ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ (1919) : Η ΕΛΛΑΣ, ΕΝ ΣΜΥΡΝΗ

Οταν η Τουρκία έλαβε μέρος στόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στό πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων, ο τότε Αγγλος πρωθυπουργός Ασκουϊθ, σέ λόγο του στήν βουλή, είπε ότι ο σουλτάνος μέ αυτό πού έπραξε είχε σκάψει τόν τάφο του καί η αυτοκρατορία του, πού είχε σύρει τό ξίφος, θά κατεστρέφετο διά του ξίφους. Καί φυσικά άρχισαν οι συνεννοήσεις γιά τήν διανομή των εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας μετά τήν επικείμενη πτώση της. Οι Ρώσσοι πρόβαλαν αξιώσεις γιά τήν Κωνσταντινούπολη καί τά στενά (αξιώσεις πού εγκαταλείφθησαν μετά τήν οκτωβριανή επανάσταση), οι Ιταλοί αξίωσαν τα βιλαέτια Αϊδινίου (Σμύρνης), Ικονίου καί Αδάνων, οι Γάλλοι τήν Συρία καί την Παλαιστίνη καί οι Αγγλοι τήν Αραβία καί τή Μεσοποταμία μέ τά πετρέλαιά τους.

Οι Σύμμαχοι, προκειμένου νά επιβάλλουν τίς διεκδικήσεις τους στήν καταρρέουσα οθωμανική αυτοκρατορία, δέν είχαν έτοιμο στρατό παρά μόνο τόν ελληνικό ή τόν ιταλικό καί αυτό διότι, Αγγλοι καί οι Γάλλοι, κάτω από τήν πίεση της κοινής γνώμης, είχαν προβεί σέ εκτεταμένες αποστρατείες. Από τήν άλλη δέν ήθελαν νά χρησιμοποιήσουν τόν ιταλικό στρατό για τήν επιβολή των όρων της Συνθήκης Ειρήνης, διότι θά εδραιώνονταν η Ιταλία στήν Μικρά Ασία, κάτι πού ήταν ανεπιθύμητο σέ Λονδίνο καί Παρίσι. Οταν λοιπόν, η Ιταλία αποβίβασε εντελώς απροειδοποίητα, στρατεύματα στήν Αττάλεια καί τήν Μάκρη της Μικράς Ασίας, οι Σύμμαχοι εξοργίστηκαν καί ανάγκασαν τήν ιταλική αντιπροσωπεία, νά αποχωρήσει από τίς εργασίες της Διάσκεψης. Ετσι Αγγλογάλλοι καί Αμερικάνοι, εκμεταλλευόμενοιτήν απουσία των Ιταλών, αποφάσισαν τήν άμεση αποστολή στή Σμύρνη ελληνικού στρατού. Καί βεβαίως οι αιώνιοι υποκριτές της Δύσης επισήμως δήλωσαν ότι στέλνουν ελληνικό στρατό γιά νά σώσει τούς χριστιανικούς πληθυσμούς από τίς σφαγές των μουσουλμάνων. Aκόμα, οι αιώνιοι ανέντιμοι της Δύσης, παρότι ήταν δεσμευμένοι νά στηρίξουν τόν ελληνικό στρατό σέ περίπτωση τουρκικής απειλής, λίγα χρόνια αργότερα θά υπέγραφαν συμμαχία μέ τόν Κεμάλ καί όχι μόνο θά άφηναν αβοήθητους τούς Συμμάχους τους Ελληνες, αλλά θά βοηθούσαν τόν αντίπαλο τουρκικό στρατό. 

"Λόυντ Τζωρτζ: Εχετε διαθέσιμον στρατόν;
Ελευθέριος Βενιζέλος: Εχομεν. Περί τίνος πρόκειται;
- Απεφασίσαμεν σήμερον μετά του Προέδρου Ουίλσωνος και του κ. Κλεμανσώ ότι δέον να καταλάβετε την Σμύρνην.
- Είμεθα έτοιμοι.
- Πόσον στρατόν δύνασθε νά στείλετε αμέσως;
- Μιάν μεραρχίαν 15.000 ανδρών ..."

Αμέσως ο Βενιζέλος έδινε τηλεγραφικά εντολή στόν αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως Ρεπούλη, για την προετοιμασία απόβασης του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική ακτή, ζητώντας ταυτόχρονα πλήρη εχεμύθεια: «Ταύτην την στιγμήν το Ανώτατον Συμβούλιον με πληροφορεί ότι εν τη σημερινή συνεδριάσει απεφάσισεν όπως το εκστρατευτικό σώμα αναχωρήση διά Σμύρνην. Η απόφασις ελήφθη παμψηφεί. Ζήτω το Έθνος...». Η νηοπομπή των ελληνικών πολεμικών καί μεταγωγικών σκαφών πού θά μετέφερε τήν Α' Μεραρχία από τόν λιμένα Ελευθερών της Μακεδονίας στή Σμύρνη είχε ήδη ετοιμασθεί, αλλά ουδείς γνώριζε ότι ο τόπος προορισμού ήταν η μητρόπολη της Ιωνίας. Στίς 30 Απριλίου 1919, τήν ώρα του απόπλου ανεγνώσθη πρός τους στρατιώτες καί τούς αξιωματικούς της Μεραρχίας η ιστορική Ημερήσια Διαταγή του Πρωθυπουργού καί Υπουργού Στρατιωτικών:

«Απεφασίσθη υπό των μεγάλων Δυνάμεων η διά του ελληνικού στρατού κατάληψις της Σμύρνης και η εξασφάλισις της τάξεως εκεί. Αποστολή, τιμητικωτέρα της οποίας σπανίως ανετέθη εις τμήμα του εθνικού στρατού, καθ' όλην τη μακράν του ιστορίαν...

Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι θά ευρεθήτε εις τό ύψος της αποστολής σας. Γνωρίζω ότι πάντες αξιωματικοί καί οπλίται, αισθάνεσθε δικαίαν υπερηφάνειαν διά τήν αποστολήν σας ταύτην...Είναι ανάγκη, όπως έκαστος εκ των ανδρών της μεραρχίας εμπνέεται από τήν συναίσθησιν ότι ο ίδιος αντιπροσωπεύει τήν Ελλάδα.  Πρέπει ανά πάσαν στιγμήν νά ενθυμήται ότι από κάθε λόγον του από κάθε πράξιν του εξαρτάται η πρός τήν Ελλάδα εκτίμησις, ου μόνον τών ομογενών αλλά καί τών ξένων στοιχείων, άτινα ευρίσκονται πολυάριθμα εις τήν Σμύρνην.

Συστάσεις δια την συμπεριφορά σας απέναντι των ομογενών δέν έχω ανάγκην νά σας κάμω. Επί αιώνας ήδη αναμέναμεν τήν ευτυχή ταύτην ημέραν, χωρίς ποτέ ν'απελπισθώμεν, ούτε εν τώ μέσω των μεγαλυτέρων συμφορών.

Εκτός τούτου όμως, είναι αναγκη νά δείξετε διά της συμπεριφοράς σας καί πρός τό τουρκικόν, τό εβραϊκόν καί τό αρμενικόν στοιχείον ότι ο ελληνικός στρατός όχι μόνο δέν υστερεί των συμμαχικών κατά τήν γενναιότητα, τήν αυταπάρνησιν καί τήν ευγένειαν της ψυχής, αλλά ότι συγχρόνως διεκδικεί ότι ευρίσκεται εις τήν πρώτην γραμμήν του πολιτισμού.

Αί ευχαί ολοκλήρου του έθνους σας συνοδεύουν.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»

Στο βιβλίο του "Χρονικόν μεγάλης τραγωδίας" ο Χρήστος Αγγελομάτης περιγράφει τις συγκινητικές στιγμές της αναχώρησης μέ προορισμό τή γή της Μικράς Ασίας : «Όταν δε ο πλωτάρχης Σαχτούρης ανέφερεν εις τον μέραρχον, ότι όλα είναι έτοιμα διά τον απόπλουν, ο Ζαφειρίου έκαμε τρεις φορές το σημείον του σταυρού, έσκυψε και εφίλησε τον αρχηγό του μεραρχικού πεζικού, συνταγματάρχην Χαρίλαον Τσερούλην, ενώ ένα δάκρυ εκυλούσεν εις τα μάτια του.» Η 1η Μεραρχία ήταν μία από τις πλέον ένδοξες του ελληνικού στρατού. Τη συγκροτούσαν κυρίως Θεσσαλοί και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, υπό τον αντιστράτηγο Μανουσογιαννάκη, είχε επαξίως κερδίσει τον τίτλο της "σιδηράς". Η δόξα της επισφραγίστηκε στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Διοικητής της Μεραρχίας, πού περιελάμβανε τα συντάγματα πεζικού 4ο, 5ο καί 1/38 Ευζώνων, μέ διοικητές τούς αντισυνταγματάρχες Αλέξανδρο Σχινά, Κωνσταντίνο  Τσάκαλο καί Διονύσιο Σταυριανόπουλο, ήταν ο συνταγματάρχης πυροβολικού Νικόλαος Ζαφειρίου: «Οπουδήποτε καί αν διευθυνθώμεν, πρόκειται νά ελευθερώσωμεν υπόδουλους αδελφούς μας. Ο ενθουσιασμός υπό του οποίου πάντες πληρούμεθα είναι λίαν δικαιολογημένος, είναι όμως αδικαιολόγητος οισδήποτε απρεπής τρόπος εκδηλώσεως τούτου.»

Την περίοδο εκείνη στη Σμύρνη βρισκόταν τουρκική στρατιωτική δύναμη 3.000 περίπου ανδρών, η οποία στρατοπέδευε σε στρατώνες κοντά στο διοικητήριο της πόλης στο νότιο τμήμα της προκυμαίας. Το πρωί της 1ης Μαΐου ο ναύαρχος Κάλθορπ επέδωσε στον βαλή της Σμύρvnς διακοίνωση με την οποία του γνωστοποιούσε την απόφαση του Συνεδρίου για στρατιωτική κατάληψη της πόλης και του ζήτησε την επόμενη μέρα το τουρκικό στρατιωτικό τμήμα να παραμείνει στους στρατώνες.  Λίγο πριν από το μεσημέρι της 1ης Μαΐου, ναυτικά αγήματα των Συμμάχων κατέλαβαν τα εξωτερικά φρούρια της Σμύρνης.

Η νύμφη της Ιωνίας, η Σμύρνη, ζούσε τήν σημαντικότερη στιγμή της Ιστορίας της. Λίγες ώρες μετά επρόκειτο να αποβιβαστούν στην προκυμαία της τα στρατεύματα της ελεύθερης Ελλάδος, τα οποία οι Ρωμιοί της πόλης θα υποδέχονταν ως απελευθερωτές. Η απελευθέρωση της Ρωμιοσύνης είχε αρχίσει τό 1821 από Μωριά, Ρούμελη, συνεχίστηκε τό 1881 στήν Θεσσαλία, τό 1912 στή Μακεδονία, τήν Ηπειρό, τήν Κρήτη καί τό Αιγαίο καί τό 1919 στήν Θράκη καί στήν γή της Ιωνίας. Η ιστορική δικαιοσύνη απαιτούσε τήν εκδίωξη του κατακτητή από τά εδάφη πού είχε αρπάξει καί τήν τιμωρία του γιά τήν εξόντωση των γηγενών. Τό μόνο πολιτικό κόμμα πού υποστήριζε τό δίκαιο του οθωμανού κατακτητή καί εναντιώνονταν στήν επάναφορά των εδαφών καί των μνημείων στούς νόμιμους κατόχους τους, ήταν τό ΚΚΕ. Οι διεθνιστές της Αριστεράς θά έκαναν τά πάντα γιά νά εδραιωθεί τό κεμαλικό κράτος πάνω στά κόκκαλα των γηγενών της Μικράς Ασίας. Αντίστοιχα καί σήμερα, οι διεθνιστές της Παγκοσμιοποίησης υποστηρίζουν μέ κάθε τρόπο τήν κεμαλική Τουρκία στήν προσπάθειά της νά εδραιωθεί στά Βαλκάνια. Οι εποχές καί οι άνθρωποι αλλάζουν, οι πολιτικές μένουν οι ίδιες.

Οι Ρωμιοί της Σμύρνης έβλεπαν τούς εαυτούς τους ελεύθερους έπειτα από αιώνες σκλαβιάς καί έκαναν όνειρα. Τήν 1η Μαΐου 1919 δημογέροντες, κοινοτικοί επίτροποι και άλλοι πρόκριτοι της Ελληνορθόδοξης κοινότητας της Σμύρνης, συγκεντρώθηκαν μετά από πρόσκληση του  Μητροπολίτη Χρυσόστομου, στο Μέγα Συνοδικό της Μητρόπολης. Ο περίβολος της Αγίας Φωτεινής γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Μετά από λίγο κατέφθασε ο Ύπατος Αρμοστής της Ελλάδας στη Σμύρνη, ναύαρχος Ηλίας Μαυρουδής. Στην αρχή της συνεδρίασης ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος πήρε τον λόγο και απευθυνόμενος στην ηγεσία της κοινότητας είπε:

«Αδελφοί το πλήρωμα του χρόνου επέστη. Οι πόθοι των αιώνων εκπληρούνται. Οι έκτακτοι χρόνοι ήγγικαν. Αι μεγάλαι ελπίδες του γένους μας, ο ανύστακτος, ο σφοδρός, ο μύχιος, ο θερμός, ο καίων και φλογίζων ως ο πεπυρακτωμένος σίδηρος τα σπλάχνα μας πόθος προς ένωσιν μετά της μητρός μας Ελλάδος, ιδού κατά τη σήμερον ιστορικήν και αξιομνημόνευτον ημέραν της 1ης Μαΐου γίνεται πράγμα και γεγονός τετελεσμένον...

Από της σήμερον αποτελούμεν αναπόσπαστον τμήμα της ηνωμένης, της ενδόξου, της αθανάτου μεγάλης μας πατρίδος Ελλάδος, η αποβίβασις των ελληνικών μεραρχιών εις τα Μικρασιατικά παράλια ήρξατο, το εξωτερικόν φρούριον της Σμύρνης κατελήφθη υπό των ελληνικών στρατευμάτων. Αύριο οι ελευθερωτές μας εισέρχονται...

Η μικρά και ένδοξος Ελλάς, μεγενθυνομένη ούτω, θα βαδίση γοργώ τω βήματι προς ένδοξότατον μέλλον... Το ζήτημα ήτο να θέση άπαξ τον πόδα της επί της Μικράς Ασίας και της Θράκης και τον έθηκε πλέον βαρύν... εις τήν πλέον κρίσιμον της ιστορίας της περίοδον, ανέστησεν εν τη Ελλάδι η Θεία Πρόνοια τόν μέγιστον των πολτικών της ανδρών, τόν Ελευθέριον Βενιζέλον...

Ζήτω η Μεγάλη μας Πατρίς Ελλάς. Ζήτω η Ελληνική Σμύρνη. Ζήτω ο Βενιζέλος. Ζήτω ο ναύαρχός μας Ηλίας Μαυρουδής. Ζήτω η ένωσίς μας μετά της μητρός Ελλάδος.»

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο ναύαρχος Ηλίας Μαυρουδής, ο οποίος διάβασε τό ακόλουθο τηλεγράφημα του Προέδρου της Κυβερνήσεως Βενιζέλου:

«Το πλήρωμα του χρόνου ήλθεν. Η Ελλάς εκλήθη υπό του Συνεδρίου της Ειρήνης να καταλάβη τη Σμύρνην ίνα ασφαλίση την τάξιν. Οι ομογενείς εννοούσιν ότι η απόφασις αυτή ελήφθη διότι εν τη συνειδήσει των διευθυνόντων το Συνέδριο, είναι αποφασισμένη η ένωσις της Σμύρνης μετά της Ελλάδος. Διατελέσαs μέχρι των Βαλκανικών Πολέμων υπόδουλος υπό τον αυτόν σκληρότατον ζυγόν, εννοώ ποία αισθήματα χαράς θα πλημμυρίσουν σήμερον τας ψυχάς των Ελλήνων της Μικρασίας. Την εκδήλωση των αισθημάτων τούτων δεν εννοώ βεβαίως να παρεμποδίσω.

Αλλά είμαι βέβαιος ότι η εκδήλωσις αύτη δεν θα λάβη ουδένα χαρακτήρα ούτε εχθρικότητος, ούτε υπεροψίας απέναντι ουδενός των συνοίκων στοιχείων του πληθυσμού.... Η ελληνική ελευθερία θά φέρη πρός όλους, ανεξαρτήτως φυλής καί θρησκεύματος, τήν ισότητα καί τήν δικαιοσύνην..»

Τό πρωΐ της 2ας Μαΐου 1919 τά πάντα ήταν έτοιμα γιά τήν απόβαση. Περίπολοι Ελλήνων ναυτών κυκλοφορούσαν κατά μήκος της προκυμαίας γιά τήν τήρηση της τάξης, ενώ οι πολίτες είχαν κατακλύσει τούς δρόμους του λιμανιού. Η πρωϊνή ομίχλη είχε διαλυθεί καί ο ήλιος της ελευθερίας φώτιζε τή θάλασσα του Ερμαίου Κόλπου. Οι ακτίνες του αστραποβολούσαν στήν κορώνα του μητροπολίτη. Φέροντας τά αυτοκρατορικά άμφιά του ο Χρυσόστομος μέ τόν κλήρο περίμενε νά ευλογήσει τούς απελευθερωτές.

«Ο Σμύρνης Χρυσόστομος φορούσε τόν αυτοκρατορικό του μανδύα κι' ένα θείο φώς κατηύγαζε τήν σεπτήν του μορφή. Κι' έσπευσεν ο ίδιος νά υποδεχθή τόν πλοίαρχον  Μαυρουδή. Ο ευσταλής αξιωματικός, ωχρός από τήν συγκίνησιν, εχαιρέτησε στρατιωτικώς καί εν μέσω γενικής κατανύξεως ανήγγειλεν: Η 1η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού καταλαμβάνει τήν Σμύρνη εν ονόματι του Βασιλέως Αλεξάνδρου...

Λυγμοί χαράς μόνον ...Ο Χρυσόστομος ευλογεί τόν πλοίαρχον καί τόν αγκαλιάζει κλαίων. Καί ο σκληροτράχηλος θαλασσόλυκος πέφτει βαρύς τσακισμένος από τήν συγκίνησιν...»
Παντελής Καψής, δημοσιογράφος εκ Σμύρνης

Στίς 7:30 άρχισε η αποβίβαση των τμημάτων στόν προβλήτα της Πούντας. Τό 4ο σύνταγμα κατευθύνθηκε στά όρια της τουρκικής καί της ελληνικής συνοικίας ενώ τό 1/38 σύνταγμα ευζώνων στήν αποβάθρα της Λέσχης των Κυνηγών. Η ηθοποιός Κυβέλη, πού έτυχε νά βρίσκεται στήν Σμύρνη, έρρενε μέ τριαντάφυλλα τούς ευζώνους μας. Τό σύνθημα στίς φρουρές μας, τό έδωσε ο συνταγματάρχης Ζαφειρίου καί ήταν: «Παλαιολόγος - Κωνσταντινούπολις».

Τό 1/38 σύνταγμα θά περνούσε από τό διοικητήριο καί τίς φυλακές. Ο επικεφαλής ταγματάρχης Τζαβέλλας, στεφανωμένος αυτός καί οι άντρες του μέ λουλουδένια στεφάνια από τίς Σμυρνιωτοπούλες, προχωρούσε αμέριμνος μέσα στό πλήθος πού παραληρούσε. Εξαφνα καταιγισμός από σφαίρες θέρισαν τήν προφυλακή. Ο λοχαγός Νικολάου διατάζει ακροβολισμό. Δέκα Εύζωνοι πέφτουν κτυπημένοι, οι δύο έιναι ήδη νεκροί. Μαζί τους πέφτουν νεκρά καί γυναικόπαιδα από τό πλήθος.

Οι Ελληνες τσολιάδες όρμησαν μέ τήν ξιφολόγχη στό διοικητήριο καί διέλυσαν τήν εστία αντίστασης συλλαμβάνοντας τρείς χιλιάδες αιχμαλώτους. Οι νεκροί όμως αμαύρωσαν τη γενική χαρά. Οι Τούρκοι σύμφωνα μέ τούς όρους ανακωχής έπρεπε νά παραδώσουν τά όπλα τους. Αλλά ήταν οι Ιταλοί καί οι Γάλλοι εκείνοι πού τούς είχαν προμηθεύσει μέ όπλα καί θά συνέχιζαν νά τό κάνουν μέχρι τέλος. Καί ήταν Ιταλοί καί Γάλλοι εκείνοι πού κατηγόρησαν τόν ελληνικό στρατό γιά τή συμπλοκή πού έγινε. Ηταν Ιταλοί καί Γάλλοι εκείνοι πού είχαν ανοίξει τίς φυλακές καί είχαν αφήσει ελεύθερους αποβράσματα πού διψούσαν γιά αίμα. Καί ήταν οι Αγγλοι αυτοί πού θά έφερναν τό χειρότερο πρόσωπο πού μπορούσαν νά φέρουν στή Σμύρνη ως Αρμοστή, τόν Αριστείδη Στεργιάδη, ο οποίος φρόντισε νά εκτελέσει ως υπαίτιους γιά τά αιματηρά επεισόδια, δύο Ελληνες ώστε νά γίνει έτσι αρεστός στίς Μεγάλες Δυνάμεις.

 

Βιβλιογραφία

Ambassador Morgenthau's Story 1918
Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια 1971
The Blight of Asia - GEORGE HORTON 1926
Μαύρη Βίβλος (1914-1918) - Οικουμενικό Πατριαρχείο
Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης
1922 Μαύρη Βίβλος - Γιάννης Καψής 1992
Χαμένες Πατρίδες - Γιάννης Καψής 1992
Τοπάλ Οσμάν - Λαμψίδης Γεώργιος, 1969
Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας - Χρήστος Αγγελομάτης
Η Ελλάς εν Μικρά Ασία - Ξενοφών Στρατηγός 1925
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους - Παπαρρηγόπουλου, Καρολίδη
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους - Εκδοτική Αθηνών

 

ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ : ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΑΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΜΑΣ

Ο Γεώργιος Γρίβας «Διγενής» αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που ανέδειξε η νεότερη κυπριακή ιστορία, με σημαντική προσφορά και στην ευρύτερη ελληνική ιστορία. Έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε όλους τους εθνικούς αγώνες του Έθνους, από τη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922), στο Έπος της Πίνδου (1940-1941) στην Εθνική Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής (1941-1944) και στην απόκρουση της κομουνιστικής προσπάθειας για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαϊκή Δημοκρατία (1944). Η κορυφαία, όμως, εθνική συνεισφορά του ήταν η οργάνωση και η διεξαγωγή του ενωτικό-απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ(1955-1959), που οδήγησε, τελικά, στην ανεξαρτησία της Κύπρου

Ο Γεώργιος Γρίβας γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1897,τέταρτο παιδί του Θεοδώρου Γρίβα, στην Λευκωσία, ωστόσο μεγάλωσε στο οικογενειακό του σπίτι στοΤρίκωμο. Αφού αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του εγγράφηκε στον Πανκύπριο Γυμνάσιο(1909-1915). Το 1916 εγκατέλειψε την Κύπρο για να εγγραφεί στον Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων(1916-1919). Το όνειρο μιας ζωής γίνονταν πραγματικότητα καθώς ο Γρίβας από μικρός είχε διδαχθεί την αγάπη για την Ελλάδα. Και τις 3 χρονιές ανακηρύχθηκε αρχηγός της τάξης του και διακρίθηκε για την γενναιότητα, την εξυπνάδα, την πειθαρχία και την φυσική του κατάσταση.

 Με το που ξεκίνησε η Μικρασιατική Εκστρατεία αμέσως στάλθηκε στοΜέτωπο. Η 10η Μεραρχία, στην οποία ο Γρίβας υπηρετούσε προέλασε από την Σμύρνη στον Πάνορμο και έφτασε 70 χλμ από την Άγκυρα. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ο Γρίβας τραυματίστηκε πολλές φορές και παρασημοφορήθηκε για το θάρρος που επέδειξε. Το 1923 προάχθηκε σε υπολοχαγό, το 1925 σε λοχαγό, το 1935 σε ταγματάρχη και το 1941 σε αντισυνταγματάρχη. Στο μεταξύ τελειοποίησε τις στρατιωτικές του σπουδές με φοίτηση στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών, στη Σχολή Βολής Chalai-SurMarne και στις Ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Κατά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στις τάξεις του ελληνικού στρατού στην Αλβανία, αρχικά στο γραφείο επιχειρήσεων του Γενικού Στρατηγείου και κατόπιν (1940-41) ως επιτελάρχης της 2ας μεραρχίας πεζικού. Απετέλεσε την ψυχή της Μεραρχίας στις ηρωικές μάχες της εναντίον των Ιταλών. Μετά τη γερμανική προέλαση και την ήττα της Ελλάδας, ο Γρίβας ίδρυσε τη μυστική αντιστασιακή οργάνωση "Χ", η οποία στην διάρκεια της κατοχής επιδόθηκε σε συλλογή πληροφοριών, κατασκοπία, αναγραφή συνθημάτων και φυγάδευση Ελλήνων προς την Μέση Ανατολή. Μετά την κατοχή ο Γρίβας κατεύθυνε την οργάνωσή του σε αντικομουνιστικό αγώνα, για να αποκρουστεί η κομουνιστική προσπάθεια για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαϊκή Δημοκρατία (1944).

Ο Γεώργιος Γρίβας μετέχει σε μυστική οργάνωση με πρωτεργάτες τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ, και μερικούς άλλους, όπου 1951 επισκέπτεται την Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 7 Μαρτίου 1953, στην Αθήνα, μαζί με άλλα στελέχη της μυστικής οργάνωσης, δίνει τον όρκο για αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου. Στις 10 Νοεμβρίου 1954, το ιστιοφόρο «Σειρήν», φτάνει στην Κύπρο και μεταφέρει το Γεώργιο Γρίβα μαζί με τον πρώτο οπλισμό. Ο Γρίβας έδωσε στη μυστική οργάνωση την ονομασίαΕ.Ο.Κ.Α. Ο ίδιος υιοθέτησε για τον εαυτό του το ψευδώνυμο Διγενής και με αυτό υπόγραψε την πρώτη επαναστατική του προκήρυξη που κυκλοφόρησε την 1η Απρίλη του 1955. Αρχικά ο Γρίβας κατεύθυνε τον αγώνα από αρχηγείο τα οποίο εγκατέστησε σε σπίτι στη Λευκωσία, όμως πολύ συχνά, για λόγους ασφάλειας, μετακινούνταν και διέμενε σε διαφορετικά σπίτια. Γρήγορα όμως μετακινήθηκε στα βουνά του Τροόδους, όπου είχε κρησφύγετα σε διαφορετικές τοποθεσίες. Είχε πάντα κοντά του ένα προσεκτικά διαλεγμένο και έμπιστο επιτελείο, που αποδείχτηκε ικανότατο σε πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες είτε δόθηκαν μάχες (όπως στα Σπήλια όπου ο Γρίβας και οι άνδρες του κινδύνευσαν άμεσα), είτε παρουσιάστηκε ανάγκη γρήγορης διαφυγής μέσα από τον κλοιό Άγγλων στρατιωτών.Ο αρχηγός της ΕΟΚΑ έκανε τον κατά τ΄ άλλα ανίκητο στρατάρχηΧάρτιγκ, να γράψει για τον Γρίβα: «Είναι εξαιρετικός οργανωτής και ειδικός αρχηγός ανταρτών… Εφόσον ο Γρίβας βρίσκεται στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ θα διατηρήσει τη δύναμή της». 

Ο Γρίβας μετά την επιβολή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο. Στις 17 Μαρτίου 1959 φτάνει στην Αθήνα όπου τον περιμένει πλήθος επισήμων και λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος στεφανώνει τον Διγενή με χρυσό στεφάνι. Την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τιμά τον Γρίβα.«Κηρύσσει τον ένδοξον και ηρωικόν αξιωματικόν του Ελληνικού στρατού, Γεώργιον Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ». Επίσης του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Τον Ιούνιο του 1964, μετά τις δικοινοτικές διαταραχές στο νησί, η κυβέρνηση Παπανδρέου τον ξαναστέλνει επικεφαλή 5.000 στρατιωτών αναλαμβάνοντας την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια δημιουργεί και ηγείται της Εθνικής Φρουράς με τη διστακτική συναίνεση του Μακάριου. Το Νοέμβριο του 1967 το στρατιωτικό καθεστώς τον Αθηνών (Χούντα-21 Απριλίου 1967), και η κυπριακή Κυβέρνηση αναγκάζουν τον Γρίβα να κτυπήσει τουρκικές θέσεις στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου. Η τουρκία αντιδρά με τελεσίγραφο, και αξιώνει από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική μεραρχία, και να απομακρυνθεί ο Διγενής. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας και του Γρίβα από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου. Έτσι ο Διγενής αναγκάζετε να εγκαταλείψει ξανά την Κύπρο, και ουσιαστικά τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε από καρδιακή προσβολή στο κρησφύγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετό του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα.

Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με το καθεστώς της 21ης Απριλίου είχαν ενταθεί, ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας και ίδρυσε την οργάνωση Ε.Ο.Κ.Α. Β' με στόχο την συνέχιση του αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στις 25 Μαρτίου 1972συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο όπου σε πνεύμα κατανόησης συμφωνήθηκαν κάποια πράγματα. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο ιστορικών ηγετών. Η Κύπρος μπαίνει στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.

          Η Βουλή των Αντιπροσώπων σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974 ανακήρυξε το Διγενή «άξιον τέκνον της Κύπρου δια τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα».

ΟΣΤΡΟΣ 24

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Του Κωνσταντίνου Γρίβα 

Καθηγητού Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

 Έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο στο πώς μεταλλάσσεται η γεωπολιτική ταυτότητα του διεθνούς συστήματος και στο πώς οι αλλαγές αυτές ενδέχεται να επηρεάσουν στο μέλλον το Δίκαιο της Θάλασσας και τη δομή του ελληνοτουρκικού συστήματος. Ταυτοχρόνως, υποστηρίχθηκε ότι η γειτονική Τουρκία, που είναι πολύ πιο εναρμονισμένη από την Ελλάδα με τις τελευταίες εξελίξεις στη γεωπολιτική ταυτότητα του πλανήτη, κατανοεί ότι “οφείλει” να κυριαρχήσει στις κοντινές της θάλασσες (και στο Αιγαίο) αν θέλει να εκπληρώσει τις γεωπολιτικές της στοχοθετήσεις.

Το γεγονός αυτό την “αναγκάζει” να επιχειρήσει να ακρωτηριάσει την Ελλάδα, “ιμιοποιώντας” ουσιαστικά ολόκληρο το Αιγαίο και μετατρέποντάς το σε μια “υπεργκρίζα” ζώνη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα επιτύχει σίγουρα τους στόχους της. Για την ακρίβεια δεν είναι σίγουρο ούτε καν ότι θα επιχειρήσει να τους υλοποιήσει. Το “υποχρεούται” και το “οφείλει” δεν είναι αναπόφευκτες εξελίξεις. Δεν υπάρχουν νομοτελειακές καταστάσεις στη διεθνή πολιτική. Στην πραγματικότητα, η πορεία και οι επιλογές της Τουρκίας θα εξαρτηθούν σε σημαντικό βαθμό από τις επιλογές της Ελλάδας.

Όπως έχουμε υποστηρίξει, οι εξελίξεις στην στρατιωτική τεχνολογία επιτρέπουν στην Ελλάδα να μετατρέψει την αρχιπελαγική δομή του Αιγαίου σε ένα αδιαπέραστο δίχτυ θανάτου για κάθε αντίπαλο. Με άλλα λόγια, η χώρα μας μπορεί να ενισχύσει αποφασιστικά μέσα στο κοντινό μέλλον τις αποτρεπτικές της ικανότητες, καθιστώντας εξαιρετικά επικίνδυνη για την Τουρκία την πολιτική του εξαναγκασμού που ακολουθεί.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Slpress.gr

 

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΓΗΓΕΝΩΝ

Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω 

Η μεγάλη επανεκκίνηση που ευαγγελίζεται η Νέα Τάξη πραγμάτων ερείδεται εις την παγκοσμιοποίηση η οποία προϋποθέτει την κατάλυση των εθνών και την πολιτισμικής ταυτότητας του εκάστοτε έθνους, εξ αυτού λοιπόν του λόγου, ό,τι σχετίζεται με την εθνική συνείδηση, την ιστορική μνήμη, την γλώσσα,  βάλλεται λυσσωδώς και κατασυκοφαντείται ως επικίνδυνο δήθεν δια την δημόσια τάξη και τις διεθνείς σχέσεις.

Η έννοια της παγκοσμιοποίησης διαφέρει εν μέρει με τον διεθνισμό , διότι κατ’ ουσίαν πέραν από τον οικονομικό υπόβαθρο όπου υπό συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις, δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη κάτι κακό, πλην όμως εν τοιαύτη περιπτώσει, ημείς διαπιστώνουμε ότι η επίφαση ουσιαστικά της διεθνούς συνεργασίας δια την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας διακυβέρνησης υποκρύπτει έναν δυσώδη όζοντα ολοκληρωτισμό ο οποίος αναδύεται από την επιβολή μίας παγκόσμιας δικτατορίας διακυβέρνησης.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται απλώς ο κόσμος μεταβάλλεται άρδην, εν είδει τρίτου παγκοσμίου πολέμου, απλώς με ειρηνικό τρόπο καθώς κάποιες δυνάμει επιδιώκουν, παντί τρόπω, να αλλοιώσουν τα  έθνη , τα νοθεύσουν με μετανάστες από τις τρίτες χώρες και να καταστήσουν ως κρατούσα Θρησκεία τον Ισλαμισμό.

Ως εκ τούτου λοιπόν η ειδοποιός διαφορά εν σχέσει προς τον διεθνισμό έγκειται εις το γεγονός ότι η έννοια της εθνικής ταυτότητας συνθλίβεται υπό τις ερπύστριες του ολετήρα της αδηφάγου παντοδυναμίας της παγκοσκμοποιήσεως, τα έθνη επιβάλλεται κατά αυτήν να εξαφανιστούν αυθωρεί και παραχρήμα, καθώς και πάσα ιδέα αφυπνίζει ή παραπέμπει εις την συγκρότηση ιστορικής μνήμης και εθνικής συνειδήσεως, ίνα καλλιεργηθεί λήθη, ούτως ώστε τα δήθεν πολύφερνα ανθρωπιστικά σχέδια των ιθυνόντων νοών της ερίγδουπης αυτής επανακκινήσεως του κόσμου να επιτευχθεί ευχερέστερα.

Εξ αυτού του λόγου συνάγεται αιτιωδώς ότι διώκεται απηνώς η καλλιέπεια της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, πλήττεται ο πυρήνας της ιστορικής μνήμης, κατασυκοφαντείται η ζώσα Ορθόδοξη παράδοση, τιτρώσκεται ευθέως ο πυρήνας της Συνταγματικής εννόμου τάξεως, καθ’ ό μέρος, διαλαμβάνει διατάξεις περί του έθνους, της πατρίδας και της Ορθοδοξίας, ως δομικές σταθερές και συστατικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας.

Το Ελλαδικό Σύνταγμα αναφέρει περίλαμπρα και ευθαρσώς εις την προμετωπίδα του, ότι το Σύνταγμα καθίσταται θεσπισμένο εις το Όνομα της Αγίας  Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδας, άνευ ετέρου τινός, όπως επίσης ότι Κρατούσα Θρησκεία καθίσταται η Ορθόδοξη πέραν από τις νομικές εξαιρέσεις ως προς τα επιμέρους διοικητικά ζητήματα ως προς την δομή και της ιεραρχία της επισήμου Εκκλησίας, ούχ ήττον η εκάστοτε κυβέρνηση παρασιωπά δολίως τα ως άνω και τα παρασιωπεί όσον δια παραλείψεω διδασκαλίας των εις τα σχολεία όσον και εις την επίσημες ή διεθνείς ομιλίες.

Τούτο δε και μόνον αποδεικνύει το μένος κατά του Ελληνισμού συλλήβδην αλλά και της Ορθοδοξίας μολονότι αποτυπώνονται πανυγυρικά εις τον Κατστατικό Χάρτη της Πατρίδας μας, βεβαίως η στάση των αυτή καθίσταται απολύτως συνειδητή ακριβώς δια να καταφρονήσουν την παράδοση μας και να μας ακρωτηριάσουν μονομιάς από αυτήν διαρρηγνύοντας τον γόρδιο δεσμό με την αλληλουχία των ιστορικών γεγονότων αλλά και την Ιερό αίμα των προγόνων μας.

Εν άλλος λόγοις ο πόλεμος περί της παντελούς απώλειας της εθνικής συνειδήσεως, αποβλέπει εις την συναφώς απώλεια της εθνικής κυριραχίας και διοικητικά καθόσον αφορά την εθνική κυριαρχία, χάριν της ένταξης μας σε πολυμερείς υπερεθνικούς διεθνείς μηχανισμούς με πρόπλασμα την Ευρωπαική Ένωση, ένθα ευρίσκεται το ακανθώδες σημείο τομής εις το οποίο δέον όπως επιμείνουμε:

Το μείζον εν προκειμένω έγκειται να ενταχθούμε ισότιμα προς άπαντες τους φορείς να υπάρχει το διακύβευμα της γόνιμης όσμωσης και αλλήλοπεριχώρηση των εθνών, τα οποία εκάτερο εξ αυτών εν αγαστή συμπνοία, θα συμπήξουν ομού, μία ομόρροπη δύναμη ισχύος, βασιζόμενη κατ’ αρχήν εις τις κοινές θεμελιώδεις αρχές σύμπραξης ως ισχυρό ελατήριο δια να οικοδομήσουν ένα διακρατικό μόρφωμα οιονεί συνεταιρισμού- συνεργασίας, αυτό λοιπόν καθ’ εαυτό το εποικοδομητικό κατά τα λοιπά εγχείρημα προαπατεί την συγκεφαλαίωση ύπαρξης της εθνικής αυτοτέλειας και όχι της απεμπόλησή της.

Η συνύπαρξη με τα άλλα έθνη κράτη δεν απαιτεί των απώλεια της εθνικής ταυτότητας δηλαδή την κατάργηση του ότι είσαι Έλληνας και φέρεις την μνήμη αναδυόμενη εκ του παρελθόντος ίσα ίσα, συμβάλλεις με την περιβολή της διαφορετικής ετερότητας εισφέροντας κατ’ ουσίαν εις την σύμπραξη των επιμέρους διαφορετικών εθνικών ετεροτήτων.

Άρα λοιπόν ο διεθνισμός αντιδιαστέλλεται ως προς την παγκοσμιοποίηση εις το βαθμό όπου εγγυάται τον ισότιμο σεβασμό ως προς τα άλλα έθνη, σήμερον, αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο της καθολικής κατάλυσης των εθνών, την νόθευση του γηγενούς πληθυσμού με επήλυδες, εν είδει εποικισμού, υπό το πρόσχημα της βιομηχανίας της αλληλεγγύης και της εμπορίας του ανθρωπισμού, προκειμένου, να επιβληθεί βιαίως μία μορφή πολυπολιτσμικότητας, τούτο δε αποδεικνύεται από την μανιώδη σπουδή της παρούσης εξωνημένης κυβερνήσεως να δημιουργεί ακατάπαυστά ανά την Επικράτεια δομές με μετανάστες, ούτως ώστε να εγκατασταθούν ΄μόνιμα εις την Πατρίδα μας η οποία εν μία νυκτί θα καταληφθεί όπως το αυτό συνέβη λίαν σκοπίμως και εσκεμμένως, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με το ανεξέλεγκτο πλήθος των Πακσιτανών, προσβάλλοντας ευθέως τους καθημαγμένους πολίτες.

Πέραν όμως τούτο, δηλαδή την αιτιώδη ερμηνεία των γεγονότων, και την ιχνηλάτηση της αληθείας περί των μελλουμένων, οι ίδιοι οι πολιτικοί το ομολογούν ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα επιλυθεί δια των μεταναστών.

Άρα δηλαδή πρόκειται δια ένα ύπουλο σχέδιο εσχάτης προδοσίας προς τους Έλληνες πολίτες όπου ο σκοπός των κατατείνει εις την συρρίκνωση του Ελληνικού Πληθυσμού και την εγκατάστασή τους εις τα Άγια Ελληνικά χώματα, τους επήλυδες δια να καταλυθεί και επί τη πράξη πάσα μορφή εθνικής αυτονομίας και συμπαγούς πολιτισμικής ταυτότητας.

Το όραμα είναι η δημιουργία ουδετεροεθνούς-ουδετερόθρησκου και ουδετερόφυλου πλέον έθνους, προς εξυπηρέτηση των διεστραμμένων σχεδιασμών της, παγκόσμιας ελίτ, ενόψει της δημιουργίας μίας αυτοκρατορίας παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Ασφαλώς δια να προάγουν τους εν λόγω σχεδιασμούς τους οποίοι ήδη προ μακρού, σχεδόν προς 20ετίας είχε διαβλέψει ο διορατικός Μακαριστός Χριστόδουλος, πτωχοποίησαν τους Έλληνες αφού προηγουμένως τους υπερδάνεισαν εξαρτώντας τους από τους τοκογλυφικούς τραπεζικούς μηχανισμούς, με συνέπεια σήμερον, ένεκεν της επιμελώς μεθοδευμένης υπαγωγής μας εις την μέγγενη των μνημονίων, οι έλληνες πολίτες, υπό το πρόσχημα της απρόβλεπτης μεταβολής των συνθηκών, να καθίστανται παντελώς δέσμοι δια των δικαστικών αποφάσεων εις τις ανάλγητες Τράπεζες επί σχεδόν 12 συναπτά έτη.

Δηλαδή οι πολίτες καταστάθηκαν εκόντες άκοντες, μη παραγωγικοί στοχοποιημένοι υπό την δαμόκλειο σπάθη των πλειστηριασμών, δυνάμει της σωρείας των δικαστικών αποφάσεων αλλά και έτερων διακανονισμών, μετά ταύτα επεβλήθη, δια της ίδιας παγκόσμιας συμμορίας των θιασωτών της παγκόσμιας διακυβέρνησης η πανδημία, ως μία σιδηρά μορφή παγκόσμιας ποδηγέτησης και υποταγής, η οποία επιβλήθηκε δια πυρός και σιηδήρου, προς ημάς ως πειραματόζωα, θυσιάζοντας προς εκφοβισμό μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών προς επιβεβαίωση των δαιμονικών σχεδιασμών τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, υπό το πρόσχημα δήθεν της κανονικότητας η οποία δεν πρόκειται να ανορθωθεί διότι βαίνουμε ολοταχώς ως προς την τροχιά των εσχάτων, το ήθος των ανθρώπων έχει εκμαυλιστεί εις μείζονα βαθμό και η Εκκλησία έχει αλωθεί εκ του δέλαρ της κοσμικής εξουσίας πόρρω απέχουσα από τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ορθοδοξίας.

Η σφυρηλάτηση του Έλληνα εις τις ρίζες του ανατρέχει ήδη εκ της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, με αποτέλεσμα σήμερα όπου τεκταίνεται ο σχεδιασμός της εσχάτης προδοσίας προς την Πατρίδα μας, να υπάρχει ικμάδα, αλλά και λόγος εκ των αφιονισμένων και αλλοτριωμένων Ελλήνων να αντισταθούν, διότι μισούν το έθνος, την πατρίδα, υμνούν το κράτος και αγκαλιάζουν τους προβατόσχημους λυκοποιμένες των εξωνημένων μηχανισμών του συστήματος.

Η Ελλάς βαίνει εις κρημνόν και δυστυχώς η κατάσταση εξελίσσεται επί τα χείρω, η προσευχή μας και η έστω και ηθική αρωγή εις όλους οι οποίοι αγωνίζονται με ανιδιοτελές εθνικό φρόνημα, με ορθόδοξη πίστη, προς διαφύλαξη των αρχών και αξιών την παρακαταθήκη των προγόνων μας, διότι εχθρός είναι το δοτό ανθελληνικό κράτος το οποίο κηδεμονεύεται από τα υποζύγια των μηχανισμών της παγκσομιοποίησης.

Το γε νυν έχον, νυν εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών, πάλαι τε και επ’ εσχάτων άχρι εσχάτων.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΤΟ 1821 τῆς ἐθνολευτεριᾶς λίπασμα ριγμένο στῆς Ἄρνης τὸ θολὸ νερό....

Τῆς Μίνας Καϊάφα-Σαροπούλου  

Ἀρχαιολόγου, Δρ Ἀρχιτεκτονικῆς τοῦ ΑΠΘ.

Τὸ κείμενο εἶναι ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ 47ο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Παγχαλκιδικὸς Λόγος», τοῦ συλλόγου «Ἀριστοτέλης» τῆς Θεσσαλονίκης.

«...τὸ δ' ἔργον τῷ σώματι ὑπέμειναν καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα ἀκμὴ τῆς δόξης μάλλον ἢ τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν...... («...τὴν δὲ μάχη μὲ τὰ κορμιά τους κράτησαν καὶ στὴν κρίσιμη στιγμὴ καθὼς κρινόταν ἀπὸ τὴν τύχη ἡ ζωή τους, τοὺς βρῆκε ὁ θάνατος πάνω στὸ ἀποκορύφωμα τοῦ θάρρους παρὰ τοῦ φόβου....») Θουκυδίδης, Ἐπιτάφιος, 42 

1821-2021. 200 μετρᾶμε τὰ χρόνια στοῦ χρόνου τὴν κλεψύδρα, ὄχι τῆς λεύτερης Ἑλλάδας, μὴ λαθεύουμε. Τὰ γενέθλια εἶναι τῆς Ἐθνεγερσίας, ποὺ 'βαλε στὰ τέλη τοῦ Μάρτη τοῦ 21 τῆς λευτεριᾶς μας τὸ πρῶτο λιθάρι! Ὅσο γιὰ τὸ στερνό, αὐτό, ἂς μὴ γελιόμαστε, ποτὲς δὲ μπῆκε, μήτε τὸ 1947 ποὺ τὰ Δωδεκάνησα ἀπέκτησαν ὄψιμα τὸν χαμένο ἑλληνικὸ σφυγμό τους.... Παλιὲς πατρίδες της λείπουν τῆς πατρίδας μας ἀκόμη, κι ἂς ἔχει τὰ ἀρμοδεσίματά της μὲ αἷμα ἀθώων καὶ ὄχι μὲ κονίαμα καμωμένα. Ἀποῦσα εἶναι ἡ τρανεμένη Πόλη, καὶ στὸ ἴδιο κάλεσμα ἀποῦσα εἶναι καὶ ἡ Μικρασία, οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριὰ στὸ νότιο στρίφωμα τοῦ Πόντου, ἀποῦσα καὶ ἡ Κύπρος, ποὺ ἀκρωτηριασμένη ψάχνει νὰ βρεῖ χρόνια τώρα τὴν ποθούμενη δικαίωση ἀνάμεσα στοὺς ἐθελοτυφλοῦντες τούτου τοῦ πλανήτη. 

Διακόσια λοιπὸν τὰ χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς λευτεριᾶς, ποὺ κυοφορήθηκε ἀπὸ τοὺς Φιλικούς, ἔλαβε δύναμη ἀπὸ τὸ «Μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» τοῦ Ἀλέξανδρου Ὑψηλάντη, κέλευσμα τὸν Φλεβάρη τοῦ ‘21 στοὺς Ἕλληνες τῆς Μολδοβλαχίας, καὶ πῆρε τὴν πρώτη της πνοὴ στὸν Μοριὰ τὸ τρίτο δεκαήμερο τοῦ Μάρτη τοῦ ἴδιου χρόνου, ὁπότε καὶ ὑψώθηκε τὸ λάβαρό της ἀπὸ χέρι ἱεράρχη, ποὺ ὅρκισε τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ σκόρπισε σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τὸ ἀγωνιστικὸ ἄγγελμα. Καὶ κάπως ἔτσι ὁ Ὄθωνας τὸ 1838 καθιέρωσε ἐκεῖνο τὸ ἐπαναστατικὸ εὐάγγελμα τοῦ Γερμανοῦ νὰ γιορτάζεται στὶς 25 κάθε Μάρτη, ἀντάμα μὲ τὸ Θεῖο 

μήνυμα ποὺ ἔλαβε ἡ Παναγιὰ γιὰ τὴν γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. 

Γιὰ τοῦτο γιομίσανε φέτος οἱ βιτρίνες καὶ τὰ ράφια βιβλία γιὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ '21, βιβλία λογιῶ λογιῶ, γιὰ μεγάλους μὰ καὶ γιὰ μικρούς, ποὺ ἱστοροῦν τὶς μάχες καὶ μνημονεύουν τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς μάρτυρες, καταγράφουν ἄσματα πολεμιστήρια, ἐξιστοροῦν τοὺς θριάμβους καὶ περιγράφουν τοὺς ὀλέθρους, μιλοῦν γιὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς συμμάχους μας, διηγοῦνται φιλιώματα μπρὸς στὸν βωμὸ τοῦ ἀγώνα καὶ σκιαγραφοῦν μὲ χρῶμα μαῦρο τὴν διχόνοια τὴν δολερή, ποὺ λίγο ἔλειψε νὰ μᾶς στοιχίσει τὴν ἀνεμελιὰ καὶ τὸ μεθύσι τῆς λεύτερης ἀνάσας. Ἕνα ξεφύλλισμα ἔσπευσα νὰ κάνω σὰν ἀνοίξανε τὰ ἐμπορικά, νὰ ἐπιλέξω μὲ ποιῶν βιβλίων τὶς σελίδες θὰ φρεσκαριστεῖ στὸν νοῦ μου τὸ γίγνεσθαι τοῦ ἀγώνα. Γνωστὰ πρόσωπα καὶ γεγονότα ξεδιπλώθηκαν ἐμπρός μου... Ἄρχισα νὰ ψάχνω γιὰ τὰ....οἰκεῖα...μὰ ὅσο κι ἂν ἔψαχνα ὁ δικός μας καπετὰν Χάψας τῆς Χαλκιδικῆς ἄφαντος!!!...κι ὁ Μεγάλος Γιαννιὸς ὁ Κασσανδρινὸς ἄφαντος κι αὐτός.

Ἔψαξα στὰ περιεχόμενα, μέτρησα φύλλα, ἤλεγξα λήμματα καὶ καταλόγους... ἀπογοήτευση... Πέρα ἀπὸ κάποιες ἀσαφεῖς καταγραφὲς ἡ ἴδια ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τύλιγε ἀκόμη καὶ τὸν Φιλικὸ Ἐμμανουὴλ Παπά, τὸ Σερραῖο τραπεζίτη, ποὺ ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ Μάρτη, τὴν μέρα ποὺ ἀπελευθερωνόταν ἡ Καλαμάτα καὶ κηρυσσόταν ἡ ἐπανάσταση στὸ Αἴγιο, ἔφερνε στὴν Ἁγιορείτικη Μονὴ Ἐσφιγμένου καράβι ἀπὸ τὴν Πόλη γεμάτο ὁπλισμό, προσωπικὴ συνεισφορὰ στὸν ἱερὸ σκοπό, γιὰ τὸ ξεκίνημα τοῦ ἀγώνα στὴν Μακεδονία, στὴν Χαλκιδική. 

Ὅσο κι ἂν φυλλομέτρησα, πέρα ἀπὸ ἐλάχιστες γενικὲς ἀναφορὲς σὲ κάτι τυπικὰ ἀραδιάσματα περιοχῶν καὶ τόπων, κάποιες μὲ ἀνακρίβειες ἢ καὶ λάθη, τίποτε σχεδὸν δὲ βρῆκα γιὰ τὴν Ἐπανάσταση τῆς Χαλκιδικῆς! Ἄφαντα τὰ γεγονότα, καλυμμένα, θαρρεῖς ἀπὸ πούσι πυκνό...ποιοί τὸ ἅπλωσαν τὸ πούσι μπρὸς στοῦ τόπου μας τὴν δόξα καὶ ποιοί τὸ συντηροῦν;;;;... ἐνέδρευσε πάλι μέσα μου ἡ ὀργισμένη σκέψη... Βοοῦσαν στὸ κεφάλι μου οἱ ἄδικες ἀπουσίες τῶν προσώπων ποὺ ἔδρασαν καὶ τῶν μαχῶν ποὺ ἔγιναν στὴν τριδάκτυλη πατρίδα μας καὶ τὴν ἔνοιωσα τούτη τὴν ἀδικία σφιχτὸ κόμπο στὸ στομάχι.... 

Ράπισα τὸ ράφι μὲ τὸ τελευταῖο βιβλίο ποὺ κρατοῦσα κι ἔφυγα θυμωμένη.... Ἡ εὔλογη παρατήρηση τοῦ μικροῦ μου συνοδοῦ, «....ὥρα τὰ κοίταζες μὰ τίποτε δὲν πῆρες», ἔλαβε τὴν δική μου αὐθόρμητη ἀπάντηση ποὺ πιότερο ἦταν γέννημα τῆς καρδιᾶς παρὰ τῆς γλώσσας μου «...δὲν πῆρα γιατὶ ἀπὸ ὅλα ἔλειπαν οἱ πρῶτες σελίδες, γιέ μου........ Τὸ συμπέρασμα στὸ παιδικὸ μυαλὸ ἁπλὸ καὶ ἄμεσο, μαζὶ καὶ ἡ ἀπορία: «Ἀααα, ἦταν δηλαδὴ ὅλα ἐλαττωματικά!!! Καὶ τί γράφουν οἱ πρῶτες σελίδες, μαμά;;;; ποιοί τὶς ἔσκισαν;;;; Ἀφοῦ λέμε ὅτι βιβλία δὲ σκίζουμε ποτέ....». 

«Μήτε καὶ τὴν ἱστορία σκίζουμε εἶπα μὲ τὸν νοῦ, μὰ μόλις εἶχα διαπιστώσει ὅτι ἡ ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης εἶναι ἀκόμη μισερὴ καὶ ἀνορθόγραφη, λαβωμένη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ πεισματικὰ ἀποσιωποῦν κάποιες ἀπὸ τὶς πτυχές της, ἀφαιροῦν κάποια ἀπὸ τὰ φύλλα της.... Πῶς νὰ τὸ ἐξηγήσω τοῦτο σὲ ἕνα δεκάχρονο παιδί,βάλθηκα νὰ σκέφτομαι, καὶ γιὰ νὰ μὴ μείνουν οἱ ἀπορίες μετέωρες εἶπα δύο-τρεῖς κουβέντες γιὰ τὸ θηκάρι τοῦ παιδικοῦ νοῦ, ταμίευμα γιὰ ἀργότερα... Μὲ τί τρόπο νὰ τοῦ πῶ ὅτι ἀπ' τὰ βιβλία λείπουν οἱ σελίδες τῆς «Ἐπανάστασης τῆς Χαλκιδικῆς», ποὺ εἶναι τῆς ἐθνικῆς μας λευτεριᾶς ὄχι ἁπλὸ βλαστάρι, μὰ κομμάτι ἀπὸ τὸ ρίζωμα, ὅτι στὶς σελίδες ποὺ ξεχάστηκαν εἶναι γραμμένα πράματα ποὺ ἔχουμε ὡς Ἕλληνες χρέος νὰ ξέρουμε γεγονότα ποὺ ἔχουμε ὡς Χαλκιδικιῶτες ὀφείλημα νὰ ἀναφωνοῦμε μὲ περηφάνεια. Δίχως νὰ καταλάβω καταμεσὶς στὸν δρόμο ἄρχισα νὰ μονολογῶ τὸ πρῶτο κεφάλαιο ποὺ ἦταν χαμένο ἀπὸ ὅλα τὰ βιβλία ποὺ εἶχα προηγουμένως ξεφυλλίσει, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ πιὸ παχιά.... 

Γράφουν οἱ σελίδες ποὺ λείπουν, λοιπόν, ὅτι ἡ ἴδια ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία εἶχε ἐπιλέξει ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 στὴν Μακεδονία νὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὴν Χαλκιδική, μία σταλιὰ τόπο σιμὰ στὴν Θεσσαλονίκη, μὲ 

τὴν σπουδαία στρατηγικὴ θέση, ποὺ κατοικοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους ξεχωριστοὺς καὶ ἀγέρωχους, ἀπὸ φτιαξιὲς μὲ πρώτη ὕλη τὴν ἀνδρεία, διψασμένες γιὰ τὴν λευτεριά τους. Γράφουν γιὰ τὴν δολοφονία τοῦ προεστοῦ τοῦ Πολυγύρου Παπαγεωργάκη στὶς 17 Μαΐου, γιὰ τὴν ἐπανάσταση ποὺ βλογήθηκε μία μέρα μετὰ στὸν πιὸ ἱερὸ τόπο τῆς Ἑλλάδας, τὸν Ἄθωνα, ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Μαρώνειας Κωνστάντιο καὶ ξεκίνησε μὲ νίκες κατὰ τοῦ Ὀθωμανοῦ δυνάστη. Μιλοῦν γιὰ τοὺς Μαντεμοχωρῖτες καὶ τοὺς μοναχοὺς τοῦ Ὄρους ποὺ πῆγαν μὲ γιγαντωμένο θάρρος στὴν ψυχή τους ὡς τὰ στενὰ τῆς Ρεντίνας ὅπου θάνατος τοὺς ἀντάμωσε μὲ τὰ τουφέκια καὶ τὰ χαντζάρια τοῦ Μπαϊρὰμ πασά. Μιλοῦν καὶ γιὰ τοὺς Συκιῶτες, τοὺς Κασσανδρινούς, τοὺς Μαντεμοχωρῖτες καὶ τοὺς ἄλλους Χασικοχωρῖτες ποὺ σύρθηκαν μὲ τὸν καπετὰν Χάψα ἴσαμε τὰ Βασιλικά, γιὰ νὰ γίνουν μετὰ ἀπὸ ἄνιση μάχη στὶς 10 τοῦ Ἰούνη ἀσάλευτες φιγοῦρες ριγμένες ἄτακτα στὰ ριζὰ τοῦ Βούζιαρη κάτω ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας ποὺ στάθηκε ἀνήμπορο νὰ προστατέψει τοὺς κατατρεγμένους Βασιλικιῶτες. Στὸ προχώρημά τους οἱ σελίδες ποὺ λείπουν, κάνουν λόγο γιὰ τὶς λεηλασίες ποὺ ἀκολούθησαν, τὴν ἄτακτη ἐπέλαση τοῦ Ἅδη μὲ κοφτερὰ τὰ γιαταγάνια του στὸν Βάβδο, τὴν Βαρβάρα καὶ τὰ Πετροκέρασσα, γιὰ τὸν τρόμο στὰ μάτια τῶν 400 Ἱερισσιωτῶν, τὴν σφαγή τους στὸ Μαῦρο Ἁλώνι, τὸν χορὸ τῆς ἀπόγνωσης μέσα στὰ τρομαγμένα μάτια τῶν παιδιῶν ποὺ τ' ἅρπαζαν ἀπὸ τὶς μανάδες τους καὶ τῶν μανάδων ποὺ στηθοδέρνονταν ποὺ ἔχαναν τὰ παιδιά τους. Λαλοῦν γιὰ τὴν ἄπαυστη ροὴ ἀθώου αἵματος, γιὰ τοὺς τρομακτικοὺς χρεμετισμοὺς τῶν ἀφηνιασμένων ἀλόγων, ποὺ ἔκαναν τὸ σκηνικὸ πιὸ ἀπόκοσμο, γιὰ τὸν ἴλιγγο ποὺ φέρνε τὸ μάταιο στὶς νέες τοῦ Γεροπλάτανου ποὺ κάηκαν ζωντανές. Κάπου πιὸ κάτω τὰ... ἀπολωλότα φύλλα ἱστοροῦν τὴν μάχη τῶν ἑλῶν στὸν Ἅγιο Μάμα, μνημονεύουν τὰ βαριὰ βήματα τοῦ Παπᾶ καὶ τοῦ Γιαννιοῦ στὸν βυζαντινὸ πύργο τῆς Φώκαιας, τοὺς ἀγωνιστὲς στὰ ἀμυντήρια τοῦ ἰσθμοῦ τῆς Κασσάνδρας, ποὺ ἔκαναν ἀνάγλυφα ὄνειρα λευτεριᾶς καὶ πάλεψαν μέχρι θανάτου γιὰ νὰ τ' ἀληθέψουν, ζωγραφίζουν τὴν ἀπογοήτευσή τους σὰν κατάλαβαν ὅτι μόνοι μείνανε καὶ ἀβοήθητοι μιᾶς καὶ ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης στὴν Ὕδρα θέλησε νὰ ζητήσει γρόσια γιὰ νὰ «κινήσει καράβια»! 

Τὰ ἀνόσια τῶν Ἑβραίων τῆς Θεσσαλονίκης σὲ βάρος τῶν Ρωμιῶν περιγράφονται σὲ ἐμβόλιμες παραγράφους σὲ κάθε κεφάλαιο. Ὅπως καὶ στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, σ' ὅλη τὴν ἐπανάσταση, Χριστιανομάχοι οἱ Ὀβριοί, σκυλιὰ ἀδίστακτα, συμμετεῖχαν ἐνεργὰ σὲ κάθε φρίκη. Στὸ Ὁλοκαύτωμα τῆς Κασσάνδρας ὑπῆρξαν μαζὶ μὲ τὸν Λουμποὺτ πασὰ δήμιοι καὶ βασανιστές, χτίστες τοῦ ὀλέθρου! Χρόνια πρὶν τὸ δικό τους Ὁλοκαύτωμα οἱ ἴδιοι ἦταν οἱ θῦτες τοῦ δικοῦ μας ἀφανισμοῦ!! 

Ἀλήθεια ἱστορικὴ καλὰ κρυμμένη

Γιατί;;;; 

Στὸν ἐπίλογό τους οἱ κρυμμένες τῆς ἱστορίας σελίδες κάνουν τὸν θλιβερὸ ἀπολογισμό: 78 χωριὰ τῆς Χαλκιδικῆς ἀφανίστηκαν καὶ 59 ἁγιορείτικα μετόχια. Ἡ Κασσάνδρα ἁλώθηκε στὶς 14 τοῦ Νοέμβρη καὶ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀγριότητες καὶ φονικὰ τῆς προικοδότησαν μίαν ἀνόσια ἄχαρη, τρομαχτικὴ μοναξιά, ἀφοῦ μελανώσανε ἀνελέητα τοὺς ἐαρινοὺς τάπητες τῆς φύσης της. Καὶ περάσανε χρόνια μέχρι νὰ κυματίσουν στοὺς λειμῶνες της ξανὰ τὰ στάχυα, νὰ καρπίσουν τὰ λιόδεντρα, νὰ βγοῦν σοδέματα ἀπ' τὴν γῆ της. 

Δὲν εἶναι ὁ χρόνος λησμονιάρης, μὰ οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲ σκαλώνουν πάνω στὴν χρονογραμμὴ τὶς μνῆμες κατὰ πὼς πρέπει. Κι ὅταν τὸ κάνουν ἀθέλητα τότε γυρνοῦν καὶ συμπληρώνουν τ' ἀνομολόγητα γιὰ τὴν Ἐπανάσταση στὴν Χαλκιδική, ὅμως, δὲ γύρισε ποτὲ κανεὶς νὰ διορθώσει, σα νὰ θέλησαν κάποιοι τὴν προσφορά της νὰ θαμπώσουν, γιὰ νὰ λαμπρύνουν πιότερο τὰ φλάμπουρα τοῦ νότου. Κι ὅμως, κεῖνα τὰ φλάμπουρα σηκώθηκαν ψηλότερα καὶ πιὸ θαρρετά, γιατὶ οἱ λαϊκοὶ τῆς Χαλκιδικῆς καὶ οἱ ρασοφόροι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἦταν οἱ πρῶτοι ποὺ ἀπορρόφησαν στὴν Μακεδονία τὸ μένος τῶν Ὀθωμανῶν, ποὺ κατέφθαναν γιὰ νὰ καταπνίξουν τὴν ἔγερση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ καθυστέρησαν καὶ ἐξάντλησαν ἀγάδες καὶ μπέηδες, καθήλωσαν γιὰ μῆνες τὰ φουσάτα τους μακριὰ ἀπὸ τὴν Νότια Ἑλλάδα, λυγίζοντας ὅσο μποροῦσαν τὶς δυνάμεις τους. Ὁ ἀγώνας τους, ἄνισος καὶ σκληρός, ἔγινε δύο αἰῶνες μετὰ ὄχι ἔνδοξη σελίδα ὅπως ἄξιζε, μὰ ὑποχείριο τῆς λήθης....ΓΙΑΤΙ;;;; Γιατὶ ἡ δυνατὴ σπίθα τῆς ἐπανάστασης, ποὺ πρῶτοι οἱ ἀγωνιστὲς τῆς Χαλκιδικῆς ἄναψαν στὴν Μακεδονία ἔχει γίνει στὴν ἐθνική μας μνήμη ἕνα θαμπωμένο ἀπόσπιθο;;;; ΓΙΑΤΙ;;;;;; 

Ἀνοιχτοὺς λογαριασμοὺς μὲ τοὺς Ἀθανάτους τῆς Χαλκιδικῆς ἔχει ἀκόμη ἡ ἱστορία. Καιρὸς εἶναι νὰ τοὺς κλείσει, καὶ νὰ δώσει τῆς πανσελήνου τὴν λάμψη στὰ γεγονότα ποὺ ἀρχίσανε τὸν Μάη τοῦ '21 στὸν Πολύγυρο, μὲ τὸ φονικὸ τοῦ Παπαγεωργάκη, καί, πρὶν λήξουν ὁριστικὰ τὸν Γενάρη τοῦ ’22 μὲ τὴν παράδοση τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας, κορυφώθηκαν τὸν Νοέμβρη μὲ τὴν αἱματηρὴ ἥττα μπροστὰ στὰ τειχιὰ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς Κασσάνδρας καὶ τὸν Χαλασμό της, ποὺ δὲν ἄφησε στὴν μικρὴ χερσόνησο ψυχὴ ζῶσα. Ἀνάγκη εἶναι ἐπιτακτικὴ νὰ τοὺς κλείσει πιὰ καὶ μόνο τότε θὰ γίνει μακάριο τὸ χῶμα, ποὺ σκέπασε τότε τοὺς χιλιάδες ἔνοπλους καὶ ἄοπλους Χαλκιδικιῶτες, τοὺς ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους. Ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἔγιναν προκρίματα τῆς λευτεριᾶς μας...ποὺ ἔστερξαν πρῶτοι ἀπὸ τοὺς Μακεδόνες κι ἔγιναν τὸ πρῶτο λίπασμα γιὰ τὴν σωτήρια τοῦ ἔθνους μας καὶ τὴν τελικὴ νίκη. Αὐτὸ τὸ λίπασμα εἶναι ἀκόμη σήμερα, διακόσιους χρόνους ἀπὸ τὴν πλάση του, στοιβαγμένο ἄστοχα μπρὸς σὲ πηγὴ ἀρνησιᾶς...Γιατί, μωρέ;;;; Ἐσεῖς ποὺ τόσο χρόνια γράφετε τὶς ἀράδες στὰ βιβλία, γιὰ νὰ τὶς μαθαίνουν τὰ παιδιά μας στὰ σχολειά τους, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ γράφετε φέτος καὶ τὰ γενέθλια ἀφιερώματα γιὰ νὰ φρεσκάρετε τὶς μνῆμες μας δὲν βλέπετε τὸ ἄδικο τούτης τῆς λησμονιᾶς, ποὺ σφιχτοκρατεῖ τὴν ἀγνωμοσύνη;;;; 

Στῆς λευτεριᾶς μας τὴν γέννα ἡ κραυγὴ τῆς πρώτης ὀδύνης ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς Χαλκιδικῆς βγῆκε, στ' ἀλήθεια καὶ δὲν ἦταν μήτε ὑπόκωφη, μήτε πνιχτή, ἦταν καθάρια καὶ δυνατή, τόσο ποὺ ράγισε καὶ τὶς τελευταῖες σιωπές, ἀφύπνισε τὴν ὑπόλοιπη Μακεδονία ποὺ πῆρε σκυτάλη καὶ ὕψωσε ἄμεσα τὰ λάβαρα τοῦ ξεσηκωμοῦ ἀπὸ ἄκρη σὲ ἄκρη. Πῶς μπορεῖτε, μωρέ, καὶ κωφεύετε μπρὸς σὲ τέτοια κραυγή;;;; Πῶς τὸ σηκώνετε, μωρέ, νὰ ἀποσιωπᾶτε τόσες θυσίες, τόση ἀντρειοσύνη;;;; Γιατὶ ἀνδρείως ἔδωσαν τὶς μάχες τους οἱ Χαλκιδικιῶτες ἥρωες ἐκεῖνο τὸ ἑξάμηνο τοῦ 1821 «ὑπὲρ πατρίδος.... καὶ γονέων καὶ παίδων, καὶ ἱερῶν καὶ τάφων καὶ νόμων». Ἀνδρείως θυσιάστηκαν γιὰ ὅλα τῶν Ἑλλήνων τὰ Ἱερὰ καὶ ἔχουν ἴσο μερτικὸ στὴν ἐθνογένεσή μας μὲ τοὺς ὑπόλοιπους Γραικούς.... Γι' αὐτὸ καὶ τοὺς ὀφείλουμε τοὺς ἴδιους μακρόσυρτους θρήνους, τὴν ἴδια βαθιὰ ὑπόκλιση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια ἀειθαλῆ, εὐλαβῆ εὐγνωμοσύνη ποὺ ὀφείλουμε καὶ στὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Διάκο, τὸν Παπαφλέσσα καὶ τὸν Μητρόπουλο, τὸν Λόντο καὶ τὸν Κανάρη, τὸν Ἀνδροῦτσο καὶ τὸν Παπανικολή. Τ' ἀκοῦτε, μωρέ;;;; τὴν ἴδια, ὄχι περισσότερη, ὄχι λιγότερη!!! Καὶ σεῖς, ποὺ τὰ πρῶτα κεφάλαια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης ἐπιμένετε ἀκόμη νὰ λησμονᾶτε, νὰ ξέρετε τοῦτο, ὅτι ἀπὸ ἐκείνη τὴν περήφανη τζίφρα ποὺ χαράχτηκε παχιὰ γιὰ τὴν ἐγγραφὴ τῆς Ἑλλάδας μας στὸν κατάλογο τῶν ἐθνῶν λίγα χρόνια μετὰ τὸν Μάρτη τοῦ ‘21, τὴν πρώτη κεραία ἡ Χαλκιδικὴ τὴν τράβηξε παρέα μὲ τὸν Μοριά.... Καὶ ἡ γραφίδα της πῆρε γιὰ μελάνι τὴν καπνιὰ τῆς καμένης της γῆς, τὴν κάπνα ποὺ ξεφυσοῦσαν τὰ ἀποκαΐδια τῶν δεκάδων πυρπολημένων χωριῶν της, φιλέματα ὅλα στὸν βωμὸ τῆς Λευτερωμένης μας Γῆς τῆς Ἑλληνικῆς...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ (1919) : Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

Στήν απονομή των πτυχίων στούς τελοιόφοιτους ενός δημοτικού σχολείου της Σμύρνης του 19ου αιώνα, παραβρέθηκε καί ο τούρκος επιθεωρητής της δημοτικής εκπαιδεύσεως Μιδάτ. Βρήκε ένα μικρό μαθητή καί ακολούθησε ο κάτωθι διάλογος:
" - Πώς λέγεται η πόλις εις τήν οποίαν ζώμεν καί κατοικεί καί η οικογένειά σου;
- Σμύρνη κύριε.
- Εύγε, καί εις ποίον κράτος ανήκει;
- Εις τήν Μικρασίαν.
- Έστω .... καί ποιός είναι ο σουλτάνος σου;
- Ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α', κύριε.
- .....

Αυτοί ήταν οι περήφανοι Ρωμιοί πού κατοικούσαν κάτω από τό ζυγό του τούρκου κατακτητή γιά πέντε αιώνες. Αυτό ήταν τό φρόνημά τους, αυτή ήταν η αγάπη τους γιά τήν πατρίδα, αυτή ήταν η λεβεντιά τους. Ο ελληνικός παλμός δονούσε ιδιαίτερα στούς Ρωμιούς της Σμύρνης καί γιά τούτο οι Τούρκοι τήν αποκαλούσαν "Γκιαούρ Ισμίρ" (Gavur Izmir). Καί ήταν απίστη γκιαούρισα η Σμύρνη, διότι ήταν ελληνική γιά δύο χιλιάδες χρόνια, ίσως καί παραπάνω. Σέ σύνολο πληθυσμού 350.000, τίς παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ρωμιοί αριθμούσαν 200.000, οι Τούρκοι 80.000, οι Αρμένιοι 40.000, οι Εβραίοι 50.000 καί οι λεβαντίνοι (Αγγλοι, Ιταλοί καί Γάλλοι) τούς 30.000.  

"Η πνευματική καί η γλωσσική κυριαρχία των ελλήνων ήτο καταφανής. Τουρκικαί εφημερίδες είχαν καί ελληνικόν τίτλον μαζί μέ τόν τουρκικόν καί τό σημαντικώτερον εις πληθυσμόν καί πλούτον προάστιον της Σμύρνης, τό Κορδελιό, είχε πινακίδας εις τούς δρόμους εις τουρκικήν καί ελληνικήν. Γλώσσα του εμπορίου ήτο η ελληνική. Γλώσσα του αλλοεθνούς μέ τόν λεβαντίνον ή τόν τούρκον ή τόν αρμένιον ήτο η ελληνική. Ο εορτασμός της εθνικής επετείου μετέβαλλε τήν Σμύρνην εις Αθήνας.

Ονομαστά ήσαν τά σχολεία της Σμύρνης. Η περίφημος Ευαγγελική Σχολή ιδρυθείσα πρό 2,5 αιώνων είχε βιβλιοθήκην 50.000 συγγραμάτων μεταξύ των οποίων πλείστα  σπάνια καί αρχέτυπα καί πολλοί κώδικες καί εκατοντάδες άλλων χειρογράφων, αρχαιολογικόν μουσείον καί εκτός του κεντρικού ιδρύματος, τό ονομαστόν γυμνάσιόν της καί τό εμπορικόν της τμήμα, είχε καί καί πέντε παραρτήματα μέ χιλιάδας μαθητών.

Εκτός της Ευαγγελικής Σχολής, η Σμύρνη διέθετε καί άλλα λαμπρά σχολεία κοινοτικά καί ιδιωτικά, μεταξύ των οποίων τό παλαίφημον ελληνογαλλικόν λύκειον Αρώνη, τό ελληνογερμανικόν λύκειον Γιαννίκη, τό Κεντρικό Παρθεναγωγείον, τό Ομήρειον καί πλείστα άλλα σχολεία, ωργανωμένα από τάς αλλοεθνείς κοινότητας καί ξένας αποστολάς. Ήτο τόσον προηγμένη η παιδεία εις τήν ελληνικήν Σμύρνην καί τόσον πατριωτική, ώστε δεκάδες μαθητών νά προσέρχωνται κατ' έτος από τήν ελευθέραν Ελλάδα.

Θά επερίττευε νά γίνη λόγος διά τήν σωματειακήν καί τήν άλλην οργάνωσιν του ελληνισμού της Σμύρνης. Ανάλογος ήτο καί η οργάνωσις της φιλανθρωπίας της οποίας αδιατάρακτα βάθρα απετέλουν τά τρία ευαγή ιδρύματα α) τό Γραικικόν Νοσοκομείον του Αγίου Χαραλάμπους, β) τό Ελληνικόν Βρεφοκομείον καί γ) τό Ελληνικόν Ορφανοτροφείον. Ως πρός τήν Εκκλησίαν, υπήρξε η ψυχή, τό πνεύμα, ο εποπτεύων νούς καί εις τήν Σμύρνην καί εις όλην τήν Μικράν Ασία.  Αυτή μαζί μέ τό πλήθος των ευεργετών εξησφάλιζαν τούς πόρους διά τήν λειτουργίαν των σχολείων καί διά τήν εξυπηρέτησιν κοινοφελών σκοπών.

Η αρχαιοτέρα των εν ζωή ελληνικών εφημερίδων η "Αμάλθεια" εξεδίδετο εις τήν Σμύρνην από του 1838. Οταν η πνοή της Ελευθερίας εθέρμαινε τήν Σμύρνην εξεδίδοντο εις αυτήν δεκαπεντάς εφημερίδων καί περιοδικών. Ολόγυρα εις τήν Σμύρνην, ως μαργαρίται του αυτού περιδεραίου, ηπλώνοντο καί εβόμβουν εις τήν ζωντανήν των ελληνικήν ψυχήν δεκάδες προαστίων καί άλλαι πόλεις μέ αμιγείς ελληνικούς πληθυσμούς όπως τά Βουρλά (Βρύουλα), ο Τσεσμές (Κρήνη), οι Κυδωνίαι (Αϊβαλί), τό Αξάριον, Αλάτσατα, Κορδελιό, Μπουρνόβα, Κουσάντασι, Μπουτζάς, Γκουλ-Μπαχτσέ κ.α.".

 

Χρήστος Αγγελομάτης - Τό έπος της Μικράς Ασίας

Αλλά καί η βιομηχανική δραστηριότητα σημείωσε καταπληκτική πρόοδο καί εντυπωσιακά αποτελέσματα στή νύμφη της Ιωνίας. Kαι να σκεφθεί κανείς πως η βιομηχανία στην Mικρά Aσία εξελίχθηκε μέσα σε ένα κλίμα παντελούς αδιαφορίας από την πλευρά του κράτους και απουσίας κάθε κρατικής αντίληψης σε θέματα επιχειρήσεων.  Σε σύνολο 5.308 εργοστασίων και εργαστηρίων του βιλαετίου της Σμύρνης, τα 4.008 ήταν ελληνικά, τα 1.216 τουρκικά, 28 αρμενικά, 21 εβραϊκά και τα υπόλοιπα ξένων. Δηλαδή το 76% περίπου ήταν ελληνικά. Σύμφωνα με μια έρευνα του Eμπορικού Eπιμελητηρίου Σμύρνης ανάμεσα σε 3.315 εργοστάσια και εργαστήρια της πόλης, χωρίς να υπολογιστούν τα 10 περίπου που ανήκαν σε ξένους, 73% ανήκαν σε Eλληνες, 26% σε Tούρκους και 1% σε Aρμένιους και Eβραίους. Eπί της συνολικής ιπποδύναμης 13.209 ατμοΐππων των ανωτέρω 5.308 εργοστασίων, οι 8.880 ήσαν ελληνικών εργοστασίων και επί συνολικής αξίας των εργοστασίων αυτών 3.854.980 περίπου χρυσών τουρκικών λιρών, οι 2.135.940 χρυσές λίρες ήταν ελληνικά κεφάλαια. Στον τομέα λοιπόν της βιομηχανίας οι Eλληνες κυριαρχούσαν μεταξύ όλων των «συνοίκων» λαών. Hταν ασυναγώνιστοι, διέθεταν κεφάλαια μεγάλα, ήταν οι περισσότεροι και μεγαλύτεροι ειαγωγείς και δάνειζαν ακόμη και το οθωμανικό κράτος.

H ραγδαία εξέλιξη του εμπορίου βοηθούσε στην αύξηση του ελληνικού πληθυσμού κι αυτός με τη σειρά του ενίσχυε τις εμπορικές εργασίες. H περίφημη προκυμαία της Σμύρνης, το Kαι (Quai) ήταν η βάση και το ορμητήριο, από το οποίο προωθείτο ο ελληνικός πληθυσμός και το εμπόριο.  H Σμύρνη ήταν η αποθήκη του εμπορίου της δυτικής Μικράς Aσίας, όπως το Xαλέπι της Συρίας. Στις αποθήκες και τα καταστήματα των Eλλήνων της Σμύρνης έφταναν τα καραβάνια από την Tοσκάτη, Aγκυρα, Προύσα, Iκόνιο, Aττάλεια, Eρζερούμ, Nτιαρμπακίρ με βαμβάκια, νήματα, μαλλιά Aγκύρας, περσικά χαλιά, ερυθρόδανο (ριζάρι), βαφές, φαρμακευτικά είδη, κερί, σπόγγους, σιτάρια, κριθάρια, δέματα καπνού, όπιο, λάδια, κρασιά, σύκα, σταφίδες. Oλα με προορισμό την Eυρώπη. Aπό το άλλο μέρος γαλλικά, αγγλικά, ολλανδικά, αυστριακά κ.ά. καράβια προσορμίζονταν στη Σμύρνη με μετάξια Bενετίας, μεταξωτά, αργυρόχρυσες στόφες της Λυών, λουλάκι από τον Aγιο Δομήνικο, ζάχαρη, καρυκεύματα από την Kαρολίνα και τη Λουϊζιάνα της Aμερικής, χαρτιά, υαλικά, σίδερο, κασσίτερο, μόλυβδο, ορείχαλκο.

Αυτή ήταν η ζωή στή μητρόπολη της Ιωνίας, όταν απεστάλη υπόμνημα της ελληνικής κοινότητας Σμύρνης, στή Συμμαχική Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Τό υπόμνημα υπογράφονταν από τά εκλεγμένα όργανα της Ελληνικής Κοινότητος καί από τόν Μητροπολίτη Χρυσόστομο καί αναφέρονταν μεταξύ άλλων καί τά εξής:  

"Ουδείς εκ των πεπολιτισμένων λαών της Ευρώπης καί Αμερικής αγνοεί ότι εκ της Ιωνίας ανέτειλαν τά πρώτα φώτα του ελληνικού πολιτισμού, ότι η ιωνική υπήρξεν η πρώτη ελληνική διάλεκτος, ότι η Ιωνία υπήρξεν η πρώτη κοιτίς της ελληνικής φιλοσοφίας καί ότι οι φωτεινοί παντός πεπολιτισμένου κόσμου ήλιοι, ο Ομηρος, ο Ησίοδος, ο Θαλής, ο Πυθαγόρας, ο Αναξαγόρας, ο Ηράκλειτος καί τόσοι άλλοι της Μικρασιάτιδος ταύτης γής υπάρχουσι τέκνα αθάνατα.

Οτε δέ μετά πάροδον αιώνων ελληνικού πολιτισμού ανέλαμψεν επί του κόσμου ο Χριστιανισμός πρώται πάλιν Μικρασιατών Ελληνικαί χείρες ήγειραν περικαλλείς τούς ναούς της του Χριστού λατρείας καί Μικρασιάται Απόστολοι, φαεινοί της Εκκλησίας αστέρες, εκήρυξαν ανά τόν κόσμον εν τή ελληνική φωνή τά θεία του Χριστού διδάγματα. Αι επτά Εκκλησίαι της Αποκαλύψεως, εν μέσω των οποίων ιδιαζόντως ηγάπησε νά περπατή ο Κύριος της δόξης άπασαι ήκμασαν εν τη Μικρά Ασία.

Ως τοις πάσι γνωστόν, ο άστοργος καί άγριος κατακτητής, κατά τα ατελεύτητα της μακράς δουλείας έτη, πάσαν προσπάθειαν κατέβαλε πρός εξόντωσιν  του ελληνισμού δια καταστροφών, σφαγών, διωγμών, διώσεων καί παντοειδών καταπιέσεων. Αλλά ο πόθος της απελευθερώσεως των επί αιώνας βασανιζομένων συνεκράτει τήν ελληνικήν ψυχήν καί ανερρίπιζε τήν εθνικήν ιδέαν.

Μέχρι της ανακηρύξεως του Συντάγματος του 1908, οι Χριστιανοί σφάζονται καί αιωνίως σφάζονται υπό των των Τούρκων, υφ'οιανδήποτε αφορμήν πολιτεύματος καί αν ευρίσκωνται καί οιοσδήποτε Τούρκος καί αν διοική τό κράτος. Μόνον εν Σμύρνη διενεργήθησαν οι εξής σφαγαί: Τω 1770 εξ αφορμής της ναυμαχίας του Τσεσμέ χιλιάδες Ελληνες Χριστιανοί εσφάγησαν εις τάς οδούς της Σμύρνης. Τω 1797 Τούρκοι ενέπρησαν ολοκλήρους συνοικίας, έσφαξαν γυναικόπεδα καί έθεσαν πύρ εις μίαν σχολήν όπου εκάησαν αθώα παιδιά. Τω 1821 εις τάς οδούς ήρξατο κυνήγημα καί σφαγή των Ελλήνων, οίτινες εύρισκον καταφύγιον εις τά ευρωπαϊκά πλοία. Αλλά καί διαρκούντος του Παγκοσμίου Πολέμου, έχομεν πολυσέλιδον Μαύρην Βίβλον, αδυνατούσα νά περιλάβη όλας τάς γνωστάς καί παρ'αυτών των Τούρκων μέ αποκρυπτομένας πλέον καταστροφάς ελληνικών πόλεων, τάς προμελετημένας σφαγάς καί δαρμούς, τάς φυλακίσεις, τούς συνολικούς φόνους, τάς εκατόμβας των εργατικών ταγμάτων, τάς ατιμώσεις των παρθένων, τάς βεβηλώσεις των εκκλησιών, τούς εξισλαμισμούς των παίδων..."

Κάποιος γερμανός περιηγητής είχε πεί κάποτε ότι αποτελεί διαστροφή της Ιστορίας, τό γεγονός ότι η ιωνική γή δέν ανήκει στούς απογόνους αυτών πού έδωσαν τά φώτα της φιλοσοφίας καί του πολιτισμού στόν πολιτισμένο κόσμο. 

Βιβλιογραφία

Ambassador Morgenthau's Story 1918
Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια 1971
The Blight of Asia - GEORGE HORTON 1926
Μαύρη Βίβλος (1914-1918) - Οικουμενικό Πατριαρχείο
Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης
1922 Μαύρη Βίβλος - Γιάννης Καψής 1992
Χαμένες Πατρίδες - Γιάννης Καψής 1992
Τοπάλ Οσμάν - Λαμψίδης Γεώργιος, 1969
Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας - Χρήστος Αγγελομάτης
Η Ελλάς εν Μικρά Ασία - Ξενοφών Στρατηγός 1925
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους - Παπαρρηγόπουλου, Καρολίδη
Ιστορία του Ελληνικού Εθνους - Εκδοτική Αθηνών

ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΖΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΗΠΑ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ EAST MED

Τα τελευταία γεγονότα στο Καζακστάν, η ενεργοποίηση της μετασοβιετικής αμυντικής συμμαχίας στην οποία ηγείται η Ρωσία, αλλά και ο ρόλος της Τουρκίας, έχουν οδηγήσει σε πλήθος αναλύσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Το newsbreak.gr επικοινώνησε με τον εμβληματικού κύρους καθηγητή Ιωάννη Μάζη, διότι παρακολουθώντας διαχρονικά την πορεία και τις αναλύσεις του, θεωρούμε ότι είναι ο πλέον αξιόπιστος και διαθέτει την απαραίτητη οξυδέρκεια για να ξεδιαλύνει το «μίτο» των γεγονότων.

Αποδείχτηκε ότι είχαμε δίκιο. Ο Ιωάννης Μάζης μας απάντησε με σαφήνεια και η ανάλυση του δείχνει ότι το κουβάρι ξετυλίγεται και φτάνει μέχρι την πατρίδα μας και φυσικά την Τουρκία.

Τι δήλωσε ο καθηγητής:

Το Καζακστάν ήταν μια ακομη αποτυχημενη προσπαθεια των ΗΠΑ βασει των «κατευθύνσεων Μπρεζίνσκι» προκειμένου να επιτευχθούν οι ακόλουθοι στόχοι:

Πρώτον: Να ελεγχθούν τα τεράστια κοιτάσματα ουρανίου του Καζακστάν, το οποίο είναι στην τέταρτη θέση διεθνώς στην παραγωγή αυτού του πολύτιμου ορυκτού.

Δεύτερον: Για να ελεγχθούν τα τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Το Καζακστάν είναι στην 10η θέση διεθνώς.

Τρίτον: Για να ελεγχθεί ο δρόμος τροφοδοσίας της Κίνας με φυσικό αέριο απο το Καζακστάν προς Σαγκάη. Η συγκεκριμένη «οδός» περνάει απο το Σιν Γιάνγκ, την περιοχή των τουρκόφωνών Οϊγούρων!

Τέταρτον: Προκειμένου να επιτευχθεί η διάτρηση του «μαλακού υπογάστριου» της Ρωσίας.

Πέμπτον: Η βασική σκοπιμότητα της αναταραχής ήταν η διάλυση του CSTO (του ρωσικού αντι-ΝΑΤΟ) και αντίστοιχη προώθηση του ισλαμιστικού, εχθρικού προς τη Ρωσία στοιχείου, σε ολόκληρο το ρωσικό «near abroad», άρα διάλυση της ισχύος της Ρωσικής Ομοσπονδίας!

Αυτές είναι οι σκοπιμότητες της αναταραχής, τις οποίες μόνο ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης «τολμά» και της αναφέρει χωρίς μισόλογα και υπαινιγμούς. Υπάρχει όμως και συνέχεια.

Για όλες αυτές τις σκοπιμότητες δυστυχώς – όπως αποδεικνύεται – για την Ελλάδα, χρησιμοποιούν ενεργά και την Τουρκία!

Ο καθηγητής μάλιστα, συνδέει άρρηκτα τις εξελίξεις στο Καζακστάν, με το δώρο των ΗΠΑ στην Τουρκία, που δεν είναι άλλο από την ακύρωση του East Med. Αναφέρει μάλιστα, χωρίς περιστροφές την τεράστια ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης για το συγκεκριμένο θέμα:

Οι ΗΠΑ μπορούν και κάνουν δωράκια τυπου East Med στην Τουρκία, ακριβώς επειδή η Αθήνα του κου Μητσοτάκη δεν φρόντισε να διασφαλίσει ως ανταλλάγματα για την «Λεόντειο συμφωνία» που υπέγραψε με τις ΗΠΑ πριν τρεις μήνες! Την MDCA!

Και ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης, καταλήγει λέγοντας: «Τόσο αφελείς, ειλικρινά, δεν μας περίμενα»!

https://www.olympia.gr/1463971/apopsi/o-kathigitis-ioannis-mazis-apokalyptei-tin-synallagi-ipa-toyrkias-me-fonto-to-kazakstan-kai-ton-east-med/

ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ «ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ» ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

 

Οι απόστρατοι αξιωματικοί του Στρατού, με ανακοίνωσή τους μιλούν για ίδρυση μικρών ισλαμικών πόλεων στη συνορογραμμή!

Η ανακοίνωση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού αφορά στα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο για την επέκταση του Κέντρου Μεταναστών και αναφέρει ότι παραβιάστηκαν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε ο ίδιος ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης στον πρόεδρο της Ε.Α.Α.Σ.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Η Ε.Α.Α.Σ., με ανακοίνωσή της που δημοσιοποιήθηκε πριν από περίπου ένα έτος, στις 7/01/2021, (βλ. εδώ: https://www.eaas.gr/anakoinoseis/ohi-stin-kerkoporta-ston-ebro) καταδίκαζε το άνοιγμα «Κερκόπορτας» στον Έβρο και την πιθανότητα επέκτασης «της υφισταμένης δομής καταγραφής μεταναστών στο χωριό Φυλάκιο Ορεστιάδος σε μόνιμη δομή φιλοξενίας τους, μόλις 16 χιλιόμετρα από τις Καστανιές». Η Ένωσή μας, επισήμαινε ότι «δίπλα στα σύνορα, με την επιθετική Τουρκία και με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού μόλις πριν από ένα χρόνο η δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων, όπου θα ζει και θα κινείται μεγάλος αριθμός λαθρομεταναστών δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια».

Αποτέλεσμα της ανακοίνωσης ήταν η άμεση αντίδραση της κυβέρνησης. Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον τον Πρόεδρο της Ε.Α.Α.Σ. Αντγο ε.α. Σταύρο Κουτρή προέβη σε αποστολή καθησυχαστικής επιστολής σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης για το εν λόγω θέμα (βλ. εδώ: https://www.eaas.gr/anakoinoseis/amesi-antidrasi-tis-kybernisis-stin-anakoinosi-tis-eaas )

Ωστόσο, οι εξελίξεις στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπου αποφασίστηκε η δημιουργία μικρών πόλεων κατά βάση ισλαμικών μη αποκλειομένων των εξτρεμιστικών στοιχείων, απέδειξαν ότι οι διαβεβαιώσεις παραβιάστηκαν και το γεγονός αυτό δημιουργεί μεγάλη ανησυχία για την στρατιωτική ασφάλεια των περιοχών.

Η Ε.Α.Α.Σ. εκφράζει την έντονη ανησυχία της για τις διαφαινόμενες δυσμενείς εξελίξεις, στέκεται δίπλα στους ανησυχούντες ακρίτες μας, και καλεί την Κυβέρνηση να αναθεωρήσει τους σχεδιασμούς της έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο αριθμός και οι ημέρες παραμονής μεταναστών σε όλη τη «γραμμή των πρόσω».

 

https://www.newsbreak.gr/amyna/288252/anoigetai-kerkoporta-ston-evro-kai-sta-nisia-toy-anatolikoy-aigaioy/

Ο Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΟΥ 1968 & Η ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (Μία Απάντηση Στον Κ. Θάνο Τζήμερο)

Του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ/Σ του Ε.ΠΟ.Κ.

Στίς 20 Δεκεμβρίου 1968 ἀνανεώθηκε στήν Ἄγκυρα τό Ἑλληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο του 1951. Ὑπάρχουν ὁρισμένοι -μεταξύ των οποίων και ο κ. Θάνος Τζήμερος σε ανάρτησή του- οἱ ὁποῖοι, από άγνοια ή μή πεπαιδευμένοι στήν διπλωματική γλῶσσα, ισχυρίζονται ὅτι τό Πρωτόκολλο ἀναγνώριζε «τουρκική μειονότητα» στήν Θράκη. Στήν πραγματικότητα συνέβη τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Με αὐτό διασφαλίσθηκε τόσο ἡ διατήρηση τῆς ἑλληνικῆς παιδείας στίς ἑλληνικές μειονότητες τῆς τουρκικῆς ἐπικρατείας, ὅσο καί ἡ ἔμμεση ἀναγνώριση ἀπό τουρκικῆς πλευρᾶς ὅτι ἡ μειονότητα στήν Δυτική Θράκη δέν εἶναι τουρκική ἀλλά μουσουλμανική.

  

Ἡ ἀναφορά τοῦ Πρωτοκόλλου στόν «σεβασμό τῆς φυλετικῆς καί ἐθνικῆς συνειδήσεως τοῦ τουρκικοῦ καί ἑλληνικοῦ λαοῦ», ἔχει ἐπακριβῶς τήν ἑρμηνεία του νά σεβαστοῦν οἱ Τοῦρκοι τήν ἐθνική καί φυλετική συνείδηση τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων οἱ ὁποῖοι εἶναι καί αἰσθάνονται Ἕλληνες. Επίσης, επέβαλλε την διδαχή της Ελληνικής γλώσσας στα πιο καίρια για την εθνική συνείδηση του πληθυσμού, μαθήματα (Ιστορία, Γεωγραφία, Πατριδογνωσία κ.λπ.), επιδιορθώνοντας έτσι το σύμφωνο του 1951. Δηλαδή το Μορφωτικό Σύμφωνο του 1968 έπραττε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που αναφέρετε.

Μάλιστα, στίς 3 Μαρτίου 1972 -μέ ἀφορμή καταστροφή ἑλληνικῆς ἐπιγραφῆς στήν Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή- τά σχολεία τῆς Δυτικῆς Θράκης πού ἀπό τό 1954 ὁνομάζονταν “τουρκικά”, μετονομάσθηκαν σέ “μειονοτικά".

Πέραν αυτού, ιδού τα μέτρα που ελήφθησαν για την θωράκιση, την ανάπτυξη και την ελληνικότητα της Δυτικής Θράκης επί Κυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973):

Α) Εἰδικό Πρόγραμμα Παραμεθορίων Περιοχῶν: Στά πλαίσια τοῦ 5ετούς Προγράμματος Περιφερειακῆς Ἀναπτύξεως, συντάχθηκε Εἰδικό Πρόγραμμα Παραμεθορίων Περιοχῶν. Κατά το Υπουργείο Συντονισμού, σκοπός ἦταν : « ἡ δυναμική προώθηση τῆς ταχύτερης δυνατῆς ἀναπτύξεως, ὡς μέσον πρόσθετης θωρακίσεως τῶν εὐπαθῶν αὐτῶν μεθοριακῶν περιοχῶν τῆς Πατρίδος μας, ἔναντι τῶν γνωστῶν ἔξωθεν ἀπειλῶν. Ἰδιαιτέρως δέ τῆς περιοχῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Δυτικῆς Θράκης».

Β) Μείζων Περιοχή Δ: Οἱ Νομοί Ροδόπης, Ξάνθης, Ἔβρου, Δράμας, καί ὅλα τά νησιά τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου πού ἦσαν κοντά στά τουρκικά (μικρασιατικά) παράλια ὑπήχθησαν στήν Μείζωνα Περιοχή Δ. Σέ αὐτήν θεσπίσθηκαν δραστικά φορολογικά καί πιστωτικά κίνητρα γιά ταχύρρυθμη ἀνάπτυξη. Ἡ Θράκη κα-λύφθηκε ἀπό πυκνό ὁδικό δίκτυο, ἠλεκτροδότηση, ὑδροδότηση, καί ἐγγειοβελτιωτικά ἔργα. Κάθε θρακικό χωριό ἀπέκτησε νέο δημαρχιακό κτίριο, ναούς, σχολείο, πλατεία, ἡρώο, ἀγροτικό ἰατρείο καί ραδιοφωνική ἤ τηλεοπτική κάλυψη.

Γ) Σχέδιο «ΒΥΖΑΣ»: Μέ τό Β.Δ. 317/1968 «περί μετονομασίας συνοικισμῶν, κοινοτητων καί θέσεων» ἐξελληνίσθηκαν τουρκογενεῖς ὀνομασίες καί μέ τήν Πράξη 21/1968 «περί τῆς ἀνάγκης ἐπανεποικισμοῦ τῶν παραμεθορίων περιοχῶν διά πληθυσμοῦ ἀκμαίου ἐθνικοῦ φρονήματος», ἐνισχύθηκε ἡ ἐθνική συνείδηση τῶν Πομάκων καί ἔγινε ἐγκατάσταση Ποντίων στήν Βόρειο Ἑλλάδα. Παράλληλα συντάχθηκε τό σχέδιο «ΒΥΖΑΣ» . Προέβλεπε ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἐσόδων τοῦ ΠΡΟΠΟ νά διατίθεται γιά τήν Θράκη καί μέ αὐτό ἡ Α.Τ.Ε. (Ἀγροτική Τράπεζα Ἑλλάδος), νά δανειοδοτῆ νέα ζευγάρια μέ ἐξαιρετικά εὐνοϊκούς ὅρους γιά μόνιμη ἐγκατάσταση στίς εὐπαθεῖς περιοχές τῆς Θράκης, στά ὁποία παραχωροῦσε καί ἔκταση στρεμμάτων γῆς γιά νά κτίσουν σπίτι.

Δ) Ἐγνατία Ὁδός: Ἐπρόκειτο γιά κολοσσιαῖο ἔργο ἐθνικῆς ὑποδομῆς μέ τά ἑξῆς ζωτικῆς σημασίας πλεονεκτήματα: 1) Ἐξυπηρετοῦσε θεμελιώδεις ἀνάγκες Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἀφοῦ ἐξασφάλιζε τήν ταχεία μεταφορά στρατιωτικῶν δυνάμεων ἀπό τό Θέατρο Ἐπιχειρήσεων Ἠπείρου, στό Θέατρο Ἐπιχειρήσεων Μακεδονίας - Θράκης καί ἀντιστρόφως. 2) Ἀποτελοῦσε τόν μο-χλό ἀναπτύξεως τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης καί στήν ἐνίσχυση ἀκριτικῶν περιοχῶν.

Ε) Ἀναπτυξιακά Ἕργα: Ἔγιναν τά Σακχαρουργεία Τοξοτῶν Ξάνθης καί Ὀρεστιάδος Ἕβρου, τά ἀντιπλημμυρικά καί στραγγιστικά ἔργα Ἄρδας Ἕβρου τά ὁποία, σύμφωνα μέ τήν γερμανική «Die Bauwirtschaft» (15/10/1970), θά ἐπέφεραν τετρα-πλασιασμό τοῦ ἀγροτικοῦ εἰσοδήματος τῆς περιοχῆς Ἔβρου. Ἡ Ἑλληνική Ἐπιτροπή Ἀτομικῆς Ἐνεργείας σέ συνεργασία μέ τόν Ὁργανισμό Ἀτομικῆς Ἐνεργείας τοῦ Ο.Η.Ε, συνέταξε σχέδιο ἀξιοποιήσεως τῶν οὐρανιούχων κοιτασμάτων Ἀνατολικῆς Μα-κεδονίας καί Θράκης.

ΣΤ) Πανεπιστήμιο Θράκης: Μέ τό Ν.Δ. 87/1973 ἱδρύθηκε τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1973 τό Πανεπιστήμιο Θράκης μέ ἕδρα τήν Κομοτηνή.

Ζ) Περιφέρεια Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης: Τό 1971, ἱδρύθηκε Περιφέρεια Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης μέ ἕδρα τήν Καβάλα.

Αυτά για την Ιστορία...

Ε.ΠΟ.Κ.