ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Α΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ (1915-1917)

Στέφανος Σκουλούδης

Πηγές : Γεώργιος Βεντήρης, Η Ελλάς του 1910-1920 τ Β΄, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Εδουάρδος Ντρυώ, Ελλάδα και Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, Εκδόσεις "Πελασγός"

Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, τ. Δ΄, εκδόσεις "Πάπυρος"

Αρχείο Στέφανου Σκουλούδη από την Αμερικανική Σχολή κλασσικών σπουδών στην Αθήνα 

Η απολογία Σκουλούδη κατά την δίκη του (1919)

Φυλλάδιο του Σκουλούδη προς την εφημερίδα "Σκριπ" όπου απαντάει σε κατηγορίες εις βάρος του για το δάνειο

Η Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση λόγω του ανταγωνισμού με την Τουρκία για την ναυτική υπεροπλία στο Αιγαίο. Ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και η κυβέρνηση του βρισκόταν σε αναζήτηση σύναψης δανείου. Στις 23 Νοεμβρίου 1914 ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Γερμανία Θεοτόκης τηλεγράφησε στον Βενιζέλο ότι τον είχαν πλησιάσει ανώτατοι Γερμανοί ιθύνοντες (Zimmermann) και τον είχαν διαβεβαιώσει πως η Γερμανία μπορούσε να συνάψει ένα δάνειο 20 με 25 εκατομμύρια μάρκα με την Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα δεσμευόταν ότι η Ελλάδα θα παρέμενε ουδέτερη κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Ο Θεοτόκης ο ίδιος δήλωσε προς τον Zimmermann πως πολύ δύσκολα θα δεχόταν έναν τόσο γενικόλογο και δεσμευτικό όρο η κυβέρνηση του. Ο Βενιζέλος απάντησε αμέσως αρνητικά στο τηλεγράφημα, δηλώνοντας πως δεν μπορούσε να απεμπολήσει ένα τόσο σοβαρό Εθνικό δικαίωμα. Άλλωστε η πολιτική του στα επόμενα χρόνια θα ήταν ακριβώς η εμπλοκή της Ελλάδας και η συστράτευση της στο στρατόπεδο της Αντάντ. 

Κατά τον χρόνο που ακολούθησε οι οικονομικές δυσκολίες μεγάλωσαν για τις Ελληνικές κυβερνήσεις και κορυφώθηκαν στα τέλη του 1915 λόγω των μεγάλων εξόδων και δαπανών που απαιτούσε η Ελληνική επιστράτευση. Η κυβέρνηση Σκουλούδη απευθύνθηκε εναγωνίως προς τις κυβερνήσεις της Αντάντ ζητώντας επειγόντως 10 εκατομμύρια δρχ.  αλλά τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία αρνήθηκαν να δώσουν άμεσα προβάλλοντας μια σειρά από όρους και αξιώσεις, με απώτερο σκοπό να εκβιάσουν τον Βασιλιά ώστε να υποκύψει και να εγκαταλείψει την ουδετερότητα υπέρ αυτών. Την ίδια στιγμή η οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα είχε "παγώσει" λόγω του συμμαχικού αποκλεισμού στο λιμάνι του Πειραιά που ήδη είχε προκαλέσει στην Αθήνα έλλειψη σε βασικά αγαθά. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σκουλούδη εκ των υστέρων, η οικονομική δυσκολία του Ελληνικού κράτους ήταν τέτοια ώστε αν δεν γινόταν κάτι δραστικό, ο Βασιλιάς θα ήταν αναγκασμένος να βγει από την ουδετερότητα υπέρ της Αντάντ.  

Δημήτριος Ράλλης

Τελικώς η Γερμανία προσέγγισε εκ νέου την Ελλάδα στις 20 Νοεμβρίου 1915 προσφέροντας άμεσα δάνειο 40 εκατομμυρίων μάρκων. Την πρόταση διατύπωσε ο ίδιος ο πρέσβης Μίρμπαχ στον Έλληνα πρωθυπουργό Σκουλούδη. Σύμφωνα με τον Βεντήρη ο Σκουλούδης ρώτησε αν το δάνειο αυτό συνοδευόταν από κάποιο πολιτικό όρο, αλλά ο Μίρμπαχ απάντησε αρνητικά. Σύμφωνα με τον Σκουλούδη η Γερμανική πρόταση ήρθε σε γνώση του υπουργού Οικονομικών Δημήτρη Ράλλη αλλά και όλου του υπουργικού συμβουλίου και επί ένα μήνα οι Ελληνικές αρχές διαπραγματεύτηκαν μυστικά τους όρους του δανείου το οποίο δόθηκε στις αρχές Ιανουαρίου από την τράπεζα Μπλάιχρέντερ του Βερολίνου με 6% συνολικό επιτόκιο. Σύμφωνα με τον Σκουλούδη, οι όροι του δανείου και το επιτόκιο ήταν αρκετά ευνοϊκότερο από αντίστοιχα δάνεια που είχαν δοθεί από τους Αγγλογάλλους μέχρι τότε. Ήδη από τις 28 Δεκεμβρίου ο Σκουλούδης είχε ενημερώσει τον Ρωμανό, Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι, ότι η Ελλάδα δεν ζητά πλέον δάνειο από την Γαλλία λόγω των προστριβών που είχαν δημιουργηθεί, κάτι όμως που δημιούργησε εύλογα υποψίες ότι η Ελληνική κυβέρνηση είχε βρει από αλλού χρηματοδότηση.

Η διομολόγηση του δανείου υπήρξε εντελώς μυστική και δεν παρουσιάστηκε προς ψήφιση στην Ελληνική βουλή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις των δυνάμεων της Αντάντ δεν έμαθαν αμέσως τι είχε συμβεί. Οι πρέσβεις της Αγγλίας Έλλιοτ και της Γαλλίας Γκυγιωμά ρώτησαν πιεστικά τον Σκουλούδη αν αλήθευαν οι φήμες για Γερμανικό δάνειο στην Ελλάδα, αλλά αυτός διέψευσε την πληροφορία κατηγορηματικά. Το γεγονός δημοσιοποιήθηκε στην Ελλάδα το 1918 όταν όλες οι σχετικές Ελληνογερμανικές συνεννοήσεις  δημοσιεύτηκαν στην "Ελληνική λευκή Βίβλο" και ασκήθηκε δίωξη επί εσχάτη προδοσία εις βάρος του Σκουλούδη. Στην απολογία του ο πρώην πρωθυπουργός υποστήριξε ότι υπήρχε πολύ μεγάλη ανάγκη να συναφθεί το δάνειο αυτό, ώστε να μπορέσει το κράτος να συντηρηθεί στην δύσκολη συγκυρία της επιστράτευσης ενώ επικαλέστηκε ότι τήρησε τις διαπραγματεύσεις μυστικές έτσι ώστε να μην θεωρηθεί από τις δυνάμεις της Αντάντ ότι η Ελλάδα είχε αλλάξει πολιτικό προσανατολισμό, εγκαταλείποντας την ουδετερότητα. Επίσης στην

απολογία του υποστήριξε ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν νόμιμη, είχε ακολουθηθεί και στο παρελθόν με δάνεια από χώρες της Αντάντ και σε κάθε περίπτωση υπήρχε το χρονικό περιθώριο και η δυνατότητα τα δύο δάνεια να περιληφθούν στον κρατικό προϋπολογισμό του 1917. Επίσης τόνιζε το

Στοιχείο Γαλλικού πυροβολικού ακροβολισμένο
με θέα την Αθήνα

γεγονός ότι ενώ κατηγορείται επί εσχάτη προδοσία για την σύναψη δανείου, η Βενιζελική κυβέρνηση στις διεθνείς της συναλλαγές είχε αναγνωρίσει το δάνειο ως νόμιμο και είχε υποσχεθεί την αποπληρωμή του.

Με τους ίδιους ακριβώς όρους και την ίδια δόθηκε και ένα δεύτερο ισόποσο δάνειο το 1916, σε μια Ελλάδα που δοκιμαζόταν σκληρά από την ασφυξία του Συμμαχικό ναυτικού αποκλεισμού που εν τω μεταξύ είχε ενταθεί. Όταν οι Βενιζελικοί κατέλαβαν την εξουσία χάρις την στρατιωτική βοήθεια της Αντάντ, εξόρισαν τους κυριότερους πολιτικούς τους αντιπάλους είτε σε νησιά είτε στο εξωτερικό. Ο Σκουλούδης γλίτωσε από την διαδικασία αυτή λόγω γήρατος (την κυβέρνηση του οι Βενιζελικοί την αποκαλούσαν "κυβέρνηση γερόντων"). Συγκεκριμένα η απόφαση του Γάλλου ύπατου αρμοστή Σαρλ Ζονάρ έκανε λόγω για "περιορισμό κατ΄ οίκον" σαν πρώτο μέτρο εις βάρος του, που ίσως συνοδευόταν από εξορία αν ο Σκουλούδης ανέπτυσσε αντικυβερνητική δραστηριότητα. Το 1918 εις βάρος του Σκουλούδη απαγγέλθηκαν βαρύτατες κατηγορίες για "εσχάτη προδοσία" για τον τρόπο που άσκησε τα καθήκοντα του ως Πρωθυπουργός και κρίθηκε προφυλακιστέος. Ο Σκουλούδης λόγω πολλών σοβαρών επεισοδίων και προστριβών με τους πρεσβευτές της Αντάντ, βρισκόταν σε μεγάλη δυσμένεια από το Βενιζελικό καθεστώς. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τα έκτροπα "Ιουλιανά", οι Βενιζελικοί επιδρομείς προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στην κατοικία του. Οι κατηγορίες ατόνησαν και τελικά εγκαταλείφθηκαν μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και την εκλογική ήττα του Βενιζέλου. Το 1921 η Εθνική Συνέλευση αντιβενιζελικής σύνθεσης κήρυξε επίσημα άκυρη την κατηγορία και όλη τη διαδικασία. Η διάρκεια της πρωθυπουργίας του Σκουλούδη ήταν η τελευταία παρουσία του στην ελληνική πολιτική σκηνή. Πέθανε στις 19 Αυγούστου του 1928. Κληροδότησε πολλά περιουσιακά στοιχεία του σε διάφορα ιδρύματα, μεταξύ αυτών έργα τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη.

ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος στο γραφείο του

Με τα δάνεια αυτά η Γερμανία στήριξε τον Βασιλιά και τις φιλοβασιλικές κυβερνήσεις, καθώς η πολιτική της ουδετερότητας (έστω σε δεκάδες περιπτώσεις βάναυσα παραβιασμένη από την Αντάντ) εξυπηρετούσε τα Γερμανικά σχέδια στην περιοχή. Είναι φανερό πως η αποδοχή από την Ελληνική κυβέρνηση ενός τόσο σοβαρού δανείου πρόδιδε και την τοποθέτηση της έναντι των εμπολέμων του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, ενώ αναμφίβολα δημιουργούσε σειρά πολιτικών και οικονομικών υποχρεώσεων παρά το γεγονός ότι η Γερμανία επισήμως δεν έθεσε κανένα όρο κατά την σύναψη του. Άλλωστε συνήθως η οικονομική εξάρτηση είναι ο προάγγελος της πολιτικής εξάρτησης και η Ελληνική Ιστορία στο σύνολο της αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Πάντως υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα αυτό, πχ. η Ελλάδα το 1940 παρά την οικονομική της εξάρτηση από την Γερμανία και το κλήρινγκ, παρά την σύναψη σημαντικού δανείου και τις μεγάλες εξαγωγές καπνών και άλλων προϊόντων, τάχθηκε στο πλευρό της Αγγλίας. 

Τελικώς τα περίφημα αυτά Γερμανικά δάνεια δεν κατέληξαν ποτέ στο Ελληνικό θησαυροφυλάκιο, λόγω ακριβώς του περίεργου μηχανισμού των δανείων που συνάπτονταν μεταξύ κρατών την εποχή εκείνη. Συγκεκριμένα η εν λόγω Γερμανική τράπεζα άνοιξε μια πίστωση στην Εθνική τράπεζα στο όνομα της Ελληνικής κυβερνήσεως, και η Εθνική τράπεζα εξέδωσε τραπεζογραμμάτια τα οποία χρησιμοποίησε η Ελληνική κυβέρνηση και τα οποία είχαν σταθερή αξία. Όταν όμως μετά το τέλος του πολέμου η Γερμανία βρέθηκε στο στρατόπεδο των ηττημένων, η Γερμανική τράπεζα δεν κάλυψε το άνοιγμα και τα τραπεζογραμμάτια που είχαν εκδοθεί έγιναν ακάλυπτα.

Ι. Β. Δ.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : "Ο ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ ΗΡΩΑΣ ΗΛΙΑΣ ΤΣΑΓΚΛΑΣ..!! ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΝ 1η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1941 ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΞΕΦΤΙΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ !! - ΕΣΒΗΣΕ ΤΟ 2000 ΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΦΤΩΧΑ ΚΑΙ ΑΘΟΡΥΒΑ ΟΠΩΣ ΕΖΗΣΕ !!

ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ ΠΟΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ {ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΑΙΝΟΝ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ}  

Ο Ηλίας Τσάγκλας από το χωριό Πεύκες, 18 ετών τότε, κατέβασε τη σβάστικα μέρα μεσημέρι από το χώρο της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής. Έσβησε πριν από 11 χρόνια, σεμνός και αθόρυβος όπως έζησε. Στη σκιά της ιστορίας έχει μείνει εδώ και εξήντα χρόνια το παράτολμο κατόρθωμα ενός Πελοποννήσιου εφήβου. Μέρα μεσημέρι, μέσα στον τρόμο της γερμανικής κατοχής, κατέβασε τη σβάστικα από
τον χώρο της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αρχαία Ολυμπία.
Συνέβη την 1η Αυγούστου 1941, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου. Η διαφορά είναι ότι, σε αντίθεση με τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, ο πρωταγωνιστής της Ολυμπίας παρέμεινε στην αφάνεια.
Είναι ο Ηλίας Τσάγκλας, λένε στις Πεύκες, που πρώτα ονομαζόταν Βύλιζα και σήμερα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας. Το δηλώνει ο πρόεδρος του διαμερίσματος Λυμπέρης Διονυσόπουλος. Όταν οι Ναζί πάτησαν την Κοιλάδα του Αλφειού, ο Ηλίας ήταν δεν ήταν 18 χρόνων. Όπως όλοι σχεδόν οι νέοι στο χωριό, δούλευε και αυτός στα χωράφια. Αν και η οργανωμένη αντίσταση είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην Ηλεία, εκείνος έμενε μακριά.
Δόξες και τιμές κανείς δεν αποκόμισε μετά την απελευθέρωση. Ο ίδιος προτίμησε την ανωνυμία. Ανάλογες συμπεριφορές οφείλονται συνήθως σε λόγους είτε σεμνότητας είτε αυτοπροστασίας. Το τελευταίο φαινόμενο παρουσιάζεται συχνά ιδιαίτερα ισχυρό για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες μετά την απελευθέρωση.
Ο Ηλίας Τσάγκλας πέθανε πριν από 11 χρόνια, χτυπημένος από τον καρκίνο. Έσβησε αθόρυβα, όπως έζησε. Και ας είχε αναστατώσει με την αποκοτιά του τις κατοχικές αρχές το καλοκαίρι του ‘41.
«Άφριζαν» οι Γερμανοί, οι σκληρές ανακρίσεις δεν έβγαλαν άκρη
Ο άνθρωπος που το αυγουστιάτικο καταμεσήμερο ξεκρέμασε τη γερμανική σημαία από τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας, κινήθηκε σαν φάντασμα. Δεν έγινε από κανέναν αντιληπτός. Φαίνεται πως αρχαιολόγοι και το λοιπό προσωπικό ξεκουράζονταν μετά το φαγητό, αποκαμωμένοι από τον καύσωνα, συνηθισμένο αυτή την εποχή. Έγιναν αθρόες συλλήψεις και σκληρές ανακρίσεις απ’ όπου δεν βγήκε άκρη. Το περιστατικό προκάλεσε αναστάτωση σε Αθήνα, Πύργο, Ολυμπία. Ο κατοχικός Νομάρχης Ηλείας έστειλε αναφορά προς το Υπουργείο Εσωτερικών της κυβέρνησης Τσολάκογλου στις 4 Αυγούστου. Ανέφερε: «Μάρτυν καταθέτοντα συγκεκριμένον τι εύρομεν μέχρι τούδε ένα μόνον, τον αγροφύλακα της κοινότητος, όστις καταθέτει ότι κατά την εν λόγω ώραν (σσ, 1.00 μ.μ.) είδεν εξ αποστάσεως 1.000 περίπου μέτρων δύο άτομα ιστάμενα εγγύς του κοντού, όπου ήτο ανηρτημένη η σημαία, αλλά λόγω της αποστάσεως δεν ανεγνώρισεν αυτά ούτε έδωσε ιδιαιτέραν σημασίαν, διότι εθεώρησε τούτους εκ του συνήθους υπηρετικού ή εργατικού προσωπικού της Σχολής». Ο Νομάρχης δεν αρνείται ότι εκ πρώτης όψεως φαντάζει δύσκολο να αφαιρέθηκε η σημαία τέτοια ώρα, χωρίς ο δράστης να γίνει αντιληπτός. Αλλά αμέσως παραθέτει τις ιδιαίτερες συνθήκες:
- Το προσωπικό γευμάτιζε σε χώρο όπου η σημαία δεν ήταν ορατή.
- Ο αριθμός των Ελλήνων εργατών είχε περιοριστεί σε 8-10 λόγω της περιορισμένης ανασκαφικής δραστηριότητας.
- Μόλις 15 βήματα από το κοντάρι της σημαίας αρχίζει πυκνό δάσος, όπου οι δράστες γίνονται αθέατοι.
Θεωρεί ως πιθανούς δράστες κομμουνιστές και μέλη των οικογενειών τους συνελήφθησαν. Σημειώνει: «Εις το εργατικόν δυναμικόν της Σχολής υπήρχον και τινες κομμουνισταί 3-4, οίτινες λόγω του ότι γίνονται συλλήψεις κομμουνιστών εξ άλλων λόγων εκρύβησαν, αι δε οικογένειαί των κρατούνται εις την Αστυνομίαν ως εξαναγκαστικόν μέσον, όπως παρουσιασθώσιν». Στην έκθεση του Νομάρχη γίνεται λόγος για 20 ομήρους: «Σήμερον μ’ επληροφόρησεν ο ενταύθα συνταγματάρχης διοικητής των Ιταλικών Στρατευμάτων Κατοχής ότι συνέλαβεν και μετέφερεν ενταύθα (σσ., στον Πύργο Ηλείας) 20 κατοίκους Ολυμπίας σκοπών να κρατήσει αυτούς ως ομήρους μέχρις ανακαλύψεως του δράστου της κλοπής της σημαίας».
Ο Γρηγόρης Φαράκος έχει ασχοληθεί με το θέμα στο βιβλίο του «Η μάχη των συμβόλων - Το κατέβασμα της χιτλερικής σημαίας από την Αρχαία Ολυμπία». Θεωρεί άγνωστους τους πατριώτες, που προχώρησαν στο παράτολμο εγχείρημα τον Αύγουστο του 1941.
Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Οι αγωνιστές εκείνοι, απ’ ό,τι ξέρω, διατήρησαν ως τώρα την ανωνυμία τους. Δεν θεώρησαν, όπως και χιλιάδες άλλοι, πως έπραξαν κάτι το εξαιρετικό. Απλώς, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του καιρού τους». Άλλοι βετεράνοι της Εθνικής Αντίστασης από τα μέρη της Ολυμπίας, όπως ο Θουκυδίδης Κοσμόπουλος, θεωρούν πιθανότερο οι πατριώτες που υπέστειλαν τη σβάστικα να μη βρίσκονται μεταξύ εκείνων που επέζησαν της ναζιστικής κατοχής.
Ιδιαίτερα ενόχλησε τους Γερμανούς ότι το περιστατικό διαδραματίστηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Αυτό προκύπτει από την αναφορά που συνέταξε ο Γκίντερ Άλτενμπουργκ, πληρεξούσιος του Ράιχ για την Ελλάδα. Απευθύνεται στον Κουίσλινγκ Τσολάκογλου και εκφράζει τη λύπη του, που όλα έγιναν «εις τον χώρον ανασκαφών της Ολυμπίας, διά τας οποίας ως γνωστόν ο Φύρερ επιδεικνύει εξαιρετικόν ενδιαφέρον».
Πράγματι, η ναζιστική προπαγάνδα και ο Χίτλερ προσωπικά είχαν προσπαθήσει να εκμεταλλευθούν στο έπακρον την Ολυμπιακή Ιδέα και τις ανασκαφές στην Αρχαία Ολυμπία. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το 1936.

(Θοδωρής Ρουμπάνης- ΕΘΝΟΣ)"

Εστάλει από τον Κωνσταντίνο Δημητριαδη
(Κοινοποίηση του πολύ καλού φίλου Πανου Αργυρόπουλου από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ)

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 
 

16 έως 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 : Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΚΡΑΜΠΑΛΑΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40

Πηγή: Επίτομη Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού Πολέμου 1940-41 (ΓΕΣ / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ) (Σελ. 48,49.50,51)
 
Στις 2 Νοεμβρίου το πρωί οι Ιταλοί είχαν ολοκληρώσει τις προετοιμασίες τους για την αποφασιστική τους επίθεση και από τις 0900 σμήνη ιταλικών αεροσκαφών σε διαδοχικά κύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν τον Τομέα Νεγράδων και ιδιαίτερα τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα Μαζαράκη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα. Βομβάρδισαν επίσης τα Ιωάννινα με αρκετές ζημιές και θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/10/16-18-1940-40.html

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ – ΔΙΓΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Του Σπύρου Δημητρίου
Αντιπροέδρου Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή

Ο πόλεμος του ΄40 βρίσκει το Ταγματάρχη Γρίβα στο 3ο επιτελικό γραφείο του Γ.Ε.Σ να εργάζεται στο τομέα επιχειρήσεων. Ο πόλεμος ήταν αναμενόμενος και το επιτελείο τους προηγούμενους μήνες ασχολούνταν πυρετωδώς με την θωράκιση των ελληνοαλβανικών συνόρων. Ο Γρίβας ως επιτελικός έχει αυξημένες ευθύνες σ’ αυτή τη διαδικασία αλλά και ως εξ’ απορρήτων σύνδεσμος του Αρχιστρατήγου Παπάγου με την 8η μεραρχία του Υποστράτηγου Κατσιμήτρου που θα δεχόταν τον κύριο όγκο της επίθεσης. Έτσι το πρωινό της 28η Οκτωβρίου 1940 η στρατιωτική ηγεσία δεν κατελήφθη εξ απήνης. Ο Ταγματάρχης Γρίβας ζητά επιμόνως να μετατεθεί στο μέτωπο της Αλβανίας αλλά το επιτελείο τον χρειάζεται στην Αθήνα. Τελικά μετά από τρεις αιτήσεις παραίτησης θα μετατεθεί στις 23 Ιανουαρίου 1941 ως επιτελάρχης, στη «σιδηρά» 2α μεραρχία πεζικού του Υποστρατήγου Γεωργίου Λάβδα..

Προηγουμένως οι νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού οδήγησαν τον Αρχιστράτηγο Παπάγο να δημιουργήσει κλιμάκιο του Γενικού Στρατηγείου στα Ιωάννινα για να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Το κλιμάκιο εγκαταστάθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1940 με τον Παπάγο επικεφαλής που μαζί του πήρε και τον Γεώργιο Γρίβα. Δυο μέρες μετά ο Γεώργιος Γρίβας, προάγεται κατ’ εκογήν σε Αντισυνταγματάρχη και μένει για να βοηθήσει στην οργάνωση του κλιμακίου. Στις αρχές Ιανουαρίου 1941 αναχώρησε κάτω από αντίξοες συνθήκες να μεταβεί στην έδρα της 2ας Μεραρχίας.

H 2α Μεραρχία είχε μετακινηθεί από την 1η Νοεμβρίου 1940 για το μέτωπο. Ρίχνεται στον αγώνα και θα ζήσει στιγμές δόξης και εθνικής περηφάνιας μετά από σκληρές μάχες και καιρικές αντιξοότητες να καταλαμβάνει πόλεις και χωριά στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Στο επόμενο δίμηνο η 2α μεραρχία διατήρησε τις θέσεις της στην περιοχή του Αργυροκάστρου παρά τις σφοδρές επιθέσεις των Ιταλών πετυχαίνοντας μικρές σχετικά, προελάσεις. Ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας φτάνει στα τέλη Ιανουαρίου 1941 στην έδρα της 2ας Μεραρχίας και θα αντικαταστήσει τον αντισυνταγματάρχη Χριστοδουλίδη Δημήτριο ως Επιτελάρχης. . Όλο αυτό το διάστημα ο Αντισυνταγματάρχης Γρίβας διατρέχει τα φυλάκια, τα υψώματα, καταστρώνει σχέδια και βρίσκεται στις επάλξεις των μάχιμων μονάδων εμψυχώνοντας οπλίτες και αξιωματικούς. Ήταν η «ψυχή» της μεραρχίας.
Αρχές Μαρτίου ενεπλάκησαν σε σκληρές μάχες κοντά στο Τεπελένι και στη συνέχεια έγινε η εαρινή επίθεση των Ιταλών στις 9 Μαρτίου 1941 με την παρουσία του ίδιου του Μπενίτο Μουσσολίνι. Οι επιθέσεις των Ιταλών κράτησαν μια εβδομάδα, ήταν συνεχείς και αιματηρές αλλά η 2α μεραρχία αντιστάθηκε με πυγμή αναγκάζοντας, στο τέλος τους Ιταλούς να παραιτηθούν των προσπαθειών τους γράφοντας ξανά, σελίδες ηρωισμού. Ακολούθησε η γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941 και η συνθηκολόγηση. Η 2α μεραρχία αποφάσισε να απεμπλακεί από το μέτωπο και να υποχωρήσει με τη θλίψη στα μάτια όλων για την τροπή που πήραν τα γεγονότα. Ο Αντισυνταγματάρχης Γρίβας εισηγήθηκε στο Υποστράτηγο Λάβδα να μην παραδώσουν τον οπλισμό στους Γερμανούς θεωρώντας αυτή την πράξη ατιμωτική. Ο Υποστράτηγος Λάβδας συμφώνησε. Όμως η μεραρχία ανεκόπη κοντά στα Ιωάννινα και ο Γρίβας διέφυγε την τελευταία στιγμή έχοντας μαζί του το περίστροφο. Περιπλανώμενος στα γύρω βουνά κατάφερε μετά από πολλές ταλαιπωρίες να φθάσει στην Αθήνα.  

Ίδρυμα Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
  

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΟΤΙ ΦΕΤΟΣ, ΑΝΗΜΕΡΑ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΟΥ "ΟΧΙ", ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΩΡΑ.....ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40)

Ο Ιωάννης Λιάμμος καταγράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο πολέμου ότι «ευτυχώς μέχρι τις 3 Νοέμβρη δεν μας είχε πειράξει η αεροπορία παρότι τα ιταλικά αεροπλάνα περνούσαν πάνω από το Νεστόριο αλλά δεν μας χτυπούσαν».

Αναφέρει ότι έχει δημιουργηθεί μια υποτυπώδης αεράμυνα με νεολαίους που είχαν τοποθετηθεί στα καμπαναριά και όταν εντόπιζαν αεροπλάνο άρχισαν να χτυπούν τις καμπάνες. Στο Νεστόριο έχει ήδη αναπτυχθεί η 9η Μεραρχία και έχει στηθεί η επιμελητεία και ο εφοδιασμός των μονάδων καθώς και η λειτουργία του ορεινού χειρουργείου. Οι εισβολείς θέλουν να ματαιώσουν κάθε είδους βοήθεια προς την Πίνδο και στις 4 Νοεμβρίου η Ιταλική αεροπορία αρχίζει να βομβαρδίζει το Νεστόριο.

Την πρώτη μέρα των βομβαρδισμών σκοτώνεται ο έφεδρος αξιωματικός του Μηχανικού Κωστής Παπαδάκης. Ο νεαρός αξιωματικός ήταν δημοσιογράφος της εφημερίδας το “ΒΗΜΑ” και έφτασε με την μονάδα του στο Νεστόριο εκτελώντας ταυτόχρονα και χρέη πολεμικού ανταποκριτή. Σκοτώθηκε κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών στην γέφυρα του Αλιάκμονα λίγο έξω από το χωριό.

Ο Κωστής Παπαδάκης ήταν ο πρώτος νεκρός δημοσιογράφος στο ελληνοαλβανικό μέτωπο ενώ κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών που κράτησαν έως και την κατάληψη της Κορυτσάς, σκοτώθηκαν δέκα κάτοικοι του Νεστορίου. Η ταφή του έγινε στα μεσαία νεκροταφεία του χωριού και μετά από πολλά χρόνια η οικογένεια του μετέφερε τα οστά του στην Κρήτη. Όπως αναφέρει ο Χρήστος Γκοσλιόπουλος σήμερα υπάρχει ένα κενοτάφιο με το όνομα του και με στίχους από ένα δικό του ποίημα μαζί με το μνημείο προς τιμήν όλων των πεσόντων του πολέμου.

Από την γραπτή μαρτυρία του Ιωάννη Λιάμμου μαθαίνουμε ότι στο Νεστόριο βρέθηκαν και αιχμάλωτοι Ιταλοί αεροπόροι. Το αεροπλάνο τους κατέπεσε έξω από τους Κομνηνάδες ένα χωριό στην γραμμή της ελληνοαλβανικής μεθορίου. «Τέσσερις μέρες μετά τον πόλεμο κατέπεσε έξω από τους Κομνηνάδες ένα ιταλικό αεροπλάνο. Οι αεροπόροι σώθηκαν και τους έφεραν στο Νεστόριο.

Διαδόθηκε γρήγορα ότι φέρνουν στο χωριό τους δυο αεροπόρους και όλο το χωριό μαζεύτηκε στην πλατεία του άνω μαχαλά να δει τους δύο Ιταλούς. Την στιγμή εκείνη πάνω από το Νεστόριο περνούσαν σμήνη ιταλικών αεροπλάνων που κατευθύνονταν στην ενδοχώρα και οι Ιταλοί όταν αντίκρισαν το πλήθος είπαν «τι διάβολο αυτός ο κόσμος δεν φοβάται;».

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ONALERT

ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 : ΟΙ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ 1940 ΕΙΧΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Οι λαοί δεν αλλάζουν ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Η ηγεσία κάνει τη διαφορά. Οι μπροστάρηδες μπορούν να αξιοποιήσουν αστραπιαία το δυναμικό των εθνών τους και να εξακοντίσουν την ισχύ τους ή να καταβαραθρώσουν τις χώρες τους και να οδηγήσουν στην αφάνεια τους λαούς που υποτίθεται ότι επεδίωκαν να ευνοήσουν.
Αυτό το μάθημα μας το έχει δώσει πολλές φορές η Ιστορία. Μία από τις σημαντικότερες «παραδόσεις» του κεφαλαίου «Ηγεσία» έγινε το 1940 στο αμφιθέατρο του πολέμου, στα βουνά της Πίνδου και τα άγια χώματα της Βορείου Ηπείρου. Εκεί ο Στρατός μας έδειξε τα δόντια του και απέδειξε πως μπορεί να ταπεινώσει και να κατατροπώσει υπερδυνάμεις όταν στο πηδάλιο της πατρίδας βρίσκεται ένας αξεπέραστος καπετάνιος όπως ο Ιωάννης Μεταξάς.
Ο Μεταξάς ήταν εχέφρων. Δεν είχε σκοπό να περάσει την Ελλάδα από τις συμπληγάδες πέτρες του πολέμου. Στην ειρήνη ήθελε να οδηγήσει τη χώρα και τους Ελληνες στην ευημερία. Το ΙΚΑ, η ασφάλιση των εργαζομένων, η Κυριακή αργία, η θέσπιση ωραρίου εργασίας και η απαγόρευση της παιδικής εργασίας καθώς και δεκάδες επιπλέον νομοθετικές πρόνοιες που αφορούσαν την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους ήταν μέτρα που στόχευαν στην καταπολέμηση των προβλημάτων και των ανισοτήτων των ειρηνικών περιόδων, όχι του πολέμου.
Ομως, παράλληλα με τη βελτίωση του τρόπου ζωής των πολιτών, ο Μεταξάς θωράκιζε και εξόπλιζε την Ελλάδα για να είναι έτοιμη για πολεμική αναμέτρηση – άλλωστε, ως πεπειραμένος αξιωματικός, έβλεπε το κακό που πλησίαζε.
Εχοντας παραλάβει μια διαλυμένη κρατική μηχανή, μπόρεσε σε μια τετραετία να δημιουργήσει μια χώρα έτοιμη να διαπρέψει στην ειρήνη και να νικήσει στον πόλεμο! Κατόρθωσε αυτό που σήμερα φαντάζει αδιανόητο επειδή συνέτρεχαν δύο απλοί λόγοι: ήθελε και μπορούσε. Είχε το ηθικό ανάστημα, τις πνευματικές προδιαγραφές και τις ικανότητες να κάνει το θαύμα για το οποίο όλοι μιλούν σήμερα – οι περισσότεροι με θαυμασμό και μια οικτρή μειονότητα συμπλεγματικών και ιδεοληπτικών με χολή και περιφρόνηση.
Αυτά μπορούν να κάνουν οι ηγέτες...

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ : ΚΚΕ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ! - ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ «ΒΑΡΕΜΕΝΟΥΣ».

Του Παναγιώτη Λιάκου

Αυτοί είναι επαναστάτες. Από τη δημοκρατία τούς αρέσουν μόνο τα λεφτά της και η ανοχή της στους απανταχού «βαρεμένους»



Πολλά κόμματα μπορούν να ανήκουν στο λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο». Πόσα; Ολα όσα αποδέχονται το υπάρχον σύστημα και δεν υπόσχονται να το ανατρέψουν για να επιβάλουν δικτατορία. Σε αυτά σίγουρα ΔΕΝ μπορεί να περιλαμβάνεται το ΚΚΕ. Γιατί; Επειδή το πολεμούν και το συκοφαντούν; Ποιος το πολεμά, καλέ; Μακάρι όλοι οι άμαχοι να βομβαρδίζονταν με εκατομμύρια κομματικών χορηγήσεων και με κρατικές συχνότητες για να τις μοσχοπουλήσουν σε οφσόρ (όπως, καλή ώρα, έκανε το ΚΚΕ). Τότε, αφού μασαμπουκιάζουν από το σύστημα, γιατί δεν μπορούν να ανήκουν στο «δημοκρατικό τόξο»; Επειδή ΔΕΝ θέλουν! Αυτό δεν είναι αντικομμουνιστική προπαγάνδα, αλλά αμιγώς κομμουνιστική.

Στο πρόγραμμα του κόμματος (υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.kke.gr/taytothta) διαβάζουμε: «Το ΚΚΕ καθοδηγείται από την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού». Στον μαρξισμό - λενινισμό, πάντως, όσο κι αν ψάξεις, κοινοβουλευτικό σύστημα σαν το δικό μας δεν θα βρεις. Παρακάτω, τα λένε ακόμα πιο «χύμα». Εκδηλώνονται λεβέντικα: «Ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ως ανώριμη βαθμίδα της κομμουνιστικής κοινωνίας. Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική».

Αυτό δεν θέλει ιδιαίτερη μετάφραση, απόδοση στα νέα ελληνικά, ερμηνεία, αποσυμβολισμό, διερμηνεία. Είναι νέτη-σκέτη δικτατορία του προλεταριάτου, έρχεται με επανάσταση και, άμα δεν σου αρέσει, να πας να το πεις στο πλησιέστερο πολυβόλο που θα σε σημαδεύει, αντιδραστικέ!

Μήπως όλα τα παραπάνω τα είπαν κάποτε, πολύ πίσω στο παρελθόν, όταν οι καιροί ήταν αλλιώτικοι και τώρα πια δεν τα λένε; Οχι, σύντροφοι! Το κείμενο αυτό είναι φρέσκο, φρεσκότατο και σπαρταράει σαν ρέγκα σε κατάστρωμα νορβηγικού αλιευτικού. Είναι θέσεις που εγκρίθηκαν από το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο έγινε τον Απρίλιο του 2013!

Η δημοκρατία, όπως τη νοεί η πλειονότητα του ελληνικού λαού, έχει τόση σχέση με το πρόγραμμα του ΚΚΕ όσο ένα ρακούν με την εκμάθηση κινεζικών για αρχαρίους. Πού να διαβάσετε τι προβλέπει για την περίπτωση που η πατρίδα μας εμπλακεί σε πολεμική περιπέτεια...

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΦ,ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΣΤΕΛΛΟΣ, ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΧΗΤΗ ΤΟΥ'40 ΣΤΟ ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΙ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ (ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40)

Στρ.Δημ.Μαστέλλος

Μέσα από το βιβλίο «Οδοιπορικό του έπους 1940» της Ελίνας Μαστέλλου –Γιαννάκενα.εκδόσεις Πελασγός
 

Εχουν περάσει 76 χρόνια από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 και συνεχώς έρχονται στο φως μαρτυρίες πολεμιστών αυτού του αγώνα οι οποίες φωτίζουν ακόμη περισσότερο τα γεγονότα της εποχής εκείνης.

Μια τέτοια μαρτυρία είναι και αυτή του επίστρατου μαχητή του’40 Δημητρίου Μαστέλου του Γεωργίου από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας.

Μπροστά μας υψωνόταν ένα μεγάλο πέτρινο σπίτι (2) με πολλά παράθυρα από την πλευρά του δρόμου και μια τεράστια ξύλινη αυλόπορτα. Κτυπήσαμε δυνατά και κροταλίσαμε το σιδερένιο ζεμπερέκι. Σε λίγο ακούστηκαν βήματα στην εσωτερική αυλή και σύρτες να τραβιούνται. Η πόρτα μισάνοιξε, ένα κεφάλι πρόβαλε λίγο διστακτικά πίσω από το πορτόφυλλο και αμέσως, ω του θαύματος, η πόρτα άνοιξε!

Αμαλία Ζιώγκα (1905-2002)

Μια ψηλή γεροδεμένη γυναίκα στεκόταν στην είσοδο.  Μας κοίταξε καλά και σταδιακά πέρασαν από το πρόσωπο της διάφορες εκφράσεις. Συγκινημένη γονάτισε επάνω στις λασπωμένες πέτρες της αυλής κι έσκυψε το αρχοντικό της μαντηλοφορεμένο  κεφάλι και φίλησε τα πόδια μας. Μα τι κάνετε εκεί; ρωτήσαμε με όση φωνή μας είχε απομείνει μ' ένα στόμα κι οι δύο.

-Είχα ορκιστεί να φιλήσω τα πόδια των ελευθερωτών μας! Τα πόδια των πρώτων Ελλήνων στρατιωτών που θα έφθαναν στο χωριό μας, στο σπιτικό μας ελευθερωτές!

Τα μάτια μας έσταζαν δάκρυα. Τέτοια υποδοχή δεν την φανταζόμαστε. Δάκρυα κυλούσαν κι από τα δικά της μάτια. Σηκώθηκε, άνοιξε διάπλατα την πόρτα της κι άπλωσε τα χέρια της  σε μία κίνηση, σε μία αγκαλιά να περάσουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2011/10/1940-40.html

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : Ο ΗΡΩΑΚΟΣ! «Ο ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΔΕΚΑΝΕΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40)

Ο νεαρότερος στρατιώτης του ελληνοαλβανικού μετώπου, ο ενδεκαετής εθελοντής, ο οποίος, «διά πράξιν εξαιρετικήν προήχθη εις δεκανέα». Στην εικόνα μας, χρησιμοποιώντας ένα ιταλικό ποδήλατο-λάφυρο εκτελεί χρέη αγγελιοφόρου

Από το νεανικό περιοδικό «Προς τη Νίκη» τεύχος Οκτωβρίου 2016

Να ξεφυλλίζεις ένδοξες σελίδες της Εποποιΐας του 1940 μέσα από τον κιτρινισμένο ασπρόμαυρο Τύπο της εποχής δεν είναι μόνο κάτι «ενδιαφέρον», αλλά κρύβει και πολλές εκπλήξεις.
Σαν αυτή που δοκίμασε ο 16χρονος Γιώργος Λεβιθόπουλος μελετώντας το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων, Γεώργιος Λεβιθόπουλος», μια μεγάλη συλλογή αυθεντικών εφημερίδων του 1940 και άλλων ιστορικών ντοκουμέντων, που συγκέντρωσε ο παππούς του και περνά από γενιά σε γενιά. Τίτλοι, κείμενα, φωτογραφίες, συγκλονιστικά άρθρα, έκτακτα παραρτήματα, γελοιογραφίες σε ταξιδεύουν στο χωροχρόνο της ιστορίας, προκαλώντας συγκίνηση και δέος, χρεώνοντας τη μνήμη όλων.

Εκεί στα «ψιλά» της εφημερίδος «Ακρόπολις», Δεκέμβριος 1940, εντόπισε ο Γιώργος τη φωτογραφία ενός 13χρονου πιτσιρικά. Από τη μια η στρατιωτική του περιβολή, που μεγάλωνε απότομα το σοβαρό παιδικό προσωπάκι, κι από την άλλη ο συνοδευτικός τίτλος της φωτογραφίας «Ο ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΔΕΚΑΝΕΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», του τράβηξαν αμέσως την αναγνωστική προσοχή.
.
Σχεδόν συνομήλικός του ήταν ο Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος, όταν έκανε το τόλμημα να αυτοεπιστρατευθεί. Πώς τα κατάφερε αλήθεια και τρύπωσε στο βαγόνι με τις αποσκευές και έφτασε «λαθρεπιβάτης» μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην πρώτη γραμμή, κανείς δεν ξέρει. Ούτε κι ὁ ίδιος ο πατέρας του Αλέξανδρος, που ταξίδευε σε άλλο βαγόνι του ίδιου συρμού, ήξερε τίποτα για τούτη την παράτολμη απόφασή του. Ήθελε τόσο να μαλώσει το παλληκαράκι του, όταν το ανακάλυψε στο Μέτωπο ο επικεφαλής της Μονάδος, κι απ’ την άλλη όλο καμάρι να τον σφίξει στην αγκαλιά του. Όχι, δεν ξαφνιάστηκε ο πατέρας με την επιμονή του Αναστάση να μείνει να πολεμήσει, όταν η επιστροφή του στην Αθήνα κρίθηκε αδύνατη. Ήξερε καλά το γιό του, και με πόση αγάπη στην πατρίδα και τα ιδανικά τον μεγάλωνε. Για τούτο και δέχτηκε εύκολα την πρόταση να υπογράψει για να καταταχτεί ο γιός του εθελοντής στον ελληνικό στρατό, κι ας ήταν το όπλο μεγαλύτερο απ’ το μπόι του!
Γρήγορα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και στην αντάρα της μάχης ο Αναστάσης φορώντας τη στολή του στρατιώτη, που με εντολή του διοικητή της μεραρχίας ράφτηκε στα μέτρα του. Γρήγορα γεύτηκε και τη χαρά της νίκης. Όταν ο στρατός μας κατέλαβε την Κορυτσά, ο Αναστάσης μπήκε και παρήλασε στην πρώτη γραμμή επικεφαλής του λόχου!
Βάρυναν οι ώμοι του παιδιού, που από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε άντρας, στρατιώτης, πολεμιστής. Μεγάλωσαν οι ευθύνες, μεγάλωσε και η θυσιαστική αγάπη του για τη μάνα Ελλάδα. Τι κι αν ήταν παιδί;
Ένα μικρό κρυολόγημα αναγκάζει τους υπευθύνους να τον αφήσουν στα μετόπισθεν, σε ένα μικρό χάνι να αναρρώσει. Ο μικρός αεικίνητος δεκανέας αντιλαμβάνεται κάποια στιγμή ότι ένας πελάτης του ξενοδοχείου κλείνεται στο δωμάτιό του και ότι με ένα περίεργο μηχάνημα κάτι έκανε. Γνωστοποιεί τις υποψίες του στον ξενοδόχο κι αυτός με τη σειρά του ειδοποιεί τη χωροφυλακή. Και δικαιώθηκε· ο ύποπτος πελάτης ήταν Αλβανός κατάσκοπος, που έδινε στους Ιταλούς πληροφορίες για τις θέσεις και τις κινήσεις των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων της περιοχής. Λίγα λεπτά αργότερα ο κατάσκοπος βρισκόταν στα χέρια των αρμοδίων και ύστερα από λίγες ώρες ο Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος, γιος του Αλέξανδρου, μόλις 13 ετών, διοριζόταν δεκανέας!
.

.
Διάβασε την ιστορία αυτή ο Γιώργος κι ενθουσιάστηκε. «Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω», λέει και περιμένει κάποιον να τον πληροφορήσει για τον 89χρονο, αν ζει σήμερα, ήρωα του Έπους του 1940. Πώς ήθελε ο Γιώργος να ‘ταν στη θέση του Αναστάση, να κάνει κάτι κι αυτός για την Ελλάδα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς! Ποιός ξέρει… Προς το παρόν γράφει ένα άρθρο για τη σχολική τους εφημερίδα. Τίτλος; «Ο ηρωάκος». Ο Αναστάσης Χαραλαμπόπουλος του Αλέξανδρου, ο μικρότερος δεκανέας του κόσμου τον έχει εμπνεύσει… Μακάρι και τους συνομηλίκους του…

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

«ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ… ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ» ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΟΝΕΙΡΩΞΕΙΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Δρ. Λεωνίδα Μπίλλη

Με αφορμή την εκδήλωση των συναισθημάτων του κυρίου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν περί συνόρων της καρδιάς των Τούρκων και διάκρισης αυτών εκ των φυσικών συνόρων των καθορισμένων δια της συνθήκης της Λωζάννης, καθώς και με αφορμή το διαδικτυακό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας ‘’Σαμπάχ’’ περί ορισμένων ιστορικών (δεν αναφέρει ποιων), οι οποίοι θεωρούν ότι τα σύνορα του ‘’Εθνικού Συμβολαίου’’ των Τούρκων (‘’Εθνικό Συμβόλαιο’’ είναι κάτι ωσάν εσωτερική διακήρυξη πολιτικού κινήματος που δεν τυγχάνει καμιάς διεθνούς αναγνώρισης), περιλαμβάνουν την Δυτική Θράκη, την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μοσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμι, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα, και τα νησιά του Αιγαίου, επιθυμούμε να απαντήσουμε με την ανάλογη εκδήλωση συναισθημάτων της καρδιάς μας συμμεριζόμενοι την νοσταλγία του κυρίου Ερντογάν και να υποδείξουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο τον χάρτη των συνόρων της δικής μας ελληνικής καρδιάς ο οποίος διαιρείται σε δύο χρονολόγια.

Ένα σχετικά πρόσφατο που περιλαμβάνει την Βόρειο Ήπειρο, την κατεχόμενη Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη ή Ινσταμπούλ (δεν θα τα χαλάσουμε στο όνομα) και άλλες περιοχές που βρίσκονται μέσα στα πλατύφυλλα της καρδιάς μας και ένα παλαιότερο χρονολόγιο που δείχνει ότι τα σύνορα της καρδιάς μας, φτάνουν μέχρι την Ινδία. Διότι εκεί είχε φτάσει και το Κοινό των Ελλήνων εκπολιτίζοντας τον κόσμο, με επικεφαλής τον Μέγιστο των ανδρών που γέννησε η Ελλάδα, τον Αλέξανδρο ή Ισκαντάρ όπως τον γνωρίζουν τα συγγενικά φύλλα του κυρίου Ερντογάν (δεν θα τα χαλάσουμε στο όνομα).

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Σε αντιστράτηγο προάγεται μετά θάνατον ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου. Η ρύθμιση ήταν ενταγμένη σε τροπολογία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, η οποία εγκρίθηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, Ανεξάρτητους Έλληνες και Ένωση Κεντρώων, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε «παρών».
Ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου έδωσε μια λυσσαλέα μάχη περικυκλωμένος από τους Άγγλους, μετά από προδοσία, κοντά στην Μονή του Μαχαιρά.
3 Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι βλέποντας ότι δεν πρόκειται να παραδοθεί, πυρπόλησαν το κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό.

Ίδρυμα Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010)

Ημέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια??..
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί??..
Πως να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων??..
Γι αυτό και εγώ σήμερα δε θα απευθυνθώ σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτούς που η καρδιά τους χτυπά ακόμη Ελληνικά και κυρίως σε εσάς σύγχρονα Ελληνόπουλα , σε εσάς που όλη η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της..

Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 70 χρόνια ακριβώς ο Έλληνας για μια ακόμη φορά ξύπνησε μέσα του τον Λεωνίδα , μα τότε πιο λακωνικός από ποτέ άλλοτε, έκλεισε το

''ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ'' σε τρία γράμματα: "ΟΧΙ"

Μια άρνηση που ξεκινούσε από την Ελληνική ψυχή του πιο απλού Έλληνα και έφτανε μέχρι τα χείλη του τότε εθνάρχη Ιωάννη Μεταξά.


Πριν από 70 χρόνια δεν υπήρχε κανένας Έλληνας , μεγάλος ή μικρός, νέος ή γέρος, άνδρας ή γυναίκα, που να σκεφτεί αν έπρεπε να κάνει το καθήκον του..
Όλοι μαζί ξεκίνησαν για την εθνική αντίσταση:
το ξυπόλυτο τάγμα, αποτελούμενο από μικρά παιδιά στην πρώτη γραμμή του αντιπερισπασμού,
οι γυναίκες της Πίνδου , αυτές που έκαναν τον στιχουργό να απορήσει και να τις υμνήσει λέγοντας,''γυναίκες ηπειρώτισσες , ξαφνιάσματα της φύσης, εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να πολεμήσεις''
οι υπερήφανοι Έλληνες φαντάροι , αυτοί που μόνοι στην πρώτη γραμμή, μα γεμάτοι σθένος πολεμούσαν για εσένα , αυτοί που δάκρυζαν, που πονούσαν , που ακρωτηριάστηκαν, που έχαναν τη ζωή τους , αυτοί που μέχρι και σήμερα τα οστά τους παραμένουν άταφα στα βουνά της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου..

Τα ιστορικά γεγονότα λίγο πολύ γνωστά :

Προάγγελος του πολέμου η βύθιση του Ελληνικού αντιτορπιλικού ''Έλλη'' στις 15 Αυγούστου του 1940..

Δυο μήνες μετά στις τρεις τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940 , για τους Ιταλούς η 18η επέτειος από τη φασιστική ''πορεία προς τη Ρώμη'' που έφερε το 1922 τον Μουσολίνι στην εξουσία , ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι επισκέπτεται στην οικία του τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε , εντός τριών ωρών , τη διέλευση και στάθμευση των Ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.
Με τη γαλλική φράση:'' alors, c'est la guerre'' , που σημαίνει ''πόλεμος λοιπόν'' ο Μεταξάς απορρίπτει το Ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα-κατάθεσης και μαρτυρίας Ελληνικής αφοσίωσης προς τον Ελληνικό λαό.
Αρχίζει έτσι η Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας στο Αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο..
Τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτόν τον πόλεμο είναι γεγονότα που χτίστηκαν με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία όλων των Ελλήνων.


Ενδεικτικό του ηρωικού πνεύματος της εποχής είναι και το διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τους Έλληνες..
Μίλησε με ανδρισμό και άγγιξε κάθε Ελληνική ψυχή ..
Μέχρι και σήμερα μας κάνει να νοιώθουμε πόσο φτωχή είναι η Ελλάδα από κυβερνήτες που ποτέ δε θα διαπραγματεύονταν την τιμή και την αξιοπρέπεια της και δε θα άφηναν κανέναν αέρα να πάρει καμιά Ελληνική σημαία, γιατί στην προκειμένη περίπτωση ο Έλληνας γίνηκε η ιαχή "ΑΕΡΑΣ'' στο σύνθημα που ακόμη αντιλαλεί στα αυτιά μας από το στόμα των στρατιωτών του 1940..
Α Ε Ρ Α !!!!!!!

Ο Ιωάννης Μεταξάς λοιπόν στο διάγγελμα του στις 28 Οκτωβρίου του 1940 αναφέρει:

''Η στιγμή έφτασε που θα αγωνισθούμε για την ανεξαρτησία της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμή της.
Μολονότι τηρήσαμε την πλέον αυστηρή ουδετερότητα και ίση προς όλους , η Ιταλία , χωρίς να αναγνωρίζει σε εμάς το δικαίωμα να ζούμε ως ελεύθεροι Έλληνες , μου ζήτησε σήμερα στις τρεις το πρωί την παράδοση τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά τη δική της βούληση και με σκοπό να καταλάβουν αυτές τις περιοχές.
Η κίνηση των στρατευμάτων τους θα άρχιζε στις 6 το πρωί.
Απάντησα στον Ιταλό πρέσβη ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθαυτό και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται τούτο ως κήρυξη πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδας.
Τώρα θα αποδείξουμε εάν πράγματι είμαστε άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποία μας εξασφάλισαν οι προπάτορες μας.
Όλο το έθνος ας ξεσηκωθεί σύσσωμο..
Αγωνισθήτε για την πατρίδα , τις γυναίκες, τα παιδιά σας και τις ιερές παραδόσεις σας. Ν υ ν υ π ε ρ π α ν τ ω ν ο α γ ω ν" !!

Πόσο μικρός τελικά αποδείχτηκε ο Ιταλός και ο Γερμανός αργότερα μπροστά στον Έλληνα φαντάρο..
Πόσο ανατριχιαστικά επικό ακούγεται στα αυτιά μας το τραγούδι της Σοφίας Βέμπο ''παιδιά της Ελλάδος παιδιά'', που έδινε κουράγιο στον Έλληνα φαντάρο μα και στην Ελληνίδα μάνα του 1940, την οποια προέτρεπε να δείξει ανδρειοσύνη λέγοντας:
''η πίκρα και η τρεμούλα σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε Ελληνίδες του Ζαλόγγου και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες, όσο κι αν πικρά πονούμε υπερήφανα ας το πούμε σαν Σουλιώτισσες..''


Κανείς δεν έλειπε από τη μάχη!!
Κανείς δε δείλιασε στον πόνο!!
Κανείς δεν καταδέχτηκε να παραδοθεί!!
Γιατί όλοι ήσαν γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα , του Κολοκοτρώνη, του Κωσταντίνου Παλαιολόγου, και καθε Έλληνα πολεμιστή που άφησε την ψυχή του και έγραψε το όνομα του με αίμα στις σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας!


Σήμερα λοιπόν παιδιά μετά από 70 χρόνια καλούμαστε να θυμηθούμε το Έπος του 1940,
όχι γιατί το έχουν τόσο ανάγκη οι ψυχές των ηρώων του τότε..
Αυτοί είναι πλέον αθάνατοι!!
Μα κυρίως γιατί εμείς νοιώθουμε την ανάγκη να πιαστούμε από μεγάλες ιδέες και ιδανικά και ίσως πιο πολύ από ποτέ άλλοτε να υψώσουμε το ανάστημα μας σε κάθε ξένο ή εγχώριο που επιβουλεύεται την εθνική υπόσταση της Ελλάδος και να βροντοφωνάξουμε το
Ο Χ Ι.
..Γιατί μπορεί να μένουμε προς το παρόν βουβοί στην άνευ όρων παράδοση της χώρας μας στους ξενόφερτους κατακτητές , μα ας θυμηθούμε όλοι τα λόγια δύο Ελλήνων ποιητών αρχικά του Γιάννη Ρίτσου που μας ψυχογραφεί τονίζοντας:
''τούτος ο λαός αφέντη μου δεν ξέρει πολλά λόγια, σωπαίνει, ακούει και όσα του λες τα δένει κομπολόγια.... Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του αγώνα και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.. Και τούτο το περήφανο, το άμετρο ψυχομέτρι, μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί τ' αλέτρι!!''
Μα ακόμη πιο χαρακτηριστικά ας μας συντροφεύουν στη σημερινή εθνική επέτειο του 1940 τα λόγια του Κωστή Παλαμά:
''παιδιά μου , ο πόλεμος για εσάς περνάει θριαμβευτής των αδίκων ο πόλεμος δεν είναι εκδικητής. Είναι ο θυμός της άνοιξης και της δημιουργίας. Η Ελλάδα είναι αβασίλευτη , με δάφνες και με κρίνα της νίκης! Παντοδύναμος την έπλασε τεχνίτης. Η δόξα το καμάρι της. Η αλήθεια είναι δική της.. Κι αν είναι και στον πόλεμο μέσα , η ζωή θυσία, ο τάφος είναι πέρασμα προς την αθανασία!!!''

Ε Λ Λ Α Δ Α : Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά !

ΑΝΤΙΠΑΡΑΚΜΗ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ