ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΣΟΥ (ΑΠΟ 20 ΜΑΪΟΥ ΕΩΣ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1824)

Εργασία του Υπλχου Δημητρίου Γκόγκα

Διοικητή 3ου Λ.ΕΘ. Κάσου

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• Λέυκωμα της Κάσου του Ιατρού Κ.Ν. Φραγκούλη ( εκδόσεις Νέοι ήχοι) 1921
• Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν "ΗΛΙΟΥ" (1950)
• Ναυτική Εποποιία του 1821, Αρχηγείο Ναυτικού (1971)
• Το Ναυτικό στην Ιστορία των Ελλήνων, Αρχιπλοιάρχου(Ο) Μ. Σίμψα ΠΝ (1982)
• Η Καταστροφή της Κάσου, Ε. Περσελή (1997)
• Ιστορικά Μελετήματα του Αντώνη Μηνά Σοφού Αθήνα 1998
• Το ολοκαύτωμα της Κάσου: Ομιλία του του Υποναυάρχου (ε.α.) Μάρκου Μάστρακα Π.Ν 2005
• Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση
• Εγκυκλοπαίδεια 2002
Διαδίκτυο:
• Ιστοσελίδα Δήμου νήσου Κάσου
• Εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια
• www.diakoporama.gr
• www.kosblogs.gr

Η νήσος Κάσος (1), είναι το νοτιότερο άκρο των Δωδεκανήσων, ανατολικά της Κρήτης. Με συνολική έκταση που αγγίζει τα 66 τ.χλμ και μήκος ακτών 59 χλμ φαντάζει ως μια θεόρατη πέτρα ριγμένη από τον θεό στην θάλασσα. Οι υψηλότερες κορφές του νησιού είναι ο Πρίωνας (504μ) και ο Περίολας(494μ).
Δεν γνωρίζει κανείς εάν και η Κάσος θα ακολουθούσε πληθυσμιακά την φθίνουσα κατάσταση των άλλων νησιών του Αιγαίου. Με πληθυσμό, πριν το 1824, σπαρμένο στα πέντε χωριά: Φρυ, Αρβανιτοχώρι , Αγία Μαρίνα, Πόλι και Παναγία, (2) που αριθμούσε τις 12.000 και κατ΄ άλλους τις 16.000 και μια ανθηρή οικονομία, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σήμερα εκατόν εβδομήντα έξι χρόνια (176) χρόνια μετά, 800 περίπου κάτοικοι θα υπομένουν καρτερικά τους θυμούς των ανέμων!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ