Κυριακή βράδυ, λίγο μετά τις 10 το βράδυ, της 20ης Μαρτίου 1994, δολοφονήθηκε ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Η δολοφονία έγινε έξω από το σπίτι του, στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλατζιά. Πέντε φορές πυροβολήθηκε από τους εκτελεστές που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τις εντολές του τουρκικού κράτους. Με πιστόλι 9 χιλιοστών οι αδίστακτοι δολοφόνοι σκότωσαν τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν στην Κύπρο.
Η εκτέλεση του Θεόφιλου ήταν έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, το οποίο χρησιμοποίησε ανθρώπους στις ελεύθερες περιοχές, με τους οποίους είχαν υπόγειες συναλλαγές. Ο Θεόφιλος είχε έντονη δράση, που ενοχλούσε το καθεστώς της Άγκυρας. Οικοδομούσε συστηματικά και μεθοδικά τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου του Απελευθερωτικού Κινήματος των Κούρδων με τους λαούς της Ελλάδος και της Κύπρου. Ένα μέτωπο συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα για την ανατροπή της τουρκικής κατοχής από την Κύπρο μέχρι το Κουρδιστάν. Αυτή η πολιτική ξεκινούσε από την κοινωνία, από τους πολίτες και δημιουργούσε πίεση προς τις ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος, φίλος και συναγωνιστής του Θεόφιλου, έγραψε «πως η αλήθεια για την ένταξη του Θεόφιλου Γεωργιάδη στον κουρδικό αγώνα, βρίσκεται στην υπέρτατη θέληση και τον ασίγαστο πόθο του για πολιτική και αγώνα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό. ‘Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους, τους Κούρδους αγωνιστές’, έλεγε, έγραφε, διαλαλούσε και παρακινούσε ο ίδιος, έργοις τε και λόγοις, μέχρι την τελευταία του πνοή».
Ο Θεόφιλος είχε όραμα και εργαζόταν για να το υλοποιήσει. Έβλεπε τον αγώνα για απελευθέρωση της Κύπρου να περνά μέσα από ένα συλλογικό αγώνα των λαών που ήταν υπό τουρκική κατοχή. Ήταν μια προσέγγιση με όραμα αλλά και στρατηγικό βάθος: Κινητοποίηση και συνεργασία όλων των δυνάμεων, των λαών, που είχαν κοινό εχθρό. Κοινός εχθρός, κοινοί στόχοι, κοινά συμφέροντα, συλλογική προσπάθεια. Εκείνος ο αγώνας δεν περνούσε απαρατήρητος. Εκείνη η προσπάθεια, δεν είχε μαζικό χαρακτήρα, διέθετε όμως όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να θέσει τις βάσεις για τη διαμόρφωση ενός μεγάλου αντικατοχικού μετώπου κατά της επεκτατικής Τουρκίας.
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα. Μελετούσε την Τουρκία, είχε ενταχθεί στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, έβλεπε δυνατότητες και προοπτικές. Σε εκείνο τον μοναχικό του δρόμο αντάμωσε και τους δολοφόνους του, εκείνο το βράδυ της Κυριακής. Το κακό μαντάτο κυκλοφόρησε αστραπιαία. Στο νοσοκομείο φίλοι και συναγωνιστές του συγκεντρώθηκαν, ελπίζοντας να διαψευστεί το νέο και ότι ο Θεόφιλος δεν ήταν νεκρός. Δυστυχώς, είχε φύγει από τη ζωή. Τον δολοφόνησαν. Η Τουρκία ήθελε να σταματήσει τη δράση του, η χώρα του δεν μπόρεσε να τον προστατέψει.
Κώστας Βενιζέλος
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης.
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης συνέχισε να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάχθηκε στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και εξειδικεύθηκε στην τουρκολογία, με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλήφθηκε στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. Press & Information Office) της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Γεωργιάδης αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου Γεωργιάδη στο Γ.Τ.Π. ήταν η καθημερινή μελέτη του τουρκικού Τύπου και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία.
Το 1988, μαζί με άλλους ίδρυσαν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Τότε, ο λαός των Κούρδων διεξήγε τον δικό του Απελευθερωτικό αγώνα κατά του τουρκικού κράτους, μέσω των ανταρτικών οργανώσεων.
Ο Θεόφιλος, ξεκίνησε να συγκρούεται «ανοιχτά» με τις τουρκικές αρχές, αυξάνοντας τις διαλέξεις του σε διάφορες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις που λάβαιναν μέρος. Έδινε συνεντεύξεις, έγραφε άρθρα, και όλα είχαν αναφορά σε οτιδήποτε είχε σχέση με την κτητική και φονική στάση του τούρκικου κράτους, τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, το Κυπριακό, τη γενοκτονία των Ποντίων, το Αρμένικο ζήτημα, κλπ. Αρθρογραφούσε και στον ελλαδικό και στον ελληνοκυπριακό τύπο, ενώ αποτελούσε και το βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του ΡΚΚ στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».
Αξίζει να αναφερθούμε ειδικότερα στο Συνέδριο που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες 12 και 13 Μαρτίου 1994, στο οποίο ο Θεόφιλος ήταν διοργανωτής και η ψυχή του, όπως τον αποκάλεσαν πολλοί. Δημιούργησε πανικό στην Τουρκία με τις αποκαλύψεις του, με την Ευρωπαϊκή απήχηση του Συνεδρίου. Όλοι οι επίσημοι παρευρισκόμενοι πολιτικοί, κατέκριναν την Τουρκία για αδιαλλαξία, τρομοκρατία και καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στέρηση της Ελευθερίας, παράνομη κατοχή του 40% του εδάφους της Κύπρου και καταπίεση του Κουρδικού Λαού. Να σημειωθεί, ότι έκανε και πολλές ενέργειες που αφορούσαν την ανεύρεση των Αγνοουμένων της Κύπρου.
Το προαναφερόμενο συνέδριο έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ζωή του Θεόφιλου Γεωργιάδη, διότι στάθηκε ακλόνητο εμπόδιο στα σχέδια των Τούρκων και ο αγώνας του ήταν αποκαλυπτικός και ενοχλητικός. Έτσι, η Τουρκία κατέφυγε στην γνωστή τακτική που χρησιμοποιεί για εκβιασμό και τρομοκρατία, την δολοφονία.
Πράκτορες του τουρκικού κράτους, της ΜΙΤ, είχαν εξαγοράσει ένα από τα κεφάλια του τουρκο”κυπριακού” υποκόσμου με χρήματα και ναρκωτικά για να κλείσει τη… δουλειά. Αυτός ήρθε σε επαφή με τρεις πουλημένους, αν μπορούμε να τους ονομάσουμε «Έλληνοκύπριους», που ανέλαβαν να εκτελέσουν τη «δουλειά» με τα απαραίτητα «οφέλη».
Έτσι φτάσαμε στις 20 Μαρτίου 1994, επτά μόλις μέρες μετά το συνέδριο στις Βρυξέλλες, περίπου στις 10:20 το βράδυ, οπόταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης κατέβηκε από το αυτοκίνητό του έχοντας σταθμεύσει έξω από την οικεία του στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά. Μόλις, λοιπόν, κατέβηκε από το όχημα του, μία μηχανή που τον περίμενε, μετά από το σήμα του ενός πουλημένου «συμπατριώτη» μας, προδότη, ο οποίος βρισκόταν κρυμμένος, πλησιάζει και πυροβολεί πέντε φορές. Ο Θεόφιλος περνούσε στην αθανασία και επαναλαμβάνεται η ρήση, κατάρα του Ελληνισμού, ότι αυτό το Έθνος πέραν από ήρωες γεννά και προδότες.
Ο εκτελεστής και οι δύο βασικοί συνεργάτες του βρίσκονται δολοφονημένοι λίγες εβδομάδες αργότερα. Είναι και οι τρεις «Έλληνες». Το πτώμα του ενός ανακαλύπτεται σε ορεινή διάβαση της Λάρνακας με εφτά σφαίρες στο κεφάλι, ενώ οι άλλοι δύο ανατινάζονται με βόμβες μεγάλης ισχύος εντός των οχημάτων τους.
Ο 37χρονος Θεόφιλος υπηρέτησε ως το τέλος της ζωής του, τον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για Ελευθερία και δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους. Ακούραστος αγωνιστής, σφόδρα αντιομοσπονδιακός, που έκανε σκοπό της ζωής του τον αντικατοχικό – απελευθερωτικό αγώνα, ήταν πρωτοστάτης της ελληνοκουρδικής συμμαχίας, ενώ αποτελούσε τον κύριο στυλοβάτη της διεθνοποίησης του Κουρδικού ζητήματος και τον αεικίνητο εκπρόσωπο της τότε Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν.
Δυστυχώς κανένας πλέον δεν θυμάται την στυγερή του δολοφονία, που η Κυβέρνηση θέλησε να θάψει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
(Πηγή: slpress.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου