(ΒΙΝΤΕΟ) ΤΟ 1ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΗ ΣΤΗΛΗ (29.07.2019)

Γιά 37η συνεχόμενη χρονιά τιμήσαμε τόν Ἴωνα Δραγούμη στό σημεῖο ὅπου δολοφονήθηκε τον Ἰούλιο τοῦ 1920. Στήν λευκή στήλη (Βασ. Σοφίας 75, ἔναντι Χίλτον), μαζευτηκαμε γιά νά ἀποτίσουμε φόρο τιμῆς στόν μεγάλο Ἕλληνα καί νά διατρανώσουμε την ἀπόφασή μας νά ὑπερασπιστοῦμε την ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μας, πού αὐτός καί οἱ συναγωνιστές του ἐλευθέρωσαν μέ αἷμα καί θυσίες. Δέν θά ἐπιτρέψουμε ὄ,τι κερδήθηκε με αἷμα ἡρώων νά χαθεῖ με μελάνι δωσιλόγων...
(Ἡ ἐκδήλωση ἀποτελεῖ το πρῶτο μέρος τῆς Γιορτῆς τοῦ Ἴωνος, πού θά ὁλοκληρωθεῖ ὅπως κάθε χρόνο μέ την ἡμερίδα -φεστιβάλ, ἡ ὁποία φέτος θά πραγματοποιηθεῖ τέλος Σεπτεμβρίου)


ΚΑΝΑΛΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΚΡΑΤΗ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟ - ΣΕ ΣΚΛΗΡΟ ΣΥΝΟΡΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Ὀχυρωματικά ἔργα τῆς Λευκωσίας γιά ἀποτροπή παρανόμων μεταναστῶν

 

ΕΙΣΒΟΛΕΣ μπορεῖ νά γίνουν μέ πολλούς τρόπους. Εἰσβολή ἦταν ἡ ἐπίθεσις τοῦ Ἀττίλα στήν Κύπρο τό 1974. Εἰσβολή εἶναι οἱ παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στήν ΑΟΖ τῆς Μεγανονήσου. Εἰσβολή εἶναι καί ἡ διείσδυσις μουσουλμάνων παρανόμων μεταναστῶν στά ἐλεύθερα ἐδάφη τῆς Μεγαλονήσου. Ἡ Ἄγκυρα σχεδίασε καί ἐξαπέλυσε τόν Ἀττίλα, ἡ Ἄγκυρα μεθοδεύει σήμερα ἕνα ὕπουλο σχέδιο μέ στόχο νά ἐξωθήσει τήν Κυπριακή Δημοκρατία σέ ἐνέργειες, πού ναί μέν συνιστοῦν στοιχειώδη μέτρα αὐτοπροστασίας, οἱ Τοῦρκοι ὅμως θά τά διαστρεβλώσουν καί θά τά ἐπικαλεσθοῦν γιά ὑποστήριξη τῆς εἰλημμένης ἀποφάσεώς τους νά διχοτομήσουν τήν Κύπρο καί νά ἀναγάγουν σέ ἀναγνωρισμένη κρατική ὀντότητα τό Τουρκοκυπριακό μόρφωμα.

Τό ὅπλο πού ἡ Ἄγκυρα χρησιμοποιεῖ ἦταν ἡ πληθυσμιακή ἀλλοίωσις. Στόν βορρᾶ τό ἐφήρμοσε μεταφέροντας χιλιάδες ἐποίκων. Τώρα ἐπιχειρεῖ νά ἀλλοιώσει καί τόν νότο, καθοδηγώντας μουσουλμάνους μετανάστες νά περνοῦν τήν «πράσινη γραμμή». Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού γίνεται κάτι τέτοιο. Πρό δεκαετίας περίπου, ἐπί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια, μετανάστες ἔφθαναν διά θαλάσσης στίς ἀκτές τῆς ἐλεύθερης Κύπρου. Γιά πολλούς λόγους, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ ἀνάπτυξις τῆς κυπριακῆς Ἀκτοφυλακῆς, ἡ προσπάθεια αὐτή ἀνεκόπη.

Τώρα, ἡ νέα εἰσβολή γίνεται διά ξηρᾶς. Τά κρούσματα παρανόμων διελεύσεων πού ἔχουν διαπιστωθεῖ εἶναι πολλά καί ἀνησυχητικά. Ἡ Λευκωσία δέν ἔχει πολλές ἐπιλογές. Ἡ γραμμή ἀντιπαραθέσεως πρέπει νά ἐλέγχεται. Τά κενά πού ὑπάρχουν στήν ὁριοθέτησή της πρέπει νά καλυφθοῦν. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά γίνουν ἔργα τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά ὀνομασθοῦν ὀχυρωματικά. Ἡ στελέχωσις τῶν ἐπιτηρητικῶν φυλακίων εἶναι μία πρώτη ἐνέργεια. Καί μόνον αὐτή ὅμως μετατρέπει τήν γραμμή σέ «σκληρό σύνορο». Ἄν δέν γίνει ὅμως αὐτό καί ἄν δέν σφραγισθοῦν οἱ προσβάσεις (ἐκτός φυσικά τῶν ἐλεγχομένων διόδων), οἱ μετανάστες πού στέλνει ἡ Ἄγκυρα θά συνεχίσουν νά περνοῦν.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἡ μετάπτωσις τῆς «χαλαρῆς» γραμμῆς ἀντιπαραθέσεως σέ ἐλεγχόμενη μεθόριο, θά προβληθεῖ σέ δεδομένη στιγμή ἀπό τήν Ἄγκυρα ὡς de facto διχοτόμησις, μέ εὐθύνη τῆς ἑλληνοκυπριακῆς πλευρᾶς. Τό γεγονός ὅτι ἡ ἴδια ἐξωθεῖ τήν κυβέρνηση τῆς Λευκωσίας νά λάβει τέτοια μέτρα, μικρή σημασία θά ἔχει, ὅταν ἐκ τῶν ὑστέρων τό ζήτημα θά τεθεῖ, στό πλαίσιο κάποιας διασκέψεως πού νομοτελειακῶς θά ξαναγίνει κάποια στιγμή. Ἤδη οἱ Τοῦρκοι ἔχουν διαμηνύσει ὅτι ἡ διάσκεψις στό Κράν Μοντανά ἦταν ἡ «τελευταία εὐκαιρία». Ἐφ’ ἑξῆς ἡ ἐπίλυσις τοῦ Κυπριακοῦ εἶναι γιά τήν Τουρκία ἡ διχοτόμησις τῆς Μεγαλονήσου. Καί πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση προσανατολίζεται. Οἱ κινήσεις της δημιουργοῦν τετελεσμένα τά ὁποῖα θά ἐπικαλεσθεῖ σέ δεδομένη στιγμή. Δέν ξεχνοῦν οἱ Τοῦρκοι τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία τοῦ 1983, ὅταν τό ψευδοκράτος πού ἀνεκήρυξαν στήν βόρειο Κύπρο εὑρέθη σέ διεθνῆ ἀπομόνωση. Καί οἱ λίγες χῶρες πού ἀρχικῶς τό ἀνεγνώρισαν, ἀνέκρουσαν πρύμναν πρό τῆς σταθερᾶς στάσεως τῶν Ἀθηνῶν.

Γιά νά προλάβουν τήν ἐπανάληψη μιᾶς τέτοιας καταστάσεως, οἱ Τοῦρκοι θέλουν νά καταλογίζουν ὅσο τό δυνατόν περισσότερες εὐθύνες στήν Λευκωσία. Ἀπελευθερώνοντας τά σύνορα, τήν ἐξωθοῦν νά δημιουργήσει αὐτή ἕνα «σκληρό σύνορο». Ὅταν, λοιπόν, θέσουν ἐπισήμως τό ζήτημα τῆς διχοτομήσεως θά λέγουν «ὅτι δέν φταῖνε αὐτοί». Καί θά ἐπαναλαμβάνουν τόν ἰσχυρισμό, ὅτι ἤδη ἡ Κύπρος εἶναι διχοτομημένη.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἤδη οἱ Τοῦρκοι ἔχουν θέσει τίς βάσεις γιά νά ὑποστηρίξουν τίς διεκδικήσεις τους στίς θαλάσσιες ζῶνες. Ἀγνοοῦν ὄχι μόνο τήν κήρυξη ΑΟΖ ἀπό τήν Κύπρο ἀλλά καί τίς διμερεῖς συμφωνίες πού ἔχει ὑπογράψει μέ τήν Αἴγυπτο καί τό Ἰσραήλ γιά τήν ὁριοθέτησή της. Καί ἐπειδή ἐκεῖ θά τά βροῦν δύσκολα, ἐμμένουν γιά τήν ὥρα στήν δημιουργία τετελεσμένων ἐπί τοῦ ἐδάφους τῆς Μεγαλονήσου. Ἀπό τήν ἀρχή ἄλλωστε, ἤδη ἀπό τότε πού ἡ Κύπρος ἐγίνετο ἀνεξάρτητη, τό μακρόπνοο σχέδιό τους ἦταν νά ἀποσπάσουν τό βόρειο τμῆμα της. Τότε εἶχαν σκοπό τήν προσάρτηση. Σήμερα προκρίνουν τήν «λύση» τῶν δύο κρατῶν. Ὅπου βεβαίως ἡ ὅποια κυβέρνησις καί ὁ ὅποιος πρόεδρος τῆς τουρκοκυπριακῆς ὀντότητος δέν θά εἶναι παρά ἐνεργούμενο, ὑπάλληλος τῆς Ἀγκύρας καί τῶν ἑκάστοτε δικτατορίσκων της.

ΕΣΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΑΛΤΕΖΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ

Του Παναγιώτη Λιάκου

 

Το «κόμμα του λαού» στην Κατοχή σκότωνε πολλούς - κυρίως Ελληνες που δεν συμφωνούσαν με την πολιτική του

Ο Κίτσος Μαλτέζος (1921-1944) ήταν μια σπουδαία μορφή του 20ού αιώνα. Ο πρόωρος χαμός του -εκτιμούν πολλοί- στέρησε την πατρίδα μας από έναν πολιτικό ηγέτη ή πνευματικό φωτοδότη.

Ηταν τρισέγγονος του στρατηγού Μακρυγιάννη και απόγονος της οικογένειας Σκουζέ.

Το 1942, στην καρδιά της κατοχικής περιόδου, ήταν φοιτητής Νομικής και ήδη θαυμαζόταν από μεγαλύτερους και συνομηλίκους του ως «το καλύτερο μυαλό της γενιάς του».

Θέλοντας να κάνει τις ιδέες του πράξη, εντάχθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ), δηλαδή στο ΚΚΕ. Οι εσωκομματικές έριδες και η πνευματική αυτονομία και ανεξαρτησία του Μαλτέζου προκάλεσαν τη διαγραφή του από το ΚΚΕ και την οργάνωσή του το 1943.

Τότε προσχώρησε στην εθνικιστική αντιστασιακή οργάνωση ΕΣΑΣ (Εθνικός Σύνδεσμος Ανωτάτων Σχολών). Την 1η Φεβρουαρίου 1944 ο Κίτσος Μαλτέζος δολοφονήθηκε σε ενέδρα του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας (του νεανικού βραχίονα της ΟΠΛΑ) μπροστά στο σπίτι του, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Στις 12/11/2013 προβλήθηκε στο Mega συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Λεωνίδας Κύρκος λίγο πριν από τον θάνατό του (τον Αύγουστο του 2011) στον τότε δημοσιογράφο και μετέπειτα βουλευτή Σταύρο Θεοδωράκη. Ο Κύρκος είχε διατελέσει αρχηγός του ΚΚΕ Εσωτερικού. Τα χρόνια της Κατοχής και του συμμοριτοπολέμου ήταν μέλος του ΚΚΕ και ελασίτης.

Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ο δημοσιογράφος τον ερωτά: «Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πιο κοντά σε αντιπάλους σας, παρά σε συντρόφους σας;»

Ο Κύρκος απάντησε: «Σπάνιες, υπήρξαν όμως. Η πιο κραυγαλέα ήταν όταν ένας φίλος και σύντροφος δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου τον φοιτητή Κίτσο Μακρυγιάννη - Μαλτέζο, έναν λαμπρό νέο, φοιτητή Νομικής.

Ο Εμφύλιος ήταν γεμάτος από τέτοια περιστατικά». Το βίντεο μπορείτε να το βρείτε στο διαδίκτυο, στη διεύθυνση https://youtu.be/NY2a-nw71fE.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, ακούγοντας αυτή τη συγκλονιστική αποκάλυψη για τη δολοφονία του Μαλτέζου, φαίνεται ότι δεν υπέβαλε τις δέουσες ερωτήσεις στον Κύρκο, ώστε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το στυγερό έγκλημα των κομμουνιστών.

Μπορεί και να τις έκανε, αλλά οι απαντήσεις του Κύρκου δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό…

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : ΠΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟ ΚΕΡΙ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Το 1956 αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αναβρύτων. Σπούδασε Χημικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πολυτεχνείο Darmstadt της Γερμανίας. Διετέλεσε επί τετραετία Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων φοιτητών στη Γερμανία.

Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ. Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία και μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974. Είχε ξεκινήσει και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων αλλά για διαφόρους λόγους (!) η παραγωγή σταμάτησε.

Στα εργαστήρια της ΧΡΩΠΕΙ ο Σοφιανόπουλος συνέθεσε και το προωθητικό υγρό πυραύλων Υδραζίνη. Στα ναυπηγεία Αυλίδος κατασκεύασε τορπιλακάτους που όμως η προσπάθεια για διαφόρους λόγους (!) δεν συνεχίστηκε. Προσκλήθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να υποβάλει «οικονομικό υπόμνημα».

Για λογαριασμό του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης έφερε σε πέρας υλικό εφαρμοσμένης έρευνας υψηλοτάτης τεχνολογίας με άκρως απόρρητη σύμβαση, το οποίο χαρακτηρίστηκε εθνικό θέμα υψίστης ασφάλειας, αλλά ποτέ δεν προσκλήθηκε στις δοκιμές. (!) Το 1972 απέδειξε ότι η σόγια ευδοκιμεί στη χώρα μας αλλά ναυάγησαν οι προσπάθειες του για βιομηχανική εκμετάλλευση.

Κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής πρωτεϊνούχων αλεύρων υψηλής περιεκτικότητας σε οξέα. Την τεχνολογία ζήτησε εκτός των άλλων κρατών και η Βουλγαρία με ανταλλαγή τεχνολογίας παραγωγής κιτρικού οξέος, αλλά το κράτος δεν επέτρεψε τη συνεργασία αυτή και διέταξε το κλείσιμο του εργοστασίου. (!)

Το 1977 παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή, παρ΄όλο που είχε πάρει δύο άδειες γι» αυτό τον σκοπό. (!)

ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Τα μυρίστηκαν πρώτοι οι Αγγλοι το 1927, τα δοκίμασε το πολεμικό μας ναυτικό το 1928, η ιδιωτική τους εκμετάλλευση άρχισε το 1965 και η ζωή τους έκλεισε το 1979. Μία απίστευτη περιπέτεια του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩΠΕΙ.
Πρώτοι οι Άγγλοι μυρίστηκαν το πετρέλαιο της Ζακύνθου και πολύ αργότερα οι αναθυμιάσεις οδήγησαν εκεί και τη μύτη ενός επιχειρηματία: του ιδιοκτήτη της διαλυμένης σήμερα βιομηχανίας ΧΡΩΠΕΙ, Σωτήρη Σοφιανόπουλου.(την χάρισε ο αντρέας στην γερμανία, καί έφερε την BAYERN.

. Το 1927 η αγγλική εταιρεία «NEAR EAST PETROLEUM COMPANY» έρχεται στη Ζάκυνθο, για να μελετήσει τις δυνατότητες αντλήσεως πετρελαίου. Δεν γίνεται όμως εντατική άντληση, των φρεατίων, γιατί λείπουν τά επαρκή μηχανήματα και οι δεξαμενές.

. Το 1928, η ελληνική κυβέρνηση στέλνει το τορπιλοβόλο «Πέργαμος» για να κάνη δοκιμές καύσεως. Η έκθεση που συντάσσεται καταλήγει σε ένα αισιόδοξο συμπέρασμα: «Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι τ» αποτελέσματα των δοκιμών ήσαν ικανοποιητικά».

. Το 1965, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Ζάκυνθο και μαθαίνει ότι στο Κερί, σ» ένα βάλτο 1.000 στρεμμάτων, υπάρχει πετρέλαιο! Τα χρόνια της δικτατορίας αποφασίζει να ασχοληθή επιχειρηματικά με την υπόθεση της Ζακύνθου.

Η χούντα είχε τότε παραχωρήσει άδεια για γεωτρήσεις στην αμερικανική εταιρεία ANCAR OIL. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συναντιέται στα γραφεία της ΧΡΩΠΕΙ με τον ελληνικής καταγωγής πρόεδρο της ΑΝΚΑΡΟΪΛ Στερτζ (Στέργιου), καταλήγουν σε συμφωνία και αποφασίζεται να γίνει το συντομότερο γεώτρηση βάθους 2.500 μέτρων:

«Η ΑΝΚΑΡΟΪΛ και η ΧΡΩΠΕΙ θα είχαν ποσοστά επί της παραγωγής και της εκμετάλλευσης του πετρελαίου. Παρασκευή, θα ερχόταν ξανά ο Στερτζ για να υπογράψουμε τη σύμβαση και την Τρίτη γίνεται το πραξικόπημα στην Κύ­προ. Ο Στερτζ δεν έρχεται και βέβαια η σύμβαση ναυαγεί. Γίνονται τα γνωστά, έρχεται η μεταπολίτευση καί εγώ εξακολουθώ να ενδιαφέρομαι για τα πετρέλαια. Επισκέπτομαι τον καθηγητή Ζάχο, διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠ (Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου). Πραγματικά, στέλνει στη ΧΡΩΠΕΙ την άδεια να προχωρήσω τις εργασίες στο Κερί».

. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος πηγαίνει στη Ζάκυνθο και στήνει εκεί ένα κανονικό εργοτάξιο επανδρωμένο με μηχανικούς και τεχνικούς της ΧΡΩΠΕΙ.

«Η μεγαλύτερη γεώτρηση που είχα κάνει ήταν βάθους 120 μέτρων το περισσότερο, όμως, πετρέλαιο έβγαινε από μια των 18 μέτρων. Πετρέλαιο χωρίς υδρόθειο, με βάση τη νάφθα. Έφτασα να βγάζω, ανάλογα με τις υδροστατικές πιέσεις, μέχρι και 70 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα. Για μήνες ολόκληρους τα πετρελαιοκίνητα φορτηγά της ΧΡΩΠΕΙ κινούνταν με αυτό το καύσιμο, ενώ επί χρόνια μου ζητούσαν να τους πω το μυστικό – πώς δηλαδή, κατάφερα να βγάλω ντίζελ σε πρώτη φάση χωρίς διυλιστήριο!».
Ο δραστήριος επιχειρηματίας ζητά από το υπουργείο Βιομηχανίας άδεια εκμεταλλεύσεως:
«Έτρεχα από το υπουργείο Βιομηχανίας στη ΔΕΠ και τούμπαλιν. Σ» αυτά τα δρομολόγια με κορόιδευαν όλοι μαζί. Τράβηξα μια εταιρεία στη Ζάκυνθο και πουλούσα το πετρέλαιο που έβγαζα με κανονικό τιμολόγιο στη ΧΡΩΠΕΙ».

. Η δουλειά στο Κερί κρατάει δύο χρόνια και σταματάει με τη σύλληψη του Σωτήρη Σοφιανόπουλου. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος:
«ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ζητήσει από τον υπουργό Βιομηχανίας να μου δοθή άδεια εκμεταλλεύ­σεως, αντ» αυτού μια ωραία πρωία έρχονται στο Κερί και με συλλαμβάνουν ως παραβάτη του νόμου επειδή παράγω αργό πετρέλαιο».

. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος δικάζεται τον Μάιο του 1979 καί αθωώνεται. Με δικαστική απόφαση, όμως, αναστέλλονται οι δύο άδειες που είχε για παραγωγή πετρελαίου. Από τότε, κανείς δεν ασχολήθηκε πια με τα πετρέλαια της Ζακύνθου. Η περιοχή αναδίδει ακόμα τη μυρωδιά του πετρελαίου καί ο βάλτος βουλιάζει στα περασμένα υγρά γυαλιστερά μεγαλεία.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος υποστηρίζει από τότε ότι εσκεμμένα σκέπασαν την υπόθεση και κατηγορεί όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ότι παραδίδουν τον εθνικό πλούτο της χώρας στις πολυεθνικές.

MAKELEIO
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΗΤΟ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΟΣ ΕΠΙΒΟΥΛΗ

Το γεγονός ότι ο Συμμοριτοπόλεμος δεν ήτο εμφύλιος πόλεμος, δηλαδή άγων ιδεολογικός ή κοινωνικός, προκύπτει και από την ομολογία του ιδίου του Αρχηγού του Κ.Κ.Ε.. Νίκου Ζαχαριάδη, ο όποιος παραδέχεται ότι επρόκειτο περί ξενοκινήτου επιβουλής, ή οποία όμως δια λόγους σκοπιμότητος και εκμεταλλεύσεως των συναισθημάτων της διεθνούς κοινής γνώμης, ενεφανίζετο ως δήθεν επανάστασις των καταπιεζομένου «δημοκρατικών» πολιτών. Συγκεκριμένους, ως αναγράφεται εις τις σελίδες 28 και 29 του βιβλίου του «Δέκα χρόνια πάλης», εις τό εισηγητικόν του σημείωμα προς την γενομένη εν Ρωσσία, την 14-15 Οκτωβρίου 1950, ΙΙΙην Συνδιάσκεψιν του Κ.Κ.Ε., ούτος είπε και τα εξής:

    «Η πολιτική μας θα έπρεπε να είναι τέτοια ώστε φαινομενικά να είναι αμυντική... Χωρίς όμως να εξασφαλίσουμε τα νώτα μας τότε, δεν μπορούσαμε ν' αρχίσουμε. Και στις συνθήκες τον 1946 εξασφάλιση νώτων σήμαινε, πρώτ' άπ' όλα και κυρίως, Γιουγκοσλαβία ευνοϊκά για μας διατεθειμένη...».

Επομένως, ομολογείται κυνικώτατα ότι ο «Τρίτος Γύρος» δεν ήτο αποτέλεσμα, ως υπεστηρίζετο υπό του Κ.Κ.Ε., «της αυθόρμητης εκδήλωσης αυτοάμυνας των δημοκρατικών πολιτών, εναντίον των καταπιέσεων της Βρετανικής πολιτικής και των Ελλήνων μοναρχοφασιστών», αλλά προσχεδιασμένη άπόφασις ενόπλου επιβουλής εναντίον της Ελλάδος.
Αλλά και ο αρχισυμμορίτης Μάρκος Βαφειάδης παραδέχεται εις την σελίδα 378 του βιβλίου του «Απομνημονεύματα», Τόμος 5ος, ότι ο Συμμοριτοπόλεμος δεν ήτο επανάστασις «των καταπιεζομένων δημοκρατικών πολιτών», ούτε «αύθόρμητη εκδήλωση αυτοάμυνας εναντίον των καταπιέσεων των Βρετανών και των Ελλήνων», αλλά ότι ο κύριος συντελεστής της αποφάσεως διά την εξαπόλυσιν αυτού εναντίον της Ελλάδος υπήρξε το «Μακεδόνικο ζήτημα». Συγκεκριμένως, γράφει ούτος, μεταξύ άλλων:

    «Το λεγόμενο «Μακεδόνικο» δεν έμεινε έξω από τους συντελεστές του Εμφύλιου. Ήτανε ένα από τα κυρίαρχα πού συνθέτουν το σύνολο των συστατικών πού οδήγησαν στον εμφύλιο».

    Τον «Τρίτον Γύρον» δεν τον προεκάλεσαν, ως διεκηρύσσετο, οι διώξεις των κομμουνιστών υπό των δεξιών κυβερνήσεων και των οπαδών των, ούτε η πηγαία έκρηξις μιας καταπιεζόμενης μειοψηφίας. Ούτος υπήρξε, μετά την αποτυχίαν της βιαίας καταλήψεως της εξουσίας εις τους δύο πρώτους «Γύρους» (της Κατοχής και των Δεκεμβριανών), ή τελική έφοδος προς ολοκλήρωσιν του αρχικού σχεδίου περί αποσπάσεως της Μακεδονίας, διαμελισμού της Ελλάδος και βιαίας εντάξεως της εις το κομμουνιστικό στρατόπεδο, ως δορυφόρου της Μόσχας. Περί αυτού υπήρξεν είλημμένη ά-πόφασις και προς τον σκοπόν αυτόν είχε προηγηθή η απόκρυψις τού οπλισμού αμέσως μετά την Συμφωνίαν της Βαρκίζης (12 Φεβρουαρίου 1945), ως και η ίδρυσις της στρατιωτικής βάσεως εξορμήσεως του Μπούλκες Νοτιοσλαυΐας. Τούτο συνάγεται και εκ του περιεχομένου της εκθέσεως, του Νίκου Ζαχαριάδη, προς τον Στάλιν, την οποίαν διεβίβασεν εκ Βελιγραδίου ο Γιάννης Ιωαννίδης, μέσω του ειδικού απεσταλμένου Σοβιετικού Σεργκέεφ, προς την Μόσχαν. Εις αυτήν ο Ζαχαριάδης αναφέρει:

«Η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. (στα μέσα Φεβρουαρίου 1946) κατέληξε σε αποφάσεις, αποτέλεσμα των οποίων ήταν να οργανωθή ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας».

Αι πρώται εμφανισθείσαι συμμορίαι απετελούντο εξ 7-10 ανδρών εκάστη και απεκαλούντο «Ομάδες καταδιωκομένων αγωνιστών», μετονομασθείσαι, κατά τας αρχάς του 1946, εις «Συγκροτήματα» (εκ 50 περίπου ανδρών έκαστον). Αμέσως, όμως, μετά την αναγγελίαν του σχηματισμού «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» (24.12.1947) άρχισε η συγκρότησις των κομμουνιστικών ορδών εις στρατιωτικούς σχηματισμούς, οπότε οι «Ομάδες» μετωνομάσθησαν εις «Λόχους» και τα «Συγκροτήματα» εις «Τάγματα». Η πράξις αύτη απετέλεσε την αρχήν της επιδιώξεως μετασχηματισμού των ληστοσυμμοριών εις τακτικόν «λαϊκό επαναστατικό στρατό».

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΖΗΤΗΣΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΜΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 1946

Η αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα (Οκτώβριος 1944) συνέπεσε με την επικράτηση στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα (Enver Hoxha) γεννημένου στο Αργυρόκαστρο το 1908, ο οποίος επεδίωξε και μπήκε κάτω από τη σοβιετική κηδεμονία.

Έτσι, αφού εξασφάλισε την υποστήριξη μίας από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής και εξουδετέρωσε κάθε αντίπαλο μέσα στην Αλβανία, μπόρεσε απερίσπαστα να ασχοληθεί με την εγκαθίδρυση του ιδιότυπου μαρξιστικού του καθεστώτος. Όπως είναι γνωστό ο Χότζα κυβέρνησε την Αλβανία ως το θάνατό του το 1985. Παράλληλα εξαπολύθηκαν από αλβανικής πλευράς απηνείς διωγμοί σε βάρος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, με σκοπό την αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης της περιοχής, αλλά και την εξαφάνιση των ερεισμάτων που θα δικαιολογούσαν κάθε ελληνική διεκδίκηση στην επερχόμενη συνδιάσκεψη για τη διευθέτηση των συνόρων και όποιων άλλων προβλημάτων υπήρχαν μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Η Συνδιάσκεψη της Ειρήνης των Παρισίων

Οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις, Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ., Μ. Βρετανία και Γαλλία, αποφάσισαν ομόφωνα να συνέλθουν εκπρόσωποί τους στο Παρίσι στα τέλη Ιουνίου 1946 για να καθοριστούν οι λεπτομέρειες υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης.

Στη συνδιάσκεψη αυτή κλήθηκαν να λάβουν μέρος και οι εξής 17 χώρες: Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Βέλγιο, Λευκορωσία, Ουκρανία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Νορβηγία, Ολλανδία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Βραζιλία, Νότια Αφρική, Κίνα, Αιθιοπία και Ινδία. Την ίδια εποχή η χώρα μας, που προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τα δεινά της κατοχής και την πρώτη φάση της εμφύλιας σύγκρουσης, αγωνιζόταν να αποφύγει μία ευρύτερη εσωτερική αντιπαράθεση κάτι που δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό.

Έγινε εφικτό τελικά να συγκροτηθεί μία πολυμελής αντιπροσωπεία για να πάρει μέρος στη Συνδιάσκεψη, η οποία αποτελούνταν μεταξύ άλλων από διατελέσαντες Υπουργούς Εξωτερικών και υπερκομματικές προσωπικότητες. 

Επικεφαλής της αντιπροσωπείας ήταν ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Τσαλδάρης και μέλη οι: Φίλιππος Δραγούμης, Υφυπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Ρέντης και Ιωάννης Πολίτης, πρώην Υπουργοί Εξωτερικών. Βοηθητικά μέλη ήταν οι πρεσβευτές μας στο Παρίσι Ραφαήλ Ραφαήλ, στο Λονδίνο Αθανάσιος Αγνίδης, στη Μόσχα Αθανάσιος Πολίτης και εκ μέρους του βασιλιά Γεωργίου Β' ο Παναγιώτης Πιπινέλης.

Ως συμπληρωματικά μέλη συμμετείχαν ο πρεσβευτής Αλέξανδρος Αργυρόπουλος και οι βουλευτές Κωνσταντίνος Παπαγιάννης και Γεώργιος Δρόσος. Γενικός Γραμματέας ήταν ο Αλέξης Κύρου με βοηθούς περίπου 30 εξέχουσες υπερκομματικές προσωπικότητες της εποχής.
Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης άρχισαν το απόγευμα της 29ης Ιουλίου 1946 στα ανάκτορα του Λούβρου, όπου συγκεντρώθηκαν 1.500 μέλη από τις διάφορες αντιπροσωπείες. 

Οι διεργασίες της Συνδιάσκεψης

 

Τον Ιούλιο του 1946, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε έκθεση στη Γραμματεία του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων στο Παρίσι. Σ’ αυτήν, ζητήθηκε διαρρύθμιση των συνόρων με την Βουλγαρία και την Αλβανία, έτσι ώστε να μειωθεί το μήκος τους από 780 σε 540 χιλιόμετρα.

«Τα προτεινόμενα σύνορα θα περιλαμβάνουν από ανατολάς προς δυσμάς:
Α. όσον αφορά την Βουλγαρία: τα υψώματα τα οποία καλύπτουν προς βορράν την κοιλάδα του Άρδα – Τα βαλκανικά όρη Karlek – Lenenra Pl. – Pirin Planina – την διάβαση της Κρέσνας.
Β. όσον αφορά την Αλβανία: την διάβαση του Πόγραδετς – την οροσειρά Tommorices – τα υψώματα Gilave – τα όρη Tartarit – τα όρη Gikes – το ακρωτήριο Gloses – τη νήσο Σάσωνα (σημ: την οποία η χώρα μας παραχώρησε με νόμο της ελληνικής Βουλής στην Αλβανία το 1914).

Σημείωση: το συνημμένο διάγραμμα (βλ. χάρτη Νο 9 στο Παράρτημα II) δίδει μια γενική εικόνα της προτεινόμενης διαρρυθμίσεως. Λεπτομέρειες ευρίσκονται στο υποβληθέν μνημόνιο στη Διάσκεψη (βλ. χάρτη Νο 10 στο Παράρτημα II”.
(Από το βιβλίο του Δρα Ιωάννη Σ. Παπαφλωράτου «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΥΚΟΥΜΕΝΤΑ»).

Στις 13 Αυγούστου 1946, ο Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, δήλωσε στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης: «…η Ελλάδα διεκδικεί την Βόρειο Ήπειρο από την Αλβανία, τα Δωδεκάνησα από την ηττημένη Ιταλία αλλά και έναν συνολικότερο διακανονισμό των βορείων συνόρων της, όχι μόνο για να αποκατασταθεί στο πραγματικό εθνικό της έδαφος αλλά και για να εξασφαλισθεί από την απτή απειλή που συνιστούν οι βόρειοι γείτονές μας». 

Στις 24 Αυγούστου, κατατέθηκε προσφυγή εναντίον της χώρας μας, που υποστηρίχθηκε από τους αντιπροσώπους της Ουκρανίας και της Ε.Σ.Σ.Δ.
Ο Ουκρανός αντιπρόσωπος έκανε λόγο για έννομο συμφέρον της «χώρας» του, η οποία συνόρευε με τη Βαλκανική χερσόνησο και ζητούσε να ληφθούν μέτρα για να αποφευχθεί περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων της χώρας μας με τους βόρειους γείτονές της, κάτι το οποίο απειλούσε την ειρήνη στην περιοχή. Μάλιστα, διατυπωνόταν η άποψη ότι η Ελλάδα προκαλούσε μεθοριακά επεισόδια με την Αλβανία για να της αποσπάσει εδάφη. Ο αντιπρόσωπος της Ε.Σ.Σ.Δ. Αντρέι Γκρομίκο (Andrei Andreyevich Gromyko), μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών της χώρας του, υποστήριξε ότι η ελληνική κυβέρνηση τείνει να μετατραπεί σε φασιστική, , ενώ αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση του ελληνικού αιτήματος για ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των Σοβιετικών αξιωματούχων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 30 Αυγούστου 1946, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε επίσημα στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι, την ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι της Μόσχας αντέδρασαν σθεναρά, αλλά οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι, πέτυχαν την αναγραφή του ζητήματος στην ημερήσια διάταξη (με 12 ψήφους υπέρ, 7 κατά και 2 αποχές).

Και πάλι οι Σοβιετικοί αντέδρασαν έντονα, αυτή τη φορά δια του Υπουργού Εξωτερικών Βιετσισλάφ Μολότοφ (Vyacheslav Mikhaylovich Molotov).
Φυσικά και τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κράτη συντάχθηκαν με την Ε.Σ.Σ.Δ. Τελικά στις 28 Σεπτεμβρίου 1946, η Αθήνα, υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την υπαγωγή του θέματος υπό τη δικαιοδοσία της Συνδιάσκεψης των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων.
Έτσι, το τελικό κείμενο της Συνδιάσκεψης υπογράφτηκε με επιφύλαξη από τον Τσαλδάρη.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1946, η Συνδιάσκεψη απέρριψε με ψήφους 14 έναντι 5 τη γιουγκοσλαβική πρόταση, να θεωρηθεί η Αλβανία συμπολεμίστρια χώρα στον αγώνα ενάντια στον Άξονα. Την επόμενη μέρα, ο Έλληνας αντιπρόσωπος, δήλωσε ενώπιον της επιτροπής της Συνδιάσκεψης για την Ιταλία, ότι η αναγνώριση της Αλβανίας σε σχετικό άρθρο του σχεδίου Συνθήκης, δεν προδικάζει την έκβαση του ζητήματος των ελληνοαλβανικών συνόρων.

Στις 6/10/1946, ο Γεώργιος Παπανδρέου, μετά από παράκληση της Κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη, πήγε στο Παρίσι συνοδευόμενος από τους Σοφοκλή Βενιζέλο, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Ναπολέοντα Ζέρβα και Γεώργιο Βαρβούτη, προκειμένου να συναντηθεί με του Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. Πραγματικά, στις 7/10/1946, στις 10.30 π.μ. η υπό τον Γ. Παπανδρέου ελληνική αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τον Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. James E. Byrnes (1882-1972), από τον οποίο εισέπραξε την ωμή απάντηση ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να συμπεριληφθεί η Βόρειος Ήπειρος στις Συνθήκες Ειρήνης. 

 

Η αμερικανική θέση, ερχόταν σε αντίθεση με τη Γερουσία των Η.Π.Α., η οποία στις 29 Ιουλίου 1946 υιοθέτησε ομόφωνα ψήφισμα υπέρ της απόδοσης της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα.

Και Αμερικανοί βουλευτές όμως, είχαν λάβει ξεκάθαρα θέση υπέρ της χώρας μας. Ο Βουλευτής της Πολιτείας του Νιου Χαμσάιρ Herrow, στις 27/3/1946, ζήτησε από το Κογκρέσο «την επιστροφή της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα». Το ίδιο και ο βουλευτής της Καλιφόρνια Kino, ο οποίος αγορεύοντας την ίδια μέρα στο Κογκρέσο, απέδειξε με ατράνταχτα στοιχεία την, αδιαμφισβήτητη, ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και ζήτησε την άμεση παραχώρησή της στην Ελλάδα. Το ίδιο ζήτησε και ο βουλευτής Mead, ο οποίος υπερασπίστηκε τις ελληνικές θέσεις στο Κογκρέσο στις 29/3/1946.

Στο μεταξύ, στις 9 Οκτωβρίου 1946, απορρίφθηκε νέα πρόταση της Γιουγκοσλαβίας, να συμπεριληφθεί στο κείμενο της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία μία παράγραφος σχετικά με την αναγνώριση της εδαφικής ακεραιότητας της Αλβανίας.

Στις 4 Νοεμβρίου, ξεκίνησαν οι συνεδριάσεις του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών των Μεγάλων στη Νέα Υόρκη. Πραγματοποιήθηκαν οκτώ συνεδριάσεις ,ως τις 12 Δεκεμβρίου 1946, στις οποίες το ελληνικό αίτημα δεν συζητήθηκε. Προφανώς οι Δυτικοί δεν ήθελαν να έρθουν σε ρήξη με τη Μόσχα για το βορειοηπειρωτικό.

Έτσι, το Συμβούλιο ανέβαλε τη λήψη αποφάσεων για το συγκεκριμένο θέμα, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία.
Η Συνθήκη Ειρήνης με την Αυστρία υπογράφτηκε στις 15 Μαΐου 1955 στη Βιέννη, ενώ με τη Γερμανία στις 12 Δεκεμβρίου 1990 στη Μόσχα.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947, υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία (γνωστή ως Συνθήκη των Παρισίων). Σ’ αυτήν ΔΕΝ περιλήφθηκε όρος για την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας (όπως επιδίωκαν τα κράτη του ανατολικού μπλοκ) μετά από εντονότατη αντίδραση της Ελλάδας η οποία πρότεινε μόνο την αναγνώριση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Αλβανίας.

Στις συζητήσεις για την υπογραφή της Συνθήκης, ο Τσαλδάρης «επικεφαλής της εθνικής αντιπροσωπείας, θα αποσαφηνίσει από το βήμα της Συνδιάσκεψης ότι διατηρεί ακέραιες τις επιφυλάξεις του μέχρις ότου το Βορειοηπεριωτικό ζήτημα ρυθμιστεί κατά τρόπο δίκαιο» (Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1830-1981).

Επίσης, πέτυχε να καταχωρηθεί στα πρακτικά η εξής δήλωση: «Προς αποφυγή πάσης αμφιβολίας, η αντιπροσωπεία της Ελλάδος δηλώνει ότι η Ελληνική Κυβέρνησις, προσυπογράφουσα την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Αλβανία, δεν θα εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση και με κανέναν όρο τα προαιώνια και απαράγραπτα δικαιώματά της επί ενός ελληνικού εδάφους, το οποίο το αίμα των παιδιών της ένωσε με την Μητέρα πατρίδα, διατηρούσα στο ακέραιο τις επιφυλάξεις της μέχρι το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα να διακανονισθεί κατά τρόπο σύμφωνο με την δικαιοσύνη».
(Δρ. Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος, «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ»)

Όπως είναι γνωστό με την ίδια Συνθήκη, τα Δωδεκάνησα αποδόθηκαν στην Ελλάδα. Οι αρνητικές εξελίξεις στη Βόρειο Ήπειρο όμως, προκάλεσαν την δυσφορία της ελληνικής Βουλής σε ψήφισμά της στις 15/10/1947:
«Η Ελλάς σφίγγουσα την καρδίαν της, θα κυρώσει μεν τας Συνθήκας, αλλά διατηρεί ακεραίας τας δικαίας αξιώσεις της εν τη πεποιθήσει ότι δεν είναι δυνατόν να μην επιβληθεί μίαν ημέρας δικαιοτέρα περί αυτών κρίσις».

Επίσης, απορρίφθηκαν οι ελληνικές αξιώσεις σε εδάφη που ανήκαν προπολεμικά στη Βουλγαρία αλλά και η διεκδίκηση της Δυτικής Θράκης από την Βουλγαρία, η οποία είχε συμπαραταχθεί με τον Άξονα.

Το θέμα των συνόρων με την Αλβανία, παραμένει ως σήμερα ανοιχτό, καθώς οι διασκέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων στις οποίες αυτό έχει παραπεμφθεί, ολοκληρώθηκαν στη Γενεύη το 1955, χωρίς αυτό να συζητηθεί.
Μάλιστα, όπως γράφει ο Κ. Σβολόπουλος, «η Αλβανία, ως θύμα ή άθυρμα στη διάθεση του Άξονα, εξομοιώθηκε βαθμηδόν με τις νικήτριες συμμαχικές χώρες».

Στο βορειοηπειρωτικό, η Ελλάδα έπεσε για μια ακόμα φορά θύμα των συγκρουόμενων συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων αλλά και της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης. Η υποχρέωση σεβασμού-επιπλέον της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας-της εδαφικής ακεραιότητας του αλβανικού κράτους, είχε απορριφθεί από την Ολομέλεια της Συνδιάσκεψης με 13 σε σύνολο 21 ψήφων» (Κ. Σβολόπουλος). 

Η Ελλάδα, με την παρέμβαση Τσαλδάρη, δεν εγκατέλειψε, τη Βόρεια Ήπειρο. Αλλά και «η επικύρωση του τελικού κειμένου της Συνθήκης Ειρήνης από το ελληνικό κοινοβούλιο θα συνοδευτεί με τη ρητή επιφύλαξη ότι θεωρεί εξακολουθητικά ανοιχτό το ζήτημα των αλβανικών συνόρων»
(Κ. Σβολόπουλος, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1830-1981).

Οι πρόσφατες δηλώσεις Χαν που ακολούθησαν τις δηλώσεις του Αλβανού ΥΠΕΞ Μπουσάτι και η αναφορά σε διευθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων (συνέντευξη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες (12/7/2018), μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός ή παρανοήσεις.
Αν πρόκειται να εξομοιωθεί το ζήτημα των συνόρων με την Αλβανία, που υφίσταται εδώ και 70 χρόνια, με το, ανύπαρκτο ζήτημα της Τσαμουριάς ή για κάτι άλλο, το μέλλον θα δείξει. 

Πηγές: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1830-1981»,
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, 2014
ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΠΑΠΑΦΛΩΡΑΤΟΣ «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2018
ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, «ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, η συνεχιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ», εκδόσεις Ε. ΡΗΓΑ ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΠΑΠΑΦΛΩΡΑΤΟΣ, 
«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1833-1949)», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΑΚΚΟΥΛΑ 2014.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο


Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

protothema.gr
Himara.gr 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΚΥΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΟΗΕ : Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ

Του Νίκου Μελέτη

Την περικύκλωση της Κύπρου από την Τουρκία καταγγέλλει με επιστολή της στον ΟΗΕ η Λευκωσία απευθύνοντας συγχρόνως έκκληση προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Α. Γκουτιέρες να παρέμβει προς την πλευρά της Τουρκίας ώστε να διακόψει και να μην επαναλάβει τις ενέργειες που συνιστούν παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και συνιστούν απειλή για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Η Επιστολή προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και το ΣΑ του ΟΗΕ, η οποία δημοσιεύθηκε χθες ως επίσημο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών(με ημερομηνία 11 Ιουλίου), αποτυπώνει και καταγράφει όλο το πλαίσιο των παράνομων τουρκικών ενεργειών στην Κυπριακή, υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και χωρικά ύδατα και αποδομεί την τουρκική επιχειρηματολογία περί δήθεν προστασίας των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, ενώ επισημαίνεται ότι η Τουρκία αρνείται να αποδεχθεί την προσφυγή σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστικό όργανο με το επιχείρημα ότι δεν δεσμεύεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Η επιστολή της Κύπρου συνοδεύεται και με χάρτες που αποτυπώνουν το μέγεθος των τουρκικών προκλήσεων.

Το κείμενο της επιστολής:

«Επιστολή της 11ης Ιουλίου 2019 από την επιτετραμμένη της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, απευθυνόμενη στον Γενικό Γραμματέα,

Κατόπιν οδηγιών της κυβέρνησής μου, και κατόπιν των επιστολών μου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 (A/73/651) και της 19ης Φεβρουαρίου 2019 (A/73/753-S/2019/160) σχετικά με τις παράνομες δραστηριότητες εξερεύνησης υδρογονανθράκων που διεξήγαγε η Τουρκική Δημοκρατία στην υφαλοκρηπίδα και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της Κύπρου, και ειδικότερα, κατόπιν της επιστολής της 2ας Μαΐου 2019 από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας που απευθύνονταν στο πρόσωπο σας, είμαι υποχρεωμένη να σας πληροφορήσω για τις τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά τη συνεχιζόμενη πρόκληση της Τουρκίας και παράνομες ενέργειες κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στρέφομαι πρώτα στις παράνομες επιχειρήσεις γεώτρησης της Τουρκίας στα Χωρικα υδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στις 8 Ιουλίου 2019, το πλωτό γεωτρύπανο Γιαβουζ της κρατικής Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία και σκάφη στήριξης, αναπτύχθηκε εντός των Χωρικων Υδατων της Κυπριακής Δημοκρατίας, περίπου 10 ναυτικά μίλια νότια της χερσονήσου της Καρπασίας, στα ανατολικά του νησιού (βλέπε παράρτημα Ι).

Οι εργασίες γεώτρησης, οι οποίες ανακοινώθηκαν δημοσίως από Τούρκους αξιωματούχους, προγραμματίζονται να πραγματοποιηθούν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2019, όπως ορίζεται σε μια μη εξουσιοδοτημένη Αναγγελία Ναυσιπλοΐας που εκδόθηκε από την Τουρκία.

Σημειώνω ότι αυτή είναι η δεύτερη προγραμματισμένη επιχείρηση γεώτρησης, εντός δύο μηνών από την έναρξη των συνεχιζόμενων παράνομων εργασιών γεώτρησης εντός της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας της Κύπρου (βλ. παρακάτω). Η επιχείρηση γεώτρησης του Γιαβουζ συνιστά πολύ σοβαρή παραβίαση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός των χωρικών της θαλασσών, κατά παράβαση της 1982 σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της θάλασσας, καθώς και του εθιμικού διεθνούς δικαίου, και απαράδεκτη κλιμάκωση εκ μέρους της Τουρκίας των συνεχιζόμενων παραβιάσεων της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στις θαλάσσιες ζώνες της. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι οι εργασίες γεώτρησης διεξάγονται βάσει υποτιθέμενης άδειας από την λεγόμενη «ΤΔΒΚ». Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κάθε δραστηριότητα εξερεύνησης, συμπεριλαμβανομένων των σεισμικών ερευνών και των εργασιών γεώτρησης, που γινεται για λογαριασμό της λεγόμενης "ΤΔΒΚ" είναι παράνομη ως ζήτημα Διεθνούς Δικαίου.
Η αυτοανακήρυξη της «ΤΔΒΚ» είναι μια αποσχιστική οντότητα που εγκαταστάθηκε από την Τουρκία, την κατοχική δύναμη, στο βόρειο τμήμα του νησιού μετά την παράνομη τουρκική εισβολή στο νησί το 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή.. Το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει καλέσει όλα τα κράτη να μην αναγνωρίσουν ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο να διευκολύνουν ή να επικουρήσουν το εν λόγω αποσχισθέν καθεστώς (ψηφίσματα 541 του Συμβουλίου Ασφαλείας (1983) και 550 (1984)).

Το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο σε σχέση με το σύνολο της Επικράτειας της νήσου Κύπρου, καθώς και τη θάλασσα που γειτνιάζει με τις ακτές της. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε δράση είτε της ίδιας της Τουρκίας είτε μέσω της προαναφερθείσας αποσχιστικής οντότητας ή οποιασδήποτε εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου, είναι παράνομες. Επιπλέον, όλες οι γεωτρήσεις που εκτελούνται από την Τουρκία στα θαλάσσια ύδατα που γειτνιάζουν με τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου παραβιάζουν το νόμο της Πολεμικής Κατοχής.

Σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες, η Τουρκία, η κατοχική δύναμη, δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους της περιοχής που καταλαμβάνει παράνομα. Όσον αφορά τις παράνομες εργασίες γεώτρησης στην ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι στις 4 Μαΐου 2019, το σκάφος γεώτρησης Φατίχ της κρατικής Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου, συνοδευόμενο επίσης από πολεμικά πλοία, αναπτύχθηκε εντός της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραμένει εκεί σε απόσταση περίπου 36 ναυτικών μιλίων από τη δυτική ακτή της Κύπρου.

Όπως απεικονίζεται στο χάρτη του παραρτήματος ΙΙ, ο στόχος γεώτρησης είναι 30 ναυτικά μίλια από τη διάμεση γραμμή μεταξύ των ακτών των δύο κρατών, προς τις ακτές της Κύπρου, και τουλάχιστον 83 ναυτικά μίλια από την πλησιέστερη ακτή της Τουρκίας.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η δημιουργία εγκαταστάσεων και δομών στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των αποκλειστικών δικαιωμάτων και δικαιοδοσίας του παράκτιου κράτους. Κατά συνέπεια, η ανάπτυξη του Φατίχ στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Κύπρου παραβιάζει τα άρθρα 56 (1) (β) (i), 60 και 80 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, τα οποία αποτελούν μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου και, ως εκ τούτου, δεσμεύουν και Μη συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Η διεξαγωγή των εργασιών γεώτρησης από το Φατίχ στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Κύπρου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αποκλειστικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου επί των φυσικών πόρων της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, κατά παράβαση των άρθρων 56 (1) (α), 77 και 81 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία αποτελεί επίσης μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου.

Επιπλέον, οι μη εξουσιοδοτημένες και εκτος κανόνων τουρκικές επιχειρήσεις γεώτρησης στις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου προκαλούν ανεπανόρθωτη βλάβη στον βυθό και στο υπέδαφος και, κατά συνέπεια, δημιουργούν μη αναστρέψιμη βλάβη στα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, καθώς και στο θαλάσσιο Περιβάλλον. Παρά την απόπειρα της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας ως πρόσχημα για τις παράνομες εργασίες γεώτρησης από το Φατίχ, η αξίωσή της προς την υφαλοκρηπίδα στα δυτικά της Κύπρου είναι, με την παραδοχή της Άγκυρας, αξίωση στην υφαλοκρηπίδα αποκλειστικά για λογαριασμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Πράγματι, είναι ένας ισχυρισμός που αντιβαίνει στα ίδια τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι, μαζί με τους Ελληνοκυπρίους, θα στερούνταν ένα δίκαιο μερίδιο από τα οφέλη από τους πόρους του δυτικού και βόρειου θαλάσσιου χώρου της Κύπρου, εάν η εντελώς αβάσιμη τουρκική θέση γίνονταν ανεκτή η επιβάλλονταν.

Επαναλαμβάνω ότι η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει επανειλημμένα απευθύνει πρόσκληση προς την Τουρκία για διαπραγματεύσεις με σκοπό την οριοθέτηση των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών μας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αντιθέτως, η Τουρκία δεν αγνόησε μόνο την πρόσκληση αυτή, αλλά δεν ενήργησε καλόπιστα με την προσφυγή σε ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο και εμποδίζουν την επίτευξη οριστικής συμφωνίας, κατά παράβαση των άρθρων 74 (3) και 83 (3) της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, οι οποίες αντανακλούν συνήθεις αρχές όπως η καλή πίστη, η αυτοσυγκράτηση και η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών.

Επιπλέον, επειδή δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση και δεν αποδέχεται την υποχρεωτική δικαιοδοσία του διεθνούς δικαστηρίου, η Τουρκία έχει επιλέξει βολικά να κρατηθεί έξω από το πεδίο εφαρμογής όλων αυτών των διαδικασιών επίλυσης διαφορών μέσω τρίτου μέρους. Λόγω της δικής της άρνησης να δεχθεί την προσφυγή σε διεθνή δικαστική δικαιοδοσία, δεν υπάρχει διεθνής μηχανισμός επίλυσης διαφορών με τον οποίο οι προδήλως παράλογες και αντικρουόμενες αξιώσεις της Τουρκίας μπορούν να τεθούν σε δοκιμασία. Θα πρέπει να σημειώσω ότι οι προαναφερθείσες παράνομες εργασίες γεώτρησης από την Τουρκία λαμβάνουν χώρα γύρω και πάνω από μια συνεχιζόμενη παράνομη σεισμική έρευνα, την τρίτη συνεχόμενη κατά τη διάρκεια μόλις εννέα μηνών, η οποία διεξήχθη από το Τουρκικό σκάφος Barbaros Hayreddin Paşa στην Νότια υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας (βλ. παράρτημα III).

Αναφέρομαι στις προηγούμενες επιστολές που επισημάνθηκαν ανωτέρω, και επαναλαμβάνω ότι οποιεσδήποτε τέτοιες μη εξουσιοδοτημένες δραστηριότητες εξερεύνησης από την Τουρκία συνιστούν παραβίαση των αποκλειστικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της.

Η Τουρκία έχει, στην πραγματικότητα, περικυκλώσει το νησί της Κύπρου, διεξάγοντας παράνομες δραστηριότητες εξερεύνησης υδρογονανθράκων, με την συνοδεία πολυάριθμων πολεμικών πλοίων, τα οποία, μαζί με τις επανειλημμένες στρατιωτικές ασκήσεις της Τουρκίας, οδήγησαν σε έντονη στρατιωτικοποίηση της εκτεταμένης θαλάσσιας περιοχής γύρω από την Κύπρο. Η συνολική πρακτική της Τουρκίας σε αυτούς τους τομείς δεν συνιστά μόνο σοβαρή παραβίαση του εφαρμοστέου διεθνούς δικαίου, αλλά και κατάχρηση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, παραβιάζει την αρχή της ειρηνικής χρήσης των θαλασσών, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και αποτελεί απειλή για την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια. Η παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας προκάλεσε την διεθνή της ευθύνη. Η Τουρκία υποχρεούται να παύσει αμέσως τις παράνομες δραστηριότητές της, να προσφέρει εγγυήσεις μη επανάληψης και να αποκαταστήσει πλήρως τις ζημίες που προκαλούνται από την παράνομη συμπεριφορά της.

Η Τουρκία συνεχίζει να επιδιώκει εσκεμμένα μια πολιτική κλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας συστηματικά πρακτικές που συνιστούν απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής, παρόλο που επανειλημμένα ζητείται από τη διεθνή κοινότητα να απέχει από δράσεις που επιδεινώνουν τις εντάσεις και αντιβαίνουν στη διεθνή έννομη τάξη. Ως εκ τούτου, η κυβέρνησή μου ζητά να διαβιβάσετε ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση της Τουρκίας να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, να σεβαστεί την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δικαιοδοσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και να απόσχει από τυχόν ενέργειες που δεν ευνοούν την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την επανένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα σας παρακαλούσα να κυκλοφορήσετε την επιστολή αυτη και τα παραρτήματα της ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, στο πλαίσιο των στοιχείων 45 και 78 της ημερήσιας διάταξης, και του Συμβουλίου Ασφαλείας, και να δημοσιευθούν στον διαδικτυακό τόπο του τμήματος Ωκεάνιων Υποθέσεων και του Δικαίου της Θάλασσας και την επόμενη έκδοση του Law of the Sea Bulletin.

Πόλυ Ιωαννου, Επιτετραμμένη»

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
LIBERAL
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Του Σεμπαϊδήν Καραχότζα
 
Μέχρι και πριν από 30 με 40 χρόνια ήταν μάλλον δικαιολογημένα τα παράπονα των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης για καταπίεση τους από την ελληνική πολιτεία, για μη ίσα δικαιώματα με τους Χριστιανούς Έλληνες κλπ αλλά αυτό έχει πάψει να ισχύει εδώ και πολλά χρόνια.
Σήμερα στην Ευρωπαϊκή και πάνω απ' όλα δημοκρατική Ελλάδα, μουσουλμάνοι και χριστιανοί στη Θράκη έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις και φυσικά ούτε λόγος για θρησκευτική καταπίεση.
Κάθε μουσουλμανικός οικισμός της Θράκης έχει το τζαμί του, όλοι οι μουσουλμάνοι της περιοχής ασκούν χωρίς κανένα εμπόδιο τα θρησκευτικά τους καθήκοντα κι αν κάποιος ισχυριστεί το αντίθετο, λέει ψέματα.
Ας βγει έστω ένας μουσουλμάνος να αποδείξει πως με τον Α ή Β τρόπο παρεμποδίζεται ως προς την άσκηση των θρησκευτικών του καθηκόντων. Ας βγουν οι κάτοικοι έστω ενός μουσουλμανικού οικισμού να αποδείξουν πως η ελληνική πολιτεία τους απαγόρευσε να χτίσουν το δικό τους τζαμί.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει στη Θράκη. Υπάρχει δηλαδή υπερβολική ελευθερία με αποτέλεσμα οι γνωστοί σε όλους μας κύκλοι να δρουν ανενόχλητοι κατά της Ελλάδας. Ακόμα κι εκείνοι που φανερά δηλώνουν Τούρκοι και μιλάνε για (μόνο στη φαντασία τους) τουρκική μειονότητα στη Θράκη, απολαμβάνουν την ίδια ελευθερία και τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες της περιοχής.
Αν υπάρχουν κάποιοι μουσουλμάνοι στη Θράκη που να μπορούν να μιλάνε όχι για καταπίεση αλλά για αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας αυτοί είναι οι Πομάκοι. Όχι ότι κι αυτοί δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους, απλά υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει τεράστια αδιαφορία - αδράνεια ως προς την καταγραφή και διάσωση της γλώσσας τους καθώς και της πολιτισμικής τους ιδιαιτερότητας συν το ότι η στάση αυτή της Ελλάδας τους σπρώχνει στην αγκαλιά της Άγκυρας.
Κατά τα άλλα, όταν ακούτε μουσουλμάνους πολιτικούς να μιλάνε για καταπίεση στη Θράκη να ξέρετε πως εννοούν ένα και μόνο πράγμα. Τη μη αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, κάτι που δηλαδή που έτσι κι αλλιώς υπάρχει μόνο στο άρρωστο μυαλό τους.


XANTHINET
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΛΕΙ Η ΑΚΣΕΝΕΡ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ!

Ἡ Μεράλ Ἀκσενέρ κατά τήν ὁμιλία της ζήτησε «ἀνεξάρτητο» τουρκικό κράτος στήν Θράκη

«Κλαῖμε καί σᾶς ζητᾶμε συγγνώμη γιά τήν διάλυση τοῦ προηγουμένου»

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ἔχουμε παρατράγουδα στήν Θράκη. Τό μνημόσυνο τοῦ Ἀχμέτ Σαδίκ εἶναι ἡ ἀφορμή γιά τήν κορύφωση τῶν τουρκικῶν ἐθνικιστικῶν ἐκδηλώσεως εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος. Τήν ὁποία θέλουν νά θέσουν ὑπό κατοχήν. Καί κάθε χρόνο ἔχουμε κλιμάκωση. Κάθε χρόνο θέτουν νέους «προωθημένους» στόχους. Ἐφέτος ξεπέρασαν κάθε ὅριο. Τώρα θέλουν «ἀνεξάρτητο» κράτος γιά τήν Θράκη. Κάτι πού ἐτέθη ξεκάθαρα καί χωρίς περιστροφές ἀπό τήν πρόεδρο τοῦ ἀκραίου κόμματος IYI Μεράλ Ἀκσενέρ: «Σάν Τοῦρκοι τῆς δυτικῆς Θράκης δύο φορές στήν ἱστορία ἱδρύσατε ἀνεξάρτητο κράτος μέ τήν ὀνομασία Ἀνεξάρτητο Τουρκικό κράτος τῆς Δυτικῆς Θράκης. Ἀλλά αὐτά τά κράτη, καί τά δύο, δέν εἴχανε μεγάλη διάρκεια ζωῆς. Ἐμεῖς φταῖμε πού ὡς τουρκικό κράτος τότε δέν σᾶς στηρίξαμε ὅπως ἔπρεπε. Σήμερα ὡς Πρόεδρος κόμματος θέλω ἐδῶ νά σᾶς ζητήσω συγγνώμη στό ὄνομα τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ, πού τότε δέν σᾶς στηρίξαμε, νά ἔχετε τό δικό σας ἀνεξάρτητο κράτος. Ὅταν τό ἀνεξάρτητο τουρκικό κράτος πού ἱδρύσατε ἐσεῖς ὡς Τοῦρκοι τῆς Δυτικῆς Θράκης διαλύθηκε, μέ μαῦρες σημαῖες διαμαρτυρηθήκατε, κλάψατε, καί ἐμεῖς, τότε καί σήμερα, κλαῖμε».

Ἀλλά δέν ἦταν μόνον ἡ Ἀκσενέρ στό μνημόσυνο τοῦ Σαδίκ στήν Κομοτηνή. Εἶχαν ἔλθει ἀκόμη ὁ πρόεδρος τῆς τουρκικῆς βουλῆς Μουσταφᾶ Σεντόπ, ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδος τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ (κεμαλικοῦ) κόμματος CHP Ἐνγκίν Ἀλτάι, ὁ πρόεδρος τοῦ κόμματος τῆς Εὐημερίας Τεμέλ Καραμολλάογλου, ὁ πρόεδρος τοῦ Ἑνωτικοῦ Κόμματος Μουσταφᾶ Ντεστιτζί καί ἀκόμη ὁ πρέσβυς τῆς Τουρκίας στήν Ἀθήνα Μπουράκ Ὀζουγκεργκίν, ὁ δήμαρχος τῆς Ἀδριανουπόλεως Ρετζέπ Γκιουρκάν, ὁ πρόεδρος τοῦ τουρκικοῦ κόμματος στήν Βουλγαρία Λουτφού Μεστάν, ὁ μουφτῆς τῆς Ἀδριανουπόλεως Ἐμρουλλάχ Οὐζούμ, ὁ πρόξενος τῆς Τουρκίας στήν Κομοτηνή Μουράτ Ὀμέρογλου καί πολυάριθμοι Τοῦρκοι βουλευτές.

Ἐπρόκειτο γιά μία παρέλαση ἐκπροσώπων τῆς Τουρκίας πού προσχηματικῶς μόνον πῆγαν νά τιμήσουν τήν μνήμη τοῦ Σαδίκ. Ὁ πραγματικός λόγος τῆς παρουσίας τους ἦταν νά καπηλευθοῦν τήν μνήμη ἑνός νεκροῦ, γιά νά δώσουν τό μήνυμα τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὑπερθεματίζοντας τά λόγια τῆς Ἀκσενέρ ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς Σεντόπ μετέφερε «τά χαιρετίσματα καί τήν ἀγάπη» τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν, διακηρύσσοντας ὅτι «ἡ Τουρκία πάντοτε βρισκόταν καί θά βρίσκεται δίπλα στήν τουρκική μειονότητα δυτικῆς Θράκης». Καί κατέληξε: «Ἐπιθυμῶ νά γνωρίζετε πώς ἡ ψυχή μας καί ἡ καρδιά μας εἶναι πάντοτε μαζί σας. Ἡ προστασία τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμογενῶν μας ἀποτελεῖ προτεραιότητα στήν ἐξωτερική πολιτική τῆς Τουρκίας».

Ἡ ρητορική αὐτή παραπέμπει σέ ἀνάλογες δηλώσεις τῆς τουρκικῆς ἡγεσίας γιά τήν βόρειο Κύπρο, ὅπου ἐπιδιώκει τήν ἀναγνώριση τοῦ κατοχικοῦ μορφώματος. Καί ὅμως, στά 45 χρόνια πού ἔχουν περάσει, ὁ γηγενής τουρκοκυπριακός πληθυσμός ἔχει μειωθεῖ δραματικά περιοριζόμενος σέ 80.000 περίπου μέ 300.000 Τούρκους ἐποίκους νά ἔχουν καταλάβει τίς ἑλληνοκυπριακές περιουσίες στήν βόρειο Κύπρο. Εἶναι αὐτό ἐνδεικτικό τοῦ πῶς ἀντιλαμβάνεται ἡ Ἄγκυρα τήν «ἀνεξαρτησία». Πόσο μᾶλλον ὅταν πρόκειται γενικῶς γιά μουσουλμάνους καί ὄχι εἰδικῶς γιά Τούρκους.

Ἡ ἱστορία πάντως τοῦ «ἀνεξαρτήτου» τουρκικοῦ κράτους τῆς Θράκης καλλιεργεῖται σταθερά ἀπό τήν Τουρκία. Ἡ σημαία τῆς «αὐτόνομης τουρκικῆς κυβερνήσεως τῆς δυτικῆς Θράκης» μέ τό μισοφέγγαρο σέ πράσινο φόντο φιγουράρει σέ ἀλυτρωτικές ἑνώσεις στήν Κωνσταντινούπολη, τίς ὁποῖες ἐπισκέπτονται τά ἐνεργούμενα τῆς Ἀγκύρας. Καί κάθε φορά προβάλλουν αὐτήν τήν σημαία. Πρέπει νά τίς βλέπουμε καί νά τίς προβάλλουμε αὐτές τίς εἰκόνες. Ἐπιβεβαιώνουν τόν ἀλυτρωτισμό καί τόν ἀναθεωρητισμό τῆς Τουρκίας.

Στό ἐφετινό μνημόσυνο τοῦ Σαδίκ παρέστη μέ τήν στολή του δόκιμος ἔφεδρος ἀξιωματικός τοῦ ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Ἦταν ὅπως λέγουν πληροφορίες μουσουλμάνος τῆς Δυτικῆς Θράκης. Ἄς προσέξουμε. Αὐτοί πού τόν παρότρυναν νά ἐμφανισθεῖ ἐκεῖ ἐν στολῆ προφανῶς ἔχουν ἕτοιμη τήν προπαγάνδα, ὥστε νά τόν ἀναγάγουν σέ μάρτυρα, ἐάν διωχθεῖ πειθαρχικῶς. Τό χειρότερο πού μπορεῖ νά τούς συμβεῖ εἶναι νά μήν τούς δώσουμε τήν εὐκαιρία νά τό πράξουν.

ΕΣΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΑΓΚΥΡΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΝΟΤΙΩΣ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ

Του Βασίλη Νέδου

Ακάθεκτη προωθεί η Αγκυρα τον σχεδιασμό της για έρευνες στα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου, πιθανότατα στα τέλη Αυγούστου. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η κρατική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) κατέθεσε αίτημα προς τη διοίκηση των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων για διεξαγωγή σεισμικών ερευνών σε μια περιοχή η οποία εκτείνεται ανάμεσα στον 28ο και στον 29ο μεσημβρινό, δηλαδή σε μια περιοχή που ξεκινάει από τα νότια της Ρόδου και φθάνει πέρα από το Καστελλόριζο.

Στο αίτημα της ΤΡΑΟ προς το τουρκικό επιτελείο, ζητείται διαθεσιμότητα της περιοχής μετά τις 15 Αυγούστου, όταν ολοκληρώνεται η αποστολή του ερευνητικού σκάφους «Ορούτς Ρέις» στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Το «Ορούτς Ρέις» αποτελεί το ένα από τα δύο εξελιγμένα ερευνητικά πλοία της Τουρκίας. Το «Μπαρμπαρός» διεξάγει σεισμικές έρευνες τους τελευταίους μήνες στα νότια της Κύπρου, σε μια περιοχή που εκτείνεται έως και στα ανοικτά της Λεμεσού. Ουσιαστικά το «Ορούτς Ρέις» αποτελεί το «τέταρτο τουρκικό πλοίο» που η Αγκυρα θα στείλει στην Ανατολική Μεσόγειο. Παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι περιγράφουν αυτή την κίνηση ως «απάντηση» στα μέτρα της Ε.Ε., οι πληροφορίες για σχέδιο αποστολής ερευνητικού σκάφους μέσα στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας έχουν φθάσει για πρώτη φορά ήδη προ αρκετών μηνών (η «Κ» αποκάλυψε αυτό τον σχεδιασμό στις 29 Απριλίου). Το πρώτο επεισόδιο δοκιμής των ελληνικών αντοχών διαδραματίστηκε τον Οκτώβριο του 2018, όταν σε μια σχετικά περιορισμένη περιοχή (600 τετραγωνικά χιλιόμετρα), που ορίζεται έως το ανατολικό άκρο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, πραγματοποίησε σεισμικές έρευνες το «Μπαρμπαρός». Εκείνη η κρίση αντιμετωπίστηκε με αξιοσημείωτη νηφαλιότητα από την Αθήνα και τη διαδοχική αποστολή δύο φρεγατών, οι οποίες ανέλαβαν ουσιαστικά να πραγματοποιήσουν μια επιχείρηση προβολής της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή, παράλληλα με την τυπική εκπομπή των σχετικών μηνυμάτων.

Από την Αθήνα έχουν κοινοποιηθεί προς την Αγκυρα μέσω όλων των υφιστάμενων διαύλων οι κόκκινες γραμμές της και εκτιμάται ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά τα όρια που μπορεί να αγγίξει η κινητοποίησή τους. Είναι αξιοσημείωτη η συνέχεια που έχει δείξει η Ελλάδα σε αυτό τον τομέα, παρά το γεγονός ότι μεσολάβησαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις και μία αλλαγή κυβέρνησης, δίχως να διαταραχθεί ουσιαστικά η υπηρεσιακή τάξη στα αρμόδια υπουργεία. Εξακολουθούν να υπάρχουν εκτιμήσεις στην Αθήνα ότι τελικά η Αγκυρα θα αναπτύξει και το τέταρτο πλοίο της εντός της κυπριακής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ), προκειμένου να ολοκληρώσει αυτό τον ιδιότυπο θαλάσσιο στραγγαλισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τουρκική παρουσία στις ζώνες περί την Κύπρο παραμένει έντονη. Πολεμικά πλοία, υποβρύχια, αεροσκάφη και UAVs επιτηρούν τη γεώτρηση του «Φατίχ» στα δυτικά της Κύπρου σε διαρκή βάση. Προκειμένου, μάλιστα, να παραταθεί η ναυτική παρουσία εκεί, ανακοινώνονται διαρκείς στρατιωτικές ασκήσεις. Τελευταίο παράδειγμα, η έκδοση της NAVTEX 839/19 προ δύο ημερών, όπου ανακοινώθηκαν στρατιωτικές ασκήσεις μέχρι και τις 19 Αυγούστου, σε μια εκτεταμένη περιοχή στα δυτικά της Κύπρου, που έχει στο νοητό κέντρο της το σημείο όπου πραγματοποιεί γεωτρήσεις το πλωτό γεωτρύπανο «Φατίχ».

Αυτή η τακτική που ακολουθεί η Αγκυρα, ενώ παράλληλα προετοιμάζει καταφανώς δεύτερη επιχείρηση κατά των Κούρδων στα ανατολικά του Ευφράτη, ουσιαστικά παραπέμπει στο δόγμα των «δυόμισι πολέμων» που άρχισε να εμφανίζεται στη δεκαετία του ’90 και μετά το 2014 αναβιώνει στη γειτονική χώρα.

Σε τρία μέτωπα

Δηλαδή, παραπέμπει στη δυνατότητα της Τουρκίας να διεξαγάγει πολεμικές επιχειρήσεις σε τρία διαφορετικά μέτωπα, στα ανατολικά, τα δυτικά και αν χρειαστεί και στα νότια. Εν ολίγοις, πιθανή διεύρυνση των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στο μέτωπο της Συρίας δεν πρόκειται να μειώσει την κινητικότητά της στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία, άλλωστε, στηρίζεται σε ναυτικές και όχι χερσαίες δυνάμεις.

Για την Αθήνα το μεγάλο ερώτημα εντοπίζεται πάντα στη δυνατότητα μεσολάβησης κάποιας τρίτης δύναμης έναντι πιθανής απόφασης της Αγκυρας να οδηγήσει σε τριβές. Παρά τη σαφέστατη διατύπωση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια προς τον Αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο περί ανοικτής γραμμής επικοινωνίας της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το τρέχον επίφοβο καθεστώς των σχέσεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία δεν καθησυχάζει κανέναν.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ενδεχομένως πιθανότερο να απαντήσει σε ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν, παρά από τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή η ανισορροπία ανησυχεί, βεβαίως, την Αθήνα που ωστόσο δεν καθησυχάζει, αλλά επιχειρεί να διευρύνει τις επαφές με όλους τους παίκτες οι οποίοι διαδραματίζουν ρόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως το Ισραήλ, όπου ο κ. Δένδιας πραγματοποιεί σήμερα την πρώτη επίσκεψή του ως υπουργός Εξωτερικών σε διμερές επίπεδο, προκειμένου να επικυρώσει και με την παρουσία του τη δυναμική που έχει λάβει το σχήμα «3+1», δηλαδή της τριμερούς Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ.

Ανάγκη ενίσχυσης του στόλου

Οι διπλωματικοί δίαυλοι που καλλιεργεί η Αθήνα έχουν αδιαμφισβήτητη αξία, έναντι πιθανής έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, η διαρκής τριβή επαναφέρει στην επιφάνεια την ανάγκη για ανανέωση του στόλου επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, ιδιαίτερα των μονάδων που αναλαμβάνουν το απαιτητικό έργο των επιχειρήσεων προβολής σημαίας και ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο, των φρεγατών. Τόσο το Πολεμικό Ναυτικό όσο και η Πολεμική Αεροπορία έχουν διανύσει ένα καλοκαίρι σε πλήρη ετοιμότητα, λόγω του φόβου διάχυσης της κρίσης από την κυπριακή αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) προς τα δυτικότερα. Η συζήτηση περί ενίσχυσης του στόλου πρακτικά δεν έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια, ωστόσο η δημοσιονομική στενότητα δημιουργεί προσκόμματα στην προώθηση οποιασδήποτε ουσιαστικής εξέλιξης στον τομέα της ενίσχυσης με νέες ναυτικές μονάδες. 

 

Καθημερινή
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ