Ιστοσελίδα της εφ. Μπιρλίκ«Η Ροδόπη υποδέχεται τον Πρωθυπουργό» λένε οι αφίσες σήμερα στην Κομοτηνή, καλώντας τον λαό της Θράκης, να υποδεχθεί τον Γεώργιο Παπανδρέου. Την ίδια ώρα που :
1. Ο Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής, αποφασίζει να διαγράψει την Πομάκικη εφημερίδα Ζαγάλισα και ΜΟΝΟ ΑΥΤΗΝ από όλα τα έντυπα της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, προκειμένου να μην συμμετάσχει στην Ημερίδα με θέμα «Ελληνική Επικαιρότητα-Στοχευμένες Δράσεις», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την Τρίτη 16 Μαρτίου 2010. Μια εφημερίδα που αγωνίζεται χρόνια τώρα κατά της επιχειρούμενης τουρκοποίησης των Ελλήνων Πομάκων, από τις δραστηριότητες του τούρκικου προξενείου και των πρακτόρων της ΜΙΤ.
2. Η Υπουργός Παιδείας κα Διαμαντοπούλου, μέσω της κ. Δραγώνα, «ξηλώνει» από το Μέγα Δέρειο την ηρωίδα Δασκάλα, Χαρά Νικοπούλου, που ως φυσική συνέχεια των Ρήγα Φεραίου, Μαρίνου Αντύπα, Δημήτρη Γληνού, επέμενε να κάνει αυτό που έκαναν όλοι οι γενναίοι Δάσκαλοι του Γένους: Να μαθαίνει στα Πομακόπουλα ελληνικά γράμματα.
3. Το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και ο πρόξενος του Μουσταφά Καρντίς, εφαρμόζει καθημερινά σχέδια τουρκικών επενδύσεων στη Θράκη και καλεί τους «αδελφούς Τούρκους να αυξάνονται και να πληθαίνουν».
4. Σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνει το βαθύ τουρκικό κράτος στην Κομοτηνή, να κυματίζει πια η τουρκική σημαία αλλά και η σημαία της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης». (Δείτε στο http://tourkikanea.wordpress.com/). Παράλληλα, να έχει ανοίξει πια ο διάλογος από την πλευρά της «Συμβουλευτικής Επιτροπής των Τούρκων της Δυτικής Θράκης» τόσο με το τουρκικό κράτος όσο και με τον διεθνή παράγοντα (λέγε με ΜακΝτούγκαλ), για την «παραβίαση των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας» και φυσικά «την εξέταση των παραμέτρων για την αυτονομία της Δυτικής Θράκης"
5. Τέλος, με απίθανους πολιτικούς και απαράδεκτους «Έλληνες» δημαρχίσκους της Θράκης – προφανώς για μια χούφτα ψηφαλάκια - να χασκογελούν δίπλα στον ψευδομουφτή της Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, την ώρα που αυτός μιλάει για την «γενναία Τουρκική Νεολαία του Λαλά Σαχίν Πασά», του Οθωμανού στρατηγού δηλαδή που κατέκτησε τη Δυτική Θράκη.
Σε αυτήν λοιπόν την συγκυρία, και σε αναμονή του κομματικού Περιφερειάρχη Θράκης, ο οποίος θα προκύψει από τον «Καλλικράτη» και θα «έχει το δικαίωμα να κάνει δημοψηφίσματα για τα ζητήματα της περιοχής του», επέλεξε ο κ. Παπανδρέου να επισκεφθεί την Κομοτηνή.
Η μεθοδευμένη και καλά οργανωμένη «κοσσοβοποίηση» της Θράκης μας, είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι πως ελάχιστοι είναι οι πυρήνες αντίστασης κατά της «κοσσοβοποίησης» αυτής. Με φωνές όπως οι εφημερίδες «Αντιφωνητής» του αγωνιστή Κώστα Καραίσκου και η Πομακική «Ζαγάλισα» στη Θράκη, που συνεπικουρούνται από επίσης ελάχιστες φωνές οι οποίες μόλις που ακούγονται σποραδικά σε όλη την Ελλάδα.
Η πραγματικότητα στη Θράκη δείχνει πως τίποτε δεν διδαχθήκαμε από την πρόσφατη μάλιστα ιστορία μας, των διαφόρων ξεριζωμών. Αντιμετωπίζομε και πάλι, πέρα από τη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού, και νέες πληγές στον εθνικό κορμό. Και παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουμε ως Λαός, να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα ως θεατές σαχλεπίσαχλης σειράς στη τηλεόρασή μας. ή οι πιο «ευαίσθητοι», συνεχίζουμε το «τροπάριο» των ημερίδων, διημερίδων, «επαναστατικών ομιλιών» κλπ «ηρεμιστικών» της ενοχλητικής μας εθνικής συνείδησης.
Συνεχίζουμε δηλαδή να . . . «συνεδριάζουμε, την ώρα που οι άλλοι δρουν.
Η μόνη ελπίδα να βάλουμε φρένο στην απίστευτη κοινωνική και εθνική κατηφόρα, είναι η ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ των πολιτών. Η συμπαράταξη σε ένα Κίνημα, που δεν έχει πια την πολυτέλεια να αναζητά μανιφέστα, σωτήρες και μεσσίες. Ενα Κίνημα που μπορεί στους καιρούς που έρχονται, να ελέγξει την σήψη, αποκαθιστώνρας το υγιές τοπίο. Και προς αυτό τον στόχο, η αυτοοργάνωση στο Πατριωτικό Μέτωπο, είναι άμεση ανάγκη.
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
 |
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει τα πλεονεκτήματα της Τουρκίας ως κοινωνίας και ως κράτους λόγω της κομβικής γεωγραφικής περιοχής στην οποία ανήκει. Υποστηρίζει την ανάπτυξη μίας καλά σχεδιασμένης οικονομικής, πολιτισμικής και στρατηγικής εκδίπλωσης σε όλο το φάσμα της διεθνούς πολιτικής και ιδιαίτερα στον Ισλαμικό κόσμο. Επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, καταθέτει την τουρκική θέση για την Ευρώπη, το Κυπριακό, το Αιγαίο, τα Βαλκάνια καθώς και για τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, γεωπολιτιστικά και γεωοικονομικά ζητήματα που αφορούν την Τουρκία στην περιφέρειά της και πέραν αυτής. Η νεοοθωμανική κοσμοθεωρία και η στρατηγική του Νταβούτογλου σκοπό έχουν να καταστήσουν την Τουρκία μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου στον 21ο αιώνα. |
Η άλλη όψις της Ιστορίας που δεν διδάσκεται, δυστυχώς, στα παιδιά μας
Ο γράφων, όμως, θα επιχειρήσει, στην συνέχεια, να εμφανίσει μια άλλη πτυχή της Ιστορίας. Θα αναφερθεί σε έναν άλλο παράγοντα που συνήργησε τα μέγιστα για την φθορά και εν συνεχεία την διάλυσι και κατάκτησι της Αυτοκρατορίας από τον Ασιάτη Μογγόλο.
Και το όνομα αυτού; Αλλά ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά: Το σύνθημα, λοιπόν, της στροφής της Ιστορίας, τότε, το έδωσε η εμφάνισις των Σελτζούκων Τούρκων στα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με την Αρμενία, περί τα τέλη του 12ου αιώνος, σε συνδυασμό με την εμφάνισι των Σταυροφόρων, λίγους μήνες αργότερα. Της λέπρας των Σταυροφόρων που κάθε άλλο παρά αυτά που λέγονται και γράφονται γι’ αυτούς εξυπηρέτησαν. Αλλά για την λέπρα «Σταυροφόροι» και «Σταυροφορίες» θα μιλήσουμε άλλη φορά, με λεπτομέρειες.
Η Μικρά Ασία ήταν, ανέκαθεν, ο κορμός και ο πνεύμονας της Αυτοκρατορίας. Από εκεί αντλούσε στρατεύματα, φόρους, μέταλλα, ξυλεία, τρόφιμα. Η πρώτη εισβολή των Τούρκων έφερε την εγκατάστασί τους στο ανατολικό μέρος της και απέδειξε την αδυναμία των Βυζαντινών να τους εκδιώξουν. Αυτό ήταν το σημάδι της παρακμής, που – εν τινί τρόπω – προέλεγε το τέλος της ένδοξης χιλιετηρίδος. Ο προσυλητισμός τους δε στην Μωαμεθανική θρησκεία έδιδε ακόμη μεγαλύτερη ώθησι στην φυσική ακμή ενός Μογγολικού λαού νομάδων ιππέων. Λογικά τουλάχιστον…
Το εμπόριο με την Ανατολή ήταν, την εποχή εκείνη η μόνη πηγή πλούτου της Δύσεως. Και το εμπόριο ευρίσκετο στα χέρια των Βενετών και των Γενουητών. Αλλά τα κεφάλαια ήσαν Εβραϊκά. Ήδη κατά το διάστημα του 8ου και του 9ου αιώνος οι εβραϊκές παροικίες, με το μονοπώλιο (…που τους είχε παραχωρηθεί από την Ρώμη) στην τοκογλυφία είχαν κατορθώσει να συγκεντρώσουν τα πρώτα κεφάλαια, παίζοντας με τις αχόρταγες ανάγκες των τοπικών φεουδαρχών, πριγκίπων και ηγεμόνων οι οποίοι απορροφημένοι στους συνεχείς πολέμους με τους γείτονες ή ακόμη και από τις «ανάγκες» απολαύσεων ήσαν συνεχώς σε αναζήτησι χρημάτων τα οποία, βεβαίως, δεν μπορούσαν να τους δώσουν οι εξαθλιωμένοι χωρικοί τους.
Με αρχή την παροιμιώδη πια αλληλεγγύη μεταξύ τους, οι πρώτοι δανειστές – τραπεζίτες Εβραίοι είχαν κάνει την εμφάνισή τους στην Βόρειο Ιταλία, όπου ήταν και επικεντρωμένο το εμπόριο με την Ανατολή. Τα μονοπώλια, τότε της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ιδίως στο μετάξι και τα «αποικιακά» κλπ., ήταν το αντικείμενο της ζηλοφθονίας του Δυτικού εμπορίου. Οι Σταυροφορίες (…που άρχισαν το 1100 μ.Χ.) επρόκειτο να δώσουν την κατάλληλη ευκαιρία για να κτυπηθή η Αυτοκρατορία και από Δύσι και από Ανατολή. Αρκούσε να κατηγορηθεί το Βυζάντιο ότι εκμεταλλεύεται την γεωγραφική θέσι του και μονοπωλεί το εμπόριο για να δείξουν πολύ… καταδεκτικότητα και αντίληψι οι στόλοι της Βενετίας και της Γένοβας στις Εβραϊκές υποδείξεις!!! Και το έργο ήταν εύκολο…
Πρώτο μέλημα των Κεφαλαιούχων Σιωνιστών της εποχής ήταν να πείσουν τους Βενετούς και τους Νορμανδούς για το επικερδές της υποθέσεως. Οι πόλεμοι που επηκολούθησαν με τις επιδρομές των Νορμανδών είχαν ως αποτέλεσμα την εξασθένησι του Βυζαντίου την στιγμή που όλες οι δυνάμεις του έπρεπε να είναι διαθέσιμες κατά της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ δηλαδή των Τούρκων.
Η συνεχής εξασθένησις του Βυζαντίου διευκόλυνε τα σχέδια των Εβραίων: Με αντάλλαγμα τον δανεισμό κεφαλαίων στο εξηντλημένο Βυζάντιο (κεφαλαίων σιωνιστικών τονίζεται!…) έγινε, στην αρχή, η εγκατάστασις των Βενετών των Γενουητών και ΦΥΣΙΚΑ των Εβραίων στην Κωνσταντινούπολι!… Οπου, σε λίγο, είχαν μονοπωλήσει το εναπομένον εμπόριο, ενισχύοντας τον φαύλο κύκλο της ελλείψεως χρημάτων και του συνεχούς δανεισμού (σ.σ.: Μήπως σας θυμίζει τούτο κάτι από τα επισυμβαίνοντα σήμερα με το Δ.Ν.Τ. και την Ελλάδα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές Χώρες;) με αντάλλαγμα, στην αρχή προνόμια και τέλος την παραχώρησι εδαφών. Κι έτσι, βαθμιαίως, τα πλούτη και οι θησαυροί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας περιήλθαν στα χέρια των Εβραίων.
Σημειωτέον: Οι Τούρκοι όταν εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολι την βρήκαν με άδεια ταμεία. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ούτε η Εβραϊκή συνοικία επειράχθη, ούτε καμμία εβραϊκή περιουσία. Διότι ο Σιωνισμός είχε ήδη έλθει σε συμφωνίες με τους Τούρκους.
Επί τούτου ειδικής μνείας χρήζει και το γεγονός ότι οι Εβραίοι της εποχής – είναι πασίγνωστο αυτό – όχι μόνον συνηργάσθησαν με τους Τούρκουςαλλά και συνέπραξαν σε θηριωδίες των Τούρκων. Γνωστό τι συνέβη στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ κατά την άλωσι, από Εβραίους παρακαλώ. Αυτοί τον έσερναν ζώντα μέσα στην Κωνσταντινούπολι.
Ιδιαιτέρας μνείας, επίσης, πρέπει να τύχει το γεγονός ότι ολόκληρος ο ανεφοδιασμός του στρατού του Μωάμεθ του Β΄ του Εκπορθητού έγινε ΑΠΟ ΕΒΡΑΙΟΥΣ εμπόρους της Θεσσαλονίκης και της Ανδριανουπόλεως. Όπως και η περίπτωσις του (δήθεν) Ούγγρου μηχανικού που κατεσκεύασε την περιβόητη «μπομπάρδα», το κανόνι – πρωτοφανές τότε – που γκρέμισε το απόρθητο τείχος της Βασιλεύουσας. Αποδεδειγμένως ήτο ΕΒΡΑΙΟΣ. Κι αν πρέπει να καταδείξει κάποιος τον υπαίτιο για τα μαρτύρια που τραβήξαμε εμείς οι Ελληνες στα 400 χρόνια της σκλαβιάς, ασφαλώς και πρέπει να χρεώσει ένα τμήμα τους στο Εβραϊκό στοιχείο. Οποιος έχει ακόμη αντιρρήσεις ας αναλογισθεί την τραγική περίπτωσι του Κοσμά του Αιτωλού!..
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΛΑ.Ο.Σ.
Στην δύσκολη οικονομική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα μας, δαπανώνται πολλές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την συντήρηση των Ολυμπιακών Ακινήτων. Πολλά από αυτά έχουν παραμείνει έρημα και ανενεργά, ενώ θα μπορούσαν να αποδίδουν έσοδα στο Ελληνικό Δημόσιο, μέσα από την παραχώρηση τους σε δήμους ή ενοικίαση τους σε άλλους φορείς για εκμετάλλευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ιστοσελίδα της «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» δεν έχει ενημερωθεί επί έναν χρόνο και μας πληροφορεί για παρελθούσες εξαγγελίες και σχέδια! Πρόσφατα ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Γερουλάνος προανήγγειλε την ενοποίηση της εταιρείας με τα «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.», παρά το ότι εκκρεμούν, όπως είπε, διάφορα νομικά ζητήματα. Εντύπωση λοιπόν προκαλεί το γεγονός, ότι στο νέο Δ.Σ. της «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» τοποθετήθηκε ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος των «Ελληνικών Τουριστικών Ακινήτων» κύριος Αναστάσιος Χωμενίδης, ο οποίος είναι υπόδικος και εκκρεμεί σε βάρος του κακουργηματική πράξη, την οποία διέπραξε κατά την διάρκεια της θητείας του το 2002! Μετά από τα παραπάνω, ο Βουλευτής Β΄ Πειραιώς του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργος Ανατολάκης κατέθεσε ερώτηση προς τον Υπουργό Πολιτισμού με την οποία ζητά να μάθει:
1. Ποιο είναι το κόστος συντήρησης τον Ολυμπιακών Έργων σε ετήσια βάση, και ποιο το κόστος λειτουργίας της εταιρείας «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε»;
2. Γιατί δεν παραχωρούνται τα έργα σε Δήμους, ιδιώτες, ή αθλητικούς φορείς έτσι ώστε να τα αξιοποιήσουν εμπορικά, να γίνουν προσβάσιμα στον Ελληνικό λαό και να προκύψουν έσοδα για το Κράτος;
3. Η εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε» έχει μείνει ανενεργή κατά την διάρκεια της θητείας σας, όπως και η ιστοσελίδα της; Εάν ναι γιατί έχει γίνει αυτό;
4. Είναι ή όχι πολιτικά και ηθικά ανεπίτρεπτο, ότι τοποθετήσατε υπόδικο στο νέο Δ.Σ. της «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε»; Σε τι εξυπηρετεί αυτή η επιλογή, που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ
Βουλευτής Β΄ Πειραιώς –ΛΑ.Ο.Σ.
Πολιτικό Γραφείο: Πλ. Ελευθερίας 12, 181 20 Κορυδαλλός.
Τηλ. 210-4945982, 210-4945986 Fax: 210-4945987
Email: g.anatolakis@parliament.gr
Την απαγόρευση ανάρτησης της ελληνικής σημαίας στη βραχονησίδα Ζουράφα από το Λιμενικό, καταγγέλλει ομάδα πολιτών από τη Βόρεια Ελλάδα, που θέλησε να αποβιβαστεί στη νησίδα. Έχω σε πολλά κείμενα ασχοληθεί με τα βιβλία γλώσσας του δημοτικού σχολείου, τα απελέκητα «περιοδικά ποικίλης ύλης», όπως πρέπει να ονομαστούν. Εδώ και λίγο καιρό στρώθηκα και μελέτησα τα γλωσσικά βιβλία του Γυμνασίου. (Σε κάθε τάξη, πλην των αρχαίων Ελληνικών διανέμονται στους μαθητές τρία εγχειρίδια. Ένα βιβλίο «Νεοελληνικής Γλώσσας», συνοδευόμενο από το «Τετράδιο Εργασιών» και ένα τρίτο που τιτλοφορείται «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας». Επιπροσθέτως παρέχεται και μια «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» κοινή και για τις τρεις τάξεις). Πρώτα παραθέτω το συμπέρασμα και κατόπιν η τεκμηρίωσή του: Αν τα βιβλία του δημοτικού συνιστούν άχρωμα, άγευστα και άοσμα περιοδικά, προπαιδεία καταναλωτισμού και αμορφωσιάς, του Γυμνασίου προετοιμάζουν και εκπαιδεύουν τον αυριανό ανθέλληνα και εκκλησιομάχο. Θα τα αποκαλούσα, χωρίς φόβο και πάθος, εγχειρίδια γενιτσαρισμού. ( Εξαιρετική κριτική άσκησε στα βιβλία του Γυμνασίου η συνάδελφος, φιλόλογος και θεολόγος κ. Ευδοξία Αυγουστίνου).
Στο παρόν άρθρο θα καταπιαστώ μ' ένα μόνο «βιβλίο», την «Νεοελληνική Γλώσσα» Γ΄ Γυμνασίου. Να έχουμε πάντοτε υπ' όψιν ότι τα νυν σχολικά βιβλία χρηματοδοτούνται κατά 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και 25% από εθνικούς πόρους («εθνικοί πόροι»; τι είναι αυτό; τρώγεται;).
Ανάδοχος συγγραφέας, ο «νονός», είναι το «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ», εκδοτικός οίκος, ο οποίος μαζί με τον «ΠΑΤΑΚΗ», εξέδωσαν τα πανάκριβα βοηθήματα, πριν ακόμα φτάσουν τα μαθητικά βιβλία στα σχολεία. (Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για εισαγγελείς).
Αρχίζω το ξεφύλλισμα του βιβλίου. Παραθέτω τους τίτλους των ενοτήτων.
1η. Η Ελλάδα στον κόσμο. 2η. Γλώσσα - Γλώσσες και πολιτισμοί του κόσμου. 3η. Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί. 4η. Ενωμένη Ευρώπη και Ευρωπαίοι πολίτες. 5η. Ειρήνη - Πόλεμος. 6η. Ενεργοί πολίτες για την υπεράσπιση οικουμενικών αξιών. 7η. Τέχνη: Μια γλώσσα για όλους, σε όλες τις εποχές. 8η. Μπροστά στο μέλλον.
Από τους τίτλους διαπιστώνουμε ότι μάλλον πρόκειται για κομματικό φυλλάδιο της προοδοαριστεράς, παρά για σχολικό βιβλίο. Εισερχόμαστε στα ενδότερα του νεοταξικού κουρελουργήματος.
Σελίδα 10. Ποίημα του Οδ. Ελύτη, όχι βέβαια από το «άσμα ηρωικό και πένθιμο» ούτε από το «Άξιον Εστί», αλλά κάποιο που τιτλοφορείται «η Alfa Romeo».
Ο ηρωισμός είναι «μικροαστική προκατάληψη» και «είναι μεγάλη ανάγκη να βρεθούν τρόποι, ώστε να απαλλαγεί ο κόσμος από τη βάρβαρη αξία του ηρωισμού», όπως δηλώνει η αρχηγέτης του γραικυλισμού Άννα Φραγκουδάκη.
Σελ.11. Κείμενο με τίτλο: «Η ελληνική κοινωνία αλλάζει», συγγραφέας Χριστίνα Κουλούρη, της γνωστής πολυπολιτισμικής συμμωρίας (= συν+μωρίας). Το γνωστό αξιολύπητο παραλήρημα περί αφομοίωσης και συνύπαρξης «διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων» και λοιπές αερογεμείς φυσαλίδες. Διαβάζοντας την 3η ενότητα, έχεις την εντύπωση ότι γράφτηκε για ανθρώπους που βαρύνονται με ρατσιστικά εγκλήματα.
Σελ. 46. «Ο ρατσισμός όπως τον εξήγησα στην κόρη μου».
Σελ. 50. Ερωτήσεις του τύπου «υπάρχει σήμερα ρατσισμός στην Ελλάδα;».
Σελ. 52. «Πολυεθνικές τάξεις στο σχολείο», του Π. Τσίμα, του γνωστού μεγαλοδημοσιογράφου του ΔΟΛ.
Σελ. 54. Ερωτηματολόγιο στο οποίο οι μαθητές καλούνται να αποδείξουν τα αντιρατσιστικά τους αισθήματα.
Σελ. 55. Ερώτηση: «Είναι οι Έλληνες ρατσιστές;» και από κάτω φυλλάδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του ρατσισμού.
Σελ. 57. Κείμενο: «Η γενετική είναι .αντιρατσίστρια». (Αξιοσημείωτο: σχεδόν όλα τα κείμενα είναι αποκόμματα από το «ΒΗΜΑ» και τα «ΝΕΑ»).
Με λίγα λόγια πρέπει τα παιδιά να νιώσουν ενοχές, να ομολογήσουν το ρατσισμό τους, το κακό που τους βρήκε γιατί είναι Έλληνες, να εξομολογηθούν το ανόμημά τους και να δηλώσουν ότι εφεξής θα προσπαθούν να αποδείξουν τον αντιρατσισμό τους καταστρέφοντας ενίοτε και πυρπολώντας την ρατσιστική αυτή χώρα που τους γέννησε, την Ελλάδα.
Σελ. 65. Κείμενο: «Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική ταυτότητα». Διαβάζω μια αριστουργηματική πρόταση. «Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη - έθνη δεν ανέκοψαν αλλά αδιαφόρησαν γι' αυτήν την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυσε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό σε μια διαστρεβλωμένη και γι' αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση.». Υπογραφή: Κ. Σημίτης, ο εκσυγχρονιστής τιποτάνθρωπος.
Σελ. 72. Κείμενο: «Μετανάστες, οι είλωτες της Ευρώπης» (και πάλι η αντιρατσιστική υστερία). Από τα «ΝΕΑ», όπου ο συγγραφέας Γκαζμέτ Καπλάνι, Αλβανός μετανάστης, εγκαλεί την Ελλάδα για την μη απόδοση ιθαγένειας στους καταπιεζόμενους επήλυδες. (το 2003). Ο αγώνας του βεβαίως δικαιώθηκε.
Σελ. 106. Κείμενο: «Ο νεανικός ιδεαλισμός». Εδώ τα παιδιά μαθαίνουν ότι «το πιο σημαντικό στη ζωή τους είναι να προστατεύουν τα τροπικά δάση, να σώσουν τις θαλάσσιες χελώνες.». Συγγραφέας κάποιος Dalglish, ακτιβιστής, οικολόγος, φιλόζωος και τα συναφή, παρδαλοειδή μπουρδολογήματα. Σαφές το μήνυμα. Δώστε νόημα στη ζωή σας, σώστε την Καρέτα - Καρέτα.
Σελ. 113. Κείμενο επαινετικό για τους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς (ΜΚΟ).
Σελ. 116. Πάλι κείμενο εξυμνητικό για τους Δούρειους Ίππους που λέγονται «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Συγγραφέας; Ο άνθρωπος που αισθάνεται δυστυχής που είναι Έλληνας, ο Νίκος Δήμου, η γνωστή «ανθρωποκάμπια» (Κόντογλου), που δήλωσε σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «Schooligans» πως στην ταφόπλακά του επιθυμεί να γραφτεί το εξής υβριστικό: «Άντε και γ. Δεν ντρέπεστε να είστε εσείς ζωντανοί και εγώ να μην υπάρχω». Γράφει στο έντυπο.λύμα του ότι είναι υπερήφανος που ανήκει στις περισσότερες ΜΚΟ (οι οποίες μισθοδοτούνται με 500.000.000 ευρώ από το Δημόσιο κατ' έτος, όπως αποκάλυψε ο «Στάθης» στην Ελευθεροτυπία), και ότι εμείς οι κακοί Έλληνες αντιδρούμε, όταν οι ΜΚΟ «διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα».
(Γι' αυτόν τον «καντιποτένιο» όπως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης, βρήκαν θέση στα σχολικά βιβλία. Παλαμάς, Κάλβος, Σολωμός, Σεφέρης, και άλλοι και άλλοι «ωραίοι Έλληνες» είναι προγραμμένοι. Μάλιστα οι συγγραφείς του γυμνασιακού βιβλίου παραπέμπουν και στην ιστοσελίδα του νεογραικύλου, για να εντρυφήσουν και να εμπεδώσουν οι μαθητές τις «εθνοσωτήριες» και «παιδαγωγικότατες» σάχλες του).
Σελ. 148. Διαβάζω το αρμόζον, σε οινόφλυγες χασομέρηδες ξενυχτάδικου και όχι σε 14χρονους ή 15χρονους μαθητές, κείμενο. «Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά/ αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά/ Don't worry be happy.». Κλείνω το βιβλίο, πιάνω την μύτη μου, δεν αντέχω άλλο τις αναθυμιάσεις.
Ας μην απορούμε, λοιπόν, και ας μη πέφτουμε από τα σύννεφα, γιατί το αθώο και γελαστό παιδί του Δημοτικού, μεταμορφώνεται σε 5-6 χρόνια, σε κουκουλοφόρο που πυρπολεί καταστήματα και ανθρώπους. Χωρίς Θεό, χωρίς φιλοπατρία, σέβας, φιλοτιμία, αξίες που δεν αντικρίζει πουθενά στα ρυπαρογραφήματα που του φορτώσαμε, μαθαίνει πως όλα επιτρέπονται.
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
Λίγα εικοσιτετράωρα πριν την ιεροπρεπή στιγμή που θα αποδώσουμε την οφειλόμενη Τιμή και θα στρέψουμε τον νου μας στην επιβεβλημένη τήρηση της Μνήμης στο κορυφαίο και πλέον δραματικό γεγονός της μακραίωνης ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, την Άλωση της παντοτινής Πρωτεύουσας του Ελληνισμού Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προετοιμάσουμε τις ψυχές μας και τις δράσεις μας καταλλήλως για τις στιγμές που έπονται.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι κάποια πράγματα στην πολιτική ζωή του τόπου κινδυνεύουν να εκτρέψουν την ζωή της Φυλής μας θέτοντας σοβαρά εμπόδια για την επιβίωσή της κατ’ αρχήν και για την εκπλήρωση των ιστορικών της πεπρωμένων και της αποστολής που της αναλογεί στο ιστορικό της διάβα. Έτσι λοιπόν το ότι τα γεράκια του Διεθνιστικού Νεοταξισμού και οι εδώ πολιτικοί διεκπεραιωτές των θελημάτων του έχουν βαλθεί μέσα από τις οικονομικές κρίσεις και τις πολιτικές «ασφάλειας» να βάλουν την Ελλάδα να τεθεί στο άρμα του Τούρκου χωροφύλακα συνιστά μεν απειλή μέγιστη για την ακεραιότητα της Ελλάδος, αλλά και ευκαιρία να εξάγουμε από μέσα μας τον ατίθασο Έλληνα που μια ζωή μας σώζει και τόσο τρομάζει τους προύχοντες του Νεοταξισμού σαν τον διαβόητο Κίσινγκερ.
Αν λοιπόν δούμε την ικανοποίηση που δηλώνει ο τουρκικός παράγοντας για τα συνειδητά ατοπήματα τύπου σχέδιο Καλλικράτης που δίνει πιθανές ευκαιρίες για τουρκικούς διοικητικούς θύλακες στην Θράκη, αυτό δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαίο. Αν υπολογίσουμε σοβαρά την καθαρή θέση της Άγκυρας στο θέμα ψηφισμένου μουφτή και τουρκοποίησης της μουσουλμανικής μειονότητας ακόμη και ενώπιον των Ελλήνων ευρωβουλευτών και των επιτροπών για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, τότε το συγκρουσιακό κλίμα μόνο με μειοδοσία και ενδοτισμό σε βάρος μας μπορεί να καταπνιγεί. Αν δούμε και τις επισκέψεις Τούρκων αξιωματικών στην Αθήνα τάχα για την καλλιέργεια μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, τότε ο Ελληνικός λαός πρέπει να ανησυχήσει.
Αλλά για να ανησυχήσει πρέπει να τον βοηθήσουμε αφενός μεν να θυμηθεί και αφετέρου να εξοργιστεί με τους ελληνόφωνους και όχι ελληνόψυχους ηγετίσκους που διαθέτει. Τότε θα εξοβελίσει από την ζωή του τους μοντέρνους ολετήρες, βαλτούς για του ολέθρου τα έργα, και θα αναδείξει το πηγαίο εθνικό του συναίσθημα δίνοντας την ηγεσία του Ελληνικού Έθνους στα σίγουρα και ασφαλή χέρια του Ελληνικού Εθνικισμού.
Ας δούμε λοιπόν το βίντεο αυτό http://www.youtube.com/watch?v=wyIoeJFsBAM προετοιμαζόμενοι για την Αναγέννηση κι όχι για την νέα άλωση της Ελλάδος.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
(Ασκληπείον στην Κω)
ΤΟΥ Κ ΔΙΜΕΛΗ
ΠΕΡΙ ΗΧΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Η κατασκευή του θεάτρου είναι βασισμένη στο «ηχείο» το οποίο δημιουργείται από τις «αλλεπάλληλες αντεστραμμένες κούπες», οι οποίες δημιουργούν αυτήν την θαυμαστή ηχητική.
ΠΕΡΙ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΩΝ ΚΑΙ ΘΟΛΟΥ
« ΑΓΝΟΝ ΧΡΗ ΝΗΟΙΟ ΘΥΩΔΕΟΣ ΕΝΤΟΣ ΙΟΝΤΑ ΕΜΜΕΝΑΙ, ΑΓΝΙΕΙ ΔΕ ΕΣΤΙ ΦΡΟΝΕΙΝ ΟΣΙΑ».
Μεγάλα και φημισμένα ασκληπιεία υπήρξαν εκείνα της Τρίκκης (σημερινά
Τρίκαλα), της Κω, της Επιδαύρου, της Τιθορέας, της Τιτάνης, στη Σικυωνία αλλά και τα κατοπινά όπως της Ναυπάκτου και της Περγάμου. Ανάλογα με τους ιερείς που ήταν στο κάθε ασκληπιείο, έπαιρνε και τη φήμη του! ’λλοι δηλαδή ιερείς ειδικεύονταν στη χειρουργική και άλλοι σε ψυχιατρικές παθήσεις ή άλλοι σε αφροδίσια νοσήματα, ήταν δηλαδή όπως σήμερα τα ειδικευμένα νοσοκομεία.
Εδώ και μερικούς μήνες είμαι φυλακισμένος στον Κορυδαλλό, καταδικασμένος σε μία επανάληψη της ίδιας ημέρας, κάθε ημέρα. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Ο άνθρωπος, χάρις στην προσαρμοστικότητά του, μπορεί να αντεπεξέλθει σε πολύ σκληρές συνθήκες, πολύ χειρότερες από αυτές του Κορυδαλλού. Το πραγματικά δύσκολο είναι κάτι άλλο. Το ότι τα όσα μαθαίνω για τον «έξω κόσμο», την «κοινωνία», όπως ονομάζεται στην αργκό των φυλακισμένων, προέρχονται από τα ΜΜΕ, δηλαδή κατά κύριο λόγο την τηλεόραση. Έχω μετατραπεί σε έναν δέκτη, δίχως κανένα φίλτρο, ώστε να μπορώ να δω τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Για οποιονδήποτε βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση δύο δρόμοι είναι ανοικτοί. Αυτός της πλήρους αποχαύνωσης στον λαμπερό κόσμο των «λουσάτων» και όμορφων ή αυτός της παθητικής αποδοχής των τετελεσμένων, όπως υλοποιείται στα δελτία ειδήσεων και τις πολιτικές εκπομπές. Και από τα δύο απουσιάζει εντελώς η έννοια της ελευθερίας, της ελευθερίας νοουμένης στο πλαίσιο της κοινωνίας, της ελευθερίας του να είσαι πολίτης και να συμμετέχεις ως ζωντανό μέλος στην πολιτεία. Αυτό έχει ως συνέπεια την καθήλωση των τηλεθεατών σε ένα αιώνιο παρόν, όπου το μέλλον αντιμετωπίζεται εχθρικά, με φόβο, γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το αύριο. Είναι αυτό φυσιολογικό; Όχι, είναι κάτι σκηνοθετημένο. Είναι αντίθετο στην ίδια την φύση του ανθρώπου. Έχει δημιουργηθεί τεχνητά για να εξυπηρετήσει έναν και μόνο έναν σκοπό: την επιβίωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Ας το δούμε, δίχως φρου-φρου κι αρώματα. Εδώ και καιρό, σύσσωμα τα ΜΜΕ, τρομάζουν τον κόσμο σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Διοχετεύουν εικόνες οικονομικής καταστροφής, κοινωνικών αναταραχών και «ανθρωποθυσιών» τύπου «Marfin». Ως στόχο έχουν το να απευθυνθούν στα αταβιστικά ένστικτα «συντήρησης» του λαού, ώστε να προστατεύσουν τα θεμέλια του πολιτικο-επιχειρηματικού συστήματος. Γνωρίζω ότι πολλοί από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου αυτοπροσδιορίζονται ως «συντηρητικοί» και ίσως παραξενεύονται από όσα διαβάζουν. Υπάρχει όμως μία σαφής διαφορά μεταξύ αυτού που θέλει να συντηρήσει αξίες και παραδόσεις για να τις μεταφέρει στο μέλλον και αυτού που θέλει να συντηρήσει την δομή ενός διεφθαρμένου συστήματος μόνο και μόνο επειδή αισθάνεται «ανασφαλής» να προχωρήσει. Ο «πατριωτικός χώρος» πρέπει κάποια στιγμή να εμβαθύνει σε αυτή τη διαφορά. Να δει σε ποια πλευρά της «συντήρησης» θα απευθυνθεί.
Αφήνοντας πίσω αυτή τη μικρή παρένθεση, επιστρέφω στο ζήτημα των καιρών, που δεν είναι άλλο παρά η «ελπίδα». Η ελπίδα, την οποία δεν έχει ο ελληνικός λαός αυτή τη στιγμή και την οποία πρέπει κάποιος να του δώσει. Ποιος θα είναι αυτός; Σαφώς όχι, οι δυνάμεις που έχουν βουτήξει τα δάκτυλά τους στο μέλι της εξουσίας. Τουλάχιστον όχι ως οι ίδιοι μηχανισμοί νομής εξουσίας. Τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου, όσο και ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί και προσπαθούν να δείξουν ότι διαφοροποιούνται. Έχουν όμως τεράστια βάρη στους ώμους τους και δεν μπορούν να ανατρέψουν το σύστημα στο οποίο βασίζονται. Από την άλλη ο «διαλυτικός» ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει κατανοητός από τους πολίτες ως η «υστερική φωνή» της πολιτικής, που θυμίζει σεξουαλικά στερημένη γεροντοκόρη. Το ΚΚΕ συνεχίζει να είναι ένας μονολιθικός οργανισμός, ασφαλής στην ιδεολογική ακινησία του, βαλτωμένος στις συγκρούσεις του περασμένου αιώνα. Κανείς τους δεν δίνει την «ελπίδα» στον ελληνικό λαό. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Οι περισσότεροι ψάχνουν για «λύσεις». Κάθε τους λύση δημιουργεί κι άλλα προβλήματα. Το ίδιο κάνουν και οι λύσεις που δίνει το ΔΝΤ. Και το ηθικό των Ελλήνων έχει πάρει την κατηφόρα. Τι είναι όμως τελικά η ελπίδα, παρά μία ιδέα προς την οποία τείνει κάποιος; Μπορεί αυτή καθ' αυτή η «οικονομική ανάκαμψη» να είναι μία τέτοια ιδέα; Σαφώς όχι. Ούτε οι Αμερικανοί του ομωνύμου «ονείρου» δεν το πιστεύουν. Και έχουν ως ιδέα την Pax Americana. Η ελπίδα δεν μπορεί παρά να είναι ο στόχος, στον οποίο επικεντρώνεται συνειδητά η ενέργεια ενός, δύο, δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουμε μία τέτοια ιδέα σε αυτές τις λίγες γραμμές. Πρέπει πάντως να πούμε ότι σε αυτές τις συνθήκες ο λαός μας έχει την ανάγκη ενός «πεπρωμένου», για να κινητοποιηθεί, να ξεπεράσει το μούδιασμα από τα απανωτά ηλεκτροσόκ, στα οποία τον έχουν υποβάλει εδώ και αρκετές δεκαετίες. Και όποιος του δώσει αυτό το πεπρωμένο θα είναι αυτός που θα τον οδηγήσει έξω από την περιπλάνησή του στην έρημο.
με θέμα τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Παρατακτική αφήγηση, ξερή μα πυκνή, με χάρτες και σχεδιαγράμματα. Διαβάζω σε ένα εξώφυλλο: «Τα προ της Τουρκικής Επιθέσεως γεγονότα. Σεπτέμβριος 1921 - Αύγουστος 1922». Τόμος έκτος, Αθήναι 1960. Εκδοσις Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού, Γενικόν Επιτελείον Στρατού – ή αλλιώς, ΔΙΣ/ΓΕΣ. Ελάχιστο τμήμα από τους ενενήντα τόμους ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας που έχει εκδώσει η ΔΙΣ/ΓΕΣ.
Για λόγους οικονομίας, ο Γιώργος προσφέρει χρήματα και διάφορα "άλλα" στην Άγκυρα
