Καθηγητού Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας Τμήμα Τουρκικών και Συγχρονων Ασιατικών Σπουδών Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών.
Ας εξετάσομε πρωτίστως κάποιες επιχειρηματολογικές αφηγήσεις του δημοσίου διαλόγου σχετικά με το «συνετόν» του συμβιβασμού των Αθηνών εις μίαν ονομασία σύνθετη εμπεριέχουσα τον όρον «Μακεδονία». Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πρωτίστως και ουσιαστικώς κρίσιμη, για τους εξής λόγους:
1) Ο όρος «Μακεδονία» per se αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα του σκοπιανού δήθεν αλυτρωτισμού. Εξ αυτού και μόνον θα χαλκευθεί η νομιμοποίησις της ανυπάρκτου εθνικώς «μακεδονικής ταυτότητος», ανυπάρκτου γλωσσολογικώς «μακεδονικής γλώσσης» και φυσικά της ανυπάρκτου νομοκανονολογικώς «ορθοδόξου μακεδονικής εκκλησίας».
2) Τα ζητήματα της απαλοιφής από το Σύνταγμα των Σκοπίων των δήθεν «αλυτρωτικών» επιταγών του, δια της απαλοιφής των αντιστοίχων άρθρων, δεν αποτελούν, κατά κανένα τρόπο, εξασφάλιση για την ελληνική πλευρά. Ασφαλώς ένα κράτος έχει το απόλυτον δικαίωμα να δημιουργεί, αλλά και να αναθεωρεί τον συνταγματικό του χάρτη κατά: i) τα εθνικά του συμφέροντα, ii) τα ιδεολογικά του ζητούμενα και iii) τα πολιτικά και iv) τα γεωστρατηγικά του προτάγματα, όπως αυτό τα αξιολογεί. Εάν, συνεπώς, το σκοπιανό πολυεθνοτικό (αλβανο-σλαβο-ρομανικό) μόρφωμα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με σύνθετη ονομασία εμπεριέχουσα τον όρο «Μακεδονία» δεν θα έχει κανένα λόγο να μην τροποποιήσει εκ νέου το Σύνταγμά του προς την προϋπάρξασα δήθεν «αλυτρωτική» κατεύθυνση. Είναι λοιπόν φενάκη η διατυμπανιζομένη, από τους υποστηρικτές της υπάρξεως του όρου «μακεδονία» στην «λύση» του ονοματολογικού, «διασφάλιση του αποκλεισμού των αλυτρωτικών διατάξεων από το νέο Σύνταγμα των Σκοπίων».
Έχει εισέτι υποστηριχθεί ότι εάν δεν καταλήξομε σε «σύνθετη ονομασία» (…με τον όρο «-μακεδονία» άραγε εννοούν οι υποστηρίζοντες «λυσιν»;) τότε δεν θα υπάρξει «λύσις». Μα, αυτό ποιόν απειλεί; Την Ελλάδα ή τα Σκόπια τα οποία επείγονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ? Ας λάβουμε επίσης υπόψη την προ εβδομάδος προειδοποίηση του ΓΓ/ΝΑΤΟ κου Στόλτενμπεργκ προς την Σκοπιανή κυβέρνηση, η οποία αποκλείει την εισδοχή του κρατιδίου εις το ΝΑΤΟ με την συνταγματική των ονομασία. Και αυτά συμβαίνουν ενώ τα Σκόπια απαιτούν τον σφετερισμό της εθνικής ελληνικής ταυτότητος, της ελληνικής αυτοσυνειδησίας και της ελληνικής ιστορίας και μάλιστα με την επίσημη συναίνεση της…Ελλάδος; Και μας προτείνουν…«καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς» προσφέροντάς μας την αλλαγή της ονομασίας του… αεροδρομίου των και κάποιων… οδών της πρωτευούσης των; Ο κος Μητσοτάκης είχε απόλυτο δίκαιο όταν ανέφερε προχθές ότι : «δεν θα διακινδυνεύσω τον διχασμό των Ελλήνων για να διαφυλάξω την ενότητα των Σκοπιανών». Μόνο που θα πρέπει να προχωρήσει θαρραλέα και στην αποκήρυξη του όρου «Μακεδονία» από την προερχομένη εκ του, επικινδύνως συγχροτιζομένου μετά του κου Σόρος και παταγωδώς αποτυχόντος επί 25ετίαν, «διαμεσολαβητού» του ΟΗΕ και να απαιτήσει την άμεση απομάκρυνση και αντικατάστασή του. Τότε θα ευεργετούσε πρωτίστως το έθνος μας και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του πολυεθνοτικού κρατιδίου των Σκοπίων και δευτερευόντως την μεγάλη παράταξη της οποίας επιδιώκει να ηγηθεί. Υπό το κράτος της εκφράσεως της λαϊκής βουλήσεως από το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης αλλά και του επομένου των Αθηνών, εις το Σύνταγμα, στις 4 Φεβρουαρίου, είναι αδύνατον η «μυστική διπλωματία» των Αθηνών να επιτρέψει εις τα πολιτικά κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να «αυτοκτονήσουν» πολιτικώς. Άρα «λύσις» του προαναφερθέντος τύπου δεν νομίζω ότι θα υπάρξει.
Γιατί προτείνω ως ονομασία το « Κεντροβαλκανική Δημοκρατία».
Επιμένω εδώ και πολύ καιρό, στην σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και erga omnes, «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία», διότι όλες οι άλλες δεν ανταποκρίνονται στην ιστορική πραγματικότητα, πράγμα που θα καταλήξει προϊόντος του χρόνου, όχι μόνον εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, αλλά και εις βάρος των κρατικών συμφερόντων και του ιδίου του κρατιδίου των Σκοπίων! Και αυτό διότι οι ισορροπίες στην Βαλκανική, από τούδε και εις το εξής, θα είναι άκρως επισφαλείς με πρώτα θύματα, εκείνα τα πολυεθνικά μορφώματα τα οποία δεν έχουν και δεν μπορούν να αποδείξουν βαθύτατες εθνικές ταυτότητες οι οποίες να αποτελούν κοινή εθνική συνείδηση και πεποίθηση του μωσαϊκού των λαών που τα συνιστούν. Επίσης η ονομασία «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία» δεν διαγράφει ούτε καταπνίγει κάποια εθνοπολιτισμική ή γλωσσική ταυτότητα των συνιστωσών εθνοτήτων του κρατιδίου. Εις τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κεντροβαλκανίων πολιτών, η κάθε εθνότης θα μπορεί να αναφέρει την ταυτότητά της: Π.χ. ο εθνοτικώς αλβανογενής, θα μπορεί να αναφέρει:«Εθνικότης αλβανική», ο εθνοτικώς σλαύος αντιστοίχως: «Εθνικότης σλαυϊκή», ο εθνοτικώς έλλην: «Εθνικότης ελληνική», κ.τ.λ. Επίσης το ίδιο το ΝΑΤΟ θα ήτο απολύτως ικανοποιημένο όταν εις τον κατάλογον των μελών του εγένετο εμφανές δια της ονομασίας αυτής, ότι ασκεί επιρροήν εις την κεντρική βαλκανική! Άρα, όλοι θα ήσαν ικανοποιημένοι!
Ποιοι στηρίζουν την Σκοπιανή ονοματολογική εμμονή και γιατί.
Τα ερείσματα των Σκοπίων ανήκουν πρωτίστως σε κύκλους Γερμανικής και δευτερευόντως Ιταλικής προελεύσεως και εμπνεύσεως για λόγους οι οποίοι έγιναν σαφείς από εδαφικής απόψεως ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αμέσως μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαυΐας στην Γερμανία ιδρύθησαν ισχυρώς χρηματοδοτούμενα «ερευνητικά κέντρα» τα οποία εστόχευαν τον, ναζιστικής εμπνεύσεως, πολυτεμαχισμό και την διάλυση της Βαλκανικής στη “βιολογική βάση” του (φανταστικού) DNA των εθνοτήτων τις οποίες εφρόντιζαν να ανακαλύψουν ως καταπιεζόμενες! Ένα λαμπρό παράδειγμα αποτελεί και το «Ευρωπαϊκό Κέντρο Μειονοτήτων», ιδρυθέν το 1996, και προσωπικότητες όπως ο τότε διευθυντής του, και μετέπειτα «γενικός πρόξενος» στο, μη ανεγνωρισμένο ως κράτος, Κόσσοβο (!) κος Στέφαν Τραίμπστ. Τον κο Στέφαν Τραίμπστ τον γνώρισα προσωπικά σε πρόσφατη ερευνητική συνεργασία του Εργαστηρίου Γεωπολιτικής το οποίον διευθύνω στο ΕΚΠΑ με το Πανεπιστήμιο της Λειψίας στο πλαίσιο προγράμματος διευθυνομένου από το DAAD. Οι αντιεπιστημονικές θέσεις του σχετικά με την περιοχή μας και την Ελλάδα μου έκαναν ιδιαιτέρα εντύπωση και έψαξα σχετικώς με την δράση του. Μεταξύ αυτών που ανεκάλυψα ήταν ότι διηύθυνε το ανωτέρω γερμανικό «Ευρωπαϊκό Κέντρο Μειονοτήτων». Ο εν λόγω κος Τραίμπστ, σε διάλεξή του σε Συμπόσιο του Ιδρύματος Καρλ Φρίντριχ φον Ζίμενς (Ναί! Του γερμανού βιομηχάνου και “ευπατρίδη” ο οποίος πέραν της λοιπής στενής συνεργασίας του με το Ναζιστικό Ράϊχ ήτο και ο κατασκευαστής των κρεματορίων του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος των ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως) η οποία εδόθη εις το Μόναχο, περί των «προβλημάτων των εθνοτήτων» και τις «περιφέρειες» στην Κεντρο-Ανατολική Ευρώπη, δημοσιευθείσα στη λίαν «έγκυρη» επιστημονική επιθεώρηση «Südosteuropa» τ. 7-8/1992, ανέφερε τα εξής: «Στον μόλις το 1912 εξελληνισθέντα Βορρά (sic!) θα είναι, άραγε, οι εναπομείναντες Νοτιοσλαύοι ή οι Τούρκοι, οι εκεί διαβιούντες Πομάκοι ή οι Αρωμούνοι, οι Μεγλενοί, οι Αλβανοί, οι Σαρακατσάνοι, οι Σεφαρδείμ, οι Ρώμα, οι Γύφτοι ή οι Γιουρούκοι – ή ποιοι άλλοι – εκείνοι που πρώτοι θα αξιώσουν τα μειονοτικά τους δικαιώματα – ως προστάδιο της ιδίας κρατικής υπάρξεώς τους ή της ενώσεως με ένα εκ των γειτονικών κρατών;» H καταγραφή 282 (!) εθνοτικών ομάδων από αυτά τα γερμανικά «ειδικά ερευνητικά κέντρα» αποτελεί στόχευση η οποία υπαγορεύεται εδώ και 100 χρόνια από την από την ανάγκη του γερμανικού (και, εν τω μεταξύ, του εταιρικού του ευρωπαϊκού) Κεφαλαίου να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις που θα του επιτρέψουν να ανταγωνιστεί επιτυχώς, κατά τον 21ο αιώνα, το αμερικανικό Κεφάλαιο, το οποίο επίσης βαδίζει με αργά βήματα προς την περιχαράκωσή του δικού του στρατοπέδου, από την Αλάσκα μέχρι την Λατινική Αμερική.
Το μήνυμα του Συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης, μία εβδομάδα μετά.
Το Συλλαλητήριο αυτό, έκαμε σαφές ότι ο ελληνικός Λαός αντιλαμβάνεται ότι σε καμμία περίπτωση δεν παγιδεύεται ούτε και θυσιάζει την συνολική εθνική του μνήμη, ενότητα και ταυτότητα στο βωμό των ανωτέρω συμφερόντων. Διότι είναι διαυγέστατος ο μηχανισμός της μοριοποιήσεως και κατόπιν πολτοποιήσεως των εθνικών ταυτοτήτων που χρησιμοποιείται από τα κέντρα αυτά: όπου το εθνικό συναίσθημα έχει υποχωρήσει, βαλλόμενο τόσον από τον διεθνιστικό κεφαλαιοκρατικό κοσμοπολιτισμό όσον και από έναν διεστραφέντα «νεοφιλελεύθερο διεθνισμό» μιας εξίσου νεοφιλελεύθερης, υποτιθέμενης «Αριστεράς», οι άνθρωποι καταφεύγουν στο άμεσο και εγγύτερον: στην τοπική κοινότητα ή περιφέρεια, όπου διασώζονται ακόμη κάποια στοιχεία -ας είναι και μια διάλεκτος- που θα μπορούσαν να διακρίνουν «εμάς» από τους «άλλους». Οπότε η τοπική ιδιαιτερότητα ανακηρύσσεται σε «εθνοτική / μειονοτική ταυτότητα» και ανάγεται από τους απελπισμένους στον Ωκεανό της «Νέας Τάξεως» και της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας» σε σανίδα σωτηρίας. Και ο λυσιτελέστερος, λιγότερο «επώδυνος» και ηθικώς λιγότερο μεμπτός τρόπος αποσταθεροποιήσεως της Ευρώπης των μη-γερμανικών κρατών, προς όφελος του «Νέου Βερολίνου», είναι σήμερα το υπονομευτικό παίγνιο με τις τεχνητές ή/και πραγματικές «εθνοτικές» αλλά και «γλωσσικές μειονότητες», όπου π.χ η ομηρική ελληνική κυπριακή ή ποντιακή ή κρητική διάλεκτος θα παρουσιασθεί από τα διεθνή αυτά «Κέντρα» κάποια στιγμή, ως «εθνοτική γλώσσα». Γι αυτόν τον λόγο και πρέπει να απωλέσει ο Έλληνας την γνώση της συνέχειας της Γλώσσας του από την Αρχαία Ελληνική στην Βυζαντινή, την μεταβυζαντινή και τέλος την νεοελληνική σε όλες της τις μορφές. Γι’ αυτό και τα Αρχαία Ελληνικά πρέπει να θεωρηθούν «νεκρή γλώσσα» και να μην διδάσκονται, προϊόντως του χρόνου, εις ουδένα έλληνα μαθητή. Τέτοιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους έχουν ενταθεί, στη νέα περίοδο που διανύουμε διεθνώς μετά τις κοσμοϊστορικές αλλαγές των ετών 1989-92 (διάλυση της ΕΣΣΔ), οι προσπάθειες προς επαναχάραξη του χάρτη της Ευρώπης με γνώμονα τις «μειονότητες».
Ο ρόλος της Γερμανίας στην υπόθεση αυτή.
Ερανιζόμενος την σχετική πραγματολογία από τον ιστορικό Δρα Η. Ηλιόπουλο, δεινό μελετητή -μεταξύ άλλων- και του φαινομένου των γερμανικής εμπνεύσεως εθνοκρατικών αποσταθεροποιήσεων, έχω να τονίσω ότι η διαδικασία αυτή αποτελεί θεμελιώδη επιλογή των γερμανικών και των εταιρικών τους «ευρωπαϊκών ελίτ». Πρόκειται για επιλογή η οποία υποστηρίχθηκε από τους «οργανικούς-με-το-αζημίωτο-διανοουμένους» των Open Society Funds του κου Σόρος στις ημέρες μας, αλλά και την ιδεολογικο-πολιτική νομενκλατούρα των μηχανισμών [όπως το διαχρονικό «νεο-συντηρητικό» American Enterprise Institut (ιδρ. 1938, με σημαίνοντα μέλη όπως ο «φωτισθείς» πρώην τροτσιστής, Irving Kristol και άλλα της ιδίας ιδεολογικής τάσεως)] των Μπούς-Κλίντον-Ομπάμα. Μια επιλογή η οποία παρουσιάσθηκε ως «επιταγή των καιρών», αναπόφευκτη λόγω «παγκοσμιοποίησης», επιφέρει αυτονοήτως την τάχα ανεξήγητη και παράδοξη «έξαρση των εθνικισμών, των τοπικισμών και των θρησκευτικών φουνταμενταλισμών». Πρώτον διότι, προκειμένου να επιτύχει το ζωτικό στρατηγικό στόχο του, το διεθνές πανίσχυρο χρηματοπιστωτικό σύστημα του διεθνοποιηθέντος Κεφαλαίου οφείλει να διαγράψει πλέον το βεστφαλιανό Έθνος – Κράτος, το οποίο δρα ανασχετικώς ως προς τα συμφέροντά του, και δεύτερον διότι τα ευρέα κοινωνικά στρώματα που καλούνται να καταβάλουν το επαχθές τίμημα της «προσαρμογής» στην «άτεγκτη επιταγή» της «παγκοσμιοποίησης» αναζητούν ψυχολογική προστασία στο συναίσθημα του, εκ των πραγμάτων, σμυκρινθέντος σε επίπεδο εθνοτικής ομάδος, συναισθήματος του «Εμείς»! Η ανατροπή εδώ, ήλθε «απρόσμενα» από την άνοδο στην αμερικανική εξουσία του Προέδρου Τράμπ ο οποίος αντιτίθεται στην διεθνοποιητική και διεθνίζουσα κεφαλαιοκρατική αυτή τάση και στηρίζει την έννοια του έθνους κράτους, και μάλιστα από την ισχυρότατη θέση του Ενοίκου του Λευκού Οίκου. Ανάλογη και η βρετανική αντίσταση στην γερμανοποιούμενη Ευρώπη δια του Brexit. Σημεία των Καιρών, θα μου πείτε, όπως και «σημεία των αφυπνιζομένων Λαών», θα προσθέσω εγώ. Στο πλαίσιο αυτής της αφυπνίσεως των Λαών εντάσσω και το εν λόγω Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης των 700.000 ατόμων το οποίο «εξατμίσθηκε» από τους εθνικούς και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς διαύλους ως μηδέποτε υπάρξαν!
Βαλκάνια και “εθνοτικοί” εθνικισμοί: μηχανισμοί αποστεθεροποιήσεως.
Η απάντησή μου είναι καταφατική. Ο απώτερος στόχος των γερμανικής εμπνεύσεως αποσταθεροποιήσεων, είναι και δεδομένος και ομολογημένος: Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, από τη Γαλλία και τη Βρετανία μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο, διαβιούν 101.412.000 «μειονοτικών» ατόμων, κατά την επίσημη εκτίμηση της «μετωπικής» νεοφασιστικής «Φεντεραλιστικής Ενώσεως Ευρωπαϊκών Εθνοφυλετικών Ομάδων». Αυτοί οι «καταπιεζόμενοι μειονοτικοί» έχουν «ιερό δικαίωμα» να προστατεύσουν την «εθνοτική / γλωσσική ταυτότητά τους», όπερ μεθερμηνεύεται από τους Γερμανούς «ειδήμονες» σεχορήγηση εκτεταμένης αυτονομίας. Τότε και μόνον τότε τους επιτρέπεται να παραμένουν π.χ. Γάλλοι πολίτες (ενώ είναι, κατά βάθος «Βουργουνδοί», «Νορμανδοί», «Οξιτανοί», κ.λ.π.) ή παραμένουν π.χ. Έλληνες (ενώ είναι, υποτίθεται, «Μακεδόνες», Βλάχοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Γιουρούκοι, Σαρακατσάνοι κ.λ.π.). Αν όμως υπάρξει κρίση στη σχέση της «εθνοτικής μειονότητος» με το κυρίαρχο Έθνος – Κράτος, τότε η «μειονότητα» έχει το «δικαίωμα αυτοδιαθέσεως» και αποσχίσεως, και διά της βίας ακόμη, σύμφωνα με τους «έγκυρους» Γερμανούς εμπειρογνώμονες.
Η θέση αυτή αναγορεύτηκε σε αρχή από τον τότε γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Χ. Σολάνα, έναν «φωτισθέντα» πρώην μαρξιστή. Εφ’ εξής, είπε, η προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων θα προηγείται του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Άρα, πυρίτιδα διατίθεται άφθονη, δοθέντος ότι οι αυτόκλητοι «προστάτες» των μειονοτήτων αναβιβάζουν σε …282 τις «εθνοτικές ομάδες» που δήθεν …ασφυκτιούν στα στενά σύνορα των 36 ευρωπαϊκών Εθνών – Κρατών. Η «Φεντεραλιστική Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοφυλετικών Ομάδων» εκπροσωπείται στο Συμβούλιο του ιδρυθέντος κατά τα τέλη του 1996, «Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων» που εδρεύει στο Φλένσμπουργκ της Βορείου Γερμανίας και διευθύνεται από τον ίδιο «μακεδονολόγο» κο Στέφαν Τραιμπστ (StefanTroebst). Η ίδρυση τουαναβαθμισμένου επιτελικού κέντρου στο Φλένσμπουργκ, τρία χρόνια πρίν τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς του Μαρτίου του 1999 που σήμαναν την διάλυση της Γιουγκοσλαυΐας και την δημιουργία της FYROM, σηματοδοτεί μια ουσιαστική ποιοτική μεταβολή στον τρόπο εργασίας. Άλλωστε από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπηέγινε η αρχή: Την διάλυση της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας, διά της αποσχίσεως των Σλοβένων, των Κροατών, των Βοσνίων μουσουλμάνων και των «Μακεδόνων» των Σκοπίων, ακολουθεί η κατά μέτωπον επίθεση εναντίον της κυρίως Σερβίας, με τον επιτευχθέντα ακρωτηριασμό του Κοσσυφοπεδίου / Μετοχίου, της Βοϊβοδίνας (ουγγρική μειονότητα), του Σατζακίου (μουσουλμανική μειονότητα), αλλά και του Μαυροβουνίου το οποίο προ μηνών (2017) ενετάχθη εις το ΝΑΤΟ.
Έπεται δε η Θράκη, για την οποία τα «αρμόδια» γερμανικά ιδρύματα έχουν κάνει …προεργασία από ετών, ενώ ήδη οι επιφανείς τούρκοι επισκέπται μας (Τσαβούσογλου, Ερντογάν, κ.τ.λ.) φροντίζουν να μας το καταστήσουν απολύτως εμφανές και σαφές.
Αλλά υπάρχει και η Δυτική Ευρώπη! Ας δώσουμε και πάλι το λόγο στον διευθυντή του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων» κ. Τραίμπστ: «Ναι μεν θα αφιερωθεί ιδιαιτέρα προσοχή στην Ανατολική Ευρώπη», λέει ο «ειδικός» που είχε αποσταλεί και ως παρατηρητής του γερμανικού ΥΠΕΞ στην «Μακεδονία» την περίοδο 1992-93, για να πλέξει κατά τα λεγόμενά του «ένα χονδρό δίκτυο ανεπισήμων γνωριμιών» (!). Είναι σαφές ότι όπισθεν του εντέχνως καθησυχαστικού όρου των γερμανικών αυτών κέντρων «προστασία των μειονοτήτων» υποκρύπτεται η προτεραιότητα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, προσλαμβάνουσα μάλιστα πανηπειρωτικές διαστάσεις και επιτάσσουσα την ενεργό παρέμβαση των Γερμανών «ειδικών» σε Ανατολή και Δύση για την αποσταθεροποίηση των μέχρι σήμερα ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών. Για του λόγου το αληθές: Αναφερόμενος στην «εθνοτική ταυτότητα» των κατοίκων της Νοτίου Γαλλίας ο Τραίμπστ δεν διστάζει να φανταστεί το ενδεχόμενο, κάποιες ανακαλυφθείσες υπό του ιδίου «μειονότητες» να θελήσουν να ιδρύσουν δικό τους εθνικό κράτος! Με την ψυχραιμία που οφείλει να διέπει έναν καλό Γερμανό επιστήμονα, ο διευθυντής του Κέντρου Μειονοτήτων παρατηρεί: «Το εάν, επί παραδείγματι (…) οι Οξιτανοί στη Νότιο Γαλλία θα καταθέσουν ένα εθνικό σχέδιο, θα οργανώσουν ένα εθνικό κίνημα και, εντέλει, θα αξιώσουν ένα δικό τους εθνικό κράτος, και ακόμη, το εάν θα πολεμήσουν γι’ αυτό ή όχι, αυτά είναι δύσκολα ερωτήματα, αλλά πάντως, σε μερικές περιπτώσεις επείγοντα». Ότι όλοι αυτοί –και 90 εκατομμύρια άλλοι «μειονοτικοί» από την Ισπανία και το Βέλγιο μέχρι την Ελλάδα και τη Βουλγαρία – έχουν το «δικαίωμα» της αποσχίσεως και διά της βίας ακόμη, εφόσον το κυρίαρχο κράτος δεν τους επιτρέψει να «προστατεύσουν» αρκούντως την «εθνοτική τους ταυτότητα», μπορεί μεν να μη συνάδει στο παραμικρό με τις θέσεις του ΟΗΕ, αν αποτελεί διακεκηρυγμένη πεποίθηση των «ειδικών»! H πρόσφατη περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου και της Καταλωνίας, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Προκειμένου, ο Γερμανός καθηγητής Τραιμπστ, τότε διευθυντής του Κέντρου Μειονοτήτων, να δικαιολογήσει την «αναγκαιότητα» ακόμη και «βιαίας μεταβολής των συνόρων», ανέφερε ως παράδειγμα το Κοσσυφοπέδιον, όπου αργότερα ορίσθηκε ως Πρόξενος της Γερμανίας. Η περίπτωση του οποίου, όμως, δεν είναι παρά μέρος του «Αλβανικού Ζητήματος», το οποίον Αλβανικόν Ζήτημα είναι, κατά τον διευθυντή του Ιδρύματος του Φλένσμπουργκ και κατά καιρούς «παρατηρητή» της γερμανικής κυβερνήσεως, στη «Μακεδονία», «το πλέον οξύ εθνοπολιτικό και εδαφικό πρόβλημα της Βαλκανικής». Ένα πρόβλημα βεβαίως που αφορά άμεσα και τηνΕλλάδα, στην βορειοδυτική γωνιά της οποίας ο Γερμανός αξιωματούχος έχει ανακαλύψει μαζί με την «έγκυρη» ημερήσια «SüddeutscheZeitung» του Μονάχου, το εβδομαδιαίο «Spiegel» και μια πλειάδα άλλων εντύπων «αλβανικές μειονότητες»! Το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό «Σπήγκελ» ανακάλυψε στην Ελλάδα «μειονότητες» Αλβανών (Β.Δ. Ελλάδα), «Μακεδόνων» (Φλώρινα), Βουλγάρων (Ανατολική Μακεδονία) και «Τούρκων / Πομάκων» (τους οποίους αναφέρει ως ένα σύνολο και τους …τοποθετεί μέχρι τον Έβρο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα). Πάντως, ουδείς μπορεί να ψέξει τους Γερμανούς για …μεροληψία: έχει και ελληνική μειονότητα η …ελληνική Θράκη, που σημειώνεται με το γράμμα «G»! Στη λεζάντα του χάρτη που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 1999 οι Γερμανοί προστάτες των μειονοτήτων επεξηγούν ότι «επισήμως» και τα 10,5 εκατομμύρια κατοίκων της Ελλάδας είναι Έλληνες, εκτός μιας μουσουλμανικής μειονότητας 100.000 «Τούρκων». Πλην, οι Γερμανοί «γνωρίζουν» ότι «οι Βούλγαροι, οι Μακεδόνες (sic) κι οι Αλβανοί παραπονούνται για την πλήρη καταπίεση του πολιτισμού και της γλώσσας τους». Oι Γερμανοί «προστάτες» των «εθνοτικών μειονοτήτων θέλουν να αναστήσουν το αρχαϊκό μωσαϊκό των φυλών της εποχής πριν από τον Διαφωτισμό και την γέννηση του δημοκρατικού συνταγματικού νεοτερικού έθνους – κράτους. Και να μας γυρίσουν στον Μεσαίωνα, με το μεγάλο γερμανικό Ράιχ στο μέσον της ηπείρου και καμιά διακοσαριά «ανεξάρτητα» δουκάτα και πριγκηπάτα.
Εδώ ορισμένες από τις «μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες σε ευρωπαϊκή επισκόπηση» όπως τις κατέγραψε, την άνοιξη του 1992, η σύνταξη του «έγκυρου» περί τα μειονοτικά γερμανικού περιοδικού «Πογκρόμ» (που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Πνευματικού Κέντρου του Μονάχου «Γκαστάιγκ» αλλά και σε κάθε βιβλιοθήκη Ινστιτούτων Βαλκανολογίας, Πολιτικών Επιστημών κ.λ.π. καθώς και στα σοβαρά βιβλιοπωλεία). Κατά την αντίληψη των εν λόγω «φυλετικολατρών» αλλά κατά τα άλλα «αριστερών», Γερμανών, το έθνος είναι υπόθεση του DNA και μόνον! Εάν αυτό δεν είναι ναζισμός, τότε τί είναι;
Τα γονίδια, κατά τις ανωτέρω φυλετιστικές αντιλήψεις, και όχι η βούληση των πολιτών ή η ιστορική συνείδηση, είναι αυτά τα οποία καθορίζουν ένα έθνος. Έτσι, σύμφωνα με αυτην την βιολογιστική αντίληψη, κάθε Σέρβος, Έλληνας ή Γάλλος, ο οποίος εννοεί να νιώθει Σέρβος, Έλληνας ή Γάλλος, εάν κατά τύχην ή κατά φαντασίαν, η προπρογιαγιά του είχε συνευρεθεί με έναν…Οστρογότθο του Αλαρίχου, γίνεται αυτομάτως «Γερμανός μειονοτικός», ό,τι κι αν ο ίδιος δηλώνει! Ο βλαχόφωνος Έλληνας που κατέστη εθνικός ευεργέτης ή ο αρβανιτόφωνοςΈλληνας που θυσιάσθηκε για την ελευθερία της Ελλάδος δεν είναι κατά την βιολογιστική αντίληψη των Γερμανών «προοδευτικών» Έλληνας, αλλά …«Αρωμούνος» ο πρώτος και «Αλβανός» ο δεύτερος!
Το κατά την γνώμη μου περιεχόμενο της αναμείξεως των ΗΠΑ υπό τις νέες διεθνείς συνθήκες στο πρόβλημα της Ελλάδος με τα Σκόπια
Είναι νομίζω εσφαλμένο αλλά και ανορθολογικό συνάμα, να θεωρούμε ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν πλέον μια τέτοια ονομασία για τα Σκόπια. Οι ΗΠΑ δεν έχουν παρά μίαν και μόνη μέριμνα: την εισδοχή του πολυεθνοτικού κρατιδίου των Σκοπίων εις το ΝΑΤΟ τον Ιούλιο του 2018, ώστε να προληφθεί η ρωσική προβολή ισχύος στα Κεντρικά Βαλκάνια και μέσω του σλαυικού στοιχείου των Σκοπίων. Μία ρωσική προβολή ισχύος στην περιοχή θα ανέτρεπε το βασικό δόγμα δυτικής, αλλά και αμερικανικής αντιλήψεως, ασφαλείας: το Δόγμα του Αναχωματικού Δακτυλίου. Μια πιθανη «δίοδος», λοιπόν, των -σλαυικής επιρροής και σλαυο-ορθοδόξου κλίματος- Σκοπίων προς το Αιγαίο θα σήμαινε την διακινδύνευση της Αγγλοσαξωνικής ισορροπίας ισχύος στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα σε μια περιόδο όπου η Ν/Α Πτέρυξ του ΝΑΤΟ δεν διέρχεται και τις καλύτερες στιγμές της, με δεδομένη την απολύτως αφερέγγυο συμπεριφοράς της ισλαμιστικής Τουρκίας έναντι της Ουασισγκτον και τις ερντογανικές επιλογές προς την πλευρά ακριβώς, της Μόσχας και -έτι ενοχλητικότερον- της Τεχεράνης. Επίσης, δεν είναι ορθολογικό να θεωρείται ότι υπό τις προαναφερθείσες, νέες γεωστρατηγικές δυναμικές στην Ν/Α πτέρυγα του ΝΑΤΟ και της Μέσης Ανατολής, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ποτέ να επιτρέψουν σε μία χερσαία δύναμη της Heartland (κατά Ν.J. Spykman), γεωστρατηγικά και γεωγραφικά μελλοντική σύμμαχο της Μόσχας, όπως είναι η Γερμανία να αποκτήσει τους λιμένες της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρουπόλεως ώστε σε συνεργασία με την αναδυομένη Κίνα, τακτική σύμμαχο της Ρωσίας, να ελέγξουν το διεθνές εμπόριο από τον Ειρηνικό μέχρι τους λιμένες του Άμστερνταμ και του Ρότερνταμ. Και αυτό είναι κάτι το οποίον κατέστι σαφές ήδη από τον πρώτο Γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ τον Λόρδο Ismey ο οποίος στο ερώτημα γιατί έγινε το ΝΑΤΟ απήντησε με το γνωστό βρετανικό φλέγμα: «Για να κρατήσει την Αμερική εντός [της Ευρώπης], την Ρωσία εκτός και την Γερμανία κάτω»!
Η δημιουργία στην Ελλάδα Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας
Για διάστημα, άνω της δεκαετίας προτείνω, γράφω και διδάσκω σχετικώς με την δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας το οποίο θα δύναται να προβαίνει σε συμβουλευτικό, προς το ΚΥΣΕΑ και τον Πρωθυπουργό, Εθνικό Στρατηγικό σχεδιασμό σε βάθος -τουλάχιστον- 25ετίας. Επίσης την θέσπιση θέσεως Γραμματέως του Συμβουλίου αυτού, επιλεγομένου από τον Πρωθυπουργό ή από έναν Πρόεδρο με αυξημένες αρμοδιότητες που πιθανόν, όσο και απαραίτητο, να προκύψει από μιάν αναθεώρηση του παρόντος Συντάγματος. Ένα Συμβούλιο το οποίο θα στελεχώνετο σε υπηρεσιακό και ερευνητικό επίπεδο από νέους επιστήμονες (γεωγράφους, χαρτογράφους, ιστορικούς, εθνολόγους, θρησκειολόγους, μαθηματικούς, πληροφορικούς, νομικούς, κ.τ.λ.) και υψηλόβαθμα υπηρεσιακά στελέχη του Δημοσίου, ήδη υπηρετούντα και κατέχοντα τα ανάλογα ακαδημαϊκά προσόντα αλλά και την δέουσα εμπειρία (π.χ. στελέχη του ΥΠΕΞ, του ΥΠΕΘΑ, του Υπ. Προστασίας του Πολίτη, του Υπ. Οικονομίας, κ.τ.λ.). Εκτός του ότι ένα τέτοιο όργανο θα αξιοποιούσε τα εξαιρετικά νέα και φρέσκα μυαλά των ελληνόπουλων που σήμερα μεταναστεύουν, θα μπορούσε να αξιοποιήσει και την πολύτιμη εμπειρία αρίστων δημοσίων λειτουργών η οποία σήμερα παραμένει περιθωριοποιημένη και ανεκμετάλλευτη. Σκεφτείτε επίσης το κίνητρο για δημιουργία νέων ιδεών που θα αποτελούσε η πιθανότητα αξιοκρατικής -και όχι κομματικώς επιβαλλομένης- συμμετοχής όλων των ανωτέρων ειδών στελεχών στο θεσμικό αυτό όργανο υψίστης εθνικής και κρατικής σημασίας.
Είσαστε από εκείνους που πρώτος είχατε ρίξει το ταμπού στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ, πιστεύοντας ότι πρέπει να κτίσουμε μια συμμαχία. Πως βλέπετε σήμερα την προσέγγιση μας στο τρίγωνο Ισραήλ-Ελλάδα-Κύπρος;
Ναι το έκαμα, και με τεράστιο προσωπικό κόστος, με δεδομένο το επικρατούν αντισημιτικό κλίμα στην Ελλάδα, το οποίο ευτυχώς πλέον έχει περιορισθεί τα μέγιστα. Χαίρομαι για το ότι κατάφερα να συμβάλλω κι εγώ στην ανάσχεση ενός βλακώδους και αδικαιολογήτου φυλετιστικού αρνητισμού που ετύφλωνε όχι μόνο τις συνειδήσεις πολλών ελλήνων πολιτών, αλλά και την διορατικότητα των ελλήνων πολιτικών, πλην ελαχίστων αλλά σημαντικών εξαιρέσεων όπως αυτή του αειμνήστου Κων/νου Μητσοτάκη του οποίου η Κυβέρνησις ανεγνώρισε το κράτος του Ισραήλ και αναβάθμισε σε Πρεσβεία την μέχρι τότε υπάρχουσα, απλή διπλωματική αντιπροσωπεία των Αθηνών.
Την σημερινή προσέγγισή μας στην τριγωνική αυτή σχέση την χαιρετίζω αλλά θεωρώ ότι επιδέχεται ακόμη μεγάλης εμβαθύνσεως και -κυρίως- αξιοποιήσεως σε πολλούς τομείς συνεργασίας όπως στον Τεχνολογικό, τον Ιατρικό, τον Γεωπονικό, τον Αμυντικό, τον τομέα της εθνικής Ασφαλείας και τον πολιτιστικό. Χρειάζεται επίσης μεγαλύτερη τόλμη στον διπλωματικό τομέα την οποία, δυστυχώς δεν διεπίστωσα στην τελευταία ψηφοφορία της Ελλάδος και της Κύπρου στον ΟΗΕ, όπου οι χώρες μας θα μπορούσαν να είχαν μιμηθεί την Τσεχία, την Πολωνία, την Ουγγαρία ή την Λεττονία και να μην λάβουν μίαν απολύτως αρνητική θέση, αλλά να αρκεσθούν σε μία λευκή ψήφο ή αποχή. Ήταν λάθος η αρνητική ψήφος και δεν αποστέλλει τα ορθά μηνύματα σε τόσο ισχυρούς και γεωστρατηγικώς απαραίτητους συμμάχους στην αποσταθεροποιημένη περιοχή της Ν/Α Μεσογείου και ιδιαιτέρως στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η δήλωσις της διαρκούς και παγίας θέσεως της Ελλάδος και της Κύπρου αναφορικώς με την υιοθέτηση της «Λύσεως των δύο Κρατών» είναι αρκετή. Η υιοθέτηση όμως της… τουρκικής ισλαμιστικής γραμμής από την Αθήνα και την Λευκωσία, κατά την εν λόγω ψηφοφορία ήτο αντιπαραγωγική και άστοχος. όχι δε ιδιαιτέρως θετική για τα εθνικά συμφέροντα. Ελπίζω να επιδειχθεί η δέουσα κατανόησις από την Ισραηλινή πλευρά. Επίσης, πρέπει να σημειώσω ότι ο ρόλος της Ελλάδος και της Κύπρου είναι σημαντικός για το Ισραήλ, ως μέσων επικοινωνίας και διπλωματικής συνεννοήσεως μεταξύ της Ιερουσαλήμ και των αραβικών κρατών προς όφελος όλων των πλευρών.
Η Τουρκία δεν διάγει την καλύτερη περίοδο των σχέσεών της με τις ΗΠΑ. Αυτό αποτελεί ευκαιρία για μας; Και αν ναι πως πρέπει να την αξιοποιήσουμε εθνικά;Πρέπει η χώρα μας να προχωρήσει την ΑΟΖ;
Η άποψίς μου είναι γνωστή και καταγεγραμμένη επί του θέματος της ΑΟΖ. Σαφώς και ναί. Αποστέλλοντες τις δέουσες συντεταγμένες στην αρμόδια Υπηρεσία του ΟΗΕ σε συντονισμό με την Αίγυπτο και την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα έχει έναν Πρόεδρο ο οποίος να έχει κατανοήσει την σημασία ενο αναλόγου κοινού διαβήματος. Πιστεύω ότι ο κος Αναστασιάδης αλλά και ο κος Παπαδόπουλος το έχουν κατανοήσει. Πάντως, ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει με μεγαλύτερη λεπτότητα χειρισμών στις προαναφερθείσες γεωστρατηγικές μας σχέσεις με την Ιερουσαλήμ και με εμβάθυνση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ, εφόσον, όντως, η χώρα μας την περίοδο αυτή, αποτελεί τον πλέον έγκυρο σύμμαχο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Νοτιο-ανατολική Πτέρυγα με πολλά κοινά συμφέροντα, τα οποία καλά θα κάνουμε να μπούμε στον κόπο να τα χαρτογραφήσουμε επιτέλους! Επίσης, με την συμβολή της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και της Ενεργειακής προοπτικής του Εast-Med να αξιοποιήσουμε την άκρως θετική για το γεωπολιτικό Δίπολο Ελλάδος-Κύπρου συγκυρία. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι οφείλουμε να κατανοήσουμε τί σημαίνει το γεωπολιτικό Δίπολο Ελλάδος – Κύπρου και να το αξιοποιήσουμε γεωστρατηγικώς ως τέτοιο. Εάν συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η γεωστρατηγική σχέσις Αθηνών-Λευκωσίας αποτελεί περιττή και επισφαλή πολυτέλεια τα αποτελέσματα για την Ελλάδα, το Αιγαίο και την Θράκη θα είναι οδυνηρά. Η φινλανδοποίησις της Κύπρου σημαίνει την «ομηρία» από πλευράς Τουρκίας, του Κυπριακού Ελληνισμού. Και μια τέτοια ομηρία σημαίνει διαρκή αναβάθμιση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων της Τουρκίας στην κοιτασματοφόρο Ν/Α Μεσόγειο όπως και αύξηση των εκβιαστικών και αποσταθεροπιητικών, για την περιοχή, απαιτήσεών της προς τα δυτικά κέντρα εξουσίας και την Ουάσιγκτον. Το τελευταίο όμως συνεπάγεται μεγάλους εθνικούς κινδύνους για την Ελλάδα. Ας το κατανοήσουμε το συντομώτερο δυνατόν. Ιδιαιτέρως τώρα, με την απαιτούμενη αναθεώρηση εκ βάθρων της ναυαγισμένης -λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας- διαδικασίας του Κραν Μοντανά. Η διαδικασία των συνομιλιών πρέπει να αρχίσει, όταν αρχίσει σε μια tabula rasa χωρίς ανειλημμένες, ανύπαρκτες υποχρεώσεις, χωρίς αποδοχή καταστάσεων apartheid, χωρίς άλλη «Διζωνική Δικοινωτική» κοροϊδία! Αλλά με διευθέτηση του βασικού προβλήματος εισβολής και κατοχής όπως και των εννέα τουλάχιστον διεθνών εγκλημάτων τα οποία ετελέσθησαν επί του σώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επί πλέον, ο μυκτηρισμός και η ειρωνική διάθεσις εναντίον του Προέδρου Τράμπ, και μάλιστα κατά την παρούσα συγκυρία, δεν είναι η καταλληλότερη διπλωματική συμπεριφορά για την Αθήνα. Και εξυπηρετεί μόνον τα συμφέροντα των αντιπάλων της Ελλάδος και όχι τα εθνικά. Άλλωστε δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας που προανεφέρθη δύναται να δώσει τις πλέον έγκυρες απαντήσεις στο ερώτημά σας αυτό.
Τελικά η γεωπολιτική είναι το κλειδί για να δώσουμε απαντήσεις στον ταραγμένο κόσμο μας;
Είναι ένα από τα πλέον βασικά κλειδιά για την κατανόηση των αιτιών αλλά και των προοπτικών των ανακατανομών ισχύος στο διεθνές μας περιβάλλον. Είναι η γεωγραφική εκείνη μέθοδος η οποία μελετά, περιγράφει και προβλέπει την ανακατανομή ισχύος στο διεθνές περιβάλλον/Σύστημα. Η συστημική Γεωπολιτική ανάλυση, μέθοδος της οποίας είμαι και ο εισηγητής με ικανό αριθμό μελετών (βλ. ιστότοπό μου: http://scholar.uoa.gr/yianmazis/home), είναι η αναλυτική εκείνη μέθοδος η οποία απορρίπτει την ιδεοληψία, την εμπάθεια, την συναισθηματικά φορτισμένη αξιολόγηση και την προσηλωσική ανάγνωση των δεδομένων του υπό μελέτη γεωπολιτικού συστήματος. Αναγνωρίζουμε ως πάγιες συνιστώσες της γεωπολιτικής ισχύος τέσσερα θεμελιώδη πεδία ανθρώπινης δραστηριότητας: α) την Άμυνα/Ασφάλεια β) την Οικονομία γ) την Πολιτική και δ) τον Πολιτισμό/Πληροφορία. Το ρήμα «είναι» χαρακτηρίζει την Γεωπολιτική ανάλυση ενώ το ρήμα «πρέπει» χαρακτηρίζει την Γεωστρατηγική σύνθεση, η οποία εκ των πραγμάτων έπεται του γεωπολιτικού υποδείγματος. Ενα Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας το οποίο θα λειτουργεί με βάση αυτές τις θεωρητικές αρχές και μεθόδους της συστημικής Γεωπολιτικής Αναλύσεως θα μπορούσε να προσφέρει τα μέγιστα στην υπόθεση του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού. Ας ελπίσουμε ότι κάποτε, αυτό ίσως να συμβεί και στην χώρα μας
ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
http://www.greekamericannewsagency.com/2010-01-19-17-50-12/2010-01-19-17-53-39/2010-04-09-22-21-55/53458-djkfasdjfa-sfa3011
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
