(ΒΙΝΤΕΟ) ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΡΙΤΖΑΛΑ ΜΕ ΘΕΜΑ : ''ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ''

"Άλωση της Πόλης, διαχρονικές συνέπειες και στρατηγική αποτροπής",για μία εναλλακτική ερμηνεία στην άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Ομιλητής: Ιωάννης Φριτζαλάς - Ιστορικός και Γεωπολιτικός αναλυτής
Διοργάνωση: ΛΕΦΕΔ (Λέσχη ΕΦέδρων Ενόπλων Δυνάμεων)
Πνευματικό κέντρο Κρύας Βρύσης - Παρασκευή 27/5/2016

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΛΕΦΕΔ - LEFED ΠΕΛΛΑΣ - PELLAS

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Απόσπασμα από την ομιλία, ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Δρόμοι πού χαράξαμε… Για να ακολουθούμε Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου Προηγουμένου Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αγίων Μετεώρων Ομιλία στο Πανκαλαμπακιώτικο Χοροστάσι (10-7-2011)

Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/05/blog-post_30.html

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΙ "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ" ΣΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΡΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ - ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ

H «κυριακάτικη δημοκρατία» (29.5) παρουσιάζει: Η Πόλις εάλω - Οι βυζαντινές Θερμοπύλες. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο 320 σελίδων, αφιερωμένο στην ιερή μνήμη των βυζαντινών αυτοκρατόρων και ιδιαίτερα στον μαρμαρωμένο βασιλιά που ζει πάντοτε στις ψυχές των αυθεντικών και γνήσιων Ελλήνων.


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΠΕΡΙ ''ΞΑΝΘΟΥ ΓΕΝΟΥΣ'' - ΟΙ «ΛΥΚΟΙ» ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΦΩΤΟ+ΒΙΝΤΕΟ)

Αρκετές ημέρες τώρα πολύ συζήτηση γίνεται κυρίως μέσω διαδικτύου για την εμφάνιση στην Ελλάδα και κυρίως στην ευαίσθητη περιοχή της Μακεδονίας μας, μίας ομάδας Ρώσων μοτοσικλετιστών των «Λύκων της Νύχτας». Αυτοί που μιμούνται τα εξωτερικά, τουλάχιστον, πρότυπα των αμερικανικών συμμοριών υποτίθεται ότι ήρθαν σαν προπομπός της επίσκεψης Πούτιν στην χώρα μας, πολλοί από τους Έλληνες, γοητευμένοι ίσως, τους παρουσιάζουν σαν πιστούς φίλους και συμμάχους, είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Οι ίδιοι στο μπλογκ τους μας πληροφορούν ότι η επίσκεψή τους σχετίζεται με τα 1.000 χρόνια της παρουσίας των Ρώσων στο Άγιον Όρος και σε αυτά τα πλαίσια επισκέπτονται τις Ορθόδοξες Χριστιανικές χώρες, μεταξύ αυτών και την «Μακεδονία» όπως την αναφέρουν....

 

Ίδρυσαν εξάλλου παράρτημα στην γειτονική χώρα που σφετερίζεται το όνομα της Μακεδονίας μας παράρτημα του συλλόγου τους με την ονομασία «Λύκοι της Νύχτας Μακεδονίας», υπάρχει μάλιστα και φωτογραφικό ντοκουμέντο, που βρήκαμε στο blogspot makedonikokomma που δείχνει τον ίδιο τον Πούτιν να συζητά με τον επικεφαλής του εν λόγω παραρτήματος Λένιν Γιοβάνοφσκι, όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι δίπλα στον Ρώσο Πρόεδρο δύσκολα μπορεί να κάτσει κάποιος ξένος ηγέτης. Μάλιστα ο Πούτιν έχει παρασημοφορήσει για την «προσφορά» του τον αρχηγό των «Λύκων» Αλεξάντερ Ζαλντοστάνοφ ο οποίος όμως είναι φανατικός Σταλινικός αλλά και μεγαλοεπιχειρηματίας μηχανών… Μάλλον αυτά τα δύο συνδυάζονται....

Ο Πανρωσισμός ή Πανσλαβισμός σε όλο το μεγαλείο του! “Τσαρική” φωτογραφία με τον Αρχηγό των Λύκων της ψευτο”Μακεδονίας” Λένιν Γιοβάνοφσκι, με την σερβική, την σκοπιανική και την “μητρική” ρωσική σημαία… 

Αδιάψευστος μάρτυρας των παραπάνω είναι ο φωτογραφικός φακός που αποτυπώνει τα μέλη των «Λύκων» σε κάθε ευκαιρία να φωτογραφίζονται με τις σημαίες του ψευδοκράτους. Προχωρούν όμως ακόμα κάνοντας ένα βήμα το οποίο δεν είναι απλά προκλητικό αλλά και στερείται της όποιας ιστορικής και φυλετικής βάσης, με όχημα το ομόδοξον, την κοινή πίστη στην Ορθοδοξία. Θεωρούν την Ελλάδα κομμάτι του Σλαβικού κόσμου.

Είναι φανερό ότι σε αυτές τις ταραγμένες οικονομικά και γεωπολιτικά εποχές η Ρωσία ψάχνει τον τρόπο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της, από την μακρινή προσδοκία να γίνει η «Τρίτη Ρώμη», μέχρι να ηγηθεί των Ορθοδόξων λαών, αλλά και βάλει πόδι στο Άγιον Όρος που για όσους έχουν μνήμη αυτό είναι κάτι που το επιθυμεί δεκαετίες τώρα, ακόμα και πριν την πτώση του κομμουνισμού.

 Έχουμε γράψει πολλές φορές, επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε λαός που επηρεαζόμαστε από το συναίσθημα, ότι τις επιλογές μας στις εξωτερικές μας σχέσεις πρέπει να τις διέπει το συμφέρον της χώρας μας. Κάθε συμμαχία με την Ρωσία είναι καλή για την Ελλάδα εφόσον εξυπηρετεί τα συμφέροντα μας.... 

Οι Λύκοι των Σκοπίων στον ψευτο”Μέγα Αλέξανδρο” των Πλαστογράφων

Δυστυχώς από την άκρατη και άνευ όρων Αμερικανοφιλία του παρελθόντος κάποιων, περάσαμε στην ακατανόητη Ρωσολαγνεία του σήμερα που είναι ακόμα πιο επικίνδυνη γιατί λόγω της τεχνολογίας διαδίδεται ταχύτερα μέσω του διαδικτύου.

Και αν κάποιοι διαβλέπουν κάποια οικονομικά συμφέροντα στην μέση από μία προσέγγιση με τους Ρώσους λυπούμαστε αλλά τα κεκτημένα και τα Ιερά μας, όπως είναι η Μακεδονία μας και η κυριαρχία μας στο Άγιον Όρος είναι υπεράνω του όποιου χρηματικού ανταλλάγματος.

Όσο για εκείνους που θέλουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά το ρωσικό χαρτί σύντομα φοβούμαστε ότι θα διαψευσθούν γιατί οι Ρώσοι όπως και όλοι οι υπόλοιποι λαοί, εκτός ίσως από εμάς, κοιτούν πρώτα τα συμφέροντά τους. Ας μελετήσουν την Ιστορία πότε μας έχουν βοηθήσει πραγματικά όμως, οι Ρώσοι. Αλήθεια στην Κόρινθο, στην ευαίσθητη περιοχή της διώρυγας τι ακριβώς ήθελαν; Είναι πολύ μακριά από την Ρωσική Μονή στο Άγιον Όρος... 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

«ΣΤΟ ΦΩΣ» Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ - Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΑΓΕΙΡΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ!!!

Ανακοινώσεις στο πλαίσιο του παγκόσμιου συνεδρίου «Αριστοτέλης 2.400 χρόνια»
 
Το πιο σπουδαίο εύρημα από την εικοσαετή ανασκαφική έρευνα στα αρχαία Στάγειρα ανακοινώθηκε σήμερα στη Θεσσαλονίκη, σε εκατοντάδες κορυφαίους αριστοτελιστές της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας: Ο τάφος του Αριστοτέλη, που διασώζεται εδώ και 2.400 χρόνια στη γενέτειρα του, καθώς και το ηρώο που είχε δημιουργηθεί προς τιμήν του από τους συμπολίτες του.

Την ανακάλυψη του τάφου του Αριστοτέλη στα Στάγειρα Χαλκιδικής ανακοίνωσε σήμερα ο ανασκαφέας, μελετητής των Αρχαίων Σταγείρων, αρχαιολόγος Κώστας Σισμανίδης, σύμφωνα με τον οποίο τα ευρήματα από την ανασκαφή του 1996 στην περιοχή οδηγούν στο συμπέρασμα πως το ταφικό μνημείο που βρέθηκε δεν μπορεί παρά να ανήκει στον Αριστοτέλη.

Πρόκειται για ένα ταφικό ηρώο, όπου οι Σταγειρίτες μετέφεραν και εναπόθεσαν την τέφρα του φιλοσόφου αμέσως μετά τον θάνατό του στη Χαλκίδα, τον τίμησαν ως ήρωα, σωτήρα, νομοθέτη και δεύτερο «οικιστή» της πόλης τους, εφόσον με δική του μεσολάβηση στον Φίλιππο επανιδρύθηκαν (340 π.Χ) τα Στάγειρα, που είχαν καταστραφεί από τον ίδιο Μακεδόνα βασιλιά το 349 π.Χ.

Το ταφικό οικοδόμημα εντοπίστηκε ανάμεσα στη στοά του 5ου αιώνα και στον αρχαϊκό ναό του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σώτειρας (6ος αιώνας π.Χ.), μεταξύ της αρχαϊκής και της κλασικής πόλης, στη χερσόνησο «Λιοτόπι». Η αψιδωτή του κάτοψη (10 περίπου μέτρα), το σχήμα του, η ύπαρξη ορθογώνιου μαρμαροθετημένου δαπέδου με κενή επιφάνεια-βωμό (1,30×1,70 μ.) είχαν προβληματίσει πολύ τον αρχαιολόγο ερευνητή, καθώς περιβάλλει επακριβώς έναν τετράγωνο βυζαντινό πύργο.

«Δεν έχουμε αποδείξεις αλλά ισχυρότατες ενδείξεις -φθάνουν σχεδόν στη βεβαιότητα. Η θέση στην οποία κτίστηκε το πεταλωτό οικοδόμημα, μέσα στην πόλη και κοντά στην Αγορά (κατά παρέκκλιση των νενομισμένων), με πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Η εποχή της κατασκευής του στην αρχή-αρχή ακόμη της ελληνιστικής περιόδου. Το ασύμβατο για άλλες χρήσεις σχήμα του. Ο δημόσιος χαρακτήρας του και η μεγάλη βιασύνη που διακρίνεται στην κατασκευή του, με ποιοτικό, άλλα ετερόκλητο οικοδομικό υλικό σε δεύτερη χρήση», σημείωσε ο ανασκαφέας, μελετητής των αρχαίων Σταγείρων, αρχαιολόγος Κώστας Σισμανίδης στην πρώτη επιστημονική ανακοίνωση που έκανε σήμερα στο συνέδριο «Αριστοτέλης 2.400 χρόνια».

Σύμφωνα με τον κ. Σισμανίδη στην πλαγιά του βορειότερου άκρου των Σταγείρων, κοντά στη Στοά της Αρχαίας Αγοράς αποκαλύφθηκε πολύπλοκο σύμπλεγμα διαφορετικών μεταξύ τους κτισμάτων που χρονολογούνται από την αρχαϊκή μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο ως και τα νεώτερα χρόνια.

Δυόμιση μέτρα δυτικά της πύλης του αρχαϊκού τείχους, αποκαλύφθηκε ένας μεγάλος τετράγωνος πύργος των βυζαντινών χρόνων τον οποίο περιβάλλει ένα  εντυπωσιακό αψιδωτό οικοδόμημα, που δίνει αρχικά την εντύπωση πυργοειδούς κατασκευής της αρχαϊκής οχύρωσης. Ωστόσο όπως παρατηρεί κ. Σισμανίδης «προσεκτικότερη παρατήρηση και πολλά κινητά ευρήματα απ΄ αυτό, πείθουν ότι χρονολογείται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους».

Οι τοίχοι του κτίσματος αυτού σώζονται σε μέγιστο ύψος 1,80, και έχουν το μικρό σχετικά πάχος των 1,10 μ., «το οποίο είναι βεβαίως απαγορευτικό, για να ερμηνευτεί αυτό ως πύργος της αρχαϊκής οχύρωσης» ενώ «σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι ότι χτίστηκε με πολύ καλό οικοδομικό υλικό, το οποίο είναι προφανές ότι βρίσκεται εδώ σε δεύτερη χρήση και προέρχεται από παλαιότερα δημόσια κτίσματα. Έτσι, ενώ οι τοίχοι του είναι χτισμένοι, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, ακανόνιστα, χρησιμοποιούν όμως σε μεγάλο βαθμό εξαιρετικής ποιότητας και επεξεργασίας γωνιόλιθους μαρμάρου, ασβεστολίθους και γρανίτη, ενώ παράλληλα διαπιστώνεται και ιδιαίτερη σπουδή στην κατασκευή τους, αφού η ποιότητα δεν είναι όμοια ούτε ως προς το υλικό που χρησιμοποιήθηκε κατά τόπους, ούτε ως προς τον τρόπο δόμησης». Σειρά δομικών χαρακτηριστικών του κτιρίου και άλλες ανασκαφικές ενδείξεις «οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι η ανέγερση του οικοδομήματος έγινε, για κάποιον λόγο, ιδιαίτερα εσπευσμένα».

Κινητά ευρήματα, κεραμική, περισσότερα από πενήντα νομίσματα χρονολογούν τάφο και βωμό στους χρόνους περίπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γραμματειακές πηγές δίνουν τη ζητούμενη απάντηση για τον «ένοικο», με κυριότερες το χειρόγραφο αρ. 257 της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης και μία αραβική βιογραφία του Αριστοτέλη. Σύμφωνα με αυτές, μετά τον θάνατό του στη Χαλκίδα (322 π.Χ), οι Σταγειρίτες μετέφεραν την τέφρα του με χάλκινη υδρία, την έθαψαν σε μεγάλο υπέργειο τάφο μέσα στην πόλη τους, δίπλα στον οποίο έστησαν και βωμό, σε έναν τόπο που τον ονόμασαν «Αριστοτέλειον» και στον οποίο συνεδρίαζε στο εξής η Βουλή. Προς τιμήν του καθιέρωσαν μεγάλες ετήσιες γιορτές και αγώνες, τα «Αριστοτέλεια».


   


 


 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Η ΜΑΧΕΣ ΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ (5 - 7 ΜΑΪΟΥ 1826)

Τήν επόμενη ημέρα (από την πυρπόλησι της Αγ.Λαύρας),ο Ιμπραήμ χωρίς νά συναντήσει καμία αντίσταση, έφτασε μέ τή βοήθεια ενός Τούρκου Καλαβρυτινού στά Κλουκινοχώρια τής Αιγιάλειας (Αγρίδι, Αγία Βαρβάρα, Ζαρούχλα, Σόλο, Περιστέρα), στούς πρόποδες τού όρους Χελμού τά οποία ο Οθωμανός πασάς επίσης κατέκαψε καί λεηλάτησε.

Διαβάστε το Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ,ὑπό ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Α.ΚΟΚΚΙΝΟΥ,τόμος Ε’ εδώ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/05/5-7-1826.html

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Βιβλιογραφία:
«Λεξικό Λαϊκής Σοφίας», Τάκη Νατσούλη-Εκδ. Σμυρνιωτάκη, σελ. 581.
Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13
 
Είναι η δεύτερη φορά που γράφω ένα κείμενο για την Πανωραία Χατζηκώστα. Η πρώτη, ήταν σχεδόν πριν από δύο χρόνια στην αρχή ακόμη της κρίσης. Όμως αυτή η φορά, συμπίπτει με το αποκορύφωμα της και ειδικά τώρα, που η Ελλάδα διαβαίνει πάλι το κατώφλι της ανάγκης, η αναφορά σε αυτήν γίνεται ακόμη πιο επίκαιρη.
Πανωραία! Πόσο ωραίο όνομα αλήθεια και πόσο ελληνικό. Και πως η πρόθεση «παν», όταν προηγείται μιας λέξης, αποδίδει την αίσθηση μιας ατελεύτητης και στον υπερθετικό βαθμό τονισμένης ιδιότητας που την χαρακτηρίζει. Ομολογώ, πως κάποιες φορές νιώθω σαν να έχω πάρει προσωπικά την υπόθεση της αποκατάστασης της μνήμης της Πανωραίας Χατζηκώστα. Σαν να πρόκειται για ένα δικό μου άνθρωπο, που κάποιος τον πρόσβαλλε άδικα και νιώθω την ιερή υποχρέωση να τον υπερασπιστώ από τα σκληρά βέλη της άγνοιας. Με λυπεί η συνεχής προσβολή της, μου φαίνεται ακατανόητη η αδικία που της επεφύλαξε ο νεοελληνικός καθωσπρεπισμός. Την συγκίνηση μου μπορώ να την κρύψω, αυτό που δεν μπορώ να κρύψω είναι τα συναισθήματα που οδηγούν τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο. Για αυτό, σας παρακαλώ φίλοι μου, να συγχωρέσετε τη συναισθηματική φόρτιση που χρωματίζει τις λέξεις. Αυτά τα συναισθήματα μου γέννησε, όταν για πρώτη φορά διάβασα την αληθινή ιστορία της. Τόσο πολύ με άγγιξε. Μια ιστορία, που 186 χρόνια μετά παραμένει στο περιθώριο της επίσημης ιστορίας, που όσοι την διάβασαν γνωρίζουν, αλλά οι περισσότεροι ακόμη την αγνοούν.
Κάθε φορά, λοιπόν, που ακούω κάποιον να αποκαλεί την Ελλάδα «Ψωροκώσταινα» εξανίσταμαι. Σπεύδω αμέσως να διορθώσω, να εξηγήσω ότι κακώς χρησιμοποιείται αυτή η έκφραση, ότι πρόκειται για μια ιστορική απρέπεια που λίγοι γνωρίζουν. Και αμέσως μετά, σε κάποια άλλη περίσταση με άλλους ανθρώπους, πάλι τα ίδια. Μοιάζει σαν την Λερναία Ύδρα, που μόλις κόψεις ένα κεφάλι φυτρώνουν άλλα δύο. Τόσο πολύ έχει αλλοιωθεί η εικόνα που έχει ο μέσος Έλληνας για την πατρίδα του και για την Πανωραία Χατζηκώστα. Με μια μόνο του φράση κάνει αθέλητα ένα διπλό κακό. Από τη μια ξεφτιλίζει την πατρίδα του και από την άλλη, χλευάζει ακούσια μια ηρωίδα. Όμως, δεν θα κουραστώ ποτέ να εξηγώ. Όσες φορές και αν χρειαστεί να το κάνω, θα λέω πως στους ψωροκώστηδες και στους ψωρογιώργηδες που μας έφτασαν έως εδώ, αξίζει ο χλευασμός και όχι στην Πανωραία.
Η ιστορία της μοιάζει με αρχαία τραγωδία. Θα σας την διηγηθώ για να κρίνετε μόνοι σας την αδικημένη αυτή γυναίκα, που μεταβλήθηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο, για να της φορτώνουμε μέχρι σήμερα  όλες τις δικές μας αμαρτίες.
Η Πανωραία ήταν κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, και σύζυγος του πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου Χατζηκώστα. Φημιζόταν, όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, αλλά και για τα δικά της και ακόμη για την υπέροχη ομορφιά της.
Όταν οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πόλη του Αϊβαλί, από εκδίκηση για την επανάσταση των Ελλήνων στην Ελλάδα, έσφαξαν πολλούς άνδρες και γυναικόπαιδα. Η Πανωραία είδε, τότε, να σφάζουν οι Τούρκοι μπροστά στα μάτια της τον άνδρα και τα παιδιά της. Η οδύνη σάλεψε το λογικό της. Ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν, ήταν τελικά και εκείνη. Για καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και την ανέβασε μαζί με άλλους πρόσφυγες σε ένα καράβι, που την ξεμπάρκαρε στα Ψαρά. Εκεί, την αναγνώρισε ο ομοιοπαθής της Βενιαμίν ο Λέσβιος, την πήρε υπό την προστασία του και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο ελεύθερο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει, και η Πανωραία, που ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, πτωχή πια, άρχισε να ξενοπλένει. Ἡ Πανωραία στή μορφή ἀλλά καί στήν ψυχή, ἀδιαφορώντας γιά τά προσωπικά της προβλήματα πῆρε ὑπό τήν προστασία της παιδιά ὀρφανά, γιά νά τά μεγαλώσει καί νά ἁπαλύνει τόν πόνο τους.  Αργότερα, με σαλεμένο σχεδόν το μυαλό της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου. Αὐτήν τή ζητιάνα ἀντίκρυσαν τά ἀλητάκια τῆς παραλίας καί περιπαικτικά τήν ἀποκάλεσαν «η Ψωροκώσταινα», λόγω της μεγάλης φτώχειας της. Είναι φορές, που οι ανατροπές της ζωής ξεπερνούν ακόμη και τα μυθιστορήματα.
Μια Κυριακή, λοιπόν, του 1826, η ερανική επιτροπή έστησε ένα τραπέζι στην πλατεία του Ναυπλίου, προκειμένου να μαζέψει χρήματα για τον ανεφοδιασμό του πολιορκούμενου Μεσολογγίου. Μάταια η επιτροπή περίμενε τους δωρητές να προσφέρουν τον οβολό τους. Κανείς δεν έκανε το πρώτο βήμα. Ὁ σοφός δάσκαλος Γεώργιος Γεννάδιος κραυγάζει: «Τό Μεσολόγγι χάνεται. Ἡ πατρίς καταστρέφεται, ὁ ἀγών ματαιοῦται, ἡ ἐλευθερία ἐκπνέει. Ἀπαιτεῖται βοήθεια σύντονος… Ἄς δώσει ἕκαστος ὅ,τι ἔχει καί δύναται…» Τότε, και ενώ όλοι περίμεναν τους προύχοντες πρώτους να κάνουν την κίνηση, η Πανωραία πλησίασε αδίστακτα στο τραπέζι και άφησε πάνω του όλη της την περιουσία. Όλη της την ζωή. Σαν την πτωχή χήρα του Ευαγγελίου, που μακάρισε ο Χριστός για το δίλεπτο της, άφησε το μοναδικό κειμήλιο της προηγούμενης ευτυχισμένης ύπαρξης της, ένα ασημένιο δαχτυλίδι. Η πλύστρα Χατζηκώσταινα είπε ταπεινά: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».
Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος μέσα από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της». Αμέσως μετά, το θιγμένο φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή άρχισαν να πέφτουν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η μεγάλη συνέχεια της μικρής προσφοράς της πτωχής πλύστρας Χατζηκώσταινας. Τελικά το Μεσολόγγι δεν σώθηκε, ποιος όμως θα μπορούσε να φανταστεί πως ο ασήμαντος οβολός της Πανωραίας, θα αφύπνιζε το εθνικό φιλότιμο που θα βοηθούσε την πόλη να αντισταθεί για ένα περίπου χρόνο, αλλάζοντας σχεδόν τον ρου της ιστορίας και των επιγενομένων της; Ασήμαντες πράξεις, θα πείτε, με τεράστιες όμως συνέπειες.
Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Κυβερνήτης Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε από τους δρόμους και όταν ίδρυσε το Ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που είχε γίνει πλέον γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε χωρίς καμιά πληρωμή, να πλένει τα ρούχα των ορφανών παιδιών των αγωνιστών της Επανάστασης. Τά παιδιά τοῦ ὀρφανοτροφείου τήν ἔκλαψαν σάν μάνα τους, όταν μετά από λίγο πέθανε, κι ἔτσι τήν παρέδωσαν στήν αἰώνια κατοικία της. Ακούτε φίλοι μου;
Κάπου εδώ, όμως, τελειώνει και η ζωή αυτής της βασανισμένης γυναίκας. Έπειτα, άρχισε και η παραχάραξη της ιστορίας της. Είδαμε, πως η Πανωραία από Χατζηκώσταινα έγινε Ψωροκώσταινα. Πώς όμως το όνομα αυτό συνδέθηκε με την Ελλάδα; Η θλιβερή αυτή «έμπνευση» οφείλεται, σε ποιον άλλο, από έναν εθνοπατέρα. Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα του Ναυπλίου. Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί μόνο το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και ολόκληρη την χώρα. Η ιστορία δεν διέσωσε το όνομα του βουλευτή, ασέλγησε όμως πάνω στο «παρανόμι» της Πανωραίας. Έτσι, η μορφή με την οποία αυτή η ηρωική ψυχή έμεινε γνωστή στο πανελλήνιο, δεν είναι η εικόνα της διάπυρης από πατριωτισμό ηρωίδας, αλλά η καρικατούρα μιας τρελής ζητιάνας.
Θα μου πει κάποιος και με το δίκιο του: Μα εδώ ολόκληρο Κολοκοτρώνη έκλεισαν στην φυλακή, ολόκληρο θεριό τον Νικήτα Σταματελόπουλο άφησαν μισότυφλο να πεθάνει στην ψάθα, για την Πανωραία θα νοιάζονταν; Σωστά, θα του απαντούσα, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά αυτούς που τους χαρακτηρίζει η αχαριστία και ο άκρατος καιροσκοπισμός, και όχι τον φιλότιμο και δίκαιο ελληνικό λαό στον οποίο και απευθύνεται αυτό το κείμενο.
Βλέπω με τα μάτια της φαντασίας την Πανωραία μαζί με τις άλλες ηρωίδες, την Μπουμπουλίνα, την Μαυρογένους, την Τζαβέλαινα, την Βισβίζη, να κοιτούν από ψηλά την δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Όμως, τώρα η Πανωραία δεν φορά πλέον τα κουρέλια της, δεν έχει άγρια αχτένιστα μαλλιά. Εκεί που βρίσκεται, η μορφή της είναι λουσμένη στο φως και η ηλικία της κρατάει ανθισμένη την ομορφιά της νιότης. Αρχόντισσα σωστή, φοράει στο κεφάλι την λευκή μαντίλα της με τα ωραία πλουμιστά σχέδια, το βελούδινο βυσσινί γιλέκο με τα χρυσοκέντητα στολίδια και τη μακριά της ατλαζένια φούστα με τις βαθιές πτυχώσεις. Μόνο, που κάθε φορά, όταν κάποιος την αποκαλεί ψωροκώσταινα, την βλέπω να φέρνει με αναστεναγμό το δεξί της χέρι ψηλά στο στήθος, στη θέση της καρδιάς, όπου μπήγεται σαν μαχαίρι ο αχάριστος λόγος.
Σκέφτομαι, πως η αχαριστία απέναντι στους μεγάλους και στους μικρούς ήρωες μας, είναι η κυρίως υπεύθυνη για τη σημερινή μας κακοδαιμονία. Αυτή η αχαριστία ισοδυναμεί με την λήθη. Η λήθη τροφοδοτεί την άγνοια και η άγνοια την εθνική μας ταλαιπωρία. Η αχαριστία απέναντι στους ήρωες, είναι μια αυτοεκπληρούμενη κατάρα που αργά ή γρήγορα επιπίπτει δικαίως επί των κεφαλών μας. Η τιμή προς τους ήρωες, αντίθετα, στηρίζει τη συλλογική μνήμη και ενισχύει την εθνική συνείδηση των λαών.
Η στάση της Πανωραίας είναι ελεγκτική για τους τότε και τους νυν προύχοντες και Βουλευτές. Είναι η φωνή της συνείδησης που ψιθυρίζει μέσα στα αυτιά, για να ενοχλεί τον εφησυχασμό και την φιλοχρηματία τους. Αυτοί οι ίδιοι που ονόμασαν και ονομάζουν την Ελλάδα «Ψωροκώσταινα», είναι εκείνοι που στέλνουν τα χρήματα τους στην Ελβετία. Αυτοί, που κατά ομολογία τους ηγούνται ενός λαού διεφθαρμένων και τεμπέληδων, είναι οι ίδιοι ακάματοι εργάτες της αρπαχτής και της αναξιοπιστίας.
Αυτοί, που ζητούν θυσίες από τις κάθε λογής πτωχές Πανωραίες, αλλά συνεχίζουν να αρνούνται τον δικό τους οβολό για τη σωτηρία της πατρίδας. Αλίμονο! Αυτή η χώρα πέπρωται να σώζεται πάντα από τους Μικρούς ήρωες της και από τους άγνωστους στρατιώτες της.
Κλείνω αυτό το λόγο για την Πανωραία Χατζηκώστα, απευθύνοντας, για πρώτη φορά από κείμενο μου, μια έκκληση σε κάθε καλοπροαίρετο Έλληνα και Ελληνίδα. Να βοηθήσει, όσο μπορεί στις συναναστροφές του, για την ιστορική αποκατάσταση της Πανωραίας και της αλήθειας. Να εξηγήσει την αυταπάρνηση που έδειξε αυτή η μεγάλη ψυχή, που της αξίζει κάθε τιμή και σεβασμός. Τέλος, να βάλει ένα χέρι για να εξαφανίσουμε από το λεξιλόγιο μας την έκφραση «Ψωροκώσταινα», που ντροπιάζει εμάς και υποτιμά την χώρα μας.
 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
OLYMPIA .GR

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ : ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΑΡΧΗΓΙΣΜΟΣ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

(Απόσπασμα από το ιδεολογικό θέμα ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ -ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΊΑ -ΑΡΧΗΓΙΣΜΟΣ :Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ " Το Θέμα εισηγήθηκε ο συν.Κουτράκης Αθανάσιος στήν Β " Συνδιάσκεψη τής Ε.Ν.Ε.Π τον Νοέμβριο τού 1978, καί περιλαμβάνεται στό βιβλίο ΤΙΜΗ ΜΑΣ Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΤΟ ΈΘΝΟΣ -Ιδεολογία τού ΕΝ.Ε.Κ εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ.)

"..Όπως λέγει αφ'εαυτής η λέξη, οι προσωπολάτρες θεωρούν ως πρωταρχική αξία στήν κλίμακα τών αξιών ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, στό οποίο εμπιστεύονται καί τήν διακυβέρνηση τής χώρας, παρακολουθούντες πλέον καί επικροτούντες όποιεσδήποτε αποφάσεις καί ενέργειές του χωρίς να τίς κρίνουν. Ταυτίζουν κατ'αυτόν τόν τρόπο οι προσωπολάτρες τήν τύχη τού έθνους μέ τήν τύχη τού συγκεκριμένου προσώπου. Τά πρόσωπα όμως, είναι βιολογικά όντα τά οποία ζούν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο μετά τήν οποία δημιουργείται κενό πολλάκις δυσαναπλήρωτο.
Έχουν αδυναμίες, διότι κανένας άνθρωπος δέν είναι τέλειος, οι οποίες οπωσδήποτε επηρεάζουν τήν ζωή τού έθνους.
Η προσωπολατρεία είναι υπεύθυνη γιά τόν διχασμό τού λαού μέ ολέθριες επιπτώσεις στήν ιστορία μας, πχ . η Μικρασιατική καταστροφή. Αυτή θέτει φραγμό στήν εξέλιξη τών πολιτικών κομμάτων, τά οποία προσηλωμένα στίς αρχές τού ιδρυτού των δέν παρακολουθούν τήν εξέλιξη τής εποχής τους , μεταβάλλουν τήν ομαλή ζωή τού τόπου σε πεδίο μάχης μεταξύ προσώπων ( Παπανδρεικοί ,Καραμανλικοί ) καί κατασπαταλούν το Δημόσιο Χρήμα σέ αγώνες προβολής συγκεκριμένων προσώπων. Τέλος μέ τήν προσωπολατρεία παραγνωρίζεται η δυνατότητα τού Έθνους να γεννά συνεχώς νέες μορφές ικανές να ανανεώνουν τό πρόσωπο τού ηγέτη τής χώρας.
Κατόπιν τών ανωτέρω γίνεται σαφές πλέον ότι η προσωπολατρεία δέν εξυπηρετεί τό Έθνος, αλλά προσωπικές καί εγωιστικές επιδιώξεις μεμονωμένων ανθρώπων. ."


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ 11η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ''

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 24/5/2016.


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos
Blue Sky 

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΜΑΪΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ Χ' ΜΕ ΘΕΜΑ : "ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ, ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ"..ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!

Ὁ «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητῶν καί Φίλων τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστασιακῆς Ὀργανώσεως "Χ"» ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ στά γραφεῖα του, Πανεπιστημίου 64 , 6ος ὄροφος:
Τήν ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΜΑΪΟΥ στίς 7 μ.μ., στήν ἐκδήλωση μέ θέμα:
"ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ, ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ"
Ὁμιλητής ὁ συγγραφέας-αγωνιστής
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ.
Ἡ παρουσία σας θὰ μᾶς δώσει μεγάλη χαρά, Σᾶς περιμένουμε ὃλους

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.:
Ὁ Πρόεδρος ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ
Ἡ Γ. Γ. ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ



ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΡΑΟΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΚΑΝΑΛΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗ : IERAHELLAS HELLAS https://www.youtube.com/user/ierahellas1

ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΑΝ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ! ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Του Νίκου Ψιλάκη
Συγγραφές και Δημοσιογράφος. Το άρθρο του δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο ΚΑΡΜΑΝΩΡ
 
Του έβγαλαν ένα-ένα τα δόντια. Δεν μίλησε!Του έκοψαν ένα-ένα τα δάκτυλα. Δεν μίλησε!Άρχισαν να του πετσοκόβουν πόδια και χέρια. Δεν μίλησε!Κι όταν βρέθηκε κάτω από τα γερμανικά τανκς είχε ακόμη τη δύναμη να περιφρονήσει τους δημίους του!Ήταν παιδί, στα δεκαοχτώ του, γεμάτος όνειρα. Προτίμησε να πεθάνει ελεύθερος παρά να ζει με το στίγμα του κιοτή. Τον έλεγαν Σταύρο Ανδρεαδάκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Σοκαρά της Κρήτης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/05/blog-post_24.html

ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ - ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΗΣ Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1955)

Του Γεωργίου Ν.Καλαματιανού
Απο το Αναγνωστικό της Ε' Δημοτικού (1955)
 
Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν. Ἦσαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα. Ἦσαν ἀδελφές. Ἀρετὴ ὠνομαζόταν ἡ μεγαλύτερη κι Ἐλευθερία ἡ μικρότερη. Εἶχαν πιασθῆ αἰχμάλωτες σὲ μία συμπλοκὴ κοντὰ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Μάλεμε στὴ μάχη τῆς Κρήτης. Κι ἡ διαταγὴ ἦταν: Ὅσοι ἔνοπλοι πολῖται συνελαμβάνοντο αἰχμάλωτοι νὰ τουφεκίζωνται « ἐπὶ τόπου ».

Δὲν ἐμιλοῦσε ὅμως ἡ διαταγὴ καθόλου γιὰ γυναῖκες. Κι οἱ δύο ἀδελφὲς εἶχαν πιασθῆ, ἀφοῦ ἐπολέμησαν σὰν τὰ καλύτερα παλληκάρια, ὡπλισμένες μὲ δύο παλαιοὺς γκράδες. Στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν ἔπεσαν μόνον ἀφοῦ τοὺς ἔστειλαν μὲ ἀλάθευτο μάτι καὶ τὴν τελευταία τους σφαῖρα. Καμμία προφύλαξι δὲν ἐπῆραν σ’ ὅλο τὸ διάστημα τῆς φονικῆς συμπλοκῆς. Οἱ σφαῖρες ὧρες ὁλόκληρες ἐπερνοῦσαν γῦρό τους σὰν μέλισσες, χωρὶς ὅμως νὰ τὶς ἐγγίξουν καθόλου.
——————————————————–
.
Ἡ καταγωγή τους ἦταν ἀπὸ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῶν Σφακιῶν. Τὸν πατέρα τους τὸν εἶχαν χάσει στὸ προηγούμενο πόλεμο. Τὰ δύο ἀδέλφια τους, ὁ Μανώλης κι ὁ Γιῶργος, εἶχαν ἐπιστρατευθῆ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ πολέμου κι εἶχαν πάει στὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὅπου μαζὶ μὲ τόσους ἄλλους ἔδειξαν ἄλλη μία φορὰ στὸν κόσμο τί ἀξίζει τὸ κρητικὸ τουφέκι. Ποῖος ἤξερε τί νὰ ἀπέγιναν ὕστερα ἀπὸ τὴ γερμανικὴ ὑποδούλωσι καὶ τὴ διάλυσι τοῦ στρατοῦ μας! Τάχα νὰ ἐζοῦσαν; Ἡ χήρα μητέρα κι οἱ ὀρφανὲς ἀδελφές τους ἐπερνοῦσαν ἡμέρες ἀγωνίας.
Ἀντὶ νὰ ἔλθῃ στὶς πονεμένες γυναῖκες κάποια εἴδησις γιὰ τὴν τύχη τῶν ἀγαπημένων τους, ξαφνικὰ ἕνα πρωῒ ἕνα τρομερὸ μήνυμα συνετάραξε ὅλη τὴν Κρήτη ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη: Πολλὰ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα ἔρριχναν χιλιάδες ἀλεξιπτωτιστὰς γύρω στὰ ἀεροδρόμια καὶ στὶς μεγάλες πολιτεῖες. Οἱ λίγοι Ἕλληνες στρατιῶται, μὲ τὴ βοήθεια ὅσων Ἄγγλων, Αὐστραλῶν καὶ Νεοζηλανδῶν εἶχαν φθάσει ἀπὸ τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, τοὺς ἀντιμετώπιζαν ἀδείλιαστα στὸν ἄνισον ἀγῶνα. Μὰ τὰ ἀεροπλάνα ὅλο καὶ ἐπλήθαιναν σὰν κοπάδια ὄρνια, ποὺ ὀσμίζονται πλούσιο κυνήγι.
Ἀλλὰ κι οἱ στρατιῶται δὲν ἀπόμειναν μόνοι νὰ ὑπερασπίσουν τὴν Κρήτη. Λὲς καὶ κάποια μαγικὴ σάλπιγγα ἐσήμανε γενικὸ συναγερμὸ στοὺς κάμπους καὶ στὰ βουνά. Γέροι ἀσπρομάλληδες καὶ παιδιὰ ἀμούστακα ἅρπαξαν ὅ,τι μισοσκουριασμένο τουφέκι ἡ μαχαίρι εὑρισκόταν στὸ σπίτι τους κι ἔτρεξαν νὰ μετρηθοῦν μὲ τὸν πιὸ τέλειο στρατό, ποὺ εἶχε γνωρίσει ὣς τότε ὁ κόσμος. Τότε ἐπετάχθηκαν στὴ μέση καὶ πολλὲς Κρητικοποῦλες ὡπλισμένες. Κανεὶς δὲν ἠθέλησε νὰ τὶς ἐμποδίσῃ.
. – Μαννούλα, τὴν εὐχή σου!…
Κι ἔσκυψαν νὰ φιλήσουν τὸ χέρι της οἱ δύο λεβεντοκόρες. Εἶχαν φορέσει τὶς τιμημένες κρητικὲς στολὲς τοῦ παπποῦ τους, τοῦ φημισμένου καπετὰν – Μανώλη, καὶ τοῦ πατέρα τους, ποὺ τὶς ἐφύλαγαν στὰ βάθη τοῦ σεντουκιοῦ, ἀκριβὰ οἰκογενειακὰ κειμήλια. Στὰ χέρια τους ἐκρατοῦσαν τοὺς δύο παλιοὺς γκρᾶδες τοῦ σπιτιοῦ καὶ στὰ στήθη τους εἶχαν περάσει σταυρωτὰ τὰ φυσεκλίκια.
Ἡ χαροκαμμένη μητέρα γιὰ μιὰ στιγμὴ ἐξαφνιάστηκε. Γιὰ μιὰ στιγμὴ μονάχα. Κι ἀμέσως, χωρὶς νὰ δείξῃ τὴν παραμικρὴ ταραχή, ἄνοιξε διάπλατα τὴν ἀγκαλιά της καὶ τὶς ἐφίλησε στὰ πυρωμένα μάγουλά τους. – Στὴν εὐχὴ τοῦ Θεοῦ!… Καὶ κοιτάξετε νὰ μὴ ντροπιάσετε τὴ γενιά σας.
Σὰν νὰ εἶχαν φτερὰ στὰ πόδια, ἔτρεξαν νὰ προφθάσουν τοὺς ἄλλους χωριανοὺς πολεμιστάς ποὺ ἐκατηφόριζαν. Καὶ μόνο σὰν τὶς ἔχασε ἀπὸ τὰ μάτια της ἐδάκρυσεν ἡ μητέρα. – Ἄχ! γιατί νὰ μὴν ἔχω κι ἐγὼ τὰ νιᾶτά σας νὰ ἔλθω μαζί σας, ἐμουρμούρισε μὲ παράπονο.
——————————————————————–
. – Ξέρετε ποία εἶναι ἡ τιμωρία γιὰ τοὺς πολῖτες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ κτυποῦν τὸ γερμανικὸ στρατό; ἐρώτησε τὶς αἰχμάλωτες ὁ Γερμανὸς διοικητής. Ἕνας Γερμανὸς στρατιώτης ἔκανε τὸ διερμηνέα. – Τὴν ξέρομε. Εἶναι ὁ θάνατος. Ἀπάντησε μὲ σταθερὴ φωνὴ ἡ Ἀρετὴ γιὰ λογαριασμὸ καὶ τῆς ἀδελφῆς της. – Γιατί δὲν ἐσεβασθήκατε τοὺς κανόνες τοῦ πολέμου; Μόνον τακτικὸς στρατὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πολεμάῃ τακτικὸ στρατό. – Γιατί δὲν ἐσεβασθήκατε ἐσεῖς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κρήτη; Ποία ἀφορμὴ σᾶς ἐδώσαμε, ποὺ ἤλθατε νὰ μᾶς ὑποδουλώσετε; Ἦταν ἡ πληρωμένη ἀπάντησις τῆς ὑπερήφανης Ἑλληνοπούλας.
Ὁ Γερμανὸς ἔγινε μαυροκόκκινος ἀπὸ τὸ θυμό του. Κάτι ἐμουρμούρισε καὶ διέταξε νὰ τὶς κλείσουν στὸ ὑπόγειο τοῦ προσωρινοῦ διοικητηρίου. – Ἔπρεπε νὰ τὶς τουφεκίσω ἀμέσως, εἶπε στοὺς ἀξιωματικούς του, ποὺ παρεστέκοντο στὴ σκηνὴ ἀκίνητοι σὰν ἀγάλματα. Μὰ τί νὰ τοὺς κάμω. Μοῦ ἦλθε διαταγὴ ἀπὸ τὸ Βερολῖνο νὰ στείλω ἐκεῖ ὅσες Κρητικοποῦλες ἔνοπλες πιάσωμε. Βλέπετε πρώτη φορὰ ἀντιμετωπίσαμε καὶ γυναῖκες νὰ μᾶς πολεμοῦν μὲ τόσο πεῖσμα. Φαίνεται πὼς θέλει νὰ τὶς γνωρίσῃ ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ.
Στὰ ψυχρὰ πρόσωπα τῶν ἀξιωματικῶν ἐζωγραφίσθηκε μελαγχολικὴ ἔκφρασι. «Πῶς θὰ κρατήσωμε ὑποδουλωμένη μία χώρα, ὅπου κι οἱ γυναῖκες μᾶς πολεμοῦν παλληκαρίσια!»

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
Αβέρωφ

ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ-ΠΙΝΟΤΣΗ (1771 – 22 ΜΑΪΟΥ 1825)

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1776-1825), κόρη του Σταυριανού Πινότση, του υδραίου καπετάνιου, που φυλακίστηκε για αντίσταση κατά των Τούρκων.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μέσα στις φυλακές του Επταπυργίου όπου πήγε να επισκευτεί η μητέρα της Σκεύω τον σύζυγο της και πατέρα της Μπουμπουλίνας όπου και βαπτίστηκε «Λασκαρίνα» από το δεκάχρονο φυλακισμένο αγόρι , τον Παναγιώτη Μούρτζινο κι έζησε στις Σπέτσες।

Ο άντρας της, που ήταν πλοίαρχος , σκοτώθηκε σε μια ναυμαχία με Αλγερίνους πειρατές και της άφησε τεράστια περιουσία. Αυτή ναυπήγησε τρία μικρά πλοία και τον “Αγαμέμνονα”, που ήταν το μεγαλύτερο επιτρεπόμενο πολεμικό πλοίο. Με την έναρξη της Επανάστασης έπλευσε στο Ναύπλιο και συμμετείχε στον αποκλεισμό του. Πήρε μέρος σε πολλές συγκρούσεις.

Με την παράδοση του Ναυπλίου το 1825 επέστρεψε στις Σπέτσες και αποσύρθηκε από την ενεργή πολεμική δράση. Εκεί σε κάποιον καυγά σκοτώθηκε από μια σφαίρα μάλλον κατά λάθος.

Η Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα ξέφευγε από τα γυναικεία πρότυπα της εποχής της. Μεγαλωμένη στη θάλασσα, από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τα πλοία και τα ταξίδια. Η μυθιστορηματική ζωή της, από τη γέννηση της ακόμη, ήταν γεμάτη περιπέτειες που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα της, ένα χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό, αγωνιστικό.

Καπετάνισσα, λοιπόν, όχι μόνο στα πλοία, αλλά και στην ίδια της τη ζωή. Γεννήθηκε ορφανή από πατέρα, έμεινε δύο φορές χήρα και με μεγάλη περιουσία την οποία διαχειρίστηκε με πολλή ευστροφία και κατάφερε να την αυξήσει. Γεύτηκε συχνά το φθόνο των συμπατριωτών της και γι’ αυτό αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, τις οποίες πάντα ξεπερνούσε.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες προφορικές μαρτυρίες, το 1819 στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης από τους πρώτους συμμετείχε ενεργά, προσφέροντας χρήματα και πολεμοφόδια και διαθέτοντας τα πλοία της στην υπηρεσία του Αγώνα.

Η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο θάνατος του πρωτότοκου γιου της (από τον πρώτο της γάμο) Γιάννου Γιάννουζα, στα τέλη Απριλίου του 1821,σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους έξω από το Άργος. Η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στην πολιορκία του Ναυπλίου και μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε εκεί σε οίκημα που της παραχώρησε η επαναστατική κυβέρνηση.

«Από της εμφανίσεώς της εις τον Αργολικόν, επί ιδίου πλοίου δια την πολιορκίαν του Ναυπλίου, και έπειτα εις το Αργος» γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος, «η φυσιογνωμία της Μπουμπουλίνας καθίσταται η αμαζόνιος διακόσμησις του πολεμικού πίνακος του 1821. Η δόξα της, που έφτασε μέχρι της εκπλήκτου δια την δράσιν της Ευρώπης, οφείλεται εις πραγματικάς πολεμικάς πράξεις.»

Το Σεπτέμβριο του 1821 βρέθηκε στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη και μπήκε από τους πρώτους στην πόλη. Η εκεί συμπεριφορά της προξένησε σχόλια για αρπαγή κοσμημάτων από τις γυναίκες του χαρεμιού με υπόσχεση την ασφάλεια της ζωής τους.

Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος δεν την άφησε αμέτοχη στις εμφύλιες διαμάχες, κατά τις οποίες υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.

Η φιλοπατρία υπερισχύει όλων των άλλων συναισθημάτων της, δηλαδή της πικρίας της από τις έριδες των πολιτικών και την έκβαση του αγώνα। Και ενώ κάνει πάλι προετοιμασίες, για να λάβει μέρος στο αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ, έρχεται το αναπάντεχο τέλος της.

Η ηλιοκαμένη κόρη της θάλασσας πέφτει νεκρή από σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825,στο σπίτι του πρώτου της άνδρα, του Γιάννουζα. Αιτία; Μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια της Κούτση Ευγενίας, αγαπημένης του γιου της Μπουμπουλίνας.

Άδοξο και τραγικό λοιπόν το τέλος αυτής της γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιο ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη της για την πατρίδα.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΒΕΡΩΦ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ : ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΠ΄ΟΥΔΕΝΙ ΛΟΓΩ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΝΕΚΡΟ

Tου πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου

 

Με την κατάρρευση του μετώπου, επακολούθησε η ξενική κατοχή και η αντίσταση συνάμα του περήφανου λαού μας.

Από τον Ιούλιο του 1941 εξελέγη αρχιεπίσκοπος ο από Κορίνθου Δαμασκηνός Παπανδρέου (1941-1949), ο οποίος κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και σε διάφορες περιπτώσεις εκφώνησε λόγους και έδωσε τις πρέπουσες απαντήσεις στις προκλητικές και απειλητικές υποδείξεις των κατακτητών και των προδοτών συνεργατών τους.

Η γερμανική κατοχή ανέδειξε το μέγεθος της ψυχικής δυνάμεως και της γενναιότητος του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.

Όταν δηλαδή οι Γερμανοί εζήτησαν να επιστρατευτούν Έλληνες πολίτες για να σταλούν στο ρωσικό μέτωπο, ο Δαμασκηνός αντέδρασε με όλη του τη δύναμη για να αποφύγει η χώρα την εθνική αυτή συμφορά.

Είχε κατηγορήσει ευθέως και απροκάλυπτα τους Γερμανούς κατακτητές από τον άμβωνα πολλές φορές, με αποτέλεσμα ο κατοχικός πρωθυπουργός Γ. Τσολάκογλου να τον απειλήσει λέγοντάς του: «Μακαριώτατε, προσέχετε μήπως οι Γερμανοί σας τουφεκίσουν» και ο Δαμασκηνός με το γνώριμο ύφος του απήντησε: «Οι στρατηγοί τουφεκίζονται, οι αρχιερείς απαγχονίζονται και είμαι έτοιμος προς τούτο».

Όσες φορές πάλι η γερμανική διοίκηση ζητούσε κατάσταση με τα ονόματα των ομήρων, ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός έγραφε πρώτο το όνομά του στην κατάσταση.

Έτσι οι Γερμανοί ματαίωναν την εκτέλεση των Ελλήνων αγωνιστών. Όταν κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής επεχείρησε ο εχθρός να τον πείσει και να τον εκφοβίσει λέγοντάς του, ότι υπάρχει και ο βίαιος θάνατος, ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός απαντούσε με την φράση του αγωνιστή Κανάρη «Δαμασκηνέ, είσαι έτοιμος να πεθάνεις». Άφωνοι έμεναν κάθε φορά οι Γερμανοί.

Ήταν οι αρχές του έτους 1942, όταν οι στερήσεις και η πείνα με σύμμαχο τον βαρύτατο χειμώνα αποδεκάτιζαν τον ελληνικό λαό και κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Αθήνα, Πειραιά, κ.ά.). Και τότε ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός δεν παρέμεινε άπραγος ενώπιον του πόνου και του αφανισμού του ελληνικού λαού και έστειλε στον πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστόφορο το παρακάτω τηλεγράφημα: «Ελληνικός λαός αποθνήσκει εκ πείνης.

Ελληνική φυλή εξολοθρεύεται. Ποιούμεθα έκκλησιν και ικετεύομεν εκ βαθέων ψυχής ευρεθή τρόπος σταλούν οπωσδήποτε τρόφιμα, πάση θυσία. Θέτομεν διάθεσιν υμών άπασαν περιουσίαν Εκκλησίας Ελλάδος, άμφια ιερέων, αρχιερέων και τιμαλφή ναών και μονών. + ο Αθηνών Δαμασκηνός».

Μοναδικό ντοκουμέντο της γενναιότητος του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού είναι ο λόγος που εξεφώνησε κατά την κηδεία του μεγάλου μας ποιητού Κωστή Παλαμά (1943), για την απώλεια του οποίου είπε: «Πενθεί η Ελλάς το μεγάλο της τέκνο. Μέσα στα δάκρυα και τους στεναγμούς της ξενικής κατοχής αποχαιρετά τον Κωστή Παλαμά, τον μεγάλο της ποιητή, που την έψαλλε στους στίχους του με λόγια προφητικά, δυνατά, αληθινά, λόγια που συγκλονίζουν βαθειά την ψυχή και μεταρσιώνουν και καλύπτουν την ιστορία αιώνων μακρών».

Όταν τον Γενάρη του 1944 εκτέλεσαν πολλούς φυλακισμένους Έλληνες και δεν έδιδαν στους συγγενείς τους τα ονόματα των νεκρών, ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός επεσκέφθη την ανώτατη στρατιωτική γερμανική διοίκηση και μίλησε με σκληρή γλώσσα στους κατακτητές: «Εκτελέσατε τόσους Έλληνες πατριώτες, δεν καλέσατε ιερείς να εξομολογήσουν και να κοινωνήσουν τους μάρτυρες, στερώντας τους ακόμη και αυτή την ύστατη παρηγοριά της θρησκείας μας. Απαιτώ να μου δώσετε τα ονόματα των εκτελεσθέντων και να παύσει η αγωνία των πολλών άλλων χιλιάδων συγγενών των Ελλήνων, που έχετε φυλακισμένους και οι συγγενείς των θυμάτων, πατέρες, μητέρες, παιδιά, σύζυγοι, φίλοι και αγαπημένοι, να εκδηλώσουν τον σπαραγμό και τον πόνο τους, να υψώσουν ένα σταυρό με το όνομά τους στο μνήμα τους.».

Οι Γερμανοί επέμεναν στην άρνησή τους να δώσουν τα ονόματα των εκτελεσθέντων και τότε ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός τους έστειλε το εξής μήνυμα: «Θα προβώ στην εκσκαφή των νεκρών, για να αναγνωρισθούν οι εκτελεσθέντες και, αν νομίζετε, ας επιχειρήσετε να με εμποδίσετε».

Τελικώς ο Δαμασκηνός έλαβε και τα ονόματα και τους εκτελεσθέντες νεκρούς.

Τέλος, τον Μάϊο του 1944, όταν είχε αρχίσει η κάμψη της Γερμανίας, ένας ανώτερος Γερμανός αξιωματικός επεσκέφθη στην οικία του, τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος τις ημέρες εκείνες ήταν ασθενής και κλινήρης.

Ο αξιωματικός μετέφερε στον αρχιεπίσκοπο την εντολή του ιδίου του Χίτλερ ότι έπρεπε να τον προστατεύσουν και να τον μεταφέρουν στην Γερμανία για ασφάλεια, λέγοντάς του: «Μακαριώτατε, παρακαλείσθε συνεπώς, να ετοιμασθείτε».

Ο δε αρχιεπίσκοπος, αν και ασθενής, απάντησε ατάραχος και με αυστηρό ύφος: «Ευχαριστώ για τα ενδιαφέρον σας, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψω την πατρίδα μου επ' ουδενί λόγω. Εάν επιμένετε, μπορείτε να με μετακινήσετε, αλλά μόνον νεκρόν».

Αυτός υπήρξε ο εθνικός και θρησκευτικός γίγαντας της Ελλάδος, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός Παπανδρέου.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος έγινε αντιβασιλεύς της Ελλάδος και εκοιμήθη στις 20 Μαΐου 1949, σε ηλικία μόλις 58 ετών.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΡΟΜΦΑΙΑ