ΣΤΟΝ «ΑΕΡΑ» ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ : ΛΟΓΑΡΙΑΖΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ (ΕΥΡΩΠΑΙΟ) ΞΕΝΟΔΟΧΟ

Του Νίκου Μελέτη

Αντιμέτωπη με ένα από τα δυσμενή σενάρια βρίσκεται η Αθήνα, καθώς μετά το βέτο των τριών Ευρωπαϊκών χωρών, της Γαλλίας, της Δανίας και της Ολλανδίας, στην άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την πΓΔΜ και την Αλβανία, που μετατίθενται για το πρώτο εξάμηνο του 2019 και υπό προϋποθέσεις, είναι ορατός ο κίνδυνος εκτροχιασμού της Συμφωνίας που έχει ήδη υπογραφεί με τα Σκόπια και εκείνης που εκκρεμεί η υπογραφή της με την Αλβανία, αφήνοντας πίσω διαπραγματευτικό τετελεσμένο, χωρίς να υπάρχουν όμως Συμφωνίες. 

Σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξαν απεγνωσμένες εκκλήσεις προς το Παρίσι για αλλαγή στάσης, όμως το μήνυμα από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν ότι ο Εμάνουελ Μακρόν έχει λάβει τις αποφάσεις του και δεν θα αλλάξουν και έτσι έγινε δεκτή υποχρεωτικά η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων τον επόμενο Ιούνιο εφόσον έχουν εκπληρωθεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις. 

(Σ.Σ.: Όπως  έγινε γνωστό αργά χθες το βράδυ η απόφαση για την πΓΔΜ προβλέπει  εκπλήρωση των προϋποθέσεων που έχουν τεθεί, έλεγχο της πορείας συμμόρφωσης από την Κομισιόν, ολοκλήρωση των διαδικασιών στα εθνικά κοινοβούλια και την υιοθέτηση της απόφασης από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) πριν συγκληθεί η πρώτη Διακυβερνητική Διάσκεψη στο τέλος του 2019 «αναλόγως της προόδου που θα έχει γίνει»). 

Η αναφορά σε Εθνικά Κοινοβούλια αφορά,το Ολλανδικό Κοινοβούλιο το οποίο έχει ταχθεί εναντίον της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων και συνεπώς μέχρι το 2019 θα πρέπει να λάβει νέα απόφαση προκειμένου  να υπάρξουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΠΓΔΜ έστω και στο τέλος του 2019. 

Απολύτως προβληματικό είναι  το γεγονός ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Ε.Ε.  δεν προβλέπει ως όρο της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων το να έχει τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία για το θέμα της ονομασίας και αναφέρει απλώς ότι «προσβλέπει στην επικύρωση και εφαρμογή της συμφωνίας»). 

Το γεγονός ότι οι διαθέσεις των τριών χωρών δεν ήταν άγνωστες, δημιουργεί εντύπωση ότι η Αθήνα ήταν η επισπεύδουσα για να κλείσει Συμφωνίες με τα Σκόπια και τα Τίρανα τώρα και να μην αφήσει να σφίξει κι άλλο το «λουρί» στις δυο πρωτεύουσες μέχρις ότου πετύχει καλύτερες συμφωνίες. 

Η κριτική που ασκήθηκε από την Αθήνα και τον Ν. Κοτζιά, στις τρεις χώρες και οι αναφορές σε λαϊκισμό δεν είναι ορθές, γιατί η θέση του Εμάνουελ. Μακρόν ότι προηγείται η αλλαγή και η μεταρρύθμιση της Ε.Ε. από την νέα διεύρυνση και η θέση των άλλων χωρών για την ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος (που αφορά περισσότερο την Αλβανία) δεν είναι θέματα λαϊκισμού, αλλά υπαρκτά ζητήματα. Και ίσως και η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε επιμείνει σε ότι αφορά στην Αλβανία και στα ζητήματα ασφάλειας και αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος και της διακίνησης ναρκωτικών καθώς η χώρα μας είναι η πρώτη που υφίσταται τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης και συχνά κρατικά χορηγούμενης εγκληματικότητας στην Αλβανία.

Έξαλλου με τον ίδιο τρόπο που η Ελλάδα θεωρεί μείζον ζήτημα και κριτήριο για την δυνατότητα μιας χώρας να ενταχθεί στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, την επίλυση των διμερών διαφορών, έτσι και κάθε χώρα μέλος έχει δικαίωμα να κρίνει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της πριν αποφασίσει να δώσει το πράσινο φως για την ευρωπαϊκή πορεία της πΓΔΜ και της Αλβανίας. 

Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον με την Γερμανία η την Αυστρία, που υπηρετώντας ακριβώς τον ξενοφοβικό λαϊκισμό στις χώρες τους «στηρίζουν» την Αλβανία και την πΓΔΜ αφού τις έχουν μετατρέψει σε χώρες ανάσχεσης των προσφυγικών ροών της Βαλκανικής Διαδρομής, εγκλωβίζοντας τους παράτυπους μετανάστες και προσφυγές στο ελληνικό έδαφος. 

Ο κ. Κοτζιάς πάντως κέρδισε την κοινή γνώμη της Αλβανίας και της πΓΔΜ καθώς ήταν εντονότατη και δημόσια η κινητοποίηση που προκάλεσε προκειμένου να ληφθεί η απόφαση έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση. 

Ο τρόπος όμως με τον οποίο επί δυο ήμερες αντέδρασε ο Νίκος Κοτζιάς στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. ,όταν αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση για άμεση έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ,μαρτυρά την αγωνία της Αθήνας για το τι μέλλει γενέσθαι καθώς οι δυο σημαντικές επιλογές της κυβέρνησης για Συμφωνίες με την πΓΔΜ και την Αλβανία στηρίζονταν κυρίως στο «καρότο» της Ε.Ε.. 

Γιατί και το ΝΑΤΟ είναι μεν σημαντικό για τα Σκόπια, αλλά μόνον η Ε.Ε. προβλέπει και την χορήγηση κονδυλίων στην προ ενταξιακή φάση, αλλά και είναι απαλλαγμένη και από ιδεολογήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ σχετικά με τον.. «ιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα του. 

Η μετάθεση της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για το τέλος ουσιαστικά του 2019 και εφόσον έχουν εκπληρωθεί οι προϋποθέσεις αποδυναμώνει πλήρως τα επιχειρήματα που θα είχε να παρουσιάσει στο εσωτερικό της χώρας του ο κ. Ζάεφ προκειμένου να ενισχύσει την πιθανότητα έγκρισης της Συμφωνίας για το όνομα, στο Δημοψήφισμα. 

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ έθεσε το θέμα στις επιστολές που απηύθυνε στους ηγέτες των χωρών μελών της Ε.Ε. , δηλώνοντας ότι η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την χώρα του θα «συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία του αναγκαίου θετικού περιβάλλοντος για την επιτυχή ολοκλήρωση των βημάτων που προβλέπονται από την Συμφωνία για την ονομασία..». 

Με δεδομένο ότι το κύριο επιχείρημα του κ. Ζάεφ ήταν ότι η Συμφωνία με την Ελλάδα ανοίγει τον δρόμο για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και ενώ ήδη ο πρόεδρος Ιβανόφ έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας της Συμφωνίας, δεν είναι γνωστό εάν θα συνεχίσει κανονικά την διαδικασία με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος τον Σεπτέμβριο η θα καθυστερήσει την κυρωτική διαδικασία. 

Αυτό πιθανόν να βολεύει και την ελληνική κυβέρνηση ,τουλάχιστον τον κ. Καμμένο, καθώς θα καθυστερήσει να έλθει και στην Ελληνική Βουλή η Συμφωνία, αλλά τελικά θα υπάρξει ένα πάγωμα που θα θέσει σε κίνδυνο το μομέντουμ και την δυναμική που είχε διαμορφωθεί. 

Τυχόν απόρριψη της Συμφωνίας στο δημοψήφισμα θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση πρακτικά της Συμφωνίας, όπου όμως θα έχει μείνει ως διαπραγματευτικό κεκτημένο για την άλλη πλευρά η αναγνώριση της «Μακεδονικής» ταυτότητας από την Ελλάδα και το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης του όρου «Μακεδονία» και «Μακεδονικός». Θέματα που αφορούν την καθημερινή πρακτική ,ενώ αντιθέτως το διαπραγματευτικό κεκτημένο για την Αθήνα, της αποδοχής της erga omnes χρήσης της νέας ονομασίας ,θα παραμένει θεωρητικό μέχρι να τεθεί η Συμφωνία σε ισχύ.. 

Πάντως η κυβέρνηση της πΓΔΜ, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, έστω και διακριτικά σχεδόν πανηγύρισε για την απόφαση που μεταθέτει για τον επόμενο Ιούνιο και υπό προϋποθέσεις την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, την οποία ανέμενε να λάβει αυτή την Παρασκευή… 

Σε ότι αφορά τα Τίρανα, ο κ. Ράμα με κλειστή προς το παρόν την πόρτα για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, δεν θα έχει κανένα κίνητρο να κλείσει άμεσα την Συμφωνία με την Ελλάδα κυρίως αυτή για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αφού ήδη η Ελλάδα εφαρμόζει μονομερώς τις προβλέψεις της συμφωνίας που αφορούν τους Αλβανούς πολίτες στην Ελλάδα, την αναγνώριση των διπλωμάτων οδήγησης και της «σφραγίδας Apostille» για την κατάργηση της υποχρέωσης επικύρωσης των επίσημων πιστοποιητικών , που απάλλαξε τους Αλβανούς μετανάστες από μια επιβάρυνση σχεδόν 6 εκατομμυρίων ευρω ετησίως ,που κατέβαλλαν στα ελληνικά προξενεία.

hellasjournal.com
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΙΔΟΥ Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ : ΑΛΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΣΑΡΑΝ (ΕΛΛΗΝΙΚΑ) ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ (ΑΓΓΛΙΚΑ) ΔΙΟΤΙ, ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ (identity) ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ (nationality)

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Αλλο κείμενο στα ελληνικά μας πάσαραν, ενώ άλλο υπέγραψαν... διότι, άλλο πράγμα η ιθαγένεια (identity) κι άλλο η εθνικότητα (nationality) την οποία οι αχρείοι συριζανέλ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ στους σκοπιανούς....


ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΣΤΙΑ 27/6/2018
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ''

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιογράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 26/6/2018.

ΘΕΜΑΤΑ :

1.Ερντογάν ο ιδρυτής της πρώτης ισλαμικής δημοκρατίας της Τουρκίας; Το μήνυμα προς την Ελλάδα είναι απλό: (Συν)Εταίροι ή αντίπαλοι,

2.Ποια ενεργειακά σχέδια προωθεί το σύστημα Ερντογάν. Αλβανία, θα μετατραπεί στο ευρωπαϊκό Ναούρου;

3.Πως οι σχέσεις με την Τουρκία παραμένουν στενές και βαθιά πολιτισμικές.

4.Η στρατηγική Κοτζιά οδηγεί την χώρα στο επίκεντρο μιας υπό δημιουργίας γεωπολιτικής χωματερής με ολέθριες επιπτώσεις για την εθνική ασφάλεια. Και άλλα πολλά...

Blue Sky
Evonymos 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ ΣΤΙΣ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944

Του Γεωργίου Γκορέζη

Υποστράτηγου ε.α., συγγραφέως. Διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας.

e-mail  : ggorezis@yahoo.gr  

web: ggore.wordpress.com

Στη διάρκεια της κατοχής ο λαός της Θεσπρωτίας αντέδρασε δυναμικά κατά του κατακτητή και των Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Από την Πάργα μέχρι τα Γιάννενα, και από το Καλαμά μέχρι τη Πρέβεζα σκληροτράχηλοι πολεμιστές, όπως ο Νίκου, ο Γεωργίου, ο Μπαλούμης, ο Τσίτσος, έστησαν τα λημέρια τους και έγιναν ο τιμωρός κάθε προδότη, δολοφόνου, ή εκβιαστή. Θρυλικές έμειναν οι μάχες των ομάδων Νίκου και Μπαλούμη στα υψώματα Σπαθαράτι με Ιταλούς και Μουσουλμάνους Τσάμηδες, στις οποίες οι τελευταίοι κατατροπώθηκαν. Σφοδρές ήταν και λοιπές συγκρούσεις, όπως στις 24 Μαρ 1943 η Μάχη στο Μαντζάρι, στις 21 Μαι 1943 οι μάχες Σκάλας Παραμυθιάς και Σταυρού Σουλίου, τον Αύγουστο1943 οι μάχες του Φαναρίου. Η κατάσταση από την άνοιξη του 1944 ήταν ανάγκη να μεταβληθεί, προκειμένου να αρχίσουν οι επιχειρήσεις απελευθέρωσης της Θεσπρωτίας. Σοβαρό εμπόδιο για τις επιχειρήσεις εθεωρούντο οι ένοπλοι Μουσουλμάνοι , περί τους 2000 καλώς εξοπλισμένους και οργανωμένους από τους Γερμανούς άνδρες, από τους οποίους και εδιοικούντο. Όλη η παραλιακή ζώνη από τις εκβολές του Αχέροντα μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα επετηρείτο και εφυλάσσετο απ΄ αυτούς.

Στη περιοχή επεμβαίνουν οι Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών ( Ε.Ο.Ε.Α. ) του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου ( ΕΔΕΣ). Την 27^η Ιουνίου 1944 καταλαμβάνουν την Παραμυθιά και τα Βορείως αυτής υψώματα Αγίων Θεοδώρων, μετά από σκληρή μάχη με γερμανική φρουρά ενισχυμένη με μουσουλμάνους. Την 29^η Ιουνίου ανακαταλαμβάνουν και την Πάργα. Μεταξύ των συλληφθέντων αιχμαλώτων πολλοί είχαν διαπράξει φόνους, εμπρησμούς και ληστείες σε βάρος των Ελλήνων, και ήταν νωπή η μνήμη της εκτέλεσης των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς από τους γερμανοτσάμηδες. Παραπέμπονται σε τακτικό στρατοδικείο, και οι καταδικασθέντες σε θάνατο, σύνολο 43, εκτελούνται. Πολλοί απηλλάγησαν. Επειδή η οργή του λαού ήταν μεγάλη, την 27/6 πολλά από τα γυναικόπαιδα τους συγκεντρώθηκαν για προστασία στη Παραμυθιά, 600 περίπου, όπου βρήκαν προστασία, διατροφή και περίθαλψη. 

Οι δυνάμεις των Μουσουλμάνων εγκατέστησαν γραμμή μάχης στα υψώματα Δυτικά , Νοτιοδυτικά της Παραμυθιάς και Βορείως της Πάργας, και, συνεργαζόμενοι με τους Γερμανούς, συνεχίζουν τις επιδρομές, ληστείες και φόνους. Την 30^η Ιουνίου Γερμανικές Μηχανοκίνητες δυνάμεις από Ιωάννινα προσβάλλουν τη Παραμυθιά από Βορρά, και ισχυρές δυνάμεις Μουσουλμάνων προσβάλλουν τη Παραμυθιά από Δυσμάς. Ακολούθησε σκληρή μάχη με τις δυνάμεις των Ε.Ο.Ε.Α., που απέκρουσαν με επιτυχία την επίθεση ( Μάχη των Αγίων Θεοδώρων, που αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο δόξας των ελλήνων ανταρτών).

Μετά την ήττα τους οι Γερμανοί αναδιοργανώνουν τους Μουσουλμάνους με σύγχρονο οπλισμό και εφόδια. Συγκροτούν αμιγείς Μουσουλμανικές μονάδες διοικούμενες από Γερμανούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.  Παράλληλα οι Μουσουλμάνοι εντείνουν τη τρομοκράτηση του Ελληνικού πληθυσμού με εκτελέσεις μεμονωμένων πολιτών με ενέδρες και με σφαγές και φυλακίσεις. Η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή. Η διατήρηση ελεύθερης της ακτής της Ηπείρου και του προγεφυρώματος ήταν επισφαλή, δεδομένης της ενίσχυσης του εχθρού με 2000 έως 5000 ικανούς πολεμιστές, τους Μουσουλμάνους της περιοχής. Δύο λύσεις υπήρχαν. Ή να πεισθούν οι Μουσουλμάνοι να αφοσιωθούν στα ειρηνικά τους έργα, ή να επιχειρηθεί πλήρης εκκαθάριση της περιοχής από τις ληστρικές αυτές ομάδες. Για λόγους ανθρωπιστικούς και πολιτικής σκοπιμότητας προτιμήθηκε το πρώτο.

Την 3^η Ιουλίου απεστάλη προκήρυξη των Ε.Ο.Ε.Α. προς όλους τους Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας να καταθέσουν τα όπλα, χωρίς  άμεσο αποτέλεσμα. Αργότερα, την 11^η Ιουλίου, υπογράφεται στο Νικολίτσι συμφωνητικό μεταξύ των Ε.Ο.Ε.Α. και των Μουσουλμάνων για κατάπαυση των εχθροπραξιών. Την 21^η Ιουλίου με επιστολή τους οι Μουσουλμάνοι ζητούν συνάντηση για την 24^η Ιουλίου και ώρα 1700. Στην ορισθείσα θέση ( Μονή Παγανιοί ) προσήλθε αντιπροσωπία των  Ε.Ο.Ε.Α., στην οποία συμμετέσχον και  οι Αμερικανός λοχαγός Άντερσον, Βρετανός υπολοχαγός Ντειβ, βρετανός υπαξιωματικός Ντόν. Από την πλευρά τους προσήλθαν τρείς μόνο Μουσουλμάνοι από τη Παραμυθιά, και την 18^η ώρα σύνδεσμοι τινές, αλλά χωρίς καμία εξουσιοδότηση. Προσκλήθηκαν και πάλι οι κεφαλές για συνάντηση στη Παραμυθιά, αλλά και πάλι ούτε προσήλθαν ούτε απάντηση στην έγγραφη πρόσκληση έδωκαν. Στη σχετική πρόσκληση του Μητροπολίτη Παραμυθιάς η απάντηση ήταν παρελκυστική.

Καταδεικνύεται έτσι ότι οι Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας είχαν μοναδικό σκοπό τη παρέλκυση του ζητήματος μέχρι τη πλήρη οργάνωση τους από τους Γερμανούς. Μετά από αυτό το Γενικό Αρχηγείο των Ε.Ο.Ε.Α. αποφάσισε, με τη συγκατάθεση και της συμμαχικής αποστολής, τη πλήρη εκκαθάριση της περιοχής Νοτίως του Καλαμά. Η επιχείρηση διαρκεί από 4 μέχρι 11 Αυγούστου, και την παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς οι αξιωματικοί της συμμαχικής αποστολής. Οι Μουσουλμάνοι πέτυχαν να αποσύρουν όλο τον άμαχο πληθυσμό, συνεπτύχθησαν Βορείως Καλαμά, και επιδόθηκαν σε νέες σφαγές και λεηλασίες του ελληνικού πληθυσμού. Κατέστρεψαν δε ολοσχερώς τα χωρία Καστρί, Παραπόταμο, Μαυρούδι, Άγιο Βλάσιο.

Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ηπείρου Λαμπέρ, σε συνεννόηση με το Μουφτή Ιωαννίνων, ανέλαβε να πείσει τους Μουσουλμάνους να καταθέσουν τα όπλα, και μετέβη για το σκοπό αυτό στις Φιλιάτες και την Κονίσπολη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την 17^η Αυγούστου έγινε η μάχη της Μενίνας, όπου ολόκληρη η Γερμανική φρουρά και μεγάλος αριθμός Μουσουλμάνων εξοντώθηκαν. Μεταξύ των συλληφθέντων 180 αιχμαλώτων περιλαμβάνονται και 43 Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας, εντεταγμένοι στο Γερμανικό στρατό. Η απελευθέρωση του Βορείως του Καλαμά ΒΔ τμήματος της Ηπείρου πραγματοποιήθηκε το 2^ο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου, μετά από συνεχείς μάχες με τους Γερμανούς και τους Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας ( 3^η μάχη Μενίνας, μάχες Ηγουμενίτσας, Παραποτάμου, Φιλιατών ). Κατά την απελευθέρωση των Φιλιατών συνελήφθησαν και περί τους 120 Μουσουλμάνοι Θεσπρωτοί, που βαρύνονταν για πλείστα εγκλήματα κατά του Ελληνικού πληθυσμού. Περί τους 55 καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν. Το μήνα Νοέμβριο το Γεν. Αρχηγείο των Ε.Ο.Ε.Α. προώθησε προς Αλβανία τα συντηρούμενα με μέριμνα του στη Πάργα, Παραμυθιά και Φιλιάτες γυναικόπαιδα, που ανήρχοντο σε χίλια ( 1000 ) περίπου.

Πρόσφατα οι απόγονοι των τσάμηδων  που μένουν στην Αλβανία, αλλά και αυτοί που τους χαϊδεύουν, ανακηρύσσουν την 27^η Ιουνίου, ημέρα απελευθέρωσης της Παραμυθιάς, σαν ημέρα δήθεν γενοκτονίας , προσφεύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, και προβαίνουν κατ΄ έτος την 27^η Ιουνίου σε θορυβώδεις συγκεντρώσεις στα σύνορα με τη Θεσπρωτία. Ενώ γνωρίζουν ότι με τον τρόπο αυτό  κακοποιούν και παραχαράσσουν την ιστορία. Η ιστορία έχει καταγράψει ότι οι πρόγονοι τους ήταν εγκληματίες πολέμου, που διέφυγαν την παραπομπή τους στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, όπου έπρεπε να δικασθούν, παρέα με τους ναζί συνεργάτες τους. Είναι βέβαιο και το ξέρουν ότι στο δικαστήριο που προσφεύγουν θα βρεθούν από κατήγοροι κατηγορούμενοι.

Αλλά φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.-  

Βοηθήματα

     1.«Πολεμική Έκθεση» Γενικού Αρχηγείου ΕΟΕΑ,

          Νικολόπουλου Π., Διευθυντή Επιχειρήσεων.

2.«Αρχεία Εθνικής Αντίστασης», Εκδόσεις ΓΕΣ, 1998, 

     με την   επιμέλεια επιτροπής ανωτάτων αξιωματικών 

     υπό την προεδρία του υποφαινομένου.

     3.«Εθνική Αντίσταση 1941-45», Υποστρατήγου Γεωργίου

         Γκορέζη, 1999, Εκδόσεις Δωδώνη.

ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ : ΕΞΙΣΩΝΟΥΝ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ ΜΕ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ - ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ - ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΟΖ

Του Γιώργου Παπαχρήστου

 

Μια δέσμευση Ελλάδας - Αλβανίας για την αποφυγή αναφορών και γεωγραφικών προσδιορισμών οι οποίοι «μπορούν δυνητικά να διεγείρουν τα πάθη μεταξύ των δύο λαών», είναι το ένα από τα τρία, σοβαρότερα στοιχεία που θα συμπεριλαμβάνει η επικείμενη συμφωνία Ελλάδας - Αλβανίας, αναφέρουν έγκυρες διπλωματικές πηγές στα Τίρανα. Και προσδιορίζουν ότι πίσω από αυτή την αναφορά, θα βρίσκεται η εγκατάλειψη, και επισήμως, από την Ελλάδα της «Βόρειας Ηπείρου», αλλά και αντιστοίχως από πλευράς Αλβανίας της «Τσιμερία», της λεγόμενης Τσαμουριάς!

Με τον τρόπο αυτό θα επιδιωχθεί να κλείσουν οι λυτρωτικές διεκδικήσεις που από τη δική μας πλευρά, υποτίθεται ότι υποκρύπτουν οι αναφορές στη Βόρεια Ηπειρο, παρά το γεγονός ότι ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση είχε διανοηθεί να παραγνωρίσει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 που καθόριζε την αυτονομία ως κρατικής οντότητας της Βόρειας Ηπείρου.
 Και από την άλλη πλευρά, για πρώτη φορά από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ελληνική κυβέρνηση θέτει σε ίδια μοίρα με την Βόρεια Ηπειρο τις ανιστόρητες διεκδικήσεις διαφόρων αλβανικών κυβερνήσεων σε μία περιοχή της Ηπείρου, στη Θεσπρωτία κυρίως, την οποία προσδιορίζουν ως «Τσαμουριά».

Στο πλαίσιο της εξάλειψης των αλυτρωτικών αναφορών και διεκδικήσεων, η συμφωνία θα προβλέπει τη δημιουργία μεικτών επιστημονικών επιτροπών για την ανασύνταξη των εκπαιδευτικών βιβλίων κ.λπ.

Κατά τις ίδιες πηγές το δεύτερο σοβαρό σημείο της κυοφορούμενης συμφωνίας, είναι εκείνο της δέσμευσης της Ελλάδας να αποδώσει, ως μεσεγγυούχος, τις περιουσίες αλβανών πολιτών οι οποίες δημεύθηκαν με την κήρυξη του εμπολέμου με την Αλβανία το 1940-41. Οι περιουσίες αυτές, που τοποθετούνται κυρίως στα Γιάννινα, τη Θεσσαλονίκη και σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας, έχουν περιέλθει στην κατοχή ελλήνων, και με τη συμφωνία πρέπει να επιστραφούν.

Η ΑΟΖ και η Τουρκία

Και το τρίτο σημείο, το οποίο δημιουργεί την αίσθηση ότι δύσκολα αυτή η συμφωνία μπορεί να υπογραφεί είναι εκείνο που αφορά τον καθορισμό των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Μετά την κατάργηση της (πολύ θετικής για την Ελλάδα) συμφωνίας του 2009, οι Αλβανοί εμφανίζονται σήμερα ιδιαίτερα επιφυλακτικοί, και δείχνουν να αρνούνται να δεχθούν την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, διότι όπως εκτιμούν διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα κάτι τέτοιο θα προκαλούσε την αντίδραση της Τουρκίας, καθώς θα δημιουργούσε προηγούμενο για το Αιγαίο.    

Με αυτά τα δεδομένα προκαλεί ερωτηματικά η σπουδή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά «να λυθεί και το Αλβανικό μέσα στον Ιούλιο», αφού φαίνεται να μην αντανακλά την πραγματικότητα. Αντιθέτως, όπως εκτιμάται, κινδυνεύει να υπονομεύσει μια σοβαρή προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη από ετών, και στόχο έχει να οδηγήσει
Ελλάδα και Αλβανία σε μια σταθερή, στο χρόνο, συμφωνία.

Πληροφορίες από άλλες διπλωματικές πηγές στα Τίρανα αναφέρουν ότι η ηγεσία του αλβανικού υπουργείου των Εξωτερικών αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την πίεση που ασκεί ο Νίκος Κοτζιάς για την επίλυση του Αλβανικού «σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα». Αν και οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών έχουν προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό, η αλβανική πλευρά κρίνει ότι πρώτον υπάρχουν ακόμη σοβαρά επιμέρους ζητήματα για την επίλυση των διμερών προβλημάτων και δεύτερον ότι η όποια συμφωνία μπορεί να δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις στην Ελλάδα, αφού θα έρθει σε μια στιγμή που η συμφωνία με τα Σκόπια προκαλεί αναταράξεις στην Ελλάδα, τόσο στην κοινωνία όσο και στο πολιτικό μας σύστημα.

Το παράδοξο

Ετσι δημιουργείται το πολιτικό παράδοξο, η ελληνική κυβέρνηση να δείχνει ότι βιάζεται να κλείσει μια συμφωνία με τους Αλβανούς, ενώ η αλβανική κυβέρνηση να εμφανίζεται προσγειωμένη και επιφυλακτική.

«Η συμφωνία με την Ελλάδα θα μπορούσε να κλείσει σε μερικούς μήνες, στο τέλος του χρόνου ή τις αρχές του επόμενου» ανέφερε στα «ΝΕΑ» διπλωμάτης που γνωρίζει άριστα την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή, μετά την συμφωνία για τη «Βόρεια Μακεδονία». «Αλλά όχι τώρα, και πάντως όχι σε μερικές ημέρες. Μια εσπευσμένη διαδικασία μπορεί να τινάξει στον αέρα ό,τι χτίσαμε με κόπο τόσο καιρό».

Ο ρόλος του Μπουσάτι

Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι και οι δυο χώρες συνεχίζουν εντατικά τον διάλογο, και ότι του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών προΐσταται ο Ντιτμίρ Μπουσάτι, ένας σοβαρός πολιτικός, ο οποίος έχει διατελέσει (το 2000) υπότροφος ερευνητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνεργάτης του Ιδρύματος Δημ. Τσάτσου, θεωρείται δε άριστος γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας.

Από την άλλη πλευρά, η πίεση που ασκεί ο Νίκος Κοτζιάς να κλείσει και το Αλβανικό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτό συνδέεται άμεσα με τους πολιτικούς σχεδιασμούς του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προφανώς επείγεται για κάποιον λόγο να έχουν τελειώσει αυτού του είδους οι εκκρεμότητες πριν από το φθινόπωρο...

ΤΑ ΝΕΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΣΤΗ Β.ΕΛΛΑΔΑ : ΤΟ 86% ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Καθολικά κατά της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ τάσσονται οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση της εταιρείας Interview για την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «ThessNews», σε όλους τους νομούς της ανατολικής, κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας, το 86% των ερωτηθέντων κάνει λόγο για κακή συμφωνία και μόλις το 12% τη θεωρεί καλή.

Στην ίδια δημοσκόπηση, το 83% πιστεύει ότι το θέμα όχι μόνον δεν λύθηκε, αλλά και ότι η συμφωνία το επιβάρυνε κάνοντας το πρόβλημα χειρότερο.

Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων, ποσοστό 71%, δηλώνει ότι ενοχλείται από τις κυβερνητικές παραχωρήσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», η «μακεδονική εθνότητα» και η «μακεδονική» γλώσσα. Μόνο το 7% δηλώνει ότι δεν ενοχλείται.

Τέλος, το 87% πιστεύει ότι η χώρα προσφέρει στους Σκοπιανούς περισσότερα από όσα παίρνει ενώ μόλις το 2% απαντά ότι τα οφέλη είναι περισσότερα από τις απώλειες.

ViaDimplomacy

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : Ο ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ) ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΜΗΤΡΕ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ)

Δεν είναι λίγα τα στοιχεία που μπορούν να στοιχειοθετήσουν πως η Κολχίδα των Αργοναυτικών δεν είναι η γνωστή Κολχίς του Πόντου, αλλά τμήμα μεταξύ Βολιβίας-Περού, γύρω από την λίμνη Τιτικάκα, στα σύνορα Αργεντινής-Βολιβίας. Μάλιστα, λένε, πως η πανάρχαια φυλή Ινδιάνων Κόλχι είναι απομεινάρι των Κόλχων, γι’ αυτό και χρησιμοποιούν πολλάκις στα σύμβολά τους τον ελληνικό μαίανδρο. Άρα οι σχέσεις Ελλήνων-Νοτιοαμερικανών τραβάει σε απίστευτα βάθη χρόνου, που μένει σε επόμενες γενεές επιστημόνων, αποδεσμευμένων από στεγανά, να ερευνήσουν. 

Άλλωστε το όνομα της χώρας ετυμολογείται από την αρχαία ελληνική (ομηρική) ρίζα αργ- (> αργής, άργιλλος, άργος, κλπ.) που σημαίνει φωτεινός, λαμπρός, φεγγοβόλος, άσπρος, εξ αιτίας του άσπρου της χώματος. 

Ο πρώτος πρόεδρος της Ενώμένης Αργεντινής Δημοκρατίας, ήταν ένας. Έλληνας, ο Βλαδίμηρος (Βαρθολομαίος) Δημητρίου (Μήτρε στην βορειοηπειρωτική > Μίτρε στην ισπανική, 1821-1906), Βορειοηπειρώτης εκ Χιμάρας. Αυτός, μετανάστης 4ης γενεάς, όταν τελείωσε ο 7ετής εμφύλιος με την Μάχη της Σεπέντα (1859), και το Μπ. Άυρες υποτάχθηκε στην Ομοσπονδία, ανήλθε στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας (1862). Και ίσως γι’ αυτό η σημαία της να είναι γαλανόλευκη. Στην διάρκεια της προεδρίας του, έγινε ο αιματηρός πόλεμος Αργεντινής-Ουρουγουάη, που στοίχισε στην Αργεντινή 50.000 άνδρες και πολλές υλικές ζημιές (200 εκατ. πιάστρα). Διάδοχος του προέδρου Δημητρίου ήταν ο Σαρμιέντο (1868-1874), που προσπάθησε να φέρει μετανάστες στην Αργεντινή, αλλά τον εμπόδισε ο εθνικιστής στρατηγός Δημητρίου, με στασιαστικό κίνημα. Ακολούθησε εμφύλιος, οι στασιαστές υπετάχθησαν, και εν τέλει το Μπ. Άυρες ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Αργεντινής, το 1880, υπό τον Ρόκα. 

Η οικογένεια του Δημητρίου συνδεόταν φιλικά με την μεγάλη οικογένεια Ηπειρωτών ευεργετών Ζάππα, απ’ το Λάμποβο της Β. Ηπείρου. Η οικογένεια Δημητρίου πένθησε πολύ τον θάνατο του Ζάππα (1865). Οι πρόγονοι του Βαρθ. Δημητρίου άφησαν περί το 1670 την Χιμάρα, ακολουθώντας το μεγάλο ρεύμα φυγής του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής, που έφευγε (κυρίως προς την ελεύθερη Ιταλία) για να μην υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό. Αυτό ακριβώς εξιστορεί το δημοτικό, όταν λέει.
«Δέλβινο και Τσαμουριά
δεν τα δίνουν τα παιδιά,
για νιζάμ του βασιλιά».
Η οικογένεια Δημητρίου ακολούθησε το δρομολόι αναζητήσεως νέας ζωής Γένοβα-Ενετία-Πειραιά-Αθήναι (1678) κι απ’ εκεί Ουρουγουάη. 

Από την Ουρουγουάη οι Έλληνες διεσπάρησαν σε όλην την Ν. Αμερική. Κι αυτό συνεχίσθηκε έως τις αρχές του 20ού αι. (1907-1911). Την πρώτη δεκαετία του 20ού αι. περισσότεροι από 10.000 Έλληνες (κυρίως από Κρήτη, κ.α.) κατέφθασαν ως μετανάστες στην Ουρουγουάη, ενώ περίσσότεροι από 50.000 – κατά το πλείστον μικρέμποροι – έφθασαν στην Αργεντινή!
Στην Αργεντινή, που μαχόταν για την ανεξαρτησία της, ως ήρωάς της τιμάται κι ένας άλλος Έλλην, ο Ιωάννης Γεωργίου (1833-1935), από το «ανταρτοχώρι της Σάμου», Πλάτανο. Αυτός ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που εξεμέτρησε την Παταγονία και την Γη του Πυρός (1855-1890)! Μάλιστα, όταν ο Δαρβίνος μελετούσε την περιοχή, ο Σαμιώτης συνεργάσθηκε μαζί του! Το όνομά του και η δράση του έγιναν λαϊκό παραμύθι στην Αργεντινή! Έγινε μύθος και πέθανε σε βαθύ γήρας (102 ετών) στον Κάμπο του Μπ. Άυρες, χωρίς ν’ αφήσει απογόνους. Όσοι γνώρισαν τον Γεωργίου, έλεγαν πως μιλούσε για την πατρίδα του, την Σάμο, σαν να μην έφυγε ποτέ απ’ αυτήν. (Πριν απ’ αυτόν έφθανε στα λιμάνια της Ν. Αμερικής ο επίσης Σάμιος καπετάν Σταμάτης Γεωργιάδης, με το σκαρί του «Αχιλλέυς» – ο μετέπειτα ξακουστός πολέμαρχος του Αγώνος του 1821). 

Αλλά δεν ήταν ο μόνος Έλλην πεσών για την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Ως ήρωας αυτού του αγώνος τιμάται και ο Μιχ. Σπύρου, εκ Λέσβου, ο οποίος στα στερνά, ανατίναξε το καράβι του, για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του.
Η οικογένεια Δημητρίου έφθασε στο Μπουένος Άυρες. Εκεί μέσα σ’ ένα καφενείο, του Χιώτη Α. Ζέππου, τρεις Έλληνες της διασποράς, ο Σαμιώτης Κώστας Καρούλιας (πρόγονος του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή Νίκου Καρούλια), ο Σιάκης από την Βυτίνα (Αρκαδίας) και ο Σπ. Σπυριδάκης ίδρυσαν την ποδοσφαιρική ομάδα-καμάρι της Αργεντινής, την Μπόκα-τζούνιορς! Μάλιστα ο Κ. Καρούλιας ίδρυσε και τον προσκοπισμό στην Αργεντινή! Ενώ ο Σπυριδάκης, που έφθασε στην Αργεντινή απ’ τ’ Αναφιώτικα της Πλάκας, είχε πρωτοστατήσει και στην ανέγερση του πρώτου ορθόδοξου ναού στην περιοχή.
Το λιμάνι της πόλεως οργάνωσε και πάλι ένας Έλλην, ο Εμμανουήλ Χατζιδάκης, Δωδεκανήσιος εκ Κάσου! Αυτός διέμεινε για λίγο εν Αθήναις και το 1870 έφυγε για Αργεντινή, όπου έγινε υπεύθυνος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και απ’ την θέση αυτή βοηθούσε πολύ τους Έλληνες καπεταναίους που προσέγγιζαν το μεγάλο λιμάνι…
Διευθυντής της Αστυνομίας Αργεντινής χρημάτισε ένας άλλος Έλλην, ο Ηπειρώτης Αλκ. Λάππας. Για όλα τούτα δεν είναι τυχαίο που λεν πως «οι Ηπειρώτες έκτισαν την Αργεντινή»!..
Επανερχόμαστε στον αγωνιστή και πρώτο πρόεδρο της Αργεντινής: Όταν η χώρα πτώχευσε (1890) οι Αργεντινοί θυμήθηκαν και πάλι τον Δημητρίου. Αυτός, συμφώνησε με τον στρατηγό Ρόκα και υποστήριξαν στις προεδρικές εκλογές (Μάιος 1892) τον Σάενς Πένια, έναν ανώτερο δικαστικό λειτουργό, που έχαιρε γενικού σεβασμού. Ο Β. Δημητρίου δεν ξέχασε ποτέ τις καταβολές της οικογενείας του, κι ας μην είχε επισκεφθεί ποτέ ο ίδιος την Ελλάδα! Μιλούσε άριστα ελληνικά! Θεωρείται και εκ των κορυφαίων λογοτεχνών (ποιητών και ιστορικών) της Αργεντινής. Έγραψε το έργο «Η Ιστορία του Σαν Μαρτίν» και το «Η Ιστορία του Μπελγκράνο», στα οποία προσπάθησε να αναπτύξει το φρόνημα της εθνικής συνειδήσεως των Αργεντινών. Ας σημειώσω, ότι τότε η ελληνική ήταν η δημοφιλέστερη γλώσσα στο Μπ. Άυρες, μετά την τοπική.
Ο συγγραφέας Β. Δημητρίου ίδρυσε και την εφημερίδα «Έθνος», το 1862, την πρώτη εφημερίδα της Αργεντινής! Ενώ στο Μπ. Άυρες εκδιδόταν και ελληνικό – και μάλιστα γελοιογραφικό – φύλλο! Η «Εταιρεία της υπέρ των Πατρίων Αμύνης» (που ιδρύθηκε το 1901 και στεγάσθηκε στην Ακαδημία Αθηνών) κυκλοφορούσε ένα 4σέλιδο φυλλάδιο, με τίτλο «Τα Πάτρια» – επιμελεία των ακαδημαϊκών Γ. Χατζιδάκη, Κ. Ζησίου και του δημοσιογράφου Ι. Δαμβέργη – που κυκλοφορούσε τότε σε 20.000 δωρεάν αντίτυπα και που έφθανε και στην Αργεντινή! Το 1924 ιδρύθηκε η ομογενειακή εφημερίδα «Πατρίς», στο Μπ. Άυρες, από τον Γ. Παρασκευαΐδη (και είτα δ/ντή τον Αθ. Βαϊρακλιώτη). Μετά, ο πρέσβυς της Ελλάδος στο Μπ. Άυρες, Βασ. Δενδραμής, ίδρυσε την εφημερίδα «Ελλάς» (με δ/ντές τον Δημ. Λογοθέτη, έως το 1956, την θυγατέρα του Ελένη και είτα τον Λεων. Τριανταφυλλίδη). Το 1958 ιδρύθηκε η εφημερίδα «Νότιος Αμερική», από την Πολ. Μποσκαΐνου και ο «Ελληνισμός» από τον Δημ. Ρούτση.
Γι’ αυτό ο Αργεντινός εθνικός ποιητής και ένας των σημαντικότερων ποιητών της Ν. Αμερικής, που ήταν και μέλος του Αργεντινού Κοινοβουλίου Αντράντε Ολεγκάριο (1841-1882), ο οποίος ύμνησε τις ομορφιές της πατρίδος του, έγραψε έργα εμπνευσμένα από την Ελλάδα («Ατλαντίς», 1881 και «Προμηθεύς», 1877), στα οποία εκφράζει τους πόθους των λαών της Λατ. Αμερικής. Ενώ ένα από τα ωραιότερα γλυπτά έργα-δημόσια μνημεία που ευρίσκονται στην Αργεντινή, είναι ο «Θνήσκων Κένταυρος», έργο του Γάλλου γλύπτου Μπουρντέλ.
Η Αργεντινή συνδέεται και με την Θράκη, κυρίως δια μέσου του ιδιοφυούς επιχειρηματία και ευπατρίδη, Ευγένιου Ευγενίδη (εκ Διδυμοτείχου) ο οποίος – μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – συνέδεσε ατμοπλοϊκώς την Νότιο Αφρική με την Νότιο Αμερική! Εν τέλει, εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή, απ’ όπου ο οξυδερκής επιχειρηματίας διείδε το ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα κι εστράφη στην ναυτιλία των υπερωκεανίων.
Και ο δις βραβευμένος με Όσκαρ Αργεντινός συνθέτης Γκουστάβο Σανταολάγια, δήλωσε: «Προσωπικά νοιώθω την ύπαρξη μιας υπόγειας σύνδεσης μεταξύ Ελλάδος-Αργεντινής, μεταξύ των δύο πολιτισμών. Νοιώθω πως η μουσική μας συγγενεύει κάπως με την δική σας και την συγγένεια την εντοπίζω ανάμεσα στο τάνγκο και στο ρεμπέτικο… Ίσως να υπάρχουν κοινές πηγές. Οι μουσικές και των δύο είναι πιο συναισθηματικές, κάπως σκοτεινές και θλιμμένες, και τα δύο ιδιώματα αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την μελαγχολία. Υπάρχει ένα περίεργο αίσθημα κενότητος που δεν μπορώ να το περιγράψω. Μου αρέσει ο Μ. Θεοδωράκης, ενώ παλαιότερα ήμουν φανατικός των Aphrodite’s Child του Β. Παπαθανασίου. Ο δίσκος τους “666″ είναι από τους αγαπημένους μου. Μου αρέσουν επίσης πολύ τα ρεμπέτικα. Στην συλλογή των οργάνων μου έχω – εννοείται – και το μπουζούκι. Εάν το χρησιμοποιούσα στην ταινία, θα το έπαιζα βέβαια με τον δικό μου τελείως διαφορετικό τρόπο» – βλ. σχ. εφημ. «Εποχή», Ιούνιος 2009.
Στο σημείο αυτό, καλό είναι να θυμηθούμε πως στα εθνικά μουσικά όργανα της Αργεντινής, ανάμεσα στο τύμπανο κάγια, τον καλαμένιο αυλό, τον κοκκαλένιο αυλό (κουένα), τον ευθύαυλο (μια πεντάμετρη σάλπιγγα, που λέγεται έρκε ή ερκέντχο ή τρουτρούκα), συγκαταλέγεται και ο αυλός του Πανός, που στην τοπική λέγεται «σίρου» ή «αντάρα».
Η ελληνική κοινότητα του Μπ. Άυρες από το 1911 είχε εκκλησία, σχολείο και νοσοκομείο! Στην απογραφή του 1963 οι Έλληνες της Αργεντινής ήσαν 43.000 (η πολυπληθέστερη εθνότητα μετά τους εντοπίους, τους Ιταλούς και τους εβραίους). Την δεκαετία του 1950-60 ο ελληνικός πληθυσμός αυξανόταν συνεχώς. Ζούσε κυρίως σε 8 κοινότητες (οι παλαιότερες: Δυο στο Μπ. Άυρες, μια στο Βερίσσο και μια στο Ρεμέντιος ντε Εσκαλάντα), είχε αναπτύξει 21 κοινωφελείς οργανώσεις, εκκλήσιαζόταν σε 6 εκκλησιές και λειτουργούσε 5 σχολεία! Σήμερα, ο απόδημος ελληνισμός στην Αργεντινή υπολογίζεται σε 20.000 ανθρώπους. Η δε δρ. Χρ. Τσαρδίκου (πρόεδρος του «Νόστος» Μπ. Άυρες) δημιούργησε έδρα Ελληνικών Σπουδών σε μεγάλο πανεπιστήμιο της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Το 2009 η Ένωση Συγγραφέων Αργεντινής έδωσε το α΄ διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας στην Ελλάδα και στον Πέτρο Κασιμάτη, κατά τον διεθνή διαγωνισμό «Ο Ελληνισμός και ο Μέγας Αλέξανδρος», που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ελληνική πολιτιστική οργάνωση «Νόστος».
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο


Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
ΠΗΓΕΣ:
1.Γκαλεάνο Εδ. «Πηγές από Μνήμες Φωτιάς – Τα πρόσωπα και οι μάσκες», μτφρ. Ισμ. Κανσή, εκδ. «Εξά¬ντας», 1987.
2.Δαμηλάκου Μ. «Έλληνες μετανάστες στην Αργεντινή (1900-1970): Διαδικασίες συγκρότησης και μετασχηματισμοί μιας μεταναστευτικής κοινότητας», 
3.Ιστορικό Αρχείο Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος, 2004.
4.Εθνική Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου «Αργεντινή-Χιλή από οικονομικής απόψεως», Αθήναι, 1961.
5.Καμηλιέρης Σπ. «Το γενικόν εμπόριον της Αργεντινής Δημοκρατίας και η οικονομική εξέλιξις της χώρας κατά τα τελευταία έτη», Μπ. Άυρες, 1938.
6.Κατσόμαλος Β. «Αργεντίνα, Χιλή-Ουρουγουάη-Βραζιλία και οι Έλληνες», Μπ. Άυρες, 1972.
7.Κουτάντος Δημ. «Λέξεις που μυρίζουν θάλασσα (Ελληνικές λέξεις στα πορτογαλικά)».
8.Λεκάκης Γ. «Ήπειρος, η γωνιά που πέτρωσε στο 5…», βιβλίο (620 σελίδων), το οποίο κυκλοφόρησε μαζί με 4 CDs με ηπειρώτικη μουσική και ένα Cdrom. 
9.Έκδ. RiA Music & Multimedia Education Engineering (εκδ. «Πολυμέσα Εκπαιδευτική Μηχανική»), 1998. Του ιδίου: «Ο Τύπος την εποχή Πλάτωνος Δρακούλη», εισήγηση στο συνέδριο για τον Πλ. Δρακούλη, που έγινε στην Ιθάκη, το 2009.
10.Πετρίδης Ζ. Π. «Οδύσσεια – Μια ναυτική εποποιία προϊστορικών Ελλήνων εις την Αμερικήν», 1994.
11.Ποιμενίδης Κ. Ι. «Συνοπτική εικών της Αργεντινής Δημοκρατίας», εν Αθήναις, 1926.
12.Τρακάδα Κυρ. «Αγαπημένη μου Αργεντινή-Από την Παταγονία στη Σάμο με αγάπη», εκδ. «Νοσταλγία», 2010. Της ιδίας «Μπόκα-τζούνιορ-Αιγαίο: Αυτά που μας ενώνουν».
13.Τριανταφυλλίδης Μαν. «Έλληνες της Αμερικής», 1952.
14.Χουρμουζιάδης Γ. “La cultura de Grecia”, Μπουένος Άυρες Αργεντινή, 1972.
15.Χρηστοφής Χρ. «Η Αργεντινή δημοκρατία και το ελληνικό εμπόριον υπό έποψιν ναυτιλίας, μεταναστεύσεως, συναλλαγών», εν Αθήναις, 1991.
16.“Grecia-datos informativos sebu su economia nauonal con la Republica Argentina”, Μπ. Άυρες, 1936.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο


Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο


Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

ΧΕΙΜΑΡΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗΔΩΝ, ΜΕΛΑΔΩΝ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ

Του Παναγιώτη Λιάκου
 
Oλόκληρον το Πανελλήνιον συνεκινήθη βαθύτατα και συνεμερίσθη το πένθος της Ελληνικότατης και πατριωτικότατης οικογενείας Δραγούμη. Ο σπαραγμός της πατρικής καρδιάς έσχε πανταχού απήχησιν. Διότι οφείλομεν πάντες να ομολογήσωμεν ότι η αρχοντική αυτή οικογένεια, η καθ’ όλα Ελληνοπρεπής, προσέφερε τόσας υπηρεσίας εις την Πατρίδα, ώστε όλοι οι Ελληνες αποκαλύπτονται μετά σεβασμού και εκτιμήσεως. Περιττόν άλλωστε να υπομνήσωμε ότι το πρώτον θύμα του Μακεδονικού Αγώνος, το οποίον έταμε την λεωφόρον της απελευθερώσεως της Μακεδονικής γης, ο θρυλικός ήρως Παύλος Μελάς, απετέλει μέλος της εν λόγω οικογενείας. Διά τούτο επαναλαμβάνομεν, ο σπαραγμός και η οδύνη της οικογένειας Δραγούμη έσχε Πανελλήνιον απήχησιν».
Εφημερίδα «Εσπερινή», 13 Αυγούστου 1920, σελ. β΄, τίτλος άρθρου «Ο σπαρασμός». Από το βιβλίο του Αθανάσιου Λ. Κόρμαλη «Η εκτέλεση του Ιωνος Δραγούμη στον Τύπο της εποχής», σελ. 45, Αθήνα 1994, εκδόσεις Πελασγός.
Τον Μάιο του 1919, ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη. Οι Ελληνες, γεμάτοι αγωνία, είχαν στραμμένο το βλέμμα τους στην Ανατολή και στον αγώνα των στρατιωτών μας εναντίον των Τούρκων. Ομως, δεν είχαν λησμονήσει ούτε για λίγο την κερδισμένη υπόθεση της Μακεδονίας και εκείνους -τους λίγους αρχικά και πολλές χιλιάδες αργότερα- οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να επιβάλουν ελληνική κυριαρχία στη γη του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Ο Ιων Δραγούμης δολοφονήθηκε από βενιζελικούς παρακρατικούς στις 31/07/1920 στο κέντρο των Αθηνών, στην περιοχή του ξενοδοχείου «Χίλτον». Σύσσωμος ο Ελληνισμός σπάραξε στο άκουσμα της δολοφονίας του Ιωνος Δραγούμη, του εθνικιστή στοχαστή και πολιτικού, που συμμετείχε στο οργανωτικό σκέλος του Μακεδονικού Αγώνα. Οι σκιές που κινούνταν στα δάση, στα βουνά, στα βαλτοτόπια του Βορρά και πάλευαν και μάτωναν έγιναν στρατιές που αφαίρεσαν με τη λόγχη την ημισέληνο από τη Μακεδονία μας και τη γλίτωσαν από τους Βουλγάρους.

Οι Ελληνες, τις εποχές των θριάμβων, των θυσιών, της αισιοδοξίας και της αθωότητας, συντονίζονται με τα πνεύματα που εκπροσωπούν τα ηγετικά αρχέτυπα του έθνους. Με φλογερούς πατριώτες, όχι με ενδοτικά ψοφίμια. Ταυτίζουν τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις πράξεις και τους πόθους τους με όσες φαινομενικά άφθαστες κορυφές θάρρους και αρετής υποδεικνύουν οι γνήσιοι και άξιοι εμπροσθοφύλακες της φυλής των Ελλήνων. Μόνο έτσι γίνονται εφικτά θαύματα, όπως η Εθνεγερσία του 1821, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-1913, η συντριβή των Ιταλών στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και τόσες άλλες στιγμές όπου τιμήθηκε το όνομα της πατρίδας μας.

Ο λαός μας, το 1920, αγωνιούσε για την έκβαση της επιχείρησης στη Μικρασία, αλλά ο χρόνος σταμάτησε, η αγωνία έπαψε, όλα πάγωσαν με την ανακοίνωση του θανάτου του Ιωνος Δραγούμη. Θεωρούσαν τον ιδεολογικό καθοδηγητή και πολιτικό οργανωτή του Μακεδονικού Αγώνα ισότιμο του Παύλου Μελά, του παλικαριού που θέρισε ο ανδροφόνος Αρης στη μάχη για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Η Μεγάλη Ιδέα ήταν εκείνη που έθρεψε το Γένος μας τα χρόνια των μεγάλων δοκιμασιών. Ο ηρωικός τρόπος ζωής των μπροστάρηδων ήταν το παράδειγμα που ακολούθησαν οι νέοι και γέμιζε η ζωή τους με τον πιο δυσεύρετο θησαυρό του κόσμου: το νόημα. Η παρακμή, το κενό, η ανία, η διάλυση των κοινωνιών, η εξάρτηση από ουσίες και πρόσωπα είναι παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα της έλλειψης πίστης και νοήματος ζωής. Οσοι βρίσκουν νόημα και έχουν πίστη στον Θεό και στην εκπλήρωση των πεπρωμένων της φυλής δεν έχουν ανάγκη από κάτι άλλο για να «γεμίζουν» ή να «σκοτώνουν» τον χρόνο τους. Οι θρησκείες (γιατί περί θρησκειών πρόκειται) του κοσμοπολιτισμού, της παγκοσμιοποίησης, του πολιτισμικού ή πολιτικού μαρξισμού είναι αγωγοί απ’ όπου περνά το δηλητήριο του μηδενισμού στις φλέβες των δυτικών κοινωνιών.

Ανδρείκελα και αρλεκίνοι υποδύονται τους ηγέτες και βομβαρδίζουν τα ώτα των πολιτών με μεγαλαυχίες και κούφιες υποσχέσεις, ενώ το προσωπικό παράδειγμά τους, η πορεία του δικού τους βίου, τα δικά τους πεπραγμένα είναι τόσο αξιοθρήνητα όσο οι πνευματικές ψώρες που υπερασπίζονται.
Η Ελλάδα για να επιβιώσει πρέπει να βαδίσει πάνω στα βήματα Δραγούμηδων, Μελάδων και Κολοκοτρωναίων. Πρέπει να εμπιστευτεί την πολιτική εξουσία και την πνευματική καθοδήγησή της σε εκείνους που θέλουν να τη λευτερώσουν, να τη μεγαλώσουν και να τιμωρήσουν δίχως έλεος όσους την έφεραν επαιτούσα στα σκαλιά των ισχυρών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΖΗΣ : ΟΝΟΜΑ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΥ

Συμφωνία που δεν κλείνει , αλλά ανοίγει πληγές Η Συμφωνία από τη στιγμή που περιέχει όνομα, γλώσσα και ταυτότητα, με τη λέξη «Μακεδονία» , έχει όλα τα δομικά στοιχεία ενός αλυτρωτισμού με επίσημα κρατικά χαρακτηριστικά και με την υπογραφή της Ελλάδας , αυτή τη φορά, λέει στον 98.4 ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας Ιωάννης Μάζης. Κατά τον πανεπιστημιακό Ιωάννη Μάζη, η Συμφωνία, δεν κλείνει αλλά ανοίγει νέες πληγές αλυτρωτισμού και μάλιστα με επιθετικότερο τρόπο , αφού πλέον η ΠΓΔΜ αποκτά κρατική αναγνώριση από πλευράς της Ελλάδας, σε όλα τα στοιχεία του «Μακεδονισμού». 


984radio
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΠΩΣ ΘΑ ΠΟΛΙΤΕΥΘΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΠΑ

Του Μιχάλη Ιγνατίου

 

Η επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία της Τουρκίας από τον πρώτο γύρο, για πολλούς ήταν αναμενόμενη. Όμως, δικαιολογημένα η αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νίκη του, αφού τα δείγματα νοθείας είναι πολλά. Την ίδια στιγμή είναι περιορισμένες οι δυνατότητες της για να επιτύχει οτιδήποτε.

Σε μία χώρα όπου ένας πανίσχυρος πρόεδρος έχει στη δούλεψη του τον στρατό, την αστυνομία και το παρακράτος, οι αντίπαλοί του δεν έχουν την παραμικρή τύχη. Ο Ταγίπ Ερντογάν, με νοθεία ή όχι, δεν θα κουνηθεί από τη θέση του και θα πραγματοποιήσει το όνειρο του: Να γίνει δικτάτορας ψηφισμένος από το λαό.

Ουδείς γνωρίζει πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και αν οι διεθνείς οργανισμοί αποδεχθούν ως καθαρή τη νίκη του. Ότι και να αποφασίσουν οι ανεξάρτητοι παρατηρητές, δεν θα ιδρώσει το αυτί του Ερντογάν. Οπότε, δεν θα εκπλαγώ αν οι ξένοι ηγέτες, ο ένας μετά τον άλλο, …στοιχηθούν για να τον συγχαρούν. Είναι βέβαιο πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα είναι ο πρώτος που θα εκφράσει τα θερμά συγχαρητήριά του, αν δεν το έχει πράξει ήδη.

Η τουρκική αντιπολίτευση, που παραμένει διχασμένη, αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Εάν ήταν ενωμένη, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για την Τουρκία την επομένη ημέρα των εκλογών. Αποδείχθηκε ότι χωρισμένος ο αντι-Ερντογάν πολιτικός κόσμος, δεν έχει να προσφέρει στο λαό μία άλλη εναλλακτική. Οι κραυγές της αντιπολίτευσης για τη νοθεία που διέπραξε ο ισλαμιστής ηγέτης της χώρας, θα «πεθάνουν» όσο περνούν οι μέρες. Εκτός αν αποφασίσουν να «αυτοκτονήσουν» υπό την έννοια ότι ο στρατός, η αστυνομία και το παρακράτος του Ερντογάν δεν χωρατεύουν.

Θα έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις της Αμερικής και της Ευρώπης στη νίκη του Ερντογάν. Θα παραμείνουν «παγωμένες» οι σχέσεις ή θα είναι η νίκη του η αρχή για να γυρίσει σελίδα και να επιχειρήσει μία συνθηκολόγηση, που θα τον επαναφέρει στη Δύση. Ουδείς γνωρίζει τι συμβαίνει στο μυαλό του προέδρου της Τουρκίας και όλες οι αναλύσεις βασίζονται σε υποθέσεις.

Εάν πραγματικά τον ενδιαφέρει η βελτίωση των σχέσεων με τους Δυτικούς, πρέπει να κάνει υποχωρήσεις. Και η λέξη αυτή δεν εκφράζει τον Ερντογάν που γνωρίζαμε μέχρι πριν τις εκλογές. Υποθέτω ότι απολαμβάνει τη σχέση του με τον πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος τον αντιμετωπίζει ως ίσο προς ίσο και από την άλλη, δεν τον ενοχλεί για το σεβασμό των γειτόνων του και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν βλέπω πραγματικά κάποιο λόγο για να επιστρέψει στο δυτικό μαντρί. Σε αυτή τη φάση δεν τον συμφέρει να τα «σπάσει» με τη Ρωσία, αντίθετα είναι προς το συμφέρον του να ενδυναμώσει τις οικονομικές, στρατιωτικές και διπλωματικές σχέσεις.

Οι σχέσεις με την Αμερική βρίσκονται σε οριακό σημείο και στο στάδιο αυτό η Ουάσιγκτον αναλύει τα υπέρ και τα κατά μίας μετωπικής σύγκρουσης. Εάν ο κ. Ερντογάν παραμείνει οχυρωμένος στις θέσεις του, τότε σημαίνει ότι επιδιώκει τη σύγκρουση με την Αμερική. Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να δεχθούν ότι έχασαν από τον Πούτιν μία σύμμαχο χώρα, στην οποία επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια.

Κατά τη γνώμη μου θα συνεχίσουν την προσπάθεια της συνεννόησης, αλλά θα θέσουν χρονοδιάγραμμα. Διότι, όπως έχω γράψει πολλές φορές, τούτη η κυβέρνηση του Τραμπ, απέδειξε ότι δεν φτύνει στα μούτρα της. Γιατί να το πράξει με την Τουρκία, όταν ο πρόεδρος της Αμερικής αντιμετωπίζει με εντελώς διαφορετικό τρόπο όλες τις άλλες χώρες. Θα έχει ενδιαφέρον που θα καταλήξει αυτή η υπόγεια σύγκρουσή της Ουάσιγκτον με τον Ερντογάν.

Σε ότι αφορά τους Ευρωπαίους, και επειδή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πλέον ανύπαρκτοι, εικάζω ότι θα πέσουν στα γόνατα ενώπιον του Σουλτάνου και θα τον προσκυνήσουν. Αυτή η στάση θα υπονομεύσει ακόμα περισσότερο την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της.

Αναφορικά με τις απειλές της Τουρκίας εναντίον του Αιγαίου και της Κύπρου, αυτές θα συνεχιστούν. Μετά τη νίκη του, ο Ερντογάν είναι πλέον ανεξέλεγκτος. Άλλωστε, σε ένα θέμα με το οποίο συμφωνεί απόλυτα με την τουρκική αντιπολίτευση είναι στις διεκδικήσεις νησιών του Αιγαίου και στο Κυπριακό.

Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας οι αντίπαλοί του έβγαζαν πολεμικές κραυγές διεκδικώντας δεκάδες νησιά και βραχονησίδες. Αποδείχθηκαν σε αυτό το θέμα πιο εθνικιστές από τον Ερντογάν. Άρα, συμφωνούν και με την επεκτατική πολιτική της χώρας τους στο Αιγαίο και την Κύπρο.

 Όσοι στην Αθήνα και τη Λευκωσία πιστεύουν ότι η νέα νίκη του Τούρκου προέδρου, θα τον κάνει πιο «μαλακό», να με συγχωρούν αλλά έχουν μαζέψει στα μυαλά τους όλη τη βλακεία της υφηλίου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μετακινηθεί ούτε ένα πόντο από τις θέσεις του. Θα συνεχίσει να προκαλεί και στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου, όμως -για πρώτη φορά- θα συναντήσει αντίδραση, διότι μετά το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν τις γεωτρήσεις οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι. Αποκλείω ότι θα φύγουν με την ουρά στα σκέλια, όπως οι Ιταλοί.

Ενώ οι κίνδυνοι ελλοχεύουν παντού για την Ελλάδα, στην Αθήνα, το πολιτικό προσωπικό έχει ζωστεί τα άρματα. Όχι εναντίον του …Ερντογάν! Δεν νομίζω να είχαμε πότε τόσες «ανταλλαγές» μίσους μεταξύ των πολιτικών. Σας διαβεβαιώ ούτε την εποχή της μεγάλης κόντρας του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Η χώρα είναι βαθιά διχασμένη. Δεν μπορεί να πορευθεί άλλο μέσα σε αυτό το κλίμα μίσους και φανατισμού. Οι ώρες είναι πολύ δύσκολες για τον τόπο, αλλά ο πολιτικός κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα συμφέροντά του, αντί για την Ελλάδα. Φαντάζομαι θα ξυπνήσουν εάν η χώρα βρεθεί ενώπιον εθνικής κρίσης…

 

hellasjournal.com
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ