Του Σαράντου Καργάκου
Έπρεπε να περάσουν ακριβώς 70 χρόνια από το μαρτυρικό τέλος του εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου (1922-1992) για να αποφασισθή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος -στη σύνθεση της οποίας είχαμε το ακριβό προνόμιο να μετέχουμε κατά αγαθή συγκυρία- η κατάταξη στη χορεια των εθνο-ιερομαρτύρων τόσον του αγίου τούτου Ιεράρχου, όσον και των μετ' αυτού μαρτυρησάντων ετέρων 4 Ιεραρχών, του Μοσχονησίων Αμβροσίου, Κυδωνιών Γρηγορίου, Ικονίου Προκοπίου και Ζήλων Ευθυμίου, καθώς και πολλών άλλων κληρικών και χιλιάδων απλών λαϊκών
Ελλήνων ορθοδόξων Χριστιανών, που έπεσαν σφαγιασθέντες αδίκως και τυραννικώς υπό την μάχαιραν του αδυσωπήτου Τούρκου επιδρομέως. Εγράφαμε τότε σε κύριο άρθρο μας στήν «Πληροφόρηση», δημοσιογραφικό όργανο της Ι. Μητροπόλεώς μας, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Πρώτη σέ θυσίες η Εκκλησία μας, πρόσφερε στο βωμό του χρέους Ιεράρχες, πρεσβυτέρους, διακόνους, μοναχούς και χιλιάδες πιστούς, που έπεσαν κάτω από το φάσγανον ανηλεούς δορυκτήτορος. Πολλοί μπορούσαν να σωθούν, αλλά δεν ηθέλησαν. Πρώτος ο Σμύρνης Χρυσόστομος, του οποίου η αρχιερατική Μίτρα, χωρίς να χάσει τη λαμπηδόνα των λίθων της, έγινε -όπως το προείπεν ο ίδιος- ακάνθινος στέφανος μάρτυρος Ιεράρχου. Και μαζί του άλλοι, και άλλοι πολλοί. Στη συνείδηση του λαού του Θεού όλοι αυτοί είναι μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος. Άξιοι της ιστορίας μας και των όρκων τους. Έπεσαν υπερασπιζόμενοι αξίες και ιδανικά απαράγρατττα. Που δεν πρέπει ποτέ να λησμονήσωμε...». Πράγματι. Η Εκκλησία επεσφράγισε με την περί αγιοκατατάξεως απόφασή της τη συνείδηση του λαού, που είχεν από της επομένης της Τραγωδίας εκείνης μυστικά ανακηρύξει ως αγίους τα θύματα της Καταστροφής.
Έπρεπε να περάσουν ακριβώς 70 χρόνια από το μαρτυρικό τέλος του εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου (1922-1992) για να αποφασισθή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος -στη σύνθεση της οποίας είχαμε το ακριβό προνόμιο να μετέχουμε κατά αγαθή συγκυρία- η κατάταξη στη χορεια των εθνο-ιερομαρτύρων τόσον του αγίου τούτου Ιεράρχου, όσον και των μετ' αυτού μαρτυρησάντων ετέρων 4 Ιεραρχών, του Μοσχονησίων Αμβροσίου, Κυδωνιών Γρηγορίου, Ικονίου Προκοπίου και Ζήλων Ευθυμίου, καθώς και πολλών άλλων κληρικών και χιλιάδων απλών λαϊκών
Ελλήνων ορθοδόξων Χριστιανών, που έπεσαν σφαγιασθέντες αδίκως και τυραννικώς υπό την μάχαιραν του αδυσωπήτου Τούρκου επιδρομέως. Εγράφαμε τότε σε κύριο άρθρο μας στήν «Πληροφόρηση», δημοσιογραφικό όργανο της Ι. Μητροπόλεώς μας, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Πρώτη σέ θυσίες η Εκκλησία μας, πρόσφερε στο βωμό του χρέους Ιεράρχες, πρεσβυτέρους, διακόνους, μοναχούς και χιλιάδες πιστούς, που έπεσαν κάτω από το φάσγανον ανηλεούς δορυκτήτορος. Πολλοί μπορούσαν να σωθούν, αλλά δεν ηθέλησαν. Πρώτος ο Σμύρνης Χρυσόστομος, του οποίου η αρχιερατική Μίτρα, χωρίς να χάσει τη λαμπηδόνα των λίθων της, έγινε -όπως το προείπεν ο ίδιος- ακάνθινος στέφανος μάρτυρος Ιεράρχου. Και μαζί του άλλοι, και άλλοι πολλοί. Στη συνείδηση του λαού του Θεού όλοι αυτοί είναι μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος. Άξιοι της ιστορίας μας και των όρκων τους. Έπεσαν υπερασπιζόμενοι αξίες και ιδανικά απαράγρατττα. Που δεν πρέπει ποτέ να λησμονήσωμε...». Πράγματι. Η Εκκλησία επεσφράγισε με την περί αγιοκατατάξεως απόφασή της τη συνείδηση του λαού, που είχεν από της επομένης της Τραγωδίας εκείνης μυστικά ανακηρύξει ως αγίους τα θύματα της Καταστροφής.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου