ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 29ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1968

Του Μάνου Χατζηδάκη

Σάν σήμερα, στίς 29 Σεπτεμβρίου 1968, ἔγινε τό Δημοψήφισμα γιά τό Σύνταγμα τοῦ 1968.
Ἀπό τήν “μεταπολίτευση” καί μετά ἔχουμε συνηθίσει νά διαβάζουμε ἰσχυρισμούς γιά τό δήθεν «νόθο δημοψήφισμα τῆς χούντας». Φυσικά δέν παραθέτουν ποτέ κάποιο στοιχείο πού νά ἀποδεικνύει τά λεγόμενά τους.
Μέ τήν παρέλευσι 49 ἐτῶν ἀπό τήν διεξαγωγή του, θά διερευνήσουμε τήν πραγματικότητα γιά ἐκείνο τό Δημοψήφισμα:

Γνήσιο ἤ “νόθο”;

Τούς ισχυρισμούς διαψεύδουν ὅλα τά ξένα πρακτορεῖα εἰδήσεων καί οἱ ἀνταποκριτές τους, μέ πρῶτο τό Πρακτορεῖο Ρώϋτερς.
Μέσα ἀπό δεκάδες ἀνταποκρίσεις ξένων ἐφημερίδων πού ἐπιβεβαίωσαν τήν γνησιότητα τοῦ Δημοψηφίσματος καί τῆς ὑποδειγματικῆς διεξαγωγῆς του, ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε:

Ὁ ἀνταποκριτής τῆς “Dayly Telegraph” Τζών Γουώλις ἔγραφε:
«Οἱ ἰσχυρισμοί τῆς ἀντιπολιτεύσεως ὅτι οἱ ἀριθμοί τῶν ἀποτελεσμάτων ὑπῆρξαν νοθευμένοι, δέν ἐπικυρώνονται ἀπό τίς δικές μου παρατηρήσεις, οὔτε ἀπό τίς παρατηρήσεις πολλῶν ἄλλων ξένων παρατηρητῶν, οἱ ὁποῖοι πραγματοποίησαν περιοδεῖες σέ ὅλη τήν Χώρα».

Ὁ ἀνταποκριτής τῆς “Journal de Genere” Bernard Beguin, ἀνέφερε:
«Ἠρεμία, τάξις πού γοητεύουν τόν τουρίστα καί φέρνουν σύγχυσι στήν ἀντιπολίτευσι… Εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά ρωτήσουμε ἁπλούς ἀνθρώπους γιά τό Δημοψήφισμα κι ὅλοι μᾶς μίλησαν γιά τήν ἐθνική ἀνόρθωσι, γιά τήν ἐπάνοδο στήν ὁμαλότητα, γιά τόν ἀγῶνα κατά τοῦ κομμουνισμοῦ!... Παντοῦ ὅπου πῆγα, διαπίστωσα τήν ἴδια ἄκρως ἄψογη διαδικασία».

Ὁ ἀνταποκριτής τῆς “Frankfurter Allgemeine” Bruno Dechamps ἐπίσης ἔγραφε:
«Ἡ ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν παρῆλθε ἤρεμα. Πιό ἤρεμα ἀπ’ ὅτι εἶναι συνήθως οἱ Κυριακές τῶν Ἀθηναίων. Ἔλειπε κάθε ἐκνευρισμός. Στίς μεγάλες σειρές τῶν ἐκλογικῶν τμημάτων, οἱ ἐκλογεῖς συζητοῦσαν εὔθυμα. Ἐπισκεφθήκαμε διάφορα ἐκλογικά κέντρα τῶν Ἀθηνῶν, χωρίς προειδοποίηση καί χωρίς νά χρησιμοποιήσουμε τήν εὐγενή βοήθεια τοῦ Ὑπουργείου Τύπου… Τά πάντα ἐξελίσσοντο κανονικά. Καί τά δύο ψηφοδέλτια, αὐτό μέ τό ΝΑΙ κι αὐτό μέ τό ΟΧΙ, ἐδίνοντο μαζί μέ τόν φάκελλο στόν ἐκλογέα κι αὐτός ἀποσυρόταν στήν σιωπή τῆς ἐκλογικῆς καμπίνας».

Θά μπορούσαμε νά παραθέσουμε πολλά ἀκόμη δημοσιεύματα πού ἀποδεικνύουν τίς συκοφαντίες τῶν ἰσχυρισμῶν περί “νόθου” Δημοψηφίσματος. Νομίζουμε ὅμως ὅτι τά ἀνωτέρω εἶναι ἀρκετά ὡς δεῖγμα.
Τό ἀποτέλεσμα
Τό ἀποτέλεσμα τοῦ Δημοψηφίσματος ἦταν πραγματικά συγκλονιστικό:
Ἐγγεγραμμένοι: 6.606.111
Ψήφισαν: 5.133.906
Ἔγκυρα: 5.117.250
Ἄκυρα: 16.656
ΝΑΙ: 4.713.412
ΟΧΙ: 403.829
Ἐάν ἀναλύσουμε τό ἀνωτέρω ἀποτέλεσμα συμπεραίνουμε τά ἑξῆς:
- Ἀπό 6.606.111 ἐγγεγραμμένους στούς ἐκλογικούς καταλόγους, ψήφισαν ΝΑΙ οἱ 4.713.412. Δηλαδή τό ΝΑΙ ἀνῆλθε σέ ποσοστό 71,35%.
- Τό ΟΧΙ ἔλαβε μόνο 403.829 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 7,892%. Τά ἄκυρα ἦσαν μηδαμινά μέ 16.656 ψήφους.
- Ἀπό τούς 6.606.111 ἐγγεγραμμένους ψήφισαν οἱ 5.133.906. Δηλαδή δέν ψήφισαν 1.472.205. Τό ποσοστό ἀποχῆς φαίνεται ἀρκετά ὑψηλό φθάνοντας τό 22%.
Ὅμως στήν πραγματικότητα ἡ ἀποχή ἦταν πολύ μικρότερη. Ἀπό τούς ἐγγεγραμμένους στούς ἐκλογικούς καταλόγους οἱ 590.000 εἶχαν μεταναστεύσει χωρίς νά ἔχουν διαγραφῆ. Πέραν τῶν μεταναστῶν ὑπῆρξε καί ἕνας ἀριθμός ἀσθενῶν, ὑπεργήρων κ.λπ. πού δέν μπόρεσε νά ψηφίση ὁ ὁποῖος ἀνήρχετο σέ ἄλλους 80.000 περίπου. Συνεπῶς, ὁ πραγματικός ἀριθμός συνειδητῆς ἀποχῆς ὑπῆρξε 802.200 περίπου.
Δηλαδή τό πραγματικό ποσοστό ἀποχῆς ἦταν 12%. Ποσοστό σύνηθες σέ ἐκλογές.
Καί τό ποσοστό ἀποχῆς θά μποροῦσε νά μειωθῆ καί ἄλλο ἐάν μποροῦσε νά ὑπολογισθῆ πόσοι πολῖτες δέν πῆγαν ἤ ἀπεχώρησαν ἀπό τό ἐκλογικό τους τμῆμα λόγω τῶν οὐρῶν, τῆς μεγάλης ἀναμονῆς καί τῆς ταλαιπωρίας.
Σ υ μ π έ ρ α σ μ α:
● Ἐάν τό ποσοστό ἐξαχθῆ ὑπολογίζοντας μόνον ὅσους ψήφισαν, τότε τό ΝΑΙ ἔφθασε τό 92,108%, ὅπως ἀνήγγειλε καί ἐπισήμως ἡ Κυβέρνησις.
● Ἐάν τό ποσοστό ἐξαχθῆ ἀπό τό σύνολο τῶν ἐγγεγραμμένων, τότε τό ΝΑΙ ἀνῆλθε στό 71,35%.
● Ἐάν τέλος, τό ποσοστό ἐξαχθῆ μέ βάσι τούς ἐγγεγραμμένους ἀλλά ἀφαιρῶντας τουλάχιστον τούς 590.000 μετανάστες –πού εἶναι καί τό ὀρθότερο- τότε τά ποσοστιαία ἀποτελέσματα τοῦ Δημοψηφίσματος ἦσαν:
ΝΑΙ: 81,49%
ΟΧΙ: 7,89%
Συνειδητή Ἀποχή: 12%

Τί σήμαινε το “ΝΑΙ” 

Ὅπως καί νά ἔχη, τό ἀποτέλεσμα ἦταν πραγματικά συνταρακτικό. 4.713.412 Ἕλληνες εἶχαν ψηφίσει ΝΑΙ! Τί σήμαινε ὅμως ἐκεῖνο τό “ΝΑΙ”;
Εἶναι φυσικά δεδομένο ὅτι σήμαινε Ναί στό Νέο Σύνταγμα. Ὅμως, τό Σύνταγμα ἐκεῖνο ἦταν τό δημιούργημα καί ἡ ἰδεολογική διακήρυξις τῆς Ἐπαναστάσεως. Ἡ ψῆφος λοιπόν ἐλάμβανε καί τήν ἔννοια λαϊκῆς ἐγκρίσεώς της. Οἱ παλαιοί πολιτικοί π.χ. ὑποκινοῦσαν τόν λαό νά ψηφίση “ΟΧΙ”. Δέν τό ἔπρατταν διότι δέν τούς ἄρεσε τό Σύνταγμα. Τό ἔπρατταν γιά νά μή λάβη λαϊκό χρῖσμα ἡ Ἐπανάστασις.
Ἄνω τοῦ 80% τῶν Ἑλλήνων ψήφισαν “Ναί”. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ λαοῦ εἶπε ξεκάθαρα Ναί στήν Ἐπανάστασι!
Ἕνα “πυροτέχνημα” τῆς ἀντιπολιτεύσεως ἦταν ὅτι σήμαινε «Ναί σέ ὁποιοδήποτε Σύνταγμα ἀρκεῖ νά φύγη ἡ Ἐπανάστασις». Ἡ θέσις εἶναι ἀπό μόνη της παράλογη. Ἀλλά διαψεύδεται καί ἀπό τό ἑξῆς:
Τό ἄρθρο 138 τοῦ Νέου Συντάγματος ἔλεγε σαφῶς:
«Τό παρόν Σύνταγμα μετά τήν ἔγκρισιν αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ διά Δημοψηφίσματος, ὑπογραφόμενον ὑπό τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καί δημοσιευόμενον εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, τίθεται εὐθύς ἐν ἰσχύϊ, πλήν τῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων 10, 12, 13 § 1, 14 §§ 1-3, 18, 19, 25 §§ 2-3, 58 §§ 1-2, 60, 111, 112, 121 § 2, τάς ὁποίας ἐξουσιοδοτεῖται ἡ Ἐθνική Ἐπαναστατική Κυβέρνησις, ὅπως θέτη εἰς ἐφαρμογήν διά πράξεων αὐτῆς δημοσιευομένων εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως».
Ἡ ἀνωτέρω διάταξις ἔδινε ἐξουσιοδότησι “ἐν λευκῷ” στήν Ἐπανάστασι καί τήν Κυβέρνησι Γ. Παπαδοπούλου νά θέση σέ πλήρη ἐφαρμογή τό Σύνταγμα. Ἡ χρῆσις πληθυντικοῦ μέ τήν λέξι «διά πράξεων» τονίζει σαφῶς ὅτι αὐτό θά γίνεται σταδιακά κατά τήν κρίσι τῆς Κυβερνήσεως.
Ὅπως ἐξηγοῦσε ὁ Γ. Παπαδόπουλος, τό Δημοψήφισμα: «…δέν θά ἔχη μόνον τήν ἔννοιαν ἐπιδοκιμασίας αὐτοῦ τούτου τοῦ Συντάγματος, ἀλλά ἐπιπροσθέτως καί τήν εὐθείαν καί εἰδικήν αὐτήν ἐξουσιοδότησιν…». («Πρακτικά Συζητήσεων ἐπί τοῦ Συντ/τος 1968» σελ. 876)
Τό “ΝΑΙ” λοιπόν καί μάλιστα μέ τέτοια συντριπτική πλειοψηφία πρωτοφανή στά χρονικά ἐπιβεβαίωνε την:
● Πανηγυρική ἔγκρισι τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 21ης Ἀπριλίου καί ἐπιδοκιμασία της.
● Πλήρη ἐξουσιοδότησι στήν Ἐπαναστατική Κυβέρνησι γιά τήν σταδιακή ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος «ἐν λευκῷ» καί κατά τήν κρίσι της.
● Ἀνεπιφύλακτη δεδηλωμένη καί λαϊκό χρῖσμα προσωπικά στόν Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Ἐν ὀλίγοις σήμαινε:
- Ναί στό Σύνταγμα
- Ναί στήν Ἐπανάστασι
- Ναί στόν Παπαδόπουλο

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

'ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018 Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ (Β' ΜΕΡΟΣ) ΣΤΟ ''POLIS ART'' ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ - ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΠΑΡΩΝ (ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΧΗΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ ΛΟΓΟΣ)

Την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου θά πραγματοποιηθεῖ γιά 3η συνεχόμενη χρονιά, ἡ Γιορτή τοῦ Ἴωνος στό αἴθριο τῆς Στοάς τοῦ Βιβλίου, στό Polis Art Cafe.

Φέτος ἡ ἐκδήλωση θά εἶναι ἀφιερωμένη στό Μακεδονικό, στήν ἱστορία του, στίς γεωπολιτικές διαστάσεις καί στον νέο Μακεδονικό ἀγῶνα, ὅπως διαμορφώνεται μέσα ἀπό τα μεγάλα συλλαλητήρια καί τις κινητοποιήσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐνάντια στήν αὐταρχική ἐπιβολή τῆς ΝΑΤΟικῆς "συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν".

Μεταξύ ἄλλων θά μιλήσουν οἱ: Δρ. Ἀθανάσιος Δρούγος (διεθνολόγος -στρατ. ἀναλυτής), Γιάννης Ἀντωνόπουλος (Δρ. ἱστορίας Πανεπιστημίου Παρισίων), Ἀνδρἐας Μαζαράκης (Δημοσιογράφος), Μιχάλης Πατσίκας (Φορέας Ἀνένδοτου Ἀγῶνα γιά την Μακεδονία καί τήν Δημοκρατία), Παρμενίων Λιβανίδης (Διευθυντής Ἱδρύματος Ἴωνος Δραγούμη), Λεωνίδας Ἀποσκίτης (Δημοσιογράφος) κ.α.

Ἐπιπλέον ἡ ἠθοποιός Γωγώ Ατζολετάκη με θέμα: "Δικός σου ὥς το θάνατο... Ἴων ". Ὁ συγγραφέας Νίκος Καρράς με θέμα: "Ἥ ἐπιρροή του Ι. Δραγούμη στό ἔργο τοῦ Παντελή Πρεβελάκη", ὁ συγγραφέας Ἀθανάσιος Κόρμαλης με θέμα: "Ἡ ἐκτέλεση τοῦ Ἴωνος Δραγούμη στόν Τύπο τῆς ἐποχῆς"

Παράλληλα θά λειτουργεῖ ἔκθεση βιβλίου καί φωτογραφίας.

Ἀναλυτικό πρόγραμμα θά ἀνακοινωθεῖ τίς ἑπόμενες ἡμέρες



ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΡΙΒΑ-ΔΙΓΕΝΗ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΜΕΓΑΛΟΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ)

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 92 ετών, ο Παναγιώτης(Τάκης) Μεγαλοοικονόμου ένας από τους τελευταίους μαχητές δίπλα στο Διγενή στα χρόνια της εθνικής αντίστασης στην Αθήνα αλλά και από τους πολύ έμπιστους ώστε να του αναθέσει την συλλογή οπλισμού και πυρομαχικών για την ΕΟΚΑ από μονάδες του ελληνικού στρατού. Η εξόδιος ακολουθία έγινε χθες 27 Σεπτεμβρίου το απόγευμα στον ιερό ναό Κωνσταντίνου και Ελένης στο 2ο κοιμητήριο του Κορωπίου. Είχαμε συναντηθεί τον Φεβρουάριο αυτού του χρόνου και μίλησε για την δράση του στην διάρκεια της κατοχής, την ανακάλυψη μαζί με ένα Άγγλο αξιωματικό ένα τούνελ που έκρυβε μια τεράστια ποσότητα εκρηκτικών υλών έτοιμα για πυροδότηση κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία τον Δεκέμβριο του 1944 σε σκοπό την δολοφονία του Τσώρτσιλ. Επίσης μας περιέγραψε με πολλές λεπτομέρειες το πώς οργάνωσε μαζί με άλλους κατόπιν εντολής του Διγενή την συλλογή όπλων και πυρομαχικών από στρατιωτικές μονάδες κυρίως της Αττικής για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ.

Αιωνία του η μνήμη.

ΣΠΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831 ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΟΣΤΡΙΑΣ - ΔΕΙΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονείται ο Ιωάννης Καποδίστριας. Σε ένα απόσπασμα επεισοδίου από τη σειρά «Εκπομπές που αγάπησα» της ΕΡΤ (1994), ο Φρέντυ Γερμανός περπατά στο Ναύπλιο με τον Βιάρο Καποδίστρια, απόγονο του πρώτου κυβερνήτη.

Mr Nikos 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΧΙΜΑΡΑ : ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΩΣ ''ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ'' ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ''ΝΟΜΙΜΑ'' ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΡΕΤΡΑ

Πριν από μερικές ημέρες στην παραθαλάσσια περιοχή Γιάλι στο χωριό Βουνό της ΧιμΧΙΜΑΡΑ : άρας, οι αλβανικές αρχές κατεδάφισαν κατοικίες και επιχειρήσεις με την πρόφαση πως είχαν κατασκευαστεί σε στρατιωτική έκταση. Το οικόπεδο αυτό είχε αγοραστεί από την οικογένεια Μπάλα προ 30 ετών και μάλιστα κατέχουν τους απαραίτητους τίτλους ιδιοκτησίας που αποδεικνύουν πως είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες. Με την πάροδο των ετών τα μέλη της οικογενείας επί του οικοπέδου έχτισαν 4 σπίτια και 2 επιχειρήσεις, ένα εστιατόριο και ένα μινι μάρκετ. Όλα αυτά έγιναν συντρίμμια μέσα σε λίγα λεπτά.
Όπως καταγγέλλει η οικογένεια Μπάλα, δεν έλαβε καμία ενημέρωση, ενώ αυτό προβλέπετε από την αλβανική νομοθεσία, για την κατεδάφιση με αποτέλεσμα να μην προλάβει να αδειάσει τα κτίρια από το περιεχόμενο. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι αστυνομικοί έκαναν πλιάτσικο στις περιουσίες τους αρπάζοντας από μετρητά μέχρι λάδι και ρακί.
Σύμφωνα πάντα με τα όσα μας είπε η οικογένεια, η κατεδάφιση έγινε με την συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων που περιφρουρούσε το σημείο και στην συνέχεια συνέλαβε μέλη της οικογενείας που προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τις κατεδαφίσεις, ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ένα κορίτσι 14 ετών.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Μέχρι εδώ ίσως κάποιος ευλόγως να πει πως ίσως η κυβέρνηση Ράμα προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη σε μια περιοχή που μπορεί όντως να ήταν στρατιωτική και κακώς πέρασε στα χέρια ιδιωτών...
Εδώ όμως ξεκινά το παράδοξο της υπόθεσης.
Το χωριό Βουνό, που τυγχάνει να είναι το χωριό απ' όπου κατάγεται η μητέρα του Έντι Ράμα, και η παραλία Γιάλι αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες καθώς είναι κοντά στην περιοχή της Αυλώνας. Η συγκεκριμένη περιοχή που είναι περιζήτητη έχει καταληφθεί από ανθρώπους που ανήκουν στον στενό κύκλο του Αλβανού πρωθυπουργού και έχουν χτίσει κατοικίες και επιχειρήσεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στην υποτιθέμενη στρατιωτική έκταση που ανήκε στην οικογένεια Μπάλα, θα χτιστεί τουριστικό θέρετρο. Με σιγουριά λέμε πως οι περιουσίες που κατεδαφίστηκαν δεν ήταν παράνομες αλλά εμπόδιο στα σχέδια κολλητών του πρωθυπουργού.
Μια έκταση λοιπόν είναι παράνομη όταν βρίσκεται στην κατοχή απλών πολιτών και νόμιμη όταν εμπλέκονται μεγαλοκαρχαρίες φίλοι του πρωθυπουργού.
Η κατεδάφιση αυτή μοναδικό σκοπό είχε να ανοίξει τον δρόμο στους μεγαλοκαρχαρίες ώστε να χτίσουν τα τουριστικά θέρετρα στα οποία ο Έντι Ράμα αναφέρετε όταν μιλά για την ανάπτυξη της αλβανικής ακτογραμμής. Μια ανάπτυξη που δεν προβλέπει το πως θα μπορέσουν να ζήσουν από τον τουρισμό και οι μόνιμοι κάτοικοι απεναντίας γίνονται εντατικές προσπάθειες για να τους αφανίσουν.
Αυτά μόνο στην Αλβανία του Ράμα...



Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
ΧΙΜΑΡΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ

Εδώ και κάποιο διάστημα σε κάποια μουσουλμανικά δημοτικά σχολεία (σήμερα είναι 28) της Θράκης γίνεται αποχή από τα μαθήματα. Τα αίτημα που ζητάνε οι γονείς των μαθητών, είναι να διδάσκονται στα παιδιά τους, τα βιβλία των δημόσιων σχολείων και όχι τα βιβλία του προγράμματος Φραγκουδάκη, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.Την στήριξη τους στην κινητοποίηση αυτή έχουν εκφράσει και οι μειονοτικοί βουλευτές, μειονοτικοί σύλλογοι και ακόμη και ο ψευδομουφτής Μέτε !
Μετά από κάποιες μέρες κινητοποίησης το υπουργείο έστειλε εγκύκλιο με βάση την οποία δίνεται η επιλογή στον εκάστοτε δάσκαλο να αποφασίσει εκείνος το αν θα χρησιμοποιήσει τα βιβλία του προγράμματος Φραγκουδάκη ή αυτά που χρησιμοποιούνται στα δημόσια σχολεία.
Κατά την άποψη μας το υπουργείο θα έπρεπε όχι μόνο αμέσως να δεχθεί αυτό το αίτημα, αλλά με βάση αυτό το αίτημα να ανοίξει πιλοτικά μερικά δημόσια σχολεία στα χωριά από όπου προέρχονται αυτά τα αιτήματα. Διότι εάν δεχθούμε πως αίτημα είναι η ελληνομάθεια, γιατί να μην δοθεί η δυνατότητα σε όσα από τα παιδιά επιθυμούν να πάνε σε ένα δημόσιο σχολείο;  Αντιλαμβανόμαστε πως κάποιοι δήμοι ενδεχομένως δεν πρόκειται να βοηθήσουν σε κάτι τέτοιο (π.χ. δήμος Μύκης), αλλά σίγουρα αξίζει να γίνει μια προσπάθεια. Ώστε τα παιδιά που μένουν σε απομακρυσμένα χωριά π.χ. Εχίνο, να έχουν το δικαίωμα της επιλογής ανάμεσα στο μειονοτικό και στο δημόσιο σχολείο.
Και μην επικαλεστεί κανείς το κόστος, διότι για άλλα κι άλλα (¨βιβλιοθήκες¨)  υπάρχουν χρήματα και ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΙ…

Σας παραθέτουμε φωτογραφίες από σχολεία στα οποία γίνεται διαμαρτυρία.

Οι φωτογραφίες είναι από το περιοδικό Αζινλίκτσα.
 


ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΝΕΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

Του Ιωάννη Κουριαννίδη 
Διευθυντή περιοδικού «Ενδοχώρα»

Οι ηγεσίες των πατριωτικών δυνάμεων καλούνται να προτάξουν το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, τον χειμώνα του 1998, σε καφετέρια της πλατείας Αριστοτέλους, σε παρακείμενο της παρέας μου τραπέζι, έπιναν τον καφέ τους ένας γνωστός «επικοινωνιολόγος» του τότε κραταιού Mega και ένας εκ των πανίσχυρων βουλευτών της Θεσσαλονίκης του επίσης κραταιού τότε ΠΑΣΟΚ. 
Ο επικοινωνιολόγος, εμφανώς στενοχωρημένος, έδειχνε κάποια χαρτιά στον βουλευτή λέγοντάς του: «Είναι απίστευτο. Λάστιχο το έχουμε κάνει το θέμα κι αυτοί, εκεί! Ογδόντα δύο τοις εκατό των Ελλήνων δεν δέχεται κουβέντα περί σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων»! Κάποια «γαλλικά» ακούστηκαν από την πλευρά του «εθνοπατέρα»! Αν μου το έλεγε κάποιος τρίτος, δεν θα το πίστευα. Ημουν, όμως, αυτήκοος μάρτυρας και η κυνικότητα του διαλόγου μ’ έκανε να σηκωθώ από τη θέση μου και να τους πετάξω κατάμουτρα ένα «καθάρματα!», φεύγοντας από κοντά τους.
Από τότε πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια και το «χαλάρωμα» των αντιστάσεων των επομένων κυβερνήσεων στο Σκοπιανό οδήγησε σε ακράτεια παραχωρήσεων και εθελοδουλίας, οδηγώντας νομοτελειακά στην Πρέσπα, όπου βρέθηκαν πρόθυμα χέρια να υπογράψουν ό,τι πιο ντροπιαστικό έχει να παρουσιάσει η ελληνική Ιστορία.
Oταν πριν από 10 χρόνια έγραφα ότι «στην περιοχή της Μακεδονίας, αυτό που διακυβεύεται είναι η συνέχιση της αντίστασης του λαού και των τοπικών κοινωνιών απέναντι στον σχεδιασμό και στην επιβουλή κατά της Μακεδονίας μας» και πως «δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι βρισκόμαστε τάχα σε αδιέξοδο, ότι πρέπει να κλείσει επιτέλους το θέμα με έναν συμβιβασμό, ότι προέχει η ανάπτυξη και των δύο χωρών, που εγκλωβίζεται στην αντιπαλότητα για την ονομασία κ.λπ.», κάποιοι τα θεώρησαν υπερβολικά.

Κι όμως, πρόσωπα που εργάζονταν προς την κατεύθυνση αυτή είχαν αρχίσει και τοποθετούνταν σε καίριες θέσεις, ενώ όπου τα πράγματα εξαρτιόνταν από τη βούληση του λαού, ενεργοποιήθηκε ο εσμός εξωνημένων δημοσιογραφικών γραφίδων και μικροφώνων, ώστε να εξωραϊστεί η εικόνα πολιτικών προσώπων, όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, του οποίου οι αντεθνικές θέσεις και δηλώσεις αποσιωπούνταν συστηματικά, μέχρι που κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, οπότε έγινε σαφές ποιες ήταν οι προτεραιότητές του και ποιον ακριβώς ρόλο επιλέχθηκε να διαδραματίσει.

Σήμερα δεν αρκεί πια μια απλή εναλλαγή προσώπων στους θώκους κάθε εξουσίας. Αυτό που απαιτείται είναι μια επαναπροσέγγιση της πολιτικής επιλογής μας με κριτήρια όχι πλέον ιδιοτελή ή ιδεοληπτικά, αλλά με γνώμονα το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον.
Οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μέσα από το σύνολο ευημερεί και το άτομο. Το αντίθετο οδηγεί σε συνθήκες ζούγκλας και αλληλοσπαραγμού. Και οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που κερδοσκοπούν από τη διχόνοια και τη διαπάλη. Το παράδειγμα και το κίνητρο για μία τέτοια επιλογή θα πρέπει να προέλθουν από την υπεύθυνη στάση των πατριωτικών δυνάμεων της χώρας μας.

Οι ηγεσίες τους θα πρέπει να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους, παραμερίζοντας όποιες μικροκομματικές φιλοδοξίες τους, και να προτάξουν το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη, θα πει κάποιος, και δεν θα διαφωνήσω. Υπάρχουν τομείς, όμως, και χώροι δράσης προνομιακοί για κάτι τέτοιο. Ενας από αυτούς είναι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ο νέος νόμος που τη διέπει πλέον («Κλεισθένης»), παρόλο που ενισχύει την κρατική παρεμβατικότητα στον χώρο της, αποδυναμώνοντας σημαντικά την έννοια της αυτοδιοίκησης, παρέχει την εκλογική ευκαιρία να γεμίσουν σε ολόκληρη την Ελλάδα τα δημοτικά συμβούλια με πατριωτικές φωνές.
Τα μόνα που χρειάζονται είναι υπευθυνότητα και συντονισμός. Τα τελευταία 15 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων παγιώθηκε η εκπροσώπηση των πατριωτών σε θεσμικά όργανα (Βουλή, Ευρωκοινοβούλιο, ΟΤΑ), τα απανωτά λάθη τακτικής και επιλογών έγιναν αιτία να απογοητευτεί πολύς κόσμος.
Σήμερα πια υπάρχουν η εμπειρία, αλλά και η γνώση. Τα λάθη μπορεί να αποφευχθούν. Οι επιλογές μας μπορεί να είναι υπεύθυνες και αποτελεσματικές, ώστε οι πατριωτικές ιδέες να αποκτήσουν την πολιτική καταξίωση που δικαιούνται. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ενδείκνυνται ώστε να αποτελέσουν την αφετηρία προς την κατεύθυνση αυτή. Η επιλογή είναι δική μας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ» ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ «ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»

Του Γεωργίου Ρωμανού,  

Συγγραφέως, ιστορικού ερευνητή 

(το άρθρο αναδημοσιεύεται χάρις τη γραπτή άδεια του συγγραφέα, τον οποίο και ευχαριστούμε)

 Ακριβής τοποθέτηση χάρτη της FYROM, 2018, επάνω σε βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ.Χ. Ξύνοντας τον σύγχρονο χάρτη αποκαλύπτονται στα λατινικά: η χώρα της αρχαίας Πελαγονία, η πόλη των Σκοπίων, αλλά και οι Πρέσπες, Μοναστήρι, Γευγελή κ.α. Έτσι αποδεικνύεται ότι 500 χρόνια μετά τον 7^ο αι. μ.Χ., οπότε ήρθαν οι Σλάβοι στην περιοχή ζούσαν και μέχρι σήμερα ζουν (!) στα εδάφη της Πελαγονίας και προς βορρά στην Παιονία και Δαρδανία, όπου και τα (σημερινά) Σκόπια. Η Πελαγονία πάντοτε βρισκόταν εκτός των βορείων συνόρων της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων. Σημειώνεται πως και η Άνω Μακεδονία περιλάμβανε μόνο τη Βέροια, Έδεσσα, Καστοριά, Πρέσπες και τις περιοχές νοτίως του όρους Βόρας (Καϊμακτσαλάν).                 (Τεχνική επεξεργασία χαρτών: Γιώργος Ρωμανός).

Η μη ύπαρξη «Σλαβομακεδονικής» γλώσσας, και κατά συνέπεια «Σλαβομακεδόνων», είναι θέμα κοινότοπο και εξαντλημένο για όλους τους ανά τον κόσμο έγκυρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, αρχαιολόγους, ιστορικούς και μελετητές. Έτσι, το να μιλάμε σήμερα ακόμη γι’ αυτό, θα ήταν ένα αστείο ηλιθίων, αν δεν προϋπήρχαν διαχρονικά: η πολύπλευρη προπαγάνδα, εκτός Ελλάδος, και η εγκληματική διαχείριση του θέματος από πλειάδα Ελλήνων πολιτικών και κομμάτων, τόσο της κομμουνιστικής αριστεράς όσο και της αστικής τάξης.

Σήμερα η ίδια εγκληματική πολιτική ασκείται φανατικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ύπουλα από πολλούς στην αντιπολίτευση, αλλά και από ανθέλληνες του εξωτερικού. Κι όμως το τελειωμένο επιστημονικά θέμα έχει μόνο τρία όλα κι όλα χαρακτηριστικά σημεία: 1. Η αρχαία Μακεδονία είναι Ελλάδα και τίποτε άλλο. 2. Δεν υπάρχουν, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, διεθνή έγγραφα ή Συνθήκες οι οποίες να δέχονται τις δήθεν «3 Μακεδονίες», όπως διαδίδουν κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδος[1]. 3. Η σημερινή FYROM, η πρώην Γιουγκοσλαβική Βαρντάρ­τσκα, έκλεψε ωμά επί Τίτο το όνομα της Μακεδονίας των Ελλήνων. Η Βαρντάρτσκα γεωγραφικά βρισκόταν δ  ι  α  ι  ώ  ν  ι  α και βρίσκεται ακόμη… στην περιοχή της αρχαίας Δαρδανίας· πολύ πιο βόρεια από τη Μακεδονία-Ελλάδα, βορειότερα ακόμη και από την αρχαία Πελαγονία –περί το σημερινό Μοναστήρι.

Στις 5/2/2018, στον Real FM, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, και μέχρι πρόσφατα Υπουργός Παιδείας, κ. Ν. Φίλης, εκφράζοντας το κόμμα του, είπε στον δημοσιογράφο κ. Ν. Χατζηνικολάου, πως: «Υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει; Τι ανακαλύπτουμε τώρα προβλήματα; Σλαβική-Μακεδονική γλώσσα υπάρχει. Το ελληνικό κράτος το λέει και ο ΟΗΕ και ο ίδιος ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959 που ήταν υπουργός Εξωτερικών. Το θέμα του ονόματος της γλώσσας ή υπάρχει ή δεν υπάρχει».

Εντυπωσιάζει ο κ. Φίλης, γιατί μη έχοντας επιχειρήματα επικαλείται ως άλλοθι της σημερινής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ τον Ευάγγελο Αβέρωφ! Τον δεξιότερο πολιτικό της Μεταπολίτευσης, συγγραφέα του γνωστού «Φωτιά και Τσεκούρι», όπου καταγγέλλει «τον συμμοριτοπόλεμο» (αυτολεξεί), και όλα όσα έκαναν στη διάρκειά του οι ιδεολογικοί σύντροφοι του κ. Φίλη, εναντίον της Ελλάδος. Αλλά, εάν πράγματι (;) ο Ευάγγελος Αβέρωφ αναγνώρισε (με ποια συμφωνία ή νομική πράξη;) κακώς τα δήθεν «Σλαβομακεδονικά», γιατί αυτό επιτρέπει σήμερα στον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ να αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή του υπερ-καπιταλισμού, προκειμένου τα Σκόπια να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, με ταυτόχρονη προδοσία-παράδοση του ονόματος της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων;

Η ελληνική γλώσσα της Μακεδονίας των Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι που αποτελεί ιδεοληψία ανθρώπων δόλιων ή απληροφόρητων: γλώσσα μακεδονική δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό που υπήρξε ήταν η ελληνική Αττική διάλεκτος στην οποία έγραφαν και μιλούσαν στη Μακεδονία ο λαός της, ο Φίλιππος, ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες. Στη βορειοδυτική Ελλάδα και σε άλλα σημεία της, εντοπίζονται δωρικά γλωσσικά στοιχεία, όπως και ιωνικά, πράγμα που συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τόσο τη νησιωτική όσο και στις αποικίες της. Ωστόσο, να το επαναλάβω, η προφορική και γραπτή γλώσσα ήταν η Αττική διάλεκτος που ήταν η γλώσσα των Ελλήνων.

Στην Αττική διάλεκτο σώζεται πλήθος επιγραφών από τη Μακεδονία σε γλωσσικά ευρήματα παγκόσμιας σημασίας, πέραν των άλλων ευρημάτων σε Βεργίνα, Δίο, Αμφίπολη, κ. α. Είναι γνωστό, ότι ο Ευριπίδης, ο Αγάθων και άλλοι Αθηναίοι συγγραφείς και ποιητές έζησαν στη Μακεδονία, συνέθεσαν και παρουσίασαν εκεί τα έργα τους. Αυτό θα ήταν αδύνατον να συμβεί, εάν στη Μακεδονία ο βασιλιάς, η αυλή του, και ο λαός δεν μιλούσαν ελληνικά.

Κατά τη μακραίωνη ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας, τουλάχιστον… από την Πρωτοελληνική (3.000 π.Χ.) και μετά, αναπτύχθηκαν διάλεκτοι, όπως η Αιολική, η Αρκαδοκυπριακή, η Αττική-Ιωνική, η Δωρική. Όλες αυτές οι διάλεκτοι αποτελούν κλαριά του ίδιου δέντρου, της ίδιας γλώσσας, της ελληνικής.

Το ίδιο συνέβη και με τη Νέα ελληνική γλώσσα. Από το 12ο-13ο αι. μ. Χ. και εφεξής αναπτύσσονται οι 6 μεγάλες γεωγραφικές διάλεκτοι του ελληνισμού: Καππαδοκική, Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, η δέσμη των βόρειων διαλέκτων, και η δέσμη των νότιων διαλέκτων. Σε αυτές αναπτύσσονται ιδιώματα και ντοπιολαλιές.

Η διαφορά μεταξύ διαλέκτου και γλώσσας είναι παγκόσμια γνωστή. Είναι σαν να λέμε σήμερα, πως επειδή οι Αθηναίοι λένε «και» ή «τι κάνεις;» και οι Κρητικοί «τσε» ή «ίντα κάνεις;», ότι οι Κρητικοί μιλάνε άλλη γλώσσα. Συμπερασματικά, όλοι οι Έλληνες διαχρονικά μιλούν και γράφουν μία γλώσσα, την ελληνική, ενώ χρησιμοποιούν διαλέκτους, ιδιώματα, ντοπιολαλιές, όλες κοινά κατανοητές.

Για το ότι η προφορική και γραπτή γλώσσα στην αρχαία Μακεδονία ήταν η Αττική ελληνική υπάρχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία και τεράστια βιβλιογραφία διεθνής και ελληνική στην οποία θα αναφερθώ λεπτομερώς στη συνέχεια.

Είναι γνωστό, ότι από την αρχή του 19ου αι., ξέσπασαν εθνικές αντιπαραθέσεις στη Βαλκανική. Ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3 Μαρτίου 1878, ν.ημ.) η βουλγαρική προπαγάνδα γίνεται επιθετική και έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι το να διαχωρίσει τους αρχαίους ιδιωματισμούς στη Μακεδονία από την ελληνική γλώσσα, και μετά να τους ορίσει ως δήθεν γλώσσα «άγνωστης» προέλευσης: έτσι μόνον θα μπορούσε να χαρακτηρίσει σαν «μη ελληνικό» και το αρχαίο «φύλο» που τους χρησιμοποιούσε. Ο δεύτερος στόχος ήταν να αποκτήσουν υπόσταση –σε δήθεν αρχαία «μακεδονικά» εδάφη (τα εκτός! αρχαίας Μακεδονίας)– οι ξενόφερτοι, τον 6-7ο μ.Χ.αι., Σλάβοι ο οποίοι όμως μιλούσαν τη δική τους σλαβική γλώσσα.

Τη βουλγαρική στρατηγική αποδέχτηκαν με φανατισμό αργότερα (1921-1949) οι Έλληνες κομμουνιστές, και οι Σλάβοι του Τίτο, (1941-1944). Αλλά, με την πάροδο του χρόνου, παγκόσμιας σημασίας αρχαιολογικές ανακαλύψεις σε όλη την Μακεδονία και χαράγματα τα οποία ήταν ΟΛΑ στην ελληνική γλώσσα ανέτρεψαν απολύτως την προπαγάνδα και πολεμική Βουλγάρων, Σλάβων και Ελλήνων κομμουνιστών.

Πρόσφατα μάλιστα –από το 2003 μέχρι και σήμερα!–, είχαμε νέα παγκόσμιας αξίας αρχαιολογικά ευρήματα, από την αρχαία Μεθώνη, ισχυρή πόλη-λιμάνι της Πιερίας, δηλαδή από την καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας. Εκεί, ο έφορος αρχαιοτήτων κ. Μάνθος Μπέσιος και οι συνεργάτες του έφεραν στο φως 191 ενεπίγραφα αγγεία της ύστερης γεωμετρικής και αρχαϊκής εποχής τα οποία φέρουν επιγραφές, εμπορικά σύμβολα και χαράγματα, και συγκροτούν μια ιδιαίτερη κατηγορία της οποίας η σημασία για την έρευνα στις κλασικές σπουδές είναι ανυπολόγιστη. Σε όλα τα θραύσματα, και σε εκείνα από σκύφους ποτού (πήλινα ποτήρια με δύο λαβές), είναι χαραγμένα ονόματα και λέξεις ελληνικές σε αλφάβητο ελληνικό, στη Δωρική διάλεκτο της ΒΔ Ελλάδος. Κορυφαίο εύρημα-χάραγμα είναι το γνωστό ως ποτήρι του Ακέσανδρου, το οποίο γράφει: «…Ακεσάνδρου εμί ποτέριον […] όμμ- ή χρεμ]άτον στερήσ[ετ]αι». Δηλαδή: «είμαι το ποτήρι του Ακεσάνδρου κι (όποιος με πάρει) θα χάσει τα μάτια του (ή τα χρήματά του). Η φράση είναι γραμμένη σε ιαμβικό ρυθμό. Παρόμοιες επιγραφές υπάρχουν και σε άλλα ποτήρια: «…Αντεκύδου εμί…» Είμαι του Αντεκύδη, Είμαι του Ξενι-, Είμαι του Επιγε-, Είμαι του Φιλίωνα, κ.λπ.

Μέχρι αυτή την ανακάλυψη, η Μακεδονία, αρχαιολογικά ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ενιαίου, 1.050-700 π.Χ.) και την Αρχαϊκή περίοδο (700-580 π.Χ.). Όμως χάρη σε αυτά τα νέα ευρήματα γραφής, τα οποία χρονολογούνται από το 730 π.Χ., δηλαδή, 2.748!!! χρόνια από σήμερα, η γλωσσική ιστορία των Μακεδόνων μετατέθηκε 80 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα. Άρα πολύ πριν από τον αθηναϊκό αποικισμό της Μακεδονίας. Κι αυτό σημαίνει ότι στη Μακεδονία του 730 π. Χ. μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά πριν καν έρθουν οι Αθηναίοι!

ελληνικού, αιγαιακού χώρου ήδη από την περίοδο της Εποχής του Σιδήρου

Την ίδια Δωρική διάλεκτο της ΒΔ Ελλάδος αναδεικνύουν και οι πρόσφατες διεθνείς μελέτες, του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, (ΚΕΓ) το οποίο αξιοποίησε κάθε σχετική μαρτυρία των ερευνητών: όπως τον περίφημο «κατάδεσμο» της Πέλλας (4ος αι.π.Χ.), αλλά και άλλες μακεδονικές επιγραφές γραμμένες στην Αττική ή Αττικοϊωνική κοινή. Δηλαδή, όλες στην ελληνική γλώσσα που μιλούσε το Κοινόν των Ελλήνων.

Για όλα αυτά έχουν πραγματοποιηθεί από το ΚΕΓ τέσσερα διεθνή επιστημονικά συνέδρια και εκδοθεί ισάριθμοι τόμοι: (α) Τζιφόπουλος. Γ. επιμ., 2012. Μεθώνη Πιερίας Ι: Επιγραφές, χαράγματα και εμπορικά σύμβολα στη γεωμετρική και αρχαϊκή κεραμική από το ‘Υπόγειο’ της Μεθώνης Πιερίας στη Μακεδονία. (β) Γιαννάκης Γ. Κ., επιμ. 2012. Αρχαία Μακεδονία: Γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός. Θεσσαλονίκη  (τετράγλωσσος συλλογικός τόμος (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ελληνικά). (γ) Γιαννάκης Γ. Κ., επιμ. 2015. Ο γλωσσικός χάρτης της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδος κατά την αρχαιότητα. Επιστημονική επιμέλεια Γεώργιος K. Γιαννάκης. Και (δ) Giannakis, Georgios, Emilio Crespo & Panagiotis Filos, eds. 2017. Studies in Ancient Greek Dialects: From Central Greece to the Black Sea.    [Trends in Classics - Supplementary Volumes 49]  Berlin: de Gruyter.

Εκτός αυτών των τεσσάρων τόμων παραθέτω, εντελώς δειγματοληπτικά στις υποσημειώσεις του παρόντος, αδιαμφισβήτητα στοιχεία και πηγές στο Διαδίκτυο, προσβάσιμες στον καθένα.[2]

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο ξεχωριστό έργο: Ο γλωσσικός χάρτης της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδος κατά την αρχαιότητα. Επιστημονική επιμέλεια Γεώργιος K. Γιαννάκης, Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ. Φιλολογική επιμέλεια Μαρία Αραποπούλου, Θεσσαλονίκη, 2015. Το έργο αυτό χρηματοδoτήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας το 2011, επί υπουργίας της κ. Άννας Διαμαντοπούλου και εκπονήθηκε από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Μία από τις διεθνείς αυθεντίες που γράφουν στο αναφερόμενο έργο, είναι και ο επιφανής καθηγητής Julián Méndez Dosuna, του Πανεπιστημίου της Salamanca[3]. Τον επιλέγω γιατί η εισήγησή του εκφράζει το σύνολο των ειδικών και ξεκαθαρίζει απολύτως το ζήτημα: «…αρχική κοιτίδα-πατρίδα των Μακεδόνων[…] η καρδιά του βασιλείου τους αποτελούσε η λεγόμενη Κάτω Μακεδονία, η παράκτια πεδιάδα γύρω από τον Θερμαϊκό κόλπο που υδροδοτούνταν από τον Αξιό και τον Αλιάκμονα και περιέκλειε την Πιερία και τη Βοττιαία μεταξύ Θεσσαλίας στον νότο και Παιονίας στον βορρά. […] Κατά τη βασιλεία του Φιλίππου Β΄ (359–336 π.Χ.) η Μακεδονία έγινε η ηγέτιδα δύναμη της Ελλάδας. Ο Φίλιππος κατέκτησε ευρύτατες περιοχές της Παιονίας και της Θράκης…» κ.λπ.

Έτσι, γίνεται σαφές ότι οι εκτός! Μακεδονίας περιοχές, βόρεια από αυτήν: Πελαγονία, (Μοναστήρι), Παιονία, Δαρδανία (όπου και τα σημερινά Σκόπια) κ. ά. κατακτήθηκαν και προσαρτήθηκαν στο βασίλειο της Μακεδονίας. Φυσικά, εκείνη την εποχή κατοικούνταν από Πελαγόνιους, Παίονες, Δάρδανους κ.ά. οι οποίοι, φυσικά… δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με τους Σλάβους οι οποίοι μετανάστευσαν σε αυτές τις περιοχές τον 6ο-7ο αι. μ.Χ.

Ο Julián Méndez Dosuna βεβαιώνει ακόμη, ότι: «Η συντριπτική πλειοψηφία των Μακεδόνων έφερε ελληνικά ονόματα: Φίλιππος, Αλέξανδρος, Περδίκκας, Αμύντας, Αρχέλαος, Κλεοπάτρα, Πτολεμαίος, Άδυμος. Ελληνικά ήταν και τα ονόματα των μηνών του μακεδονικού ημερολογίου (Δίος, Απελλαίος, Ξανδικός, Πάναμος κλπ.). Ακόμη: Οι Μακεδόνες λάτρευαν τους θεούς του Ολύμπου. Ολόκληρος ο πολιτισμός είναι ελληνικός: από την πολεοδομία και την κατοικία, τα ιερά και τους τάφους μέχρι την υλική παραγωγή γενικότερα, στα ήθη, τον τρόπο ζωής και τις πεποιθήσεις που μπορούν να συσχετιστούν με αυτά τα μνημεία. Στις θρησκευτικές πρακτικές και τα ταφικά έθιμα, ξαναβρίσκουμε θεμελιώδη στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, που η αρχαιολογία έχει φέρει στο φως από πολύ παλιά σε ό,τι αφορά στον κόσμο των πόλεων-κρατών.» (Σημ. Φυσικά οι Μακεδόνες αγωνίζονταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου συμμετείχαν ΜΟΝΟ Έλληνες.)

Τι είναι σήμερα, 2.748 ολόκληρα χρόνια μετά την προφορική και γραπτή ελληνική γλώσσα στην αρχαία Μακεδονία, η δήθεν «Σλαβομακεδονική»;

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης,[4] αναφέρει, ότι: «ο μεγάλος Ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει: «πράγματι ο όρος ‘‘μακεδονική γλώσσα’’ [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndré Vaillant (Le probleme du Slave Macédonien, περιοδικό Bulle­tin de la Societé de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής ‘‘Μακεδονίας’’, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».

Τεράστιας αποδεικτικής σημασίας γεγονός αποτελούν και οι συνεχείς διωγμοί των Ελλήνων Βλάχων, Σαρακατσάνων κ.ά., οι οποίοι κατοικούσαν στη νότιο Σερβία, Βουλγαρία και τις εγγύς περιοχές πριν, κατά, και μετά τον Α΄ Π. Πόλεμο. Κι αυτό γιατί οι Σέρβοι εφάρμοσαν βίαιο εκσερβισμό και οι Βούλγαροι βίαιο εκβουλγαρισμό.

Λόγω της παγκόσμιας αξίας-σημασίας της Μακεδονίας, του Φιλίππου, και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι συνεργοί σε αυτή την μοναδική απάτη στα παγκόσμια χρονικά, σε επίπεδο ιστορίας, γλώσσας, και εθνωνύμου τολμούν να μιλούν και για δήθεν σύγχρονη «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και άρα για «Σλαβομακεδόνες». Όμως αυτή η ανύπαρκτη γλώσσα, ήταν αρχικά ένα καταναγκαστικό προφορικό! τοπικό ιδίωμα από σκόρπιες παραφθαρμένες λέξεις Βουλγαρικές και Σερβικές, το οποίο χρησιμοποιούσαν κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας. Και το χρησιμοποιούσαν είτε γιατί ήταν βουλγαρόφιλοι είτε γιατί προσπαθούσαν να σώσουν τις ζωές και τις περιουσίες τους και να επιζήσουν των σφαγών (1903-1912-1913-1914-1940-1944-1949) από τους διαρκώς επιτιθέμενους σφαγείς τους. Τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους Γιουγκο(Σλάβους), ειδικά της ΣΝΟΦ: «Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (1943), και ΝΟΦ (1945) με έδρα τα Σκόπια. Οι δύο αυτές αιμοσταγείς σλαβικές οργανώσεις επανδρώνονταν από σλαβικά στελέχη του Κ.Κ. Ελλάδος, και πραγματοποιούσαν κοινές επιχειρήσεις εναντίον της Ελλάδος μαζί με Έλληνες κομμουνιστές, κατά τον Ανταρτοπόλεμο 1944-1949. Ειδικότερα, το ΚΚΕ ζητούσε λυσσαλέα με συνεχή ψηφίσματα από το 1921 μέχρι το 1949, όταν ήδη είχε στρέψει τα όπλα του εναντίον της χώρας του, την απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα, και τη δημιουργία «ανεξάρτητου κομμουνιστικού ‘‘Μακεδονικού’’ κράτους», με ξεχωριστό ομώνυμο έθνος, γλώσσα, λαό. Συμφωνώντας σε αυτό με τους Βουλγάρους και τους Σλάβους κομμουνιστές.

Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης λέει, ότι ανάλογα παραμεθόρια ιδιώματα και όχι γλώσσες χρησιμοποιούνται «ανέκαθεν και παγκοσμίως από μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών.» Όμως, «αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε (αντίθετα από τη Βουλγαρική των Σκοπίων), και επομένως τα ‘‘Σλαβομακεδόνικα’’ δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων.»[5]

Έτσι, τα δήθεν «Σλαβομακεδονικά» δεν είναι καν η Σερβοβουλγαρική μεικτή γλώσσα των Σκοπίων που κατασκεύασε ο Λαζάρ Κολισέφσκι^[6] και οι συνεργάτες του, το 1944, αναμειγνύοντας σερβικά στοιχεία στη βουλγαρική γλώσσα. Η Γιουγκοσλαβική πολιτική εναντίον της Ελλάδος ήταν ένα αντίγραφο των ιδεών των Βούλγαρων Κομιτατζήδων του ΕΜΑΟ, 1870-1885, οι οποίοι στη συνέχεια θα κατέσφαζαν ελληνικούς πληθυσμούς. Η πλαστή βουλγαρική «Μακεδονία του Πιρίν», και η ψευτοεπανάσταση του Ίλιντεντ, του 1903, όπως έχω αναφέρει[7], ξεκίνησαν το 1847 με τους εθνολογικούς (και ΟΧΙ γεωγραφικούς) χάρτες του Βουλγαρόφιλου Γάλλου, Αμί Μπουέ, το όνομα του οποίου τιμάται σε δρόμους της Σόφιας και της Βάρνας.

Ο Κολισέφσκι έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα από την προπαγάνδα του Κροάτη δικτάτορα Τίτο, ως: «πρωθυπουργός της σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», η οποία ήταν «μέλος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας.» Και παρουσιάζεται ιστορικά, ως «ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη σοσιαλιστική ‘‘Μακεδονία’’ και ένας από τους ισχυρότερους στη Γιουγκοσλαβία.» Για τη «δράση…» του στον Β΄ Π. Πόλεμο του απονεμήθηκε το παράσημο του «ήρωα της Γιουγκοσλαβίας» και πολλά άλλα μετάλλια. Όταν ο Τίτο αρρώστησε το 1980, άφησε στη θέση του τον Κολισέφσκι, και όταν ο Τίτο πέθανε, 4 /5/1980, ο Κολισέφσκι έγινε πρόεδρος –μόνο για 10 μέρες! Αμέσως μετά ανέλαβε πρόεδρος ο Σβιγετίν Μιγιάτοβιτς. Πολλοί τότε απόρησαν: «γιατί ο υπ’ αριθμόν ένα ήρωας τους αντιναζιστικού και αντιφασιστικού αγώνα, ο Κολισέφσκι, δεν παρέμεινε πρόεδρος.» «Το Ψέμα έχει κοντά πόδια και το προλαβαίνει η Αλήθεια», λέει ο λαός. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου μαθεύτηκε ποιος ήταν ο Κολισέφσκι. Το μαρτυρούσαν οι πράξεις του, τα γεγονότα:

Το 1941 οι Βούλγαροι είχαν κατακτήσει τη Σερβία μαζί με του Γερμανούς Ναζί. Τότε, ο Κολισέφσκι, σε ηλικία 27 ετών, ήταν γραμματέας της τοπικής επιτροπής του Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας, στη Βαρντάρ Μπανόβινα, τη γνωστή Βαρντάρτσκα, δηλαδή στο σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων. Στο τέλος του ίδιου χρόνου ο Κολισέφσκι στρατεύτηκε με τους γιουγκοσλάβους αντάρτες για να πολεμήσει εναντίον των Βουλγάρων. Όμως συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από βουλγαρικό στρατοδικείο. Αμέσως ο Κολισέφσκι έγραψε γράμμα προς τους στρατοδίκες του, όπου υποστήριξε ότι είναι: «…γιος Βουλγάρων γονέων οι οποίοι πάντα ένιωθαν και νιώθουν Βούλγαροι και, παρά την τρομερή σκλαβιά (!!!), έχει διατηρήσει τον βουλγάρικο τρόπο ζωής, τη γλώσσα και τα ήθη». Έτσι, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Στα τέλη του 1944, ο Κολισέφσκι ελευθερώθηκε από τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση, και γρήγορα έγινε πρόεδρος του Κ.Κ. της «σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», και του τοπικού παραρτήματος του Κ. Κ. Γιουγκοσλαβίας.

Αυτός είναι ο Βούλγαρος, καθ’ ομολογία του, ο οποίος αργότερα εκτός από τους Βουλγάρους συνεργάστηκε στενά με τον Τίτο, και με εντολές του κατασκεύασε την πλαστή «Σλαβομακεδονική» γλώσσα. Στόχος τους η επέκταση της Γιουγκοσλαβίας με την κατάκτηση της «Μακεδονίας του Αιγαίου», την οποία είχε διακηρύξει ο Τίτο σε ομιλία του στα Σκόπια, στις 11/10/1945.

Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης γράφει, ότι[8]: «Οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία ‘‘Μακεδονική’’ (!), για να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου.)»

Η προσβάσιμη σε όλους ηλεκτρονική βιβλιογραφία, για το ποιοι είναι οι Σέρβοι αναφέρει, ότι η Σερβία ΔΕΝ είχε πάντοτε το ίδιο εθνώνυμο, μιας και ιστορικά καταγράφεται και ως «Ράσκα»: Σερβικά Κυριλλικά: Рашка, Λατινικά: Rascia: «Οι Σέρβοι», βάσει διεθνών πηγών: «είναι σλαβικό φύλο με θολή εθνωνυμική καταγωγή-προέλευση, που τον 6ο αι.μ.Χ. βρισκόταν κατά πλειονότητα στα εδάφη της σημερινής Πολωνίας. Μέχρι τον 7ο αι. μ.Χ. έφτασαν στα Βαλκάνια, υπό τη γενικόλογη επωνυμία ‘‘Σλάβοι’’, όπου αναμίχθηκαν και αφομοιώθηκαν από Ελληνικούς πληθυσμούς της Ιλλυρία, της Θράκης, και βορειότερα, με τους Δάκες της Ρουμανίας. Αυτούς που οι Έλληνες τους αποκαλούσαν Γέτες, και ήταν μια ομάδα θρακικών φυλών των περιοχών του Κάτω Δούναβη, στη σημερινή βόρεια Βουλγαρία, και τη νότια Ρουμανία. Εκτός αυτών, οι κατόπιν ονομαζόμενοι Σέρβοι, αναμίχθηκαν με Ρωμαίους και με Κέλτες.»

Με αυτή την πολύ σύντομη εθνολογική περιγραφή γίνεται κατανοητή και η πανσπερμία των γλωσσικών επιρροών σε ρίζες, θέματα και καταλήξεις στη γλώσσα των Σέρβων, και μετέπειτα Γιουγκοσλάβων. Χρειάζεται να πούμε ότι αυτή η γλώσσα καταφανώς… δεν είναι η …Αττική ελληνική γλώσσα του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των υπόλοιπων Ελλήνων;

Έτσι, η ψευδώνυμη «Σλαβική-Μακεδονική γλώσσα» των Σκοπίων αποδεικνύεται απολύτως πλαστή. Γιατί οι αμόρφωτοι γλωσσολογικά Βούλγαροι, και οι Σλάβοι κομμουνιστές που την δημιούργησαν ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ και δεν υπολόγισαν, ότι «γλώσσα μακεδονική» δεν υπήρξε ποτέ, ούτε στην αρχαιότητα ούτε στη σύγχρονη Ελλάδα. Όμως, χωρίς γλώσσα, ΔΕΝ υπάρχουν ούτε οι δήθεν «Σλαβομακεδόνες», και έτσι ούτε η πλαστή χώρα τους.

Πέραν των διεθνων ευκαιριακών γεωπολιτικών παιχνιδιών τίθενται τα εξής θεμελιώδη ζητήματα: Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και οι άλλες 130 περίπου χώρες που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια, ως δήθεν «Μακεδονία», συνεργούν σε μία πρωτοφανή πλαστογράφηση Ιστορίας, γλώσσας και εθνότητας, και σε ένα παγκόσμιας σημασίας γλωσσικό και εθνοτικό έγκλημα. Γιατί του λοιπού θα μπορούν να δημιουργούνται σε όλη τη γη πλαστά έθνη, γλώσσες, χώρες. Ειδικότερα, εάν αυτή η πλαστογραφία αναγνωριστεί με 151 σκουριασμένα καρφιά-ψήφους Ελλήνων βουλευτών στο φέρετρο της ζωντανής Μακεδονίας. Αυτό ποτέ δεν θα το αποδεχτεί ο ελληνισμός απανταχού της γης. Και θα το ανατρέψει στο μέλλον πάση θυσία. Το απέδειξαν τα γιγαντιαία συλλαλητήρια. Η παγκόσμια ιστορία της Μακεδονίας και του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν πλαστογραφείται, τα αδιάψευστα αρχαία ευρήματα δεν παραχαράζονται, και η μοναδική ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να κλαπεί ούτε κατ’ όνομα.

Είναι καιρός άμεσα να αποκατασταθεί το καταρρακωμένο παγκοσμίως Διεθνές Δίκαιο. Έτσι όσοι μιλούν σήμερα το Σερβοβουλγαρικό ιδίωμά τους να δεχτούν το αυταπόδεικτο. Ότι και γλωσσικά είναι Σερβοβούλγαροι. Και αφού το κράτος των Σκοπίων, κατοικείται κατά πλειονότητα από Σλάβους και Αλβανούς, μία καθαρά εθνοτική ονομασία θα ήταν «Σλαβοαλβανική δημοκρατία». Ή, οποιαδήποτε άλλη επιλέξουν οι ίδιοι. Αρκεί να σταματήσουν να πλαστογραφούν γλώσσα, εθνότητα και να κλέβουν το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας η οποία είναι Ελλάδα και μόνο Ελλάδα.

Σημειώσεις

[1] Γιώργος Ρωμανός «Κυνικό ψέμα οι ‘‘3 Μακεδονίες’’», Ανιχνεύσεις, http://www.anixneuseis.gr/?p=183724 , κ.ά. sites, από 31/1/18 και μετά.

[2] http://old.greek-language.gr/node/1007, και http://ancdialects.greek-language.gr/sites/default/files/studies/glossikos_xartis.pdf, αλλά και Θετίμα: Αρχαίες ελληνικές διάλεκτοι:http://ancdialects.greeklanguage.gr/studies/o-glossikos-hartis-tis-kentrikis-kai-voreias-elladas-kata-tin-arhaiotita

[3] Méndez Dosuna, J. 2012. Η αρχαία μακεδονική ως ελληνική διάλεκτος: Κριτική επισκόπηση της πρόσφατης έρευνας. Στο Γιαννάκης 2012, 65-78 (ελλ.), 133-145 (αγγλ.), 201-214 (γαλλ.), 271-285 (γερμ.).

[4] Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

α. Γ. Μπαμπινιώτης: Γλωσσικές παραχαράξεις. Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας: 03/08/2008, http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=190288

β. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]

γ. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.

δ. Γ. Μπαμπινιώτης, 1992α. Η θέση της μακεδονικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους. Στο Μπαμπινιώτης 1992, 161–180.

[5] Ό.π.π. 5, α.

[6]Λαζάρ Κολισέφσκι, (Лазар Колишевски, 12/2/1914-6/7/2000. Κομμουνιστής ηγέτης στη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της ‘‘Μακεδονίας’’» και τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

[7] Ό.π.π. 1.

[8] Ό.π.π. 5,α, Γ. Μπαμπινιώτης

ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ