Tης Χαράς Νικοπούλου
Είμαι παιδί του ’74. Όχι, μη γελιέσαι Έλληνα. Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου. Δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου. Τη μέρα που γεννιόμουνα, χάνονταν για μένα Έλληνες λοκατζήδες, εκεί στον τύμβο της Μακεδονίτισσας. 22 Ιουλίου 1974. Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου. Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα. Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της.
Είμαι παιδί του ’74. Όχι, μη γελιέσαι Έλληνα. Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου. Δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου. Τη μέρα που γεννιόμουνα, χάνονταν για μένα Έλληνες λοκατζήδες, εκεί στον τύμβο της Μακεδονίτισσας. 22 Ιουλίου 1974. Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου. Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα. Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου