πρέπει, πάντως, να μεταδίδονται οι σωστές παραστάσεις και όχι κατευναστικές παραστάσεις. Ακλόνητες και αξιόπιστες αποτρεπτικές παραστάσεις.

Καταληκτικά, ο πόλεμος δεν είναι μόνο πολεμική σύρραξη και απαιτείται μεγάλη προσοχή στις θέσεις και στις διατυπώσεις.

1) Είναι η σημαντικότερη διαμορφωτική δύναμη της ιστορίας και ενώ μόνο παράφρονες θα τον ήθελαν δεν πρέπει να υποτιμάται ότι πάντα ένα κράτος που δέχεται απειλές πρέπει να είναι ικανό και πανέτοιμο να αμυνθεί.

2) Βασικά οι ποιοτικές βαθμίδες όσων μιλούν για την διεθνή πολιτική κρίνονται ανάλογα με το τι λένε για τον πόλεμο.

3) Ο πόλεμος είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους εκ των οποίων η ένοπλη σύρραξη (με τον οποία εκφοβίζουν οι δειλοί, οι άσχετοι και ανεύθυνοι συν και όσοι «υποβάλλουν κατευνασμούς») είναι μόνο ο τελευταίο κρίκος. Εξ ου και η ανάγκη το αμυνόμενο κράτος να διαθέτει αξιόπιστη εθνική στρατηγική και να εκπληρώνει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του. Βασικά, η ιστορική πείρα διδάσκει ότι έχουμε ένοπλη σύρραξη εάν το αμυνόμενο κράτος κατευνάζει, οπότε το αποτέλεσμα είναι ήττα χωρίς ένοπλη εμπλοκή ή ένοπλη σύρραξη ή πιθανότατα αμφότερα.

4) Απαιτείται στρατηγική κουλτούρα για σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο. Όπως και για άλλα κράτη, η στρατηγική κουλτούρα αποτροπής είναι μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

* Τα ζητήματα αυτά έχουν αναλυθεί υπό το πρίσμα της στρατηγικής ανάλυσης σε πολλά Αγγλικά και Ελληνικά κείμενα. Για τα θέματα αξιοπιστίας, ορισμού της απειλής, ικανότητας/μπλόφας, σχετικού συμφέροντος / συμφέροντος δυνάμεως και πολλά άλλα εξετάστηκαν στο «Αποτρεπτική Στρατηγική και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική» (Β μέρος του «Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική», 1991) που επανεκδίδεται επαυξημένο. Ως προς αυτά πάντως, δεν αλλάζει κάτι καθότι πρόκειται για πάγιες τυπολογίες της στρατηγικής ανάλυσης.

Για τις αναφορές εντός κειμένου για παρεμβάσεις του 1998 για το «πρώτο πλήγμα» με αφορμή κείμενα του Παναγιώτη Κονδύλη βλ. «Η ανάλυση του Παναγιώτη Κονδύλη: Αποτρεπτική στρατηγική και η διαλεκτική σχέση ισορροπίας δυνάμεων, άμυνας, αντεπίθεσης, σταθερότητας, αστάθειας».  https://wp.me/paSdey-7Mz

 

Πηγή: στο https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-aperante-apeile-tes-toerkias-kai-oi-polloi-krikoi-tes-alesidas-toe-polemoe_gr_62a372abe4b0cdccbe4f96bc

https://ifestos.edu.gr/2022/06/12/%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf/ 

 

ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ ΣΑΣ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Θεοδώρου Κατσούφρου

Διεθνολόγου, πρώην στελέχους στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, Senior Fellow στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας Jean Monnet του ΕΚΠΑ, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων

Η «Εστία της Κυριακής» αποκαλύπτει ότι ο λόρδος Curzon απέρριψε εκ μέρους όλων των συμμετασχουσών στην Συνδιάσκεψη Συμμαχικών Δυνάμεων το αίτημα του Ismet Pasha να παραχωρηθούν στην Ελλάδα οι νήσοι της Ανατολικής Μεσογείου, υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης

Η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με δημοσιογραφικές, βάσιμες ή μη, πληροφορίες ότι οι Τούρκοι πρόκειται να θέσουν κατά τις εργασίες της το ζήτημα της αμφισβήτησης της κυριαρχίας της Ελλάδας επί του συνόλου των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, λόγω της μη τήρησης του όρου της αποστρατιωτικοποίησής τους, επαναφέρει μετ’ επιτάσεως στο προσκήνιο το σοβαρό αυτό θέμα.

Από την δεκαετία του 1960 η Τουρκία περιλαμβάνει μονομερώς και συστηματικά στην ημερήσια διάταξη των διαφορών της με την Ελλάδα την στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων. Το 2021 εκκινεί μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ο «πόλεμος των διακοινώσεων προς τον ΟΗΕ», ακολουθούμενος από τον «πόλεμο των χαρτών», αντικείμενο των οποίων είναι πλέον η σύνδεσις της κυριαρχίας με την αποστρατιωτικοποίηση, αναγκαίος όρος από τον οποίο εξαρτάται η πρώτη, σύμφωνα με την νέα τουρκική επιχειρηματολογία.

Οι ελληνικές απαντήσεις στους παράλογους τουρκικούς ισχυρισμούς περιορίζονται, αν και ορθά τεκμηριωμένες, σε γνωστά εν πολλοίς νομικά στερεότυπα στο πλαίσιο της επιβεβαίωσης της ελληνικής κυριαρχίας, όπως αποδεικνύουν ιδίως οι επιστολές της 19ης Νοεμβρίου 2021 (έγγραφο Α/76/559) και της 2ας Μαΐου 2022 (έγγραφο Α/76/846-S/2022/432) προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.

Είναι δε εντυπωσιακό ότι, ενώ γίνεται μνεία και ιστορικών λόγων προς κατάρριψη των τουρκικών αιτιάσεων (βλέπε επί παραδείγματι σημεία 9 και 12 του δευτέρου εγγράφου), η ελληνική πλευρά δεν εγκύπτει σε κρίσιμες ιστορικές πηγές, όπως είναι εν προκειμένω κατ’ εξοχήν τα «Πρακτικά της Συνδιάσκεψης της Λωζάννης για τις υποθέσεις της Εγγύς Ανατολής (1922-1923)» [«Lausanne Conference on Near Eastern Affairs (1922-1923), Records of Proceedings and Draft Terms of Peace, with map, presented to Parliament by Command of his Majesty, London, His Majesty’s Stationery Office, 1923, Cmd. 1814, viii+861 σελ., στο εξής τα αναφέρω ως «Πρακτικά»], η οποία προηγήθηκε της σύναψης της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης της 24ης Ιουλίου 1923, βασικού νομικού θεμελίου της ελληνικής κυριαρχίας επί των κειμένων στην Ανατολική Μεσόγειο νησιωτικών εδαφών.

Τα Πρακτικά

Ως προς τα ζητήματα κυριαρχίας, οι αφορώσες την ελληνική κυριαρχία επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάννης είναι τόσο σαφείς, διαυγείς και αδαμάντινες, ώστε να μην χρήζουν καν ερμηνείας. Τούτου δοθέντος, η έχουσα εθιμικό χαρακτήρα Σύμβασις της Βιέννης του 1969 περί του Δικαίου των Συνθηκών μνημονεύει στο άρθρο 32 τις προπαρασκευαστικές εργασίες ως συμπληρωματικό μέσον ερμηνείας.

Με κίνητρο λοιπόν την ιστορική αναζήτηση, επικαλούμαι εκτενώς τα «Πρακτικά» για την κατάρριψη της σαθρής τουρκικής επιχειρηματολογίας περί της αποστρατιωτικοποίησης ως προϋπόθεσης για την αναγνώριση της κυριαρχίας, κάτι το οποίο είναι αφ’ εαυτού και αντιφατικό, δεδομένου ότι συγκρούεται με την μέχρι προ τινος υποστηριζόμενη «φινλανδίζουσα» θεωρία περί «φαιών ζωνών».

Ειδικώτερα, κατά την έκτη συνεδρίαση της 25ης Νοεμβρίου 1922 της αρμόδιας για τα εδαφικά και στρατιωτικά ζητήματα Επιτροπής («Territorial and Military Commission») της Συνδιάσκεψης της Λωζάννης υπό την προεδρία του λόρδου Curzon, ιθύνοντα νου της Συνδιάσκεψης, ο τελευταίος καλεί τον επί κεφαλής της Τουρκικής Αντιπροσωπείας Ismet Pasha να εκθέσει τις απόψεις του επί των νήσων του Αιγαίου (σελ. 95 και επόμενες των «Πρακτικών»).

Επισημαίνοντας εκ προοιμίου ότι «οι νήσοι του Αιγαίου και της Μεσογείου» («Aegean and Mediterranean Islands»), «οι οποίες εξαρτώνται γεωγραφικώς από την Μικρά Ασία» («which depend geographically on Asia Minor»), «είναι μεγίστης σημασίας για την ειρήνη και την ασφάλεια της Ανατολίας» («of great importance for the peace and the security of Anatolia»), ο Ismet Pasha διευκρινίζει ότι «οι κείμενες εντός της τουρκικής αιγιαλίτιδας ζώνης [των τριών μιλίων] νησίδες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της χώρας [του] και θα συνιστούσαν εν δυνάμει σοβαρή απειλή για την ειρήνη στην Μικρά Ασία» («The small islands in territorial waters could seriously threaten the peace of Asia Minor and formed an integral part of that country»), αν περιέρχονταν στην κυριαρχία της Ελλάδας.

Κατά την εκτίμησή του, οι εν λόγω νησίδες «πρέπει να παραμείνουν υπό την τουρκική κυριαρχία» («must remain under Turkish sovereignty»). Χαρακτηρίζοντας περαιτέρω τις νήσους Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ικαρία ως ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της Τουρκίας και θεωρώντας ως οικονομικώς αναγκαία την ένωσή τους με την Μικρά Ασία, εξηγεί ότι αυτοί είναι οι λόγοι για την μη αποδοχή εκ μέρους της Τουρκίας της απόφασης των Μεγάλων Δυνάμεων [της 13ης Φεβρουαρίου 1914 με την οποία αναγνωρίζεται η κυριαρχία της Ελλάδας επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, πλην Ίμβρου και Τενέδου και των κειμένων εντός των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή νήσων].

Συνεχίζει, προσθέτοντας αυθαιρέτως ότι «η τύχη των εν λόγω νήσων ανατέθηκε στις Μεγάλες Δυνάμεις υπό τον όρο ότι η σχετική απόφαση θα ήταν σύμφωνη με τα συμφέροντα των ενδιαφερομένων μερών» («The disposal of these islands had been confided to the Great Powers on condition that the decision should be in conformity with the interests of the parties concerned») και προσάπτοντας στην Ελλάδα ότι έχει ιμπεριαλιστικές βλέψεις στην Ανατολία με πρόθεση την εκεί εγκαθίδρυση μιας ελληνικής αυτοκρατορίας!

Καταλήγει ζητώντας την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση των ανωτέρω νήσων προς το συμφέρον της γενικής ειρήνης καθώς και την υπαγωγή τους σε καθεστώς ουδετερότητας ως ανεξάρτητης πολιτικής ύπαρξης («these islands should enjoy a neutral and independent political existence») (σελ. 96 των «Πρακτικών»).

Η αποδόμησις της τουρκικής προτάσεως

Μιλώντας εξ ονόματος τόσο του ιδίου όσο και των Συμμάχων συναδέλφων του, ο λόρδος Curzon απαντά ότι το ζήτημα «πρέπει να τεθεί κατ’ αρχάς στην ορθή νομική του βάση» («first of all to place the matter on a proper juridical basis»).

Ο λόρδος Curzon θυμίζει στον Ismet Pasha ότι η υπογραφείσα στις 30/5/1913 Συνθήκη μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου αναφέρεται στις εν λόγω νήσους (άρθρο 5 της Συνθήκης), η τύχη των οποίων, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει ο Τούρκος εκπρόσωπος, «δεν εξαρτήθηκε από κανέναν όρο» («there were none»). Σύμφωνα με τον ίδιο, το άρθρο 5 αναθέτει απλούστατα στις Μεγάλες Δυνάμεις «το καθήκον να αποφασίσουν για την τύχη όλων των οθωμανικών νήσων στο Αιγαίο (εκτός της Κρήτης) και της χερσονήσου του Αγίου Όρους» («the duty of deciding the fate of all the Ottoman islands in the Aegean Sea (except Crete) and of the Mount Athos peninsula»).

Υπενθυμίζει περαιτέρω ότι η Συνδιάσκεψη των Πρέσβεων των Μεγάλων Δυνάμεων με αντικείμενο την τύχη των νήσων απηύθυνε στις 14/2/1914 έγγραφο στην Τουρκία κοινοποιώντας της την απόφασή της, σύμφωνα με την οποία «όλες οι υπό την κατοχή της Ελλάδας νήσοι θα έπρεπε να εκχωρηθούν στην χώρα αυτή, εξαιρουμένων των τριών νήσων» («the decision that all the islands then in the occupation of Greece should be ceded to that country with the exception of the three islands [Ίμβρου, Τενέδου και Καστελλορίζου]».

Και παραθέτει ως εξής την πρόταση του Ismet Pasha, προκειμένου να την αποδομήσει πλήρως: πρώτον, οι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, αλλά και η Σαμοθράκη, θα πρέπει να αποδοθούν στην Τουρκία, και, δεύτερον, όλες οι υπόλοιπες νήσοι, ιδίως δε οι Λήμνος, Λέσβος, Χίος και Ικαρία, οι οποίες είχαν δοθεί στην Ελλάδα το 1913, θα πρέπει να της αφαιρεθούν και να τεθούν υπό ειδικό καθεστώς. Ο λόρδος Curzon καταλήγει εκτιμώντας ότι παρόμοια λύσις ενέχει μεγάλες δυσχέρειες από απόψεως δικαίου, δικαιωμάτων και «δυνατότητας εφαρμογής της στην πράξη» («practicability»), «δοθέντος ότι οι ανωτέρω νήσοι αποτελούν νόμιμη ελληνική κτήση βάσει διεθνούς συνθήκης» («The islands in question were a lawful Greek possession by treaty»), ενώ ο πληθυσμός τους είναι αμιγώς ελληνικός («their populations were entirely Greek in character») (σελ. 97 και 98 των «Πρακτικών»).

Όπως συνάγεται αβίαστα από την αντιπαράθεση των δυο ανδρών, το ζήτημα της εκχώρησης της κυριαρχίας των νήσων στην Ελλάδα δεν εξαρτήθηκε τελικώς από κανέναν όρο ή κάποια προϋπόθεση. Σήμερα, όπως και τότε, οι φαντασιώσεις της Τουρκίας προβάλλονται από την ίδια ως συλλογικές αποφάσεις.

Όσον αφορά στην αποστρατιωτικοποίησή τους, ο μεν λόρδος Curzon προτείνει, ο δε Ismet Pasha αποδέχεται το συγκεκριμένο ζήτημα να ανατεθεί και να συζητηθεί από υποεπιτροπή. Αναφερόμενος ειδικώτερα στο θέμα των Στενών, ο λόρδος Curzon αποσαφηνίζει με κατηγορηματικό τρόπο ότι η κυριαρχία επί των νήσων Ίμβρου, Τενέδου και Σαμοθράκης, την οποία ο Ismet Pasha σπεύδει να προεξοφλήσει ως δεδομένη για την χώρα του, θα αποτελέσει αντικείμενο χωριστής συζήτησης από εκείνη στο πλαίσιο της αρμόδιας για την αποστρατιωτικοποίηση υποεπιτροπής, εννοώντας προφανώς ότι πρόκειται για δυο εντελώς αυτοτελή ζητήματα (σελ. 99 των «Πρακτικών»).

Κατά την έβδομη συνεδρίαση της Επιτροπής της 29ης Νοεμβρίου 1922, προβαίνοντας στον απολογισμό των εργασιών της συσταθείσας υποεπιτροπής με αντικείμενο την αποστρατιωτικοποίηση και το καθεστώς των Στενών, ο λόρδος Curzon αναφέρεται στον διαφορετικό βαθμό αποστρατιωτικοποίησης, όπως εισηγείται η υποεπιτροπή, για τις κείμενες εγγύς των Στενών τέσσερεις νήσους (Λήμνο, Σαμοθράκη, Ίμβρο και Τένεδο) έναντι της σχετικής αποστρατιωτικοποίησης των νήσων Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρίας.

Παρεμβαίνοντας, ο Ismet Pasha δηλώνει ότι ουδέποτε η Τουρκία αναγνώρισε επισήμως την κυριαρχία της Ελλάδας επί των τεσσάρων νήσων. Επαναλαμβάνει την τουρκική θέση ότι η αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης πρέπει να εμπίπτει στο ίδιο νομικό καθεστώς με αυτό των Στενών (σελ. 104 των «Πρακτικών»). Ο λόρδος Curzon υπενθυμίζει ότι «ο βαθμός αποστρατιωτικοποίησης των τεσσάρων νήσων ανατέθηκε στην υποεπιτροπή, η οποία εισηγήθηκε την διαφορετική μεταχείρισή τους από την αφορώσα τις νήσους των Στενών με στόχο την προστασία της Ανατολίας από τυχόν επίθεση προερχόμενη από τα συγκεκριμένα νησιωτικά εδάφη, αναγνωρίζοντας παράλληλα στην Ελληνική Κυβέρνηση την αναγκαία για την άμυνά τους εξουσία και την διατήρηση της δημόσιας τάξης» («the sub-commission had recommended a modified form of demilitarisation which was designed to protect the Turks in Anatolia against an attack based on these islands, while leaving the Greek Government the necessary power to defend the islands and preserve order there»).

Αντιθέτως, η τουρκική πλευρά ζητεί περισσότερο ολοκληρωμένη μορφή αποστρατιωτικοποίησης (σελ. 105 των «Πρακτικών»). Ο λόρδος Curzon υπογραμμίζει με έμφαση ότι «στο αίτημα της Τουρκικής Αντιπροσωπείας η κυριαρχία και η αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου να παραπεμφθούν από κοινού στην αρμόδια για τα Στενά Επιτροπή, η επιβαλλόμενη απάντηση είναι, με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπο του Τούρκου επί κεφαλής, ότι η αξίωση αυτή στερείται ερείσματος. Η μεν κυριαρχία είναι πολιτικό ζήτημα, τα δε συζητούμενα στο πλαίσιο της Επιτροπής για την ελευθερία των Στενών θέματα είναι ναυτικής και στρατιωτικής φύσεως. Η κυριαρχία είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα και πρέπει να συζητηθεί αποκλειστικά από την Πρώτη Επιτροπή και όχι από την Επιτροπή των Στενών» (σελ. 106 και 107 των «Πρακτικών»).

Η κυριαρχία είναι η μείζων έννοια

Τέλος, θίγοντας το ζήτημα του καθεστώτος αυτονομίας των Ελληνικών νήσων στο οποίο αναφέρθηκε ο Ismet Pasha κατά την συνεδρίαση της 25ης Νοεμβρίου 1922, ο λόρδος Curzon παρατηρεί ότι «ὅ,τι είναι καλό για τους Έλληνες πρέπει να είναι και για τους Τούρκους. Την προταθείσα αυτονομία των διεκδικουμένων από τους Τούρκους νήσων θα αποδέχονταν οι ίδιοι και στην περίπτωση της ηπειρωτικής Ανατολίας της οποίας οι νήσοι αποτελούν τμήμα; Το σημείο αυτό απαιτείται να αποσαφηνιστεί το συντομώτερο. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί αν οι επίδικες νήσοι πρέπει ή όχι να θεωρηθούν ως νήσοι. Πρέπει να γίνουν τουρκικές επειδή δεν είναι νήσοι ή μήπως πρέπει να θεωρηθούν ως νήσοι και να τους δοθεί ως εκ τούτου αυτονομία;»

Από τον ανωτέρω διάλογο καθίσταται σαφές ότι η μεν κυριαρχία είναι η μείζων έννοια, ενώ η αποστρατιωτικοποίηση η ελάσσων. Συνεπώς, είναι αδιανόητο, τόσο σε επίπεδο κοινής λογικής όσο και σε επίπεδο διεθνούς δικαίου, να υποστηρίζεται ότι, με όχημα την αντιστροφή του ρόλου των δυο εννοιών, ο μη σεβασμός της ελάσσονος επάγεται την «ακύρωση» της μείζονος πρότασης.

Κοντολογίς, οι Τούρκοι προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι το «άροτρο μπαίνει πριν από το άλογο» ή, ακόμη χειρότερα, ότι «ο γάιδαρος πετάει». Εν τέλει, η Τουρκική Αντιπροσωπεία αποδέχεται, διά στόματος του Ismet Pasha, την συνολική ρύθμιση όλων των θεμάτων, όπως προκύπτει από το τουρκικό έγγραφο της 4ης Φεβρουαρίου 1923 προς τους επί κεφαλής των Αντιπροσωπειών της Μεγάλης Βρεταννίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας (memorandum of 4th February 1923, document number 54, σελ. 837 έως 841 των «Πρακτικών») και το επιβεβαιωτικό της επελθούσας συμφωνίας επεξηγηματικό σημείωμα του Προεδρείου (document number 55, σελ. 842 των «Πρακτικών»).

https://www.newsbreak.gr/politiki/346282/praktika-lozannis-diapseydoyn-erntogan/

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΑΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω

H ιστορική μνήμη απισχναίνει λίαν εσκεμμένα διότι η πρόθεση της εγκαθιδρυθησομένης Παγκοσμιοποίησης και επελαύνουσας Νέας Τάξης πραγμάτων επιδιώκει ίνα προωθήσει τους σκοτεινούς της σχεδιασμούς, νυν και εις το διηνεκές.

Οι δαιμονόπληκτες στοχεύσεις της ασφαλώς έχουν πνευματικό υπόβαθρο και ερείδονται εις διάφορες παρά φύσει τάσεις και διαστροφές οι οποίες κατατείνουν ευθέως και αιτιωδώς εις την βάναυση προσβολή της ανθρώπινης αξίας και την αμαύρωση του ανθρώπινου προσώπου.

Ο σχεδιασμός καθίσταται απολύτως μεθοδευμένος καθότι επιβάλλεται η επανεκκίνηση ενός αδιόρατου και αναφούς κόσμου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Σήμερον ομιλούν υποκριτικά περί τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την στιγμή την οποία υφίσταται κοινωνικός ρατσισμός εις το μέγιστο βαθμό δια άλλες κατηγορίες ανθρώπων όπως Α.Μ.Ε.Α εν γένει, πρόσωπα με προβλήματα οράσεως, κινητικά, διανοητικά προβλήματα και ούτω καθ’ εξής, πλην όμως,  ως προς τούτη την μερίδα της κατηγορίες η οποίας βασανίζεται επί της καθημερινότητάς της ουδείς ενδιαφέρεται περί της μη ισότιμης μεταχείρισης αυτών των ανθρώπων, ένεκεν και συνεπεία της κρατικής αβελτηρίας και πολιτικής ακηδίας.

Η διττή υποκρισία της εξουσίας ορισμένων διεφθαρμένων και εκφυλισμένων προσώπων συνιστά την δεσπόζουσα διάχυτη νοοτροπία της Νέας Τάξης Πραγμάτων προερχομένη εκ της Σχολής πολιτικής σκέψεως της Φραγκφούρτης.

Ο Έλληνας έχει απωλέσει την εθνική του συνείδηση  και την Πίστη του προς τον Χριστό, έχει εκριζωθεί εκ την θεμελιωδών αρχών και αξιών και εξ αυτού του λόγου λοιπόν άγεται και φέρεται εκ των διαφόρων επιτήδειων ταγών προς την αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου και του καθολικού συνειδησιακού εκμαυλισμού.

Η έλλειψη διδασκαλίας της ζώσης Ορθοδόξου Παραδόσεως εις μία χώρα όπου η Εκκλησιαστική παράδοση και ο πολιτισμός καθίσταται αρρήκτως συνδεδεμένος και αξεδιάλυτα συνυφασμένος με την ταυτότητα σήμερον ψυχορραγεί και πνέει τα λοίσθια, με αποτέλεσμα η εσχάτη προδοσία να άρχεται εκ της Πολιτείας και να εξικνείται άχρι της ηγεσίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Δράττομαι της ευκαιρίας ειρήσθω εν παρόδω να τονίσω μετ’ εμφάσεως ότι σήμερον η Εκκλησία καθεύδει τον νήδυμον ύπνο και αφυπνίζεται ούσα λαλίστατη αφενός όταν εντέλλεται εκ της εκάστοτε κυβερνήσεως και εξ ετέρου όταν συσπειρώνεται να στιγματίσει ή να εξοστρακίσει εκ τους κόλπους οιονδήποτε τυχόν αντιρρησία συνειδήσεως ήτο αντιφρονών προς την καθεστωτική αντίληψη της επισήμου Εκκλησίας.

Η εκφυλιστική αλλοτρίωση της Επισήμου Εκκλησίας έγκειται εις το γεγονός ότι συμπεριφέρεται αφενός ως Υπουργείο και ουχί ως εκκλησιαστικός πνευματικός οργανισμός και εξ ετέρου ως υποκατάστημα του Βατικανού με παγιωμένες πεποιθήσεις μεταφυσικής έλλογης βεβαιότητας νομικού τύπου όπου οψέποτε δει και ότε χρη, προσφεύγει υποκριτικά εις εκκωφαντικά και στεντόρεια ηθικού τύπου κηρύγματα προς άσκηση πειθαναγκασμού και φορτικότητας προς τους γαυριώντας πολίτες οι οποίοι αναζητούν καταφύγιο εις τα εχέγγυα της ορθολογιστικής κατά αυτούς πίστεως.

Το «αλάθητο» τείνει να κυριαρχήσει εις την Εκκλησιαστική Συνοδική Κανονικότητα, καθότι αντί να κρατεί η ελευθερία και η πολυφωνία, ο αντιδρών εξοστρακίζεται και υπάγεται εις την κλίνη του προκρούστη προς σωφρονισμό και συμμόρφωση με τα σιδηρά και ανεπίδεκτα αμφισβήτησης αναντίλεκτα κελεύσματα της εξουσίας.

Η πολιτισμική αλλοτρίωση της Πατρίδας, η κατάλυση των Εθνών και η άλωση της Εκκλησίας, ως αφυπνιστικοί παράγοντες δέον όπως κατακρημνιστούν  προσηκόντως υπό του συστήματος, ούτως ώστε ο πολίτης άνευ προσανατολισμού και πυξίδας να καθίσταται ευεπίφορος εις την χειραγώγηση εκ των ιθυνόντων φωστήρων οι οποίοι μετά αλαζονείας απευθύνονται ιταμώς και καταφρονητικά προς τους καθημαγμένους πολίτες υπολαμβάνοντάς τους ως αδιάτμητα συστατικά στοιχεία μια διανοητικά λοβοτομημένας υδαρής μάζας.

Εν κατακλείδι, η έλλειψη αρχών και αξιών, η αποσάρθρωση πάσης βάσεως της κοινωνίας, η άλωση της ζώσης ορθοδόξου παραδόσεως, η παραχάραξη της ιστορίας άγουν μία κοινωνία προς τον όλεθρο και νομοτελειακά προς τον κρημνόν καθότι ερείδεται εις κίβδηλο και εύθραυστο υπόβαθρο.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

«ΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ» - Α΄ μέρος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλος

Α΄ Μέρος

Με τον ιερομόναχο Κύριλλο πήγαμε στην Τραπεζούντα το 199… για προσκύνημα στο Ναό της Αγίας Σοφίας, εκκλησιά σύμβολο της πίστης και της ευλαβείας των Ποντίων, καθώς και στα ιστορικά και άρρηκτα δεμένα με αυτούς Μοναστήρια Παναγίας Σουμελά, Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα και Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος. Βγήκαμε από το αεροδρόμιο και πήραμε το πρώτο ταξί της σειράς. Ήταν ένα παλιό Πασάτ της Βολκς Βάγκεν. Ο οδηγός γύρω στα εξήντα, ευτραφής και ευχάριστος στην όψη.

Στη διαδρομή μας ερώτησε, με τα σπασμένα αγγλικά του, πού πηγαίνουμε. Πήγα να του απαντήσω στα αγγλικά, αλλά με πρόλαβε ο ιερομόναχος Κύριλλος. Του είπε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στα ποντιακά. Ο οδηγός χαμογέλασε και του είπε:

-Δεν σας καταλαβαίνω, σας παρακαλώ μιλήστε μου αγγλικά…

Πήρα το λόγο και του είπα το ξενοδοχείο. Κούνησε το κεφάλι, είπε ένα ΟΚ και σιώπησε.

Μου είπε στα ελληνικά ο Κύριλλος:

• Να τον ρωτήσουμε πόσα θέλει να μας πάει στα τρία μοναστήρια;

Προτού προλάβω να απαντήσω, μας ρωτάει ο ταξιτζής, στα αγγλικά:

• Έλληνες είσαστε;
• Ναι, του απαντώ…
• Ξέρω λίγα ποντιακά από τους γονείς μου, μας αποκαλύπτεται για πρώτη φορά. Οι παππούδες μου είχαν φίλους Έλληνες και συνεννοούνταν στα ποντιακά…
• Κατάλαβες, τον ρώτησε ο Κύριλλος, που ρώτησα τι χρήματα θα ήθελες να μας πάς στα τρία μοναστήρια; Γέλασε.
• Κάτι κατάλαβα… Να σας πάω, αλλά θα προτιμούσα να πληρωθώ σε Ευρώ ή σε δολάρια και ζήτησε ένα ποσό σχετικά μικρό για εμάς. Κανονίσαμε κάθε μέρα να βλέπουμε και ένα  μοναστήρι και όταν τελειώσει η επίσκεψή μας να μας πάει στο αεροδρόμιο.
• Και πώς σε λένε; Τον ρώτησε ο π. Κύριλλος.
• Ιμπραήμ, του απάντησε.
• Αβραάμ δηλαδή… Συνηθισμένο όνομα και στους Ρωμιούς Ποντίους, του παρατήρησε ο π. Κύριλλος και αυτός χαμογέλασε, αλλά δεν μίλησε άλλο… Τις υπόλοιπες ημέρες η συνεννόηση μας μαζί του γινόταν περισσότερο με τα αγγλικά και λίγο στα ποντιακά.

Το ξενοδοχείο ήταν ένα παλιό αρχοντικό τριώροφο κτίριο κοντά στο κέντρο της Τραπεζούντας. Ο υπάλληλος της υποδοχής μας υποδέχτηκε με μια παγερή ευγένεια. Πήραμε τα κλειδιά μας και ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας, στον δεύτερο όροφο. Δεν αργήσαμε να κατεβούμε για να πάμε να φάμε, ήταν μεσημέρι.

Αφήνοντας τα κλειδιά ο υπάλληλος μας ρώτησε με το ίδιο ξινό χαμόγελο:

• Πώς είδατε τα δώματιά σας;
• Καλά είναι, του απάντησα, επίσης στεγνά.

Ο υπάλληλος συνέχισε:

• Είναι από τα καλύτερα του ξενοδοχείου μας. Είναι άνετα τα δωμάτια και μεγάλα τα μπάνια. Έχουν και μπιντέ… Ο π. Κύριλλος μου εξήγησε ότι ο μπιντές στην Τουρκία σημαίνει αρχοντιά…

Τον ρωτήσαμε και μας είπε κάποιο κοντινό εστιατόριο να πάμε να φάμε. Βγαίνοντας παρατήρησα ότι μαζί μας σηκώθηκαν από τις πολυθρόνες που κάθονταν στην αίθουσα αναμονής και έρχονταν προς την έξοδο τέσσερις γιγαντόσωμοι άνδρες. Και οι τέσσερις είχαν αρειμάνια μουστάκια και φορούσαν μαύρα κοστούμια, άσπρα πουκάμισα και μαύρες γραβάτες. Μου θύμισαν «κοράκια» των γραφείων κηδειών. Καθώς περπατούσαμε προς το εστιατόριο οι μουστακαλήδες  μας ακολουθούσαν. Καθίσαμε να φάμε, ενώ αυτοί έμειναν στο πεζοδρόμιο του εστιατορίου. Τρώγοντας έριχνα ματιές προς την πόρτα. Συζητούσαν, κάπνιζαν και δεν μας άφηναν από τα μάτια τους. Το κέφι μας είχε χαλάσει. Φάγαμε βιαστικά κάτι έτοιμο και σηκωθήκαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Οι μουστακαλήδες πάντα πίσω μας. Είχαμε εκνευριστεί. Φτάνοντας πήγαμε στη ρεσεψιόν να πάρουμε τα κλειδιά για να ανεβούμε στα δωμάτιά μας ρώτησα τον υπάλληλο της υποδοχής:

• Τι είναι αυτοί που μας παρακολουθούν;
• Έχουν αναλάβει την προστασία σας, μου απάντησε ψυχρά χωρίς να με κοιτάξει…
• Κινδυνεύουμε από κάποιους; Ρωτήσαμε απορημένοι.
• Ποιος ξέρει, μας απάντησε με μια ειρωνεία, που δύσκολα κρυβόταν. Είστε Έλληνες και ειδικά στον Πόντο χρειάζεστε προστασία….

Παίρνοντας τα κλειδιά του δωματίου μας ρίξαμε στους τέσσερις μουστακαλήδες μια κλεφτή ματιά. Μας έβλεπαν πάντα και χασκογελούσαν…

Ανεβήκαμε στον 2ο όροφο και ο π. Κύριλλος ήρθε στο δωμάτιό μου να συζητήσουμε την κατάσταση.

• Ας κλειδώσουμε καλά την πόρτα και ο Θεός βοηθός, μου είπε. Μοιάζουν για παρακρατικοί «γκρίζοι λύκοι». Δε νομίζω πάντως ότι θα μας πειράξουν. Τα νεύρα θέλουν να μας σπάσουν. Ας μην το πετύχουν. Εμείς νάμαστε ψύχραιμοι. Αύριο θα πάμε για προσκύνημα στη Σουμελά… Σηκώθηκε από την καρέκλα και πήρε στο τηλέφωνο τον Ιμπραήμ. Κανόνισαν την επόμενη ημέρα, στις εννέα το πρωί, να φεύγουμε για το μοναστήρι…

Αν και ήταν ακόμη νωρίς το απόγευμα δεν μας έκανε όρεξη να κινηθούμε στην πόλη. Μείναμε στα δωμάτιά μας και περάσαμε την ώρα μας διαβάζοντας. Από πλευράς μου και γράφοντας στο ημερολόγιό μου…

ΑΝΤΙΒΑΡΟ

(ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ) «ΒOMBA» ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Ι.ΜΑΖΗ : «ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ»

«Ο Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει κατοίκους ως ανθρώπινη ασπίδα - Θα το πληρώσει πολύ ακριβά»

Αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας αναμένεται να κάνει ο Ταγίπ Ερντογάν αυτό το καλοκαίρι, προέβλεψε ο Ιωάννης Μάζης Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών. 

Ο κ. Μάζης, μιλώντας στην εκπομπή «Western» με τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, αποκάλυψε ότι ο Σουλτάνος αναμένεται να προβεί σε στρατιωτική επιχείρηση μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα και ότι θα χρησιμοποιήσει τους κατοίκους ως ανθρώπινη ασπίδα:

«Ο Ερντογάν θα προχωρήσει σε πολεμική ενέργεια εναντίον ελληνικού νησιού με ελάχιστους κατοίκους το καλοκαίρι. Ο Ερντογάν θα επιλέξει νησιά με ελάχιστους κατοίκους ώστε να τους χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινη ασπίδα για να μην τον κάψουν τα ελληνικά αεροσκάφη όπως είναι ο Άη Στράτης, όπως είναι η Ανάφη όπως είναι το Γαιδουρονήσι, Αρκοί, Λειψοί, Στρογγύλη» προέβλεψε ο καθηγητής.

Όπως εξήγησε, «σκοπός είναι να κάνει μια αιφνιδιαστική επίθεση έτσι ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένα και με την επιρροή των δυτικών δυνάμεων οι οποίες δεν θα θέλουν την έκρηξη της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, να γίνει πολιτική συζήτηση και όχι νομική. Η Τουρκία δεν θέλει νομική συζήτηση ούτε καν στο δικαστήριο της Χάγης γιατί καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα υπογράψει συνυποσχετικό το οποίο να λέει ότι δεν δικάζουμε με την UNCLOS 3 ΤΟΥ 1982».

«Θα το πληρώσει ακριβά ο Ερντογάν»

«Περιμένω ότι η πολεμική ενέργεια θα γίνει προς το τέλος του καλοκαιριού. Γύρω στα τέλη του Αυγούστου» πρόβλεψε ο Ι. Μάζης και τόνισε ότι θα υπάρξει έκρηξη των εντάσεων. «Για να μην ανησυχούν οι Έλληνες που μας ακούν, πρέπει να πούμε ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν τέτοια ικανότητα, τέτοιον επαγγελματισμό, που αν κάνει το λάθος ο Ερντογάν, θα το πληρώσει ακριβά» τόνισε ο καθηγητής.

 

 

Ο Ερντογάν ετοιμάζεται για «ειδική επιχείρηση» κατά της Ελλάδας!

Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα samanyoluhaber.com ο Τούρκος δημοσιογράφος Türkmen Terzi (με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ) επισημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα επιδιώξει ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα πριν από τις τουρκικές προεδρικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2023, ώστε πιθανόν να επωφεληθεί «από μια στρατιωτική νίκη κατά της Ελλάδας» και έτσι να ευχαριστήσει τους εθνικιστές συμμάχους του στην Τουρκία.

Μάλιστα, αναφέρει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να εκμεταλλευτεί τη θέση ισχύος της χώρας του, ειδικά μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, ώστε να πείσει Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον να του δώσουν το «πράσινο φως» για την κατάληψη των νησιών του Αιγαίου κοντά στις ακτές της Τουρκίας!

Λόγω των άσχημων επιδόσεων στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ακόμα και ήττα του Ερντογάν, εξαιτίας κυρίως της οικονομικής εξαθλίωσης των πολιτών της χώρας, ο Terzi γράφει πως ο «σουλτάνος» είναι νευρικός και θεωρεί ότι είναι πιθανό να αυξηθεί η υποστήριξη στο πρόσωπό του, εάν προχωρήσει σε μια στρατιωτική επιχείρηση «για την κατάληψη των αμφισβητούμενων νησιών του Αιγαίου». Καταλήγει στο άρθρο του (στο οποίο κάνει και αναδρομή των τελευταίων εξελίξεων) με το εξής: «Η νίκη του Ερντογάν επί της Ελλάδας στο Αιγαίο θα μπορούσε επίσης να μετατραπεί σε εκλογική νίκη»…

Άσκηση για απόβαση σε νησιά

Υπενθυμίζεται ότι πριν από μερικές ημέρες, οι Τούρκοι, ξεπερνώντας κάθε όριο προκλητικότητας, μετά τις αξιώσεις για αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και τις ευθείες απειλές στην Ελλάδα, πραγματοποίησαν άσκηση για απόβαση σε νησιά.

Πρόκειται για την άσκηση «EFES 2022»,  η οποία πραγματοποιήθηκε στον κόλπο της Σμύρνης, με τους συμμετέχοντες να εκπαιδεύονται για το σενάριο της απόβασης σε νησιά. Η άσκηση περιλαμβάνει αποβατικές και αεροκίνητες ενέργειες, πραγματικά πυρά, αλλά και πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV). Σε φωτογραφικό και βιντεοληπτικό υλικό το οποίο κυκλοφόρησε,  αποτυπώθηκαν οπλίτες να μεταβαίνουν με φουσκωτά σε απομακρυσμένες παραλίες νησιών και βραχονησίδων, έχοντας παρατεταμένα τα όπλα.

https://www.newsbreak.gr/amyna/343263/kathigitis-i-mazi-toyrkoi-tha-chtypisoyn-elliniko-nisi/

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΕΦΑΛΙ. ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΑ ΤΑ ΓΕΩΘΕΡΜΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΕ ΟΡΥΚΤΑ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ Η ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΦΘΗΝΗ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη. 

Η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, πραγματοποιήθηκε -κατά προσέγγιση διότι δεν έχουμε ακριβή στοιχεία- το 1997 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα ενώ στο τέλος της ανάρτησης θα βρεί σημειώσεις ώστε το όλο θέμα να γίνεται κατανοητό. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 

***

 

Ανατοκισμός και παρασιτική οικονομία. Τα είχαν προείπει ο Δ.Μπάτσης και ο Ν.Κιτσίκης.

 

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος επισημαίνει στην συζήτηση με τον Κώστα Χούντα: Ο Νικόλαος Κιτσίκης, πρύτανης του Πολυτεχνείου Αθηνών, σημειώνει στο μνημειώδες έργο του Δ.Μπάτση ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' : 

 

''...ο Δ. Μπάτσης βλέπει τον πλούτο του ελληνικού εδάφους και υπεδάφους όχι μόνον σαν μια πηγή εθνικού εισοδήματος... αλλά και σαν στοιχείο που θα βοηθήσει ''την πραγματοποίηση της εσωτερικής συσσώρευσης σε μεγάλη κλίμακα, συσσώρευσης που ματαιώνεται με την εξάρτηση της οικονομίας μας απο την αγορά του εξωτερικού'' και με την προσπάθεια της ''τοκογλυφικής δράσης του ντόπιου κεφαλαίου μέσα απο μορφές τεχνητού μονοπωλίου''.

Συνεχίζει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος: ο Αριστοτέλης γράφει πως ''Τόκος πάντων δεινών εστί''. Τότε που τα έγραφε αυτά ο Δ. Μπάτσης ο τόκος ήταν 8%. Στην Ιαπωνία όμως ήταν 1,25%. Το χρήμα που φυλάσσεται πχ για ένα χρόνο αποδίδεται με επιπλέον τόκο, απο το αρχικό κεφάλαιο. Δηλαδή αποδίδεται σε κάποιον που δεν παράγει, επιπλέον απο το αρχικό κεφάλαιο που είχε καταθέσει. Όσο λοιπόν χαμηλότερος είναι ο τόκος τόσο λιγότεροι άνθρωποι ζουν παρασιτικά και εργάζονται σε παρασιτικές εργασίες. Η Ελλάδα είναι γεμάτη με παρασιτικές εργασίες.

Όταν έχεις δικά σου χρήματα, κεφάλαια κε Χούντα, τι να τους κάνεις τους ξένους; Αυτά επισημαίνει ο καθηγητής Ν. Κιτσίκης στον πρόλογο του βιβλίου του Δ.Μπάτση. Και αυτό που αναφέρει ''τοκογλυφικής δράσης του ντόπιου κεφαλαίου μέσα απο μορφές τεχνητού μονοπωλίου'' προφητικά εννοεί εδώ ο καθηγητής Ν. Κιτσίκης και την Τράπεζα της Ελλάδος. Δηλαδή το κράτος δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι. Κι έρχεται η κυβέρνηση Ράλλη (1980) η οποία όχι μόνον αυξάνει τα επιτόκια αλλά έρχεται και κάνει νόμο του κράτους την εντολή 289 της Νομισματικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος -που δεν υπάρχει αντίστοιχο πουθενά στον κόσμο- και διέλυσε τον τόπο μας. Και όταν καταρρίφθηκε αυτός ο επαίσχυντος νόμος 1083/30.10.1980 το 1996 έρχεται ο υπ.οικονομικών Παπαντωνίου του Κ.Σημίτη και τον υποστηρίζει και δηλώνει πως δεν αναγνωρίζει αναδρομικά καμία αποζημείωση (1). 

***

Και συνεχίζει ο Ν.Κιτσίκης στον πρόλογο του βιβλίου ''Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα'': ''...δικαιολογείται έτσι η μελλοντική προοπτική που εκφράζει το κήρυγμα (του Δ.Μπάτση) : ''Αξιοποιείστε τον φυσικό πλούτο κάθε τόπου στον ανώτερο δυνατό βαθμό''.

Και αυτό είναι η ουσία κε Χούντα. Τι έχουμε αξιοποιήσει απο τον ελληνικό πλούτο; Ουσιαστικά ούτε το 5%. Τον λιγνίτη μερικώς, τις υδατοπτώσεις ελάχιστα, το φυσικό αέριο καθόλου, την γεωθερμία καθόλου. Αντιδρούν οι κάτοικοι για την γεωθερμία γιατί; Ατμός είναι που γυρνάει μια τουρμπίνα. Ξέρετε πόσα γεωθερμικά πεδία έχουμε στην Ελλάδα; Ανεξάντλητα και πάνε στην θάλασσα. Θερμοπύλες δεν λέει σε πολλά σημεία της Ελλάδος; Θερμές πύλες δηλαδή εξαιτίας της γεωθερμίας. Είναι δυνατόν να μην αξιοποιούμε την γεωθερμία σε τεράστια θερμοκήπια που θα έπρεπε να έχουμε κατασκευάσει και να εισάγουμε λουλούδια απο την Ολλανδία; Είναι δυνατόν;

Γιατί δεν κατασκευάζει το κράτος φράγματα; Ξέρετε σε πόσα σημεία στον Ελλαδικό χώρο μπορούμε να κατασκευάσουμε φράγματα; Και αφήνουμε το νερό και τρέχει στην θάλασσα. Σημειώνω δε ό,τι η κατασκευή φράγματος είναι ευεργετική για όλη την γύρω περιοχή για δεκάδες λόγους.

 

Γεωθερμικά πεδία στην Ελλάδα

 

***

Τόσο έχουν αποκρύψει απο τον ελληνικό λαό την στρατηγική αξία της γεωργο-κτηνοτροφίας ώστε ακόμη κι ένας πρύτανης του Πολυτεχνείου, μοναδικός στην επιστημοσύνη του, όπως ο Νικόλαος Κιτσίκης, εξαιτίας βέβαια του ό,τι δεν είναι η ειδικότητά του δεν αναφέρει τίποτε γι΄αυτήν στον μνημειώδη προλογό του στο βιβλίο του Δ. Μπάτση.

Αναλογιστείτε κε Χούντα, 10 εκατομμύρια έλληνες με 2.000 δρχ (1997) για την διατροφή τους, είναι 20 δις δρχ και με 365 ημέρες είναι 7,5 τρις δρχ. Και απο τα 7,5 αυτά τρις το έτος, το 1 τρις δρχ το έδωσε για γάλα, κρέας, τυρία (εισαγωγές). Είμαστε κε Χούντα χαμένοι απο χέρι πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση περί ανορθώσεως της ελληνικής οικονομίας.

Λυπάμαι κε Χούντα που είμαι κάτοικος μιάς χώρας που η κυβέρνησή της είναι προδοτική, οργανωμένα προδοτική εις βαθμόν ανεπίτρεπτον.

 

*** 

Πλούσιοι σε ορυκτά. Ανύπαρκτη η καθετοποιημένη παραγωγή. Ωφέλεια μόνον για τους ξένους.

 

Κι επανέρχομαι στον πρόλογο του πρύτανη Ν. Κιτσίκη στο βιβλίο του Δ.Μπάτση. Γράφει μεταξύ άλλων ο Κιτσίκης: 

 

''Η ενεργειακή αξιοποίηση συμβαδίζει με την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας. Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σε σίδερο, σε αργίλιο, σε μαγνήσιο, που διαθέτει ο τόπος, η παραγωγή σόδας και νιτρικών ενώσεων είναι τα στερεά βάθρα που θα βαστάξουν επιβλητικό το οικοδόμημα της ελληνικής βιομηχανίας. Παράλληλα θα γίνει η εκμετάλλευση των άλλων ορυκτών. Το νικέλιο, το χρώμιο, το μαγγάνιο, το αντιμόνιο, το μολυβδαίνιο, το θειάφι, το βάριο, ο χαλαζίας, η σμύριδα ακόμη το χρυσάφι και το ασήμι, υπάρχουν στον τόπο μας. Η ορθολογική διάρθρωση της οικονομίας μας δεν μπορεί να αμελήσει τον ακριβέστερο προσδιορισμό τους και την εκμετάλλευσή τους''.

Προσέξτε τώρα σχετικά με το θειάφι. Λένε κάποιοι ό,τι όταν το πετρέλαιο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε θειάφι είναι κακής ποιότητας. Τι λέτε ρε παλιάνθρωποι; Το θειάφι και το πετρέλαιο είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Παίρνεις το θειάφι με το οποίο κάνεις το θειϊκό οξύ, το οποίο είναι η βάση της οποιασδήποτε χημικής βιομηχανίας. Για παράδειγμα χωρίς θειϊκό οξύ δεν γίνεται το αζωτούχο λίπασμα. 

 

ο Σ. Σοφιανόπουλος στο Κερί Ζακύνθου όπου έκανε την εξόρυξη πετρελαίου (εδώ)

 

Το βάριο. Ξέρετε τι είναι το βάριο; Στοιχείο της φύσεως. Η βαρυτίνη, ένα παρά πολύ βαρύ στοιχείο το οποίο χρησιμοποιείται και στις ακτινογραφίες εντέρου. Βαρύτης υπάρχει άφθονος στην Ελλάδα στις νήσους Μύκονος, Μήλος, Κίμωλος, Τυρός (παραθαλάσσια πόλη του Νομού Αρκαδίας). Την βαρυτίνη αυτή κε Χούντα την πέρνουν οι ξένοι, κυρίως Αμερικανοί, απο τα νησιά μας, την αλέθουν, την βάζουν σε μικρές συσκευασίες, τσουβάλια και απο εκεί την πουλάνε σε όλο τον κόσμο, την ελληνική βαρυτίνη. Κι εμείς ως Ελλάδα τι κερδίζουμε;

Επίσης γράφει ο Ν.Κιτσίκης για τον Χαλαζία, η ορεία κρύσταλλος, το τρίτο πιο σκληρό ορυκτό στον πλανήτη, διαμάντι, κορούνδιο και χαλαζίας. Γεμάτη η Ελλάδα μας με χαλαζία (3). 

 

****

 

Σημειώσεις: 

 

Σημείωση 1: Νόμος 1083/30.10.1980 ή νόμος των πανωτοκίων

 

Έχουμε γράψει σχετικά σειρά 5 αναρτήσεων σχετικά με τον επαίσχυντο αυτόν καταστροφικό νόμο. Δείτε εδώ το Α' μέρος κι εδώ το Ε' μέρος. Ενδεικτικά καταγράφουμε παρακάτω:

 

Εις τον νόμον αυτόν, εις το άρθρον 8, παράγραφος 6, υπάρχει η επίμαχος φράσις , «Η Νομισματική Επιτροπή δι'αποφάσεών της, δύναται να επιτρέπει τον άνευ οιουδήποτε χρονικού ή άλλου περιορισμού εκτοκισμών των οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα τόκων». Την ιδίαν ημέραν εξεδόθη και η απόφασις 289 της Νομισματικής Επιτροπής.

Ο Νόμος 1083/1980 και η Απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής έγιναν σκοπίμως για να διαλύσουν την ελληνική βιομηχανία και παραγωγή γενικότερα.

Για παράδειγμα παίρνοντας ως υπόθεση εργασίας ότι το νόμισμα τότε, (δηλαδή η δραχμή) ήταν το σημερινό ευρώ και ότι κάποια βιομηχανία δανειζόταν από τις τράπεζες 1.000.000 ευρώ, στα δυο χρόνια θα όφειλε 2.000.000 ευρώ -διπλασιασμός του αρχικού κεφαλαίου!-, στα 10 χρόνια 32.000.000 ευρώ -32 φορές το αρχικό κεφάλαιο!- και στα 20 χρόνια 1.024.000.000 ευρώ! που φυσικά και η πιο κερδοφόρα επιχείρηση του πλανήτη να ήταν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία περίπτωση.

Κολοσιαίες επιχειρήσεις -αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα- όπως η ΙΖΟΛΑ (ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες κλπ.), η ΧΡΩ.ΠΕΙ. (φάρμακα, όπλα, ζωοτροφές, τορπιλάκατοι κλπ.), ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ (δίχρονες, τετράχρονες μηχανές, τρακτέρ), ΒΙΑΜΑΞ (αμαξώματα λεωφορείων, 3η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις), ΒΟΜΒΥΞ και ΒΟΜΒΥΚΡΥΛ (κλωστοϋφαντουργίες), ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ (κλωστοϋφαντουργίες), ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (ατμάμαξες, γέφυρες, πλοία), ΔΗΜΑΔΗΣ-ΚΑΝΑΚΗΣ (Βόλος-εργοστάσια πετρελαιοκινητήρων), ΑΞΕΛΟΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΕΛ.ΒΙ.Λ. (βιομηχανία λιπαντικών) διαλύθηκαν και τα περιουσιακά τους στοιχεία περιήλθαν στις τράπεζες με πρώτη εξ΄ αυτών την Εθνική Τράπεζα. Ο σπουδαίος οικονομολόγος Δ, Μπάτσης είχε επισημάνει τον αντεθνικό ρόλο των τραπεζών και κυρίως της Εθνικής τράπεζας ήδη από τη δεκαετία του 1940. (βλέπε εδώ)

Σημείωση 2: Η γεωθερμία στην Ελλάδα

Ο Ελλαδικός χώρος διαθέτει σημαντικές γεωθερμικές πηγές και των τριών κατηγοριών (υψηλής, μέσης και χαμηλής ενθαλπίας) τα οποία συναντώνται σε συγκριτικά οικονομικά βάθη (100-1500 μ). Επιγραμματικά, στην νότια Ελλάδα, τα δύο γεωθερμικά πεδία υψηλής ενθαλπίας στη Μήλο, τη Νίσυρο και στο ίδιο ηφαιστειακό τόξο το πεδίο των Μεθάνων και το Σουσάκι, ενώ στη βόρεια Ελλάδα (Δέλτα Νέστου, Λεκάνες Αλεξανδρούπολης, Μυγδονίας και Στρυμόνα) και σε νησιά του Αιγαίου (νότια Χίος, Λέσβος, Σαμοθράκη) εντοπίζονται επίσης σημαντικά γεωθερμικά πεδία μέσης, χαμηλής και ενδεχομένως υψηλής ενθαλπίας.

Η έρευνα για την αναζήτηση γεωθερμικής ενέργειας άρχισε ουσιαστικά το 1971 με βασικό φορέα το ΙΓΜΕ και μέχρι το 1979 (πριν από τη δεύτερη ενεργειακή κρίση) αφορούσε μόνο τις περιοχές υψηλής ενθαλπίας. Κατά την εξέλιξη των εργασιών η ΔΕΗ, σαν άμεσα ενδιαφερόμενη για την ηλεκτροπαραγωγή, ανέλαβε τις παραγωγικές γεωτρήσεις υψηλής ενθαλπίας και την ανάπτυξη των πεδίων, χρηματοδοτώντας επιπλέον τις έρευνες στις πιθανές για τέτοια ρευστά γεωθερμικές περιοχές. Συντάχθηκε ο προκαταρκτικός χάρτης γεωθερμικής ροής του ελληνικού χώρου, όπου φάνηκε ότι η γεωθερμική ροή στην Ελλάδα είναι σε πολλές περιοχές εντονότερη από τη μέση γήινη. Από το 1971 ερευνήθηκαν οι περιοχές: Μήλος, Νίσυρος, Λέσβος, Μέθανα, Σουσάκι, Καμένα Βούρλα, Θερμοπύλες, Υπάτη, Αιδηψός, Κίμωλος, Πολύαιγος, Σαντορίνη, Κως, Νότια Θεσσαλία, Αλμωπία, Σιντική, Βισαλτία, Ηράκλεια, περιοχή Ξάνθης, Σαμοθράκη και άλλες.

Στην Μήλο και Νίσυρο έχουν ανακαλυφθεί σπουδαία γεωθερμικά πεδία και έχουν γίνει γεωτρήσεις παραγωγής (5 και 2 αντίστοιχα). Στην Μήλο μετρήθηκαν θερμοκρασίες μέχρι 325 °C σε βάθος 1000 m. και στην Νίσυρο 350 °C σε βάθος 1500 m. Οι γεωτρήσεις αυτές θα μπορούσαν να στηρίξουν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής 20 και 5 ΜW, ενώ το πιθανό συνολικό δυναμικό υπολογίζεται να είναι την τάξης των 200 και 50 MW αντίστοιχα.

Στην Βόρεια Ελλάδα η γεωθερμία προσφέρεται για θέρμανση, θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιέργειες κ.λ.π. Στην λεκάνη του Στρυμόνα έχουν εντοπισθεί τα πολύ σημαντικά πεδία Θερμών - Νιγρίτας, Λιθότοπου - Ηράκλειας, Θερμοπηγής - Σιδηρόκαστρου και Αγκίστρου. Πολλές γεωτρήσεις παράγουν νερά μέχρι 75 °C, συνήθως αρτεσιανά και πολύ καλής ποιότητας και παροχής. Μεγάλα και μικρότερα γεωθερμικά θερμοκήπια λειτουργούν στην Νιγρίτα και το Σιδηρόκαστρο.

Στην πεδινή περιοχή του Δέλτα Νέστου έχουν εντοπισθεί δύο πολύ σημαντικά γεωθερμικά πεδία, στο Ερατεινό Χρυσούπολης και στο Ν. Εράσμιο Μαγγάνων Ξάνθης. Νερά άριστης ποιότητας μέχρι 70 °C και σε πολύ οικονομικά βάθη παράγονται από γεωτρήσεις στις εύφορες αυτές πεδινές περιοχές. Στην Ν. Κεσσάνη και στο Πόρτο Λάγος Ξάνθης, σε μεγάλης έκτασης γεωθερμικά πεδία, παράγονται νερά θερμοκρασίας μέχρι 82 °C.

Στην λεκάνη των λιμνών Βόλβης και Λαγκαδά έχουν εντοπισθεί τρία πολύ ρηχά πεδία με θερμοκρασίες μέχρι 56 °C. Στην Σαμοθράκη υπάρχουν ενθαρρυντικά στοιχεία καθώς γεωτρήσεις βάθους μέχρι 100 μ. συνάντησαν νερά της τάξης των 100 °C.

 

 

Για πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την αξιοποίηση της γεωθερμίας διαβάστε εδώ. 

 

***

Σημείωση 3: Χαλαζίας 

 

Μεταλλευτικές εγκαταστάσεις στην θέση Βούδια της Μήλου

 

 

Ένας μεγάλος αριθμός χαλαζιακών φλεβών, συνήθως μικρών διαστάσεων, τέμνει τα μεταμορφωμένα πετρώματα της Ροδοπικής, Σερβομακεδονικής, Πελαγονικής και Αττικοκυκλαδικής Ζώνης. Επίσης, μικρές αποθέσεις χαλαζιακής άμμου έχουν εντοπιστεί στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς και χαλαζιακών κροκαλών 400.000 τόνων στην Αχλάδα Φλώρινας. Επιπλέον, πυριτιόλιθος έχει εντοπιστεί στο Δορίσκο Έβρου και πορσελανίτες στην Αριδαία και Κοζάνη. Ο χαλαζίας της Ρούσσας Έβρου είναι πολύ καλής ποιότητας, δεν έχει όμως εξορυχθεί ακόμη. Χαλαζιακή άμμος 1,2 εκατ. τόνων έχει εντοπιστεί στο Σκαλοχώρι Κοζάνης, που μετά από επεξεργασία έδωσε 94-96% SiO2 και 0,04-0,08% Fe. Άμορφη πυριτία με τη μορφή του οπάλιου-Α ή/και οπάλιου-CT βρίσκεται στη Μήλο, σχηματίζοντας σημαντικές αποθέσεις με περιεχόμενο >92% SiO2 που σχεδόν όλο είναι άμορφο, με μεγάλη δραστικότητα και μεγάλη ειδική επιφάνεια (25-30 m2/g για μεγέθη κόκκων <65 μm). Είναι προϊόν υδροθερμικής εξαλλοίωσης των όξινων ηφαιστειακών πετρωμάτων. Κοιτάσματα γαλακτώδους χαλαζία βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη (Εξαμίλι), στο Κιλκίς, στη Χαλκιδική, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στην Κοζάνη και στην Ημαθία. Τα ενδεικτικά αποθέματα χαλαζία και άμορφης πυριτίας είναι 5 εκατ. τόνοι.

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 

http://hellas-economy.blogspot.com/2021/09/blog-post.html